Εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν από τα Μνημόνια, εγκαθιδρύσαμε μόνοι μας ένα καθεστώς λιτότητας, διαγκωνιζόμασταν για την πιστότερη εφαρμογή της, απαξιώναμε μόνοι μας το δημόσιο αγαθό της Παιδείας και ισχυριζόμασταν ότι η λιτότητα αυτή ήταν για το καλό των παιδιών μας.
«Θα εισηγηθούμε τη δημιουργία ευρύτερων ενοτήτων μαθημάτων, ενοτήτων που θα επιτρέπουν τη διδασκαλία από περισσότερες μεμονωμένες ειδικότητες εκπαιδευτικών και ταυτοχρόνως πιο σφαιρικές θεωρήσεις των ίδιων των διδακτικών αντικειμένων»
Η προστασία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών από την εργασιακή ανασφάλεια στην οποία τους καταδίκασαν επί χρόνια οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η εποπτεία του κράτους σε ένα κοινωνικό αγαθό όπως η παιδεία, ακόμη κι όταν αυτό προσφέρεται από την αγορά, είναι ταυτοχρόνως προστασία του δημοσίου συμφέροντος.