Συνεντεύξεις

Το συμπέρασμα από τον ανασχηματισμό είναι ότι έχει θρυμματιστεί πλέον πολιτικά η διαχειριστική ικανότητα του Πρωθυπουργού. Ενώ λέγαμε ότι δοκιμαζόταν η διαχειριστική αγιογραφημένη ικανότητα του πρωθυπουργού με την μη αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων και τις εγκληματικές ευθύνες για τις πυρκαγιές, για την πανδημία αλλά και για την οικονομία, που είναι εξαιρετικά σημαντικό μέτωπο, πλέον και με τον χθεσινό ανασχηματισμό φάνηκε ότι η διαχειριστική αυτή ικανότητα του πρωθυπουργού έχει θρυμματιστεί. Έχει πλέον αποκαλυφθεί η ποιότητα μιας κυβέρνησης ως καθεστώς με μια εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακυρώνουν οποιεσδήποτε συναινέσεις και συγκλήσεις όπου αυτές θα ήταν απαραίτητες και για τις οποίες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας από την πρώτη στιγμή της πανδημίας είχε προτείνει πολύ συγκεκριμένα μέτρα για μια συναινετική επι της ουσίας αντιμετώπιση, διακομματική του κρίσιμου πυρήνα των θεμάτων που έφερναν τα αλλεπάλληλα κύματα της πανδημίας. Και για τα θέματα των καλοκαιρινών καταστροφών, των πυρκαγιών και γενικότερα για το ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε εκ μέρους όλων μπορώ να πω, μια σειρά μέτρων αλλά και πολιτικών, οι οποίες πράγματι θα μπορούσαν να συζητηθούν στο πολιτικό προσωπικό, ανάμεσα στα κόμματα και να υπάρξουν κοινές πολιτικές αντιμετώπισης. Παραδείγματος χάριν για την διαμόρφωση ενός κλιματικού νόμου με ριζοσπαστικά στοιχεία και με τομές σε σχέση με τα μέχρι τώρα και για την Πολιτική Προστασία και για θέματα του περιβάλλοντος αλλά βεβαίως και με αξιοποίηση της έκθεσης Γκολντάμερ.

Όσο αφορά τη νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία «αυτό το αίτημα γεννά επιφυλάξεις, οι αγώνες του γυναικείου κινήματος ήταν και παραμένουν αγώνες χειραφέτησης και έχουν ως στόχο την αναγνώριση καθεμιάς γυναίκας ως εκπροσώπου του ανθρώπινου είδους χωρίς άλλους όρους και προϋποθέσεις. Παράλληλα, στο ποινικό μας σύστημα η δολοφονία, δηλαδή η με πρόθεση αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, είναι ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα. Είναι κακούργημα και η αυστηρότητα της ποινικής μεταχείρισης της πράξης οφείλεται στη βαρύτητα της προσβολής και στη σπουδαιότητα του έννομου αγαθού που είναι η ζωή ενός ανθρώπου. Φοβούμαι λοιπόν ότι τυχόν διαφοροποίηση της δολοφονίας της γυναίκας από τη δολοφονία του άντρα είναι νομικά και πολιτικά άστοχη. Οι γυναίκες, με τον πιο επίσημο, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, θα αναγνωριστούν ως μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, που αξιώνει διαφορετική μεταχείριση, ενώ διεκδικούν χωρίς κανένα προαπαιτούμενο την ιδιότητα του ανθρώπου, την ‘ανθρωπικότητά τους’, ώστε με βάση αυτή να απολαμβάνουν ισότιμα όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Θεωρώ πολύτιμη τη χρήση του όρου γυναικοκτονία στον δημόσιο λόγο, για να αναδεικνύονται τα αίτια, η επιβίωση και η αναπαραγωγή της πατριαρχικής ιδεολογίας και των δομών που παράγουν το αδίκημα, ενώ θεωρώ άστοχη τη νομική τυποποίησή του».

