Συνεντεύξεις

Από τη μια μου είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε σε μια διαδικασία όπου η Αμερική του Τραμπ θα βάλει δραματικά στο περιθώριο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, κλείνοντας τις πόρτες των ευκαιριών σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Αλλά, να σημειώσω ότι, σύμφωνα με το βιβλίο του James Baldwin «5th avenue town», το οποίο αγαπώ ιδιαιτέρως, αυτό το κλείσιμο των ευκαιριών είναι μια διαδικασία με μεγάλη ιστορία πίσω της. Κάθε γενιά που συνδέθηκε με το αμερικανικό όνειρο και τους μύθους της κινητικότητας και της δυνατότητας έχει επίσης υποχρεωθεί σε μια «δομική βία»: σε έναν βαθμό αγγίζει τα όρια τού «προκειμένου να αναρριχηθώ, πατώ επί πτωμάτων». Γιατί; Τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώσαμε ότι στην αμερικανική κοινωνία ο πλούτος δεν μοιράστηκε ισότιμα κι αυτό δεν είναι θέμα μόνο οικονομικών σφαλμάτων, είναι θεμελιώδες. Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι ρατσιστικές διακρίσεις κερδίζουν έδαφος. Αυτό που συμβαίνει με τη διακυβέρνηση Τραμπ δεν είναι έκπληξη. Το τρομακτικό όμως είναι πως έπεσαν οι μάσκες. Δεν υπάρχει υποκρισία. Κάποιες φορές παραπαίω: Μετανοώ πικρά γιατί έχουμε έναν εθνικοσοσιαλιστή στον Λευκό Οίκο. Από την άλλη πλευρά όμως ίσως το ότι αυτό είναι τόσο σαφές να είναι ο μοναδικός τρόπος να οδηγηθούμε σε δράσεις.

Η διασφάλιση της προστασίας και του δημόσιου χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι βασική επιλογή της κυβέρνησης. Θέλουμε να διαχωρίσουμε τη στρατηγική μας σε σχέση με επιλογές που έχουν, ενδεχομένως, άλλοι πολιτικοί χώροι που βλέπουν την πολιτιστική κληρονομιά ως πεδίο ανάπτυξης με έντονη τη δράση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δεν είμαστε απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ωστόσο οι όποιες συνεργασίες πρέπει να βασίζονται σε στρατηγικό σχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού. Το δεύτερο αναντίρρητο είναι ότι η πολιτιστική κληρονομιά μας μπορεί να βοηθήσει την οικονομία και τα δημόσια έσοδα γιατί είναι πόλος έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών. Στόχος μας είναι να αυξήσουμε τον περυσινό αριθμό των 14.700.000 εισιτηρίων και ταυτόχρονα να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που διατίθενται στα πωλητήρια. Η στρατηγική μας είναι αύξηση των εσόδων και βελτίωση παροχών.

Οι εκλογές της 1ης Ιουλίου χρειάζεται να είναι υπερβατικές και να καθορίσουν πολιτικά το μέλλον του Μεξικού στο πραγματικό επίπεδο και όχι στο ιδεολογικό. Είναι η πρώτη φορά που το διακύβευμα είναι ένα νέο σχέδιο για τη χώρα, μετά τις αποτυχημένες δεξιές κυβερνήσεