Αναδημοσιεύσεις

15
12

«Roma» του Alfonso Cuarón

Η αυτοβιογραφία του Cuarón αποτελεί μια σύγχρονη πολιτική τοποθέτηση. Τοποθέτηση σπάνια. Αργόσυρτη και συστηματική. Δίχως σαφείς αντιθέσεις και απλοποιήσεις. Μια τοποθέτηση που συνοψίζεται στην αφίσα της ταινίας και σε μια από τις πιο υπέροχες σκηνές της: Χέρια που αγκαλιάζουν την Κλεό στην παραλία που ενώ πάλι έκανε το καθήκον της –να διαφυλάξει τα παιδιά- σπαράζει από πόνο και ενοχή που δεν δικαιούται στο σύστημα αυτό να έχει μήτε μια στιγμή ευτυχίας. Η προστασία των παιδιών προς την Κλεό είναι μια αναγνώριση του ρόλου της, μια στιγμή ανταπόδοσης και μια απόδοση ευθύνης προς το κοινό: να αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά στηρίζει την ζωή. Η αγκαλιά των παιδιών στην Κλεό είναι μια πράξη ενάντια στην ηθική, σωματική και ιδεολογική κακοποίηση της γυναίκας.
14
12

Παραπομπή Γρηγοράκου για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά ζητεί η Αννέτα Καββαδία μετά τη σεξιστική επίθεση

Υπάρχει, που λέτε, ο άντρας ο βαρύς, ο σέρτικος. Αυτός που θα υψώσει τη φωνή, θα πάρει το ύφος το βαρύ κι ασήκωτο και επιδεικνύοντας το ήθος του, θα πετάξει ένα «σκάσε ρε τσόκαρο» σε γυναίκα συνάδελφό του. Να, όπως έκανε ο Λεωνίδας Γρηγοράκος – ο βουλευτής της ΔΗΣΥ - σε εμένα, μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου. Και αφού, εντελώς υποκριτικά, δήλωσε πως ανακαλεί, συνέχισε την ίδια αγοραία συμπεριφορά δίνοντας μάλιστα ανύπαρκτους διαλόγους ως διαρροές σε δημοσιογράφους. Βλέπετε, ο σεξιστικός λόγος, η λεκτική βία εναντίον γυναικών δεν κάνει διακρίσεις. Συναντάται παντού. Το μοντέλο του άντρα-μάτσο, του άντρα που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, του άντρα που τραμπουκίζει γιατί απλώς έτσι «γουστάρει», συνεχίζει δυστυχώς να ευδοκιμεί. Είναι στο χέρι μας να το σταματήσουμε. Αντιδρούμε, δεν σιωπούμε! ΥΓ. Όσο για εκείνους τους δημοσιογράφους που δεν μπήκαν, καν, στον κόπο να διασταυρώσουν το τι συνέβη, που δεν θέλησαν να ακούσουν και τη δική μου εκδοχή παρά έβγαλαν «πιασάρικους» τίτλους βασιζόμενοι σε συγκεκριμένη διαρροή, δεν εκπλήσσομαι. Έχουν εδώ και χρόνια δώσει δείγματα γραφής, αποδεικνύοντας το πώς εννοούν τη σχέση τους με τη δημοσιογραφία…
13
12

«Διόνυσος» στου Φιλοπάππου: Θα απαλειφθεί οποιαδήποτε αναγνώριση κυριότητας του ΕΟΤ

Στις 7-12-2018 πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με πρωτοβουλία του Υπουργού Επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη, ευρεία σύσκεψη με αντικείμενο τα προβλήματα της περιοχής Φιλοπάππου και συγκεκριμένα το καθεστώς του οικοπέδου όπου εκτείνονται οι εγκαταστάσεις του εστιατορίου «ΔΙΟΝΥΣΟΣ».
13
12