Δυστυχώς για την κοινωνία και τη χώρα, την υγειονομική κρίση την διαχειρίζεται μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που δεν πιστεύει στο ισχυρό ΕΣΥ, στον κομβικό ρόλο των δημόσιων δομών Υγείας και στην πολιτική της καθολικής κάλυψης. Η πανδημία είναι σε αναζωπύρωση, το τέταρτο κύμα είναι σε εξέλιξη και δεν υπάρχει η παραμικρή προετοιμασία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αναγκών της νέας φάσης. Μια προοδευτική διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, προσηλωμένη στην αναχαίτιση της πανδημίας και στην ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, θα έθετε ως προτεραιότητα την πρόληψη της διασποράς, την επιτάχυνση των εμβολιασμών και την καλή επιδημιολογική επιτήρηση, την έγκαιρη ανίχνευση κρουσμάτων με συστηματικά και αξιόπιστα τεστ στις εστίες υπερμετάδοσης (χώροι εργασίας, πολυπληθείς εκδηλώσεις, μέσα μεταφοράς, κλειστές δομές, σχολεία, καταυλισμοί κ.λπ.), την πρόβλεψη και κατάλληλη φροντίδα (νοσηλευτική - φαρμακευτική) των περιστατικών με πιθανότητα σοβαρών παρενεργειών, τη δραστική ενίσχυση και αναδιοργάνωση των κρίσιμων κρίκων του συστήματος (ΠΦΥ, προνοσοκομειακή φροντίδα, ΤΕΠ, κλινικές και ΜΕΘ - Covid, αποθεραπεία - αποκατάσταση για το σύνδρομο long Covid), και -φυσικά- τη γενναία επένδυση στο ΕΣΥ και στις υπηρεσίες δημόσιας Υγείας της χώρας. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε την πλήρη αποδιοργάνωση των δομών Υγείας, τους αποτρέψιμους θανάτους και τα οριζόντια περιοριστικά μέτρα το φθινόπωρο. Αυτό προφανώς είναι ένα άλλο πολιτικό σχέδιο για την υπέρβαση της υγειονομικής κρίσης, με το ΕΣΥ όρθιο και αναβαθμισμένο και με λιγότερες ανισότητες στην Υγεία.(...) Επειδή αποτελεί επιστημονική ανακρίβεια η εκτίμηση ότι έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων», είναι λάθος να εξαγγέλλονται περιοριστικά μέτρα και ρυθμίσεις που αφορούν μόνο τους μη εμβολιασμένους. Η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία και τους θεσμούς της δεν ξεπερνιέται χωρίς κοινωνική συναίνεση και συνειδητή τήρηση από τους πολίτες των αναγκαίων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας. Οι σκληροί διαχωρισμοί, οι διακρίσεις και οι αποκλεισμοί με βάση τον εμβολιασμό θα εντείνουν τη δυσπιστία και τον φανατισμό. Η κυβέρνηση καλλιεργεί την «ιερή αγανάκτηση» των εμβολιασμένων, που με τη σειρά της πυροδοτεί τον φανατισμό των αρνητών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει μέρος μιας κοινωνικής αγριότητας που επωάζεται και η οποία θα καταδικάσει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας στην ανεργία και στη στέρηση μισθού ή θεμελιωδών δικαιωμάτων. Για να πείσεις, χρειάζεται ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση, διαφάνεια και δημόσια πρόσβαση στα δεδομένα, σοβαρό σχέδιο αποτελεσματικού ελέγχου της πανδημίας, επιστημονική λογική και αναλογικότητα στα υγειονομικά μέτρα, προγράμματα Αγωγής Υγείας, δέσμη κινήτρων - αντικινήτρων, εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας στην κοινωνία. (...) Ο αντιεπιστημονικός σκοταδισμός και η ακροδεξιάς κοπής συνωμοσιολογία αντιμετωπίζονται μόνο με τον ορθό λόγο, με επιχειρήματα, με επιστημονική τεκμηρίωση, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, με πειστικές απαντήσεις και όχι με εχθροπάθεια. Τα διεθνή και εγχώρια ερευνητικά δεδομένα είναι απολύτως σαφή ως προς την πολύ σημαντική προστασία των εμβολιασμένων έναντι σοβαρής νόσου, διασωλήνωσης και θανάτου, αλλά και της μετάδοσης σε άλλους. Το θέμα του εμβολιασμού δεν είναι επιστημονικό, αλλά πολιτικό ζήτημα.

