Η βουλευτής Φλώρινας, Πέτη Πέρκα, μιλά στην Εποχή με την ιδιότητα της γραμματέως της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας Νέα Αριστερά για τους στόχους αυτής, τις προσδοκίες και τα καθήκοντα. Όπως τονίζει «είναι μεγάλο το εγχείρημα και το όραμα, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε αν επαναφέρουμε την πολιτική και ακολουθήσουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και έναν καθαρό λόγο».
Πλέον έχουμε μια εννιακομματική βουλή, με μια ΝΔ κυρίαρχη και με ισχνή αντιπολίτευση, προς το παρόν. Πώς θα παρέμβετε ώστε να ενδυναμωθεί το κομματικό σύστημα και η πολιτική παρέμβαση;
Έχουμε δημιουργήσει την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Αριστεράς με πάρα πολλές προσδοκίες αλλά και με ένα στόχο: να ξαναθυμίσουμε στη βουλή πώς είναι ο καθαρός, τεκμηριωμένος, αριστερός λόγος. Πιστεύω πως ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις του Δημήτρη Τζανακόπουλου ως εισηγητή και του προέδρου της ΚΟ Αλέξη Χαρίτση αλλά και όλων των συντρόφων και συντροφισσών στο φορολογικό νομοσχέδιο φάνηκε πως σε ό,τι αφορά το κοινοβούλιο η αντιπολίτευση θα γίνεται στοχευμένα, θα καταλαβαίνει ο κόσμος ότι αυτό που λέμε το πιστεύουμε και αυτό που πιστεύουμε το λέμε. Το στοίχημα για το προσεχές διάστημα είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας μας.
Ο στόχος επομένως είναι να ασκήσετε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και να αντιπαρατεθείτε στην ατζέντα που εκείνη ορίζει ή θα ασκήσετε κριτική, όποτε χρειάζεται, και στην αντιπολίτευση;
Το μέτωπο θα είναι με τη Νέα Δημοκρατία αλλά και με την ιδεολογική ηγεμονία των συντηρητικών και νεοφιλελέύθερων ιδεών μέσα στη βουλή απο όπου και αν προέρχονται. Θα πρέπει να κάνουμε τομές πολιτικές, να μιλήσουμε και για δύσκολα θέματα με καθαρό λόγο και αυτό θεωρούμε ότι θα είναι η αριστερή και ταυτόχρονα τεκμηριωμένη φωνή. Θα αναδείξουμε τα θέματα της κλιματικής κρίσης, της στέγης, τα εργασιακά, προχωρώντας σε ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα, που πιστεύουμε ότι θα ακουστεί και θα εμπνεύσει πολύ κόσμο. Προφανώς σε θέματα που υπάρχει πολιτική διαφωνία θα ασκούμε κριτική και σε κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η Νέα Αριστερά είναι αποτέλεσμα διάσπασης από τον ΣΥΡΙΖΑ και στη δημόσια σφαίρα φαίνεται ότι θα είναι ένα σημείο που θα απασχολεί ιδιαίτερα τη συζήτηση. Πώς θα αποφύγετε τον εγκλωβισμό στο να σας καλούν να απαντήσετε ως πρώην συριζαίοι για τον ΣΥΡΙΖΑ και επομένως να στρέφεστε γύρω από τον άξονα του ΣΥΡΙΖΑ;
Έχουμε τη διαφοροποίησή μας που εκδηλώθηκε και από την αποχώρησή μας από τον ΣΥΡΙΖΑ του νέου προέδρου. Οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές που μας έφεραν σε αυτή τη θέση θα γίνουν ορατές πολύ γρήγορα. Σε ό,τι αφορά τη δική μας τοποθέτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε και ο Αλέξης Χαρίτσης, κρατάμε κάποιες εμβληματικές παρεμβάσεις και επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο μπορούμε να κάνουμε κριτική και να προχωρήσουμε δυναμικά παραπέρα. Θεωρώ ειλικρινά πως η συγκυρία είναι τόσο πυκνή και τα μέτωπα τόσο μεγάλα που συγκλίσεις και αποκλίσεις θα οικοδομηθούν πάνω στα σημερινά επίδικα, το να συγκροτούμε πολιτική ταυτότητα το 2024 με βάση το 2015 θα ήταν το αντίστοιχο του να συγκροτούμε ταυτότητα το 2015 με βάση την Ελλάδα του 2004.
Ποιο θα είναι το στίγμα της Νέας Αριστεράς; Το περιέγραψε ο Αλέξης Χαρίτσης στο Σεράφειο, όμως εσύ ποια σημεία θα ξεχώριζες;
Ένα από τα μείζονα θέματα για εμάς είναι η κλιματική κρίση. Πέρασαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις απουσιάζοντας από τη δημόσια ατζέντα, βιώνουμε μια μικρή γεύση από τις συνέπειές της και όλοι αναλώνονται σε μια γενικόλογη αναφορά στην κλιματική ανισσοροπία. Για την Αριστερά ήταν πάντα ψηλά το οικολογικό, ήδη από την δεκαετία του 1990 παρόλο που ήταν ένα κοινωνικά μειοψηφικό ζήτημα. Σήμερα που ευρύτερα ακροατήρια και ιδίως οι νέοι παρουσιάζουν ευήκοα ώτα, στην Ελλάδα ο προοδευτικός χώρος αναλώνεται σε γενικολογίες. Επομένως, αυτό είναι ένα πρώτο επίδικο, και μάλιστα και στο πώς γίνεται η πράσινη μετάβαση σε μία γενιά. Έχουμε δουλέψει αρκετά σε αυτό το κομμάτι, όπως και ο Πέτρος Κόκκαλης που το έχει αναδείξει στην ευρωβουλή. Από εκεί και πέρα, πρέπει να δουλέψουμε ένα σύγχρονο πρόγραμμα για μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών. Γιατί έχουμε σταματήσει να έχουμε πρόγραμμα για το πώς θέλουμε την Ελλάδα σε πέντε ή δέκα χρόνια. Ακούμε μόνο αντιδράσεις σε νομοσχέδια ή συνθηματολογία. Ακούμε, από ένα μέρος της Αριστεράς, και την επίκληση του μέλλοντος και του τι θα συμβεί όταν αλλάξει ο κόσμος. Μα το ζητούμενο είναι πως αντιδρούμε τώρα.
Ποια θα είναι η πολιτική συμμαχιών που θα ακολουθήσετε; Τα ρεπορτάζ εξετάζουν ήδη διάφορες εκδοχές.
Θέλουμε καταρχάς συμμαχίες στη βάση, με συλλογικότητες, ανεξάρτητους αριστερούς, προοδευτικούς ανθρώπους. Και εμένα με ρωτάνε συχνά και πιεστικά αν θα συμμαχήσουμε με το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25. Δεν πάμε να κάνουμε μια συγκόλληση σε επίπεδο κορυφής υπαρχόντων σχηματισμών. Είναι αρκετά ρευστό το πολιτικό τοπίο και δεν γνωρίζουμε τις εξελίξεις. Αυτό που έχει σημασία είναι να γίνουν συμφωνίες και συμμαχίες στην κοινωνία, στα κινήματα, στο δρόμο. Έχουμε ξεχάσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από όπου προερχόμαστε, είναι ένα κόμμα συνενώσεων και συμμαχιών, αλλά και ένα κόμμα που αναπτύχθηκε μέσα στα κινήματα. Εκεί γίνονται οι συμμαχίες και σχεδιάζεις από κοινού την επόμενη μέρα.
Η αυτοκριτική και ο απολογισμός, ειπώθηκε και στο Σεράφειο, ότι είναι ένα απαραίτητο βήμα της προσπάθειας. Είναι κάτι που θα σας προβληματίσει ή έχετε ανάγκη να πάτε γρήγορα σχετικά και στην επόμενη μέρα;
Πρέπει να ξεκινήσουμε από την αυτοκριτική. Από την ήττα του 2019, που δεν συζητήσαμε ποτέ αναλυτικά τα αίτια. Από την άλλη, υπήρχε ένας λαϊκισμός και εσκεμμένη κακοφωνία. Όταν απευθύνεσαι στο λαό με αυτό τον τρόπο, για να ικανοποιήσεις τους πάντες, δεν κερδίζεις και τις δύο ομάδες, αντιθέτως χάνεις και τις δύο. Πρέπει να γίνει σε βάθος αυτοκριτική για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Να κρατήσουμε τα επιτεύγματα, όπως είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, το μαξιλάρι των 37 δισ., την έξοδο της χώρας από τη χώρα, τα εργασιακά. Έχουν γίνει και λάθη και παραλείψεις και όλα αυτά πρέπει να τα πούμε. Να μιλήσουμε με καθαρό και ειλικρινή τρόπο.
Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε δύο παρεμβάσεις του αναφέρθηκε στη διάσπαση, λέγοντας ότι «η πολυδιάσπαση των προοδευτικών δυνάμεων ανοίγει το δρόμο στην ακροδεξιά» και κάνοντας λόγο για «μια νέα ηγεμονία των προοδευτικών ιδεών απέναντι στη σημερινή κυριαρχία της δεξιάς». Ποιες οι σκέψεις σου πάνω σε αυτές τις τοποθετήσεις που ήρθαν κατόπιν της διάσπασης και της δημιουργίας νέας κοινοβουλευτικής ομάδας, όταν δεν παρενέβη στην εσωκομματική κρίση;
Ο πολυκερματισμός πολιτικών χώρων προφανώς ευνοεί τον κ. Μητσοτάκη. Το πρόβλημα της σημερινής βουλής είναι η ακραία συντηρητικοποίηση και η ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού. Πράγματι χρειάζεται να υπάρξει ιδεολογικό μέτωπο. Και για αυτό έγινε η διάσπαση. Για να μην εγκαταλειφθούν οι ιδέες. Δεν γίνεται να αντιμετωπίσουμε τον εσμό που κυριαρχεί χωρίς να δώσουμε και ιδεολογική μάχη στη βουλή και κυρίως στην κοινωνία.
Τι συνέβη με την ψηφοφορία του νομοσχεδίου για τους servicers και εμφανίστηκε πως δεν το καταψηφίσατε και επομένως δείξατε το αποτύπωμά σας από την πρώτη σας κοινοβουλευτική παρουσία; Γιατί τελικά ψηφίσατε «παρών» σε διατάξεις και δεν το καταψηφίσατε στο σύνολό του;
Κάποιοι πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. Προφανώς καταψηφίσαμε το νομοσχέδιο, το «παρών» αφορούσε άρθρα ευρωπαϊκής οδηγίας μιας οδηγίας που ζητούσαμε από 2021 να ενσωματωθεί γιατί ήταν σε σωστή κατεύθυνση. Σε ό,τι αφορά στα επίμαχα άρθρα το ακατάσχετο αφορούσε λογαριασμό που μπαίνουν τα χρήματα των δανειοληπτών και προφανώς οι servicers δεν μένουν χωρίς εποπτεία από την ΤτΕ. Επομένως το ερώτημα θα έπρεπε να είναι γιατί δεν τα υπερψηφίσαμε και η απάντηση είναι ότι για άλλη μια φορά η κυβέρνηση κινήθηκε στη λογική του πολύ λίγο, πολύ αργά.