Κύρκος Δοξιάδης: Ο καθωσπρέπει εθνικισμός

Πρόκειται για έναν εθνικισμό που έχει οριστικά πάρει διαζύγιο από τον «δημοκρατικό πατριωτισμό», από τη δημοκρατία εν γένει, από τον Διαφωτισμό σε οποιαδήποτε από τις παρακαταθήκες του. Ο δρόμος για τον εθνικοσοσιαλισμό είναι ορθάνοιχτος. Και τούτο ισχύει τόσο για τα συλλαλητήρια όσο και για τις μαθητικές καταλήψεις. Αυτό (παριστάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν όσοι θέτουν την (επιφανειακά) αφελέστατη ερώτηση: «Μα είναι δυνατόν να υπονοείτε ότι οι μετέχοντες σε συλλαλητήρια και οι μαθητές που διαμαρτύρονται με καταλήψεις είναι ακροδεξιοί;» Η προφανής απάντηση είναι: «Κι αν δεν είναι ήδη, τρέχουν ολοταχώς προς τα εκεί». Η άρχουσα τάξη τα γνωρίζει όλα αυτά, αλλά διακατέχεται από έναν απύθμενο κυνισμό, που οφείλεται κυρίως στο ότι ποτέ της δεν κατάφερε να αποκτήσει την περιπόθητη ηγεμονία που θα εξασφάλιζε την κυριαρχία της. (...) Οι ηγέτιδες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, απέναντι στις κυριαρχούμενες τάξεις, οφείλουν να προσφέρουν (και υλικές δυνατότητες για αξιοπρεπή διαβίωση), να δείχνουν (κατά τρόπο πειστικό) ότι συμπάσχουν, να ελέγχουν και να καθοδηγούν (και όχι μόνο να καταστέλλουν). Αν κάτι χαρακτηρίζει διεθνώς την άρχουσα τάξη στην παρούσα φάση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού είναι ότι τούτη την αρχαία συνταγή την έχει γραμμένη στα αρχαιότερα των υποδημάτων της. Οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι για τη δική μας άρχουσα τάξη. Σε ανύποπτο χρόνο, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, πριν καλά καλά επικρατήσει πλήρως ο νεοφιλελευθερισμός, με τον «καθωσπρέπει εθνικισμό» της αποκλειστικής ελληνικότητας της Μακεδονίας, επινόησε μια εύκολη λύση στο δύσκολο πρόβλημα της ηγεμονίας. Κι ας πρόκειται για λύση που πιθανότατα οδηγεί στην εύκολη «ηγεμονία» του φασισμού.
13
12

Ο Toni Negri για τη Γαλλική Εξέγερση

Η κυβέρνηση όχι μόνο σου βάζει φόρους στο “μέσο της δουλειάς” αλλά σε καθιστά όμηρο λέγοντάς μας ότι πρόκειται για την πληρωμή ενός κοινωνικού χρέους: την προστασία της ζωής έναντι της οικολογικής αλλαγής. Η απάντηση: “ο Μακρόν μας μιλάει για το τέλος του κόσμου, το δικό μας πρόβλημα είναι το τέλος του μήνα”. Θα αρκέσει το πάγωμα των φορολογικών μέτρων, ανάμεσα στα οποία είναι ο φόρος στα καύσιμα, που αναγγέλθηκε αυτό το απόγευμα από τον πρωθυπουργό Édouard Philippe να σβήσει αυτό το αναμμένο φιτίλι και να σταματήσει τη φωτιά; Είναι ενδιαφέρον να αναλύσουμε το κίνημα…Ένα κίνημα λοιπόν “χωρίς κεφαλή” (το λένε οι αντίπαλοι), δηλαδή χωρίς διευθύνοντες, το οποίο δηλώνει “ούτε της Δεξιάς ούτε της Αριστεράς” που βρίσκεται σε πόλεμο με την πολιτική αντιπροσώπευση την οποία θεωρεί διεαυτήν διεφθαρμένη, και κυρίως αυτοπροσδιορίζεται ως “αντι-Μακρόν”. Περίεργη μεταστροφή μεγάλων λαϊκών στρωμάτων τα οποία, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, πέρασαν από τη λαϊκιστική και κεντρώα εκλογή του Μακρόν (η οποία κατάφερε να αδειάσει τα κόμματα και τις αντίθετες ιδεολογίες) σε συμμετρική διαμαρτυρία απέναντί του – φαινόμενο “καθρέφτης” του λαϊκισμού.
13
12

Η νεοφανής περί εγγυήσεων του ΝΑΤΟ πρόταση

Είναι δυνατόν κάποιοι, υπό το φως αυτών των συντριπτικών τεκμηρίων της Ιστορίας, να διανοούνται σήμερα «εγγυήσεις» του ΝΑΤΟ με το αφελές επιχείρημα ότι βρισκόμαστε στη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή; Αναγκαία η υπενθύμιση της σοφής ρήσης: «Οσοι δεν διδάσκονται από την ιστορία είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».
12
12

Οι «προκλήσεις» του Ζάεφ

Ο θόρυβος γύρω από τις δήθεν «νέες προκλήσεις» είναι συνεπώς καταφανώς τεχνητός. Πρόκειται για μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση μέσω του εκφοβισμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης και των ΑΝ.ΕΛΛ. που σκοπεύουν να υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στηρίζεται σε συνειδητές διαστρεβλώσεις στα όρια των fake news. Ο Ζάεφ ούτε παραβιάζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ούτε εγείρει θέμα μακεδονικής μειονότητας. Αντίθετα, με τη συμφωνία αφίσταται από την επίκληση δικαιώματος που του δίνει το διεθνές δίκαιο. Αν ο Μητσοτάκης και οι μακεδονομάχοι ψάχνουν υπευθύνους για την έγερση θέματος μακεδονικής μειονότητας, ας καταγγείλουν (ως αυθεντικοί Ευρωπαίοι!) τις συμβάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, όχι τον Ζάεφ και τις Πρέσπες.
12
12

Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει ξανά

Το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει ξανά, να πείσει τον κόσμο που λέει ότι δεν θα πάει να ψηφίσει. Για να σηκώσεις από τον καναπέ αυτούς τους πολίτες που πάλεψαν για την δημοκρατική ανατροπή, πρέπει να τους ξαναδώσεις την ελπίδα, να τους αποδείξεις ότι είσαι διαφορετικός. Αυτό θα σηματοδοτηθεί από τα πρόσωπα που θα επιλεγούν αλλά και από τις πολιτικές και οργανωτικές πρακτικές που θα επιλέξουν τα αυτοδιοικητικά σχήματα. Από το πρόσφατο παρελθόν έχουμε πολλά εξαιρετικά παραδείγματα, που πρέπει να αξιοποιήσουμε και να προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες. Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα στο δήμο Αθηναίων και λίγα χρόνια αργότερα εκείνη του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, η επιτυχία της Ρένας Δούρου αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη στην κατεύθυνση που συζητάμε. Με χαμηλά μπάτζετ, με τη συμμετοχή πολύ κόσμου, με όρεξη, ιδέες, ενθουσιασμό, με ομάδες από επιστήμονες από πολλά πεδία, με την ανάδειξη προσώπων της νέας κουλτούρας και πόρτα-πόρτα. Εκλογικοί αγώνες εντάσεων εργασίας όχι εντάσεως κεφαλαίου, εντάσεως πολιτικής όχι εντάσεως «επι-κοινωνίας». Το ίδιο να κάνουμε και στις ευρωεκλογές. Να επιλέξουμε ανθρώπους που σηματοδοτούν τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του μέσα από εσωκομματικές δημοκρατικές μαζικές διαδικασίες και κατόπιν να τους θέσουμε στη βάσανο της σταυροδοσίας. Χρειαζόμαστε σχεδιασμό, γιατί όταν δεν έχεις σχεδιασμό σε πάει το κράτος και το μόνο που σου μένει είναι η ρητορική. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να πιστέψουμε πάλι στις ιδέες μας, ιδέες και αξίες της αριστεράς, αντί να αφήνουμε το κράτος να καθορίζει την ατζέντα και την προοπτική μας.
12
12

Κίτρινα Γιλέκα: «Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να επανοικειοποιηθούν την ίδια τους τη ζωή»

Για μένα, όπως και για πολύ κόσμο, το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» έγινε γνωστό από τις εικόνες: σώματα εργατών, επισφαλώς εργαζομένων, φτωχών, σώματα σχεδόν αόρατα σε κανονικούς καιρούς, που έχουν καταστραφεί από τον κοινωνικό αποκλεισμό ή τη δουλειά, ήρθαν στο προσκήνιο. Ένα μεγάλο μέρος του χώρου της δημοσιότητας αποτελείται από ανθρώπους που έχουν μια βαθιά απέχθεια για τους φτωχούς. Όταν το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» αναδύθηκε, αρκούσε να ανοίξεις την τηλεόραση –δεν χρειαζόταν καν να έχεις ανοιχτό τον ήχο– για να καταλάβεις αμέσως την απέχθεια που εκφραζόταν από το σώμα της αστικής τάξης, την απέχθειά τους για το σώμα των φτωχών. Το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» ανάγκασε την αστική τάξη να αποκαλύψει και το δικό της σώμα, να το δείξει.
12
12

Νίκος Μπελαβίλας: Να τελειώνουμε με αυτά τα βαρίδια που το λιμάνι σέρνει μαζί του

Πρέπει να τελειώνουμε με αυτά τα βαρίδια που το λιμάνι σέρνει μαζί του, όπως κάθε λιμάνι: Η Μασσαλία, η Νάπολι, όχι μόνο ο Πειραιάς. Τις τοπικές ολιγαρχίες. Το τοπικό λούμπεν που διεκδικεί την εξουσία μέσα από περίεργες διαδρομές και που στον Πειραιά τον είδαμε να αναδύεται στις προηγούμενες εκλογές, μέσα από θεσμικές διαδρομές. Μιλώ για τις συμμορίες που έφτασαν να τραμπουκίζουν τον τότε δήμαρχο Βασίλη Μιχαλολιάκο. Ουδέποτε ως τότε είχε τολμήσει κανείς, όσο λούμπεν, να τραμπουκίσει τον δήμαρχο της πόλης. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ζούμε σ΄ ένα όμορφο λιμάνι της Μεσογείου, ένα λιμάνι που όλες οι δημοτικές αρχές, με εξαίρεση τις διορισμένες των δικτατοριών του ‘36 και του ‘67, σεβάστηκαν και προστάτευσαν αυτή την πορεία, δεν επέτρεψαν σε παραπολιτικά κέντρα, να θέσουν όρους για το πώς θα λειτουργήσει η δημοκρατία.