Οι προφανείς ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά για την αδυναμία πρόληψης αλλά και για την αποτυχημένη διαχείριση των πρόσφατων πυρκαγιών κλονίζουν ακόμα περισσότερο μέσα στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού την «αγιογραφημένη» ικανότητα του ιδίου και του δήθεν επιτελικού του κράτους για την αντιμετώπιση κρίσεων. Την ίδια ώρα η μεγάλη ακρίβεια δίνει αποφασιστικό πλήγμα στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, ενώ και η πανδημία, δυστυχώς για όλους μας, φέρνει στην επιφάνεια προφανείς κυβερνητικές ευθύνες. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να εργαλειοποιούν την κρίση φέρνοντας υπονομευτικές για το απεργιακό δικαίωμα ρυθμίσεις λίγο πριν έρθει προς ψήφιση αυτή την εβδομάδα στη Βουλή το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Σε αυτό το περιβάλλον το αίτημα για πολιτική αλλαγή ωριμάζει μέσα στην κοινωνία που διακατέχεται από φόβο, από αβεβαιότητα αλλά πλέον και από οργή για τη σημερινή διακυβέρνηση. Εκτιμώ ότι αυτό το αίτημα θα ενισχύεται συν τω χρόνω ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει εκλογές. Άλλωστε αυτό το μήνυμα έχουν πάρει και οι κυβερνώντες από την κοινωνία γι’ αυτό επιδίδονται σε μια τυφλή, πολωτική και διχαστική ρητορική είτε προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ιδιαίτερα βεβαίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε προς τις κοινωνικές ομάδες που ευαισθητοποιούνται και πλήττονται περισσότερο μέσα στην κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τεκμηριωμένη προγραμματική και μαχητική αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση αλλά και τη δυνατότητα να δώσει την ελπίδα για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Έτσι μόνο το αίτημα για πολιτική αλλαγή θα αποκτήσει και πρόσημο για την προσδοκία προοδευτικής διακυβέρνησης.

«Ο κ. Μητσοτάκης φέρει ακέραιη την πολιτική ευθύνη. Κάηκαν ενάμιση εκατομμύριο στρέμματα, καταστάφηκαν σπίτια και ζωές» «Προκλητικός και αμετανόητος ο κ. Μητσοτάκης έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του και στο επιτελικό κράτος» δήλωσε η αναπληρώτρια τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Μερόπη Τζούφη, κάνοντας λόγο για καταφυγή του πρωθυπουργού στις «γνωστές αθλιότητες με αληθινή τυμβωρυχία» κατά τη χτεσινή ομιλία του στη βουλή μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στη χώρα. Όπως είπε χαρακτηριστικά η βουλευτής νομού Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ, « ο κ. Μητσοτάκης φέρει ακέραιη την πολιτική ευθύνη. Κάηκαν ενάμιση εκατομμύριο στρέμματα… κατεστραμμένα σπίτια και ζωές.». Όπως κατήγγειλε η κ. Τζούφη, η κυβέρνηση της ΝΔ με τον «περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη» και με φόντο τις καταστροφικές πυρκαγιές, καταργεί τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Σε δυο μήνες οι φορείς αυτοί που προσφέρουν 20 χρόνια τώρα και γνωρίζουν καλύτερα για την πρόληψη πυρκαγιών, δεν θα υπάρχουν, καταγγέλλει η κ. Τζούφη αλλά θα ελέγχονται απόλυτα από την κυβέρνηση μέσω υπαγωγής τους σε νέο υπερσυγκεντρωτικό φορέα. Για το επικείμενο άνοιγμα των σχολείων εν μέσω νέας έξαρσης της πανδημίας, η αναπληρώτρια τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει ότι παρά τις πολλές προτάσεις που έχουν κατατεθεί για ασφαλές άνοιγμα, η κυβέρνηση «κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση». Με την τηλεκπαίδευση να μην έχει λειτουργήσει και χωρίς σχέδιο μείωσης του αριθμού μαθητών στις αίθουσες, «τώρα λένε για σύμπτυξη τμημάτων» σημειώνει η κ,. Τζούφη.