Με τη νέα κοινοβουλευτική ομάδα έχετε εξασφαλίσει μια κοινοβουλευτική παρουσία για τα επόμενα τρία χρόνια, εφόσον δεν προκύψουν πρόωρες εκλογές. Πώς θα διασφαλίσετε κοινωνική παρουσία;
Δεν αρκεί η κοινοβουλευτική ομάδα, πρέπει να δημιουργηθεί ένας φορέας, ένα κόμμα. Είναι μια πρωτότυπη, θα έλεγα, διάσπαση αυτή που συνέβη: ξεκίνησε από τη βάση και πίεσε την ηγεσία. Με αυτή την έννοια, υπάρχει πολύς κόσμος που ήταν ενεργός στην οργάνωσή του, στις νομαρχιακές επιτροπές ή στα τμήματα. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μια πρώτη μαγιά. Συγχρόνως πρέπει να απευθυνθούμε και σε ανθρώπους που είναι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ ή που έχουν φύγει παλιότερα και κυρίως σε νέες γενιές που έχουν πάψει να ασχολούνται με την πολιτική. Και χωρίς τη νέα γενιά, δεν έχει μέλλον κανένα εγχείρημα. Επομένως, είναι μεγάλο το εγχείρημα και το όραμα, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε αν επαναφέρουμε την πολιτική και ακολουθήσουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και έναν καθαρό λόγο.
Αναφέρθηκες σε έναν φορέα. Πώς θα κινηθείτε; Θα ακολουθήσετε το μοντέλο κόμμα που είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα κινηθείτε πρώτα σε ένα φόρουμ συζητήσεων και προβληματισμών από το οποίο ίσως προκύψει ένα νέου τύπου κόμμα;
Είναι πολύ νωρίς για να περιγράψω πως θα είναι ο νέος φορέας. Το σίγουρο είναι ότι θέλουμε να προσπαθήσουμε και για νέες μορφές οργάνωσης και επικοινωνίας. Να μπορεί να καταλάβει ο κόσμος για τι πράγμα μιλάμε, και όχι να ακουγόμαστε ως κάτι ξένο και απόμακρο. Να εμπνεύσουμε κόσμο. Πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η ανάγκη και ο πολιτικός χώρος που έχει ανάγκη να συστρατευθεί σε έναν τέτοιο αγώνα.
Πώς θα συναντηθείτε με τους ανθρώπους που δεν ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ ή που δεν ήταν ποτέ οργανωμένοι αλλά μοιράζεστε τις ίδιες ιδέες ή συμφωνείτε στα ίδια αιτήματα; Πολύς κόσμος έχει απομακρυνθεί από την πολιτική ή δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον.
Σε αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να επικεντρωθούμε, στους ανθρώπους που απείχαν από τις εκλογές. Στην πλειονότητά τους είναι νέοι και είναι εκείνοι που πρέπει να βγουν μπροστά. Αυτό είναι το στοίχημα. Αν αυτό που οραματιζόμαστε να φτιάξουμε θα έχει πραγματικά απήχηση, αν θα τραβήξει το ενδιαφέρον του νέου κόσμου και αν θα μπορέσουμε εμείς να προτάξουμε ότι για να συμμετέχουν στον σχεδιασμό του μέλλοντος τους το μόνο εργαλείο είναι η πολιτική και οι κοινωνικοί αγώνες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ο επόμενος στόχος είναι οι ευρωεκλογές. Πώς προετοιμάζεστε για αυτό; Προς τα πού θα κινηθείτε;
Οι ευρωεκλογές είναι ένας σταθμός. Δεν έχουμε και πολύ χρόνο. Όμως, σίγουρα πρέπει να παρέμβουμε σε αυτή την εκλογική διαδικασία. Είναι μια ευκαιρία για συμμαχίες και για μια λίστα που θα έχει τη δική της δυναμική και θα συμβολίζει αυτά που συζητάμε, την κλιματική κρίση, το φεμινιστικό κίνημα, τις εργασιακές διεκδικήσεις. Άλλωστε, τα αιτήματα του κινήματος για το περιβάλλον είναι αιτήματα απελευθερωτικών κινημάτων όλων των τελευταίων χρόνων: τα συλλογικά αγαθά, ο δημόσιος χώρος, η στέγη, η συλλογική δράση, ο έλεγχος των εταιρειών.
Ιωάννα Δρόσου