«Το πιο τραγικό από τη χθεσινή παρουσία του πρωθυπουργού, δεν ήταν ότι έδειξε μια πλευρά του πραγματικού του εαυτού. Ως ένας άριστος πολιτικός τυμβωρύχος, ο  κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ εργαλειοποίησαν την Εθνική τραγωδία του Ματιού». «Το χειρότερο  απ’ όλα -γιατί το άλλο έχει να κάνει με το ήθος του καθ’ ενός, την πολιτική ηθική του- είναι ότι φάνηκε ότι δεν έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από τη Μάνδρα, το Μάτι και τώρα τις τελευταίες πυρκαγιές». «Ειλικρινά, είναι φράση αυτή που είπε, να αντιπαραβάλλει τα 1.200.000 καμένα στρέμματα με τους νεκρούς; Ο πρωθυπουργός; Δεν είναι τυμβωρυχία; Θα τον συνοδεύει αυτή του η τοποθέτηση σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου». «Οι διαχρονικές αδυναμίες του ελληνικού κράτους, ως προς τη δασοπροστασία και τη δασοπυρόσβεση, αλλά και οι παθογένειες που γέννησαν πόλεις-τερατουργήματα, σαν το Μάτι -υπάρχουν πολλές τέτοιες- είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μας προβληματίσει, να δούμε πως το αλλάζουμε. Εκεί πάνω αποτυπώνεται το πελατειακό κράτος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που επί δεκαετίες, με παρεκκλίσεις, με νομιμοποιήσεις, με αυθαίρετες καταστάσεις, χτίσανε όλες αυτές τις πόλεις που σήμερα, κάτω από τις ακραίες κλιματικές συνθήκες, μπορεί να οδηγήσουν σε τραγωδίες. Αυτό θα περίμενε κανείς να είναι ένας κοινός παρονομαστής για όλες τις πολιτικές δυνάμεις». «Το πρόβλημα δεν είναι η έμφαση  στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, όπου ασφαλώς είναι προτεραιότητα. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αντιπαραβάλλεις αυτή την προτεραιότητα με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σου να σώσεις περιουσίες και περιβάλλον, που σχετίζονται τελικά με την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Για σκεφτείτε όλους αυτούς τους ανθρώπους στην Βόρεια Εύβοια, ποια θα είναι η ζωή τους από εδώ και πέρα».

Το Υπ. Εργασίας και ο νεόκοπος εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης τόλμησαν να κατηγορήσουν ως ψευδές το twitter του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα 83.000 παιδιά που αποκλείστηκαν από τα vouchers. Τα επίσημα νούμερα της ΕΕΤΑΑ  τους διαψεύδουν: 250.863 παιδιά έκαναν αίτηση, 167 031 vouchers δόθηκαν, 83. 832 παιδιά κόπηκαν, ένα στα τρία όπως σημειώνει ο Αλέξης Τσίπρας. Τόσο απλά. Όσο για τη σύγκριση με το ΣΥΡΙΖΑ, καλύτερα να σωπαίνουν: το 2015 η ΝΔ, μας παρέδωσε 75.000 vouchers, αποκλείοντας εξ αρχής από το πρόγραμμα τις άνεργες μητέρες, όταν η  ανεργία ήταν 27%. Το 2019, αυξάνοντας κάθε χρόνο τον αριθμό, εν μέσω μνημονίων, τους παραδώσαμε 155.000 vouchers. Τα αποτελέσματα, δε, είχαμε ορίσει να βγουν στις 10 Ιουλίου, οπότε ο κ. Μητσοτάκης συνέχαιρε τον κ. Θεοδωρικάκο που μόλις είχε ορίσει Υπουργό Εσωτερικών γιατί δεν άφησε κανένα παιδί χωρίς voucher! Τέτοια  γελοιότητα!. Το 2017, γνωρίζοντας ότι  οι βρεφονηπιακοί και όλες οι δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες για τα παιδιά, επιδόματα και παροχές, είναι ανάχωμα στο δημογραφικό πρόβλημα, εφαρμόσαμε πρόγραμμα για την ίδρυση νέων δημοτικών σταθμών, κυρίως βρεφικών, όπου υπάρχει η μεγαλύτερη έλλειψη, με 15 εκ. από εθνικούς πόρους. Οι 65.000 απορρίψεις αιτήσεων για ΚΔΑΠ, όσες και πέρυσι, αυτές οφείλονται στο ότι η κυβέρνηση δεν έβαλε ούτε ένα ευρώ παραπάνω για τις δομές αυτές από ό,τι εμείς το 2019,ενώ οι αιτήσεις πέρυσι και φέτος αυξήθηκαν  κατακόρυφα. Κι αυτό, τόσο γιατί η ενίσχυσή τους στο διάστημα της διακυβέρνησής μας, τα έκανε πιο γνωστά, όσο και γιατί η πανδημία δημιούργησε στους γονείς την ανάγκη να παρέχουν δωρεάν εξωσχολική απασχόληση στα παιδιά τους (χορό άθληση, μουσική, εικαστικά) σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον. Πέρυσι ο καθηλωμένος π/υ άφησε εκτός ΚΔΑΠ 65.000 παιδιά και φέτος  από τις 120.860 αιτήσεις πήραν voucher 63.000 και έμειναν πάλι εκτός 65.000. Η υποκρισία όμως περισσεύει και για τα ανάπηρα παιδιά γιατί εκεί έδωσαν 6.902 vouchers για ΚΔΑΠΑΜΕΑ, γνωρίζοντας όμως καλά ότι οι θέσεις στις αντίστοιχες δομές είναι μόλις 4.500. Σε πολλαπλές επισημάνσεις μας ότι  το βάρος πρέπει να δοθεί στην επιδότηση της αύξησης των δομών εκώφευσαν. Φέτος, με την εξαιρετική καθυστέρηση στη χορήγηση των vouchers, πολλές μητέρες δεν θα μπορέσουν να τα εξαργυρώσουν, γιατί δεν θα βρουν θέση σε κάποιο σταθμό, ΚΔΑΠ ή ΚΔΑΠΑΜΕΑ κοντά τους. Όμως οι δωρεάν υπηρεσίες για το παιδί είναι μέρος του κοινωνικού μισθού, δηλαδή μειώνουν τις δαπάνες της οικογένειας για την ανατροφή των παιδιών και αυξάνουν το μηνιαίο εισόδημά της, έτσι που τα λεφτά να μην τελειώνουν στη μέση του μήνα. Τώρα πολλές οικογένειες, και μεσαίων εισοδημάτων (αφού τα vouchers έχουν υψηλά εισοδηματικά όρια), θα αναγκαστούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν αυτές τις παροχές στην ανατροφή των παιδιών της. Είναι άλλη μία απόδειξη για την ουσιαστική αδιαφορία της ΝΔ για τα μεσαία στρώματα που υποτίθεται ότι θα φρόντιζε, όπως μεγαλόστομα εξήγγειλε για να κερδίσει τις εκλογές, ενώ στην ουσία με διάφορους τρόπους περικόπτει το εισόδημά τους και μειώνει διαρκώς το βιοτικό τους επίπεδο.

Ο κ. Πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται τη βαριά ευθύνη της χρεοκοπίας στη λειτουργία του επιτελικού κράτους. Το αισθάνεται και γι’ αυτό ανομολόγητα τα πρώτα διορθωτικά μέτρα, τα οποία πήρε, έγιναν στο επίπεδο της συνεννόησης με βασικά στελέχη του επιτελείου του ή της υποστήριξης του επιτελικού κράτους ή τέτοιου τύπου αναδιαρθρώσεις. Ο κ. Μητσοτάκης καταλαβαίνει ότι έχει ο ίδιος τη βασική, τη συνολική ευθύνη για την επιλογή που έκανε να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο το κράτος όπως έγινε και σε μερικές πτυχές της κρίσης της πανδημίας, όπου δεν ενεργοποιούνται η Κοινωνία των Πολιτών, οι Δήμοι, οι Περιφέρειες, οι ειδικοί, τα επιστημονικά κέντρα, το σύνολο των ανθρώπων που γνωρίζουν όπως αυτοί που έχουν παραμείνει στις αποψιλωμένες δασικές υπηρεσίες. Η επιλογή δηλαδή του επιτελικού κράτους με ένα τρόπο συγκεντρωτικό να αντιμετωπιστούν τόσο μεγάλα προβλήματα αποτελεί στρατηγικό λάθος και αυτό το έχει αντιληφθεί ο κ. Μητσοτάκης. Πολύ σωστά από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει εντοπιστεί σε αυτό το σημείο η μεγάλη ευθύνη και είναι πολύ κρίσιμο το ζήτημα της ανάληψης αυτής της ευθύνης. (...) Δεν είναι δυνατόν τον μήνα Αύγουστο να αιφνιδιάζονται όλοι και να τροφοδοτούν τις πολιτικές και παραπολιτικές στήλες για το πώς με 0 μποφόρ μπορεί να αυτοτροφοδοτείται μία πυρκαγιά, για το πώς με πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου δεν μπορούν να πετάξουν τα Canadair και για το γεγονός ότι οι πυροσβεστικές δυνάμεις που βρίσκονταν στα σημεία δεν γνώριζαν που και πως να κινηθούν γιατί είχαν μεταφερθεί από άλλες περιοχές. Η στρατηγική λοιπόν να σταματήσει η φωτιά όταν φτάσει στη θάλασσα, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας, προφανώς ανέδειξε τρομακτικά προβλήματα συντονισμού και πρόληψης και έχει αφήσει συνολικά εκτεθειμένη την Κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Είναι εκτεθειμένοι στην οργή του κόσμου για το ότι υπήρξε μία πολύ μεγάλη υπέρβαση στο τι τελικά συνέβη από αυτό που θα ανέμενε κανείς να γίνει.

Στη διακεκαυμένη ζώνη του τέλους του εμφυλίου πολέμου στη δυτική Μακεδονία, στα πεδία των μαχών και τις περιπέτειες των ανταρτών και των Σλαβομακεδόνων που τους πλαισίωσαν στον άνισο αγώνα μεταφέρει τους αναγνώστες το καινούργιο μυθιστόρημα "Η φύλακας των αρχείων" (εκδ. Κέδρος) του Αντώνη Γιανακού, όπως είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Αντωνιάδη. Σαν μια παρτίδα πινγκ - πονγκ μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, με συνδετικό κρίκο τη νεαρή ιστορικό ηρωίδα του και την αρχειακή έρευνά της, το βιβλίο διατρέχει τον ιστορικό χρόνο καταγράφοντας κομβικά γεγονότα της ιστορίας του τόπου και κυρίως της ιστορίας της Αριστεράς. Από τη μάχη της  Έδεσσας και τη δίκη του ταξίαρχου του ΔΣΕ Γιώργου Γεωργιάδη, από τις τύχες των Σλαβομακεδόνων που εντάχθηκαν στον Δημοκρατικό Στρατό και την περιπέτεια των αρχείων του ενιαίου ΚΚΕ, μέχρι τα γραφεία των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, ο Αντώνης Γιανακός συνθέτει τον καμβά του μυθιστορήματός του στοιχειοθετώντας παράλληλα και τη διαδρομή της Αριστεράς στη χώρα μας τον σκληρό 20ό αιώνα. Με προσήλωση στην ιστορική μνήμη, αλλά χωρίς εκπτώσεις στη λογοτεχνικότητα, "Η φύλακας των αρχείων" διανθίζει τη μυθοπλασία με ιστορικά τεκμήρια και διεκδικεί πρωτεία, καθώς γίνεται το πρώτο, ίσως, λογοτεχνικό έργο με πρωταγωνιστή το μακεδονικό ζήτημα μετά τα "Μυστικά του βάλτου" και στον αντίποδά τους.

Η Νέα Δημοκρατία έκανε πράξη αυτό που προεκλογικά είχε υποσχεθεί: Επανέφερε την καταστολή και τον αυταρχισμό. Και κάτι παραπάνω, που είναι πρωτοφανές σε όλη την Ευρώπη. Παρέδωσε τη δικαιοσύνη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή στην αστυνομία. Η κίνηση αυτή έχει ένα μεγάλο συμβολισμό. Οι άνθρωποι στα χέρια της καταστολής. Από μόνη της αυτή η κίνηση σκιαγραφεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές της χώρας. Ό,τι είχε σχέση με την επανένταξη, σταδιακά αφαιρείται, σβήνει από τον χάρτη και στη θέση τους προστίθενται αυταρχικές και ανελεύθερες πινελιές πάνω στις παλιές. Το μαύρο κυριαρχεί παντού. Ρωτήστε έναν οποιονδήποτε κρατούμενο να σας μιλήσει για τη ζωή την περίοδο της πανδημίας. Το «απαγορεύονται, για λόγους υγείας, οι συναθροίσεις πάνω από εννέα άτομα σε κλειστούς χώρους», που ίσχυε στην «ελεύθερη κοινωνία», στις φυλακές μετατράπηκε σε υποχρεωτική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι ήταν ανυπεράσπιστοι στον ιό, στην απόλυτη αδιαφορία της γενικής γραμματείας αντεγκληματικής πολιτικής, στη λογική ότι οι ζωές των κρατουμένων μετράνε λιγότερο. Οι άδειες δίνονται με σταγονόμετρο, κελιά που χωράνε ένα ή δύο ανθρώπους «φιλοξενούν» σήμερα τέσσερις, πέντε ή και έξι. Το πάτωμα έχει γίνει χώρος ύπνου, οι ανεμιστήρες είναι είδος πολυτελείας και τον διαθέτουν μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και πιστέψτε με, αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι αγροτικές φυλακές αντί να αποτελούν εναλλακτική ως προς την έκτιση της ποινής είναι υποστελεχωμένες και ο αριθμός των κρατουμένων περιορισμένος. Σε πολλές φυλακές, όπως για παράδειγμα οι φυλακές Δομοκού, το νερό κόβεται συνεχώς και πολλά άλλα ανατριχιαστικά. Η κόλαση έχει όνομα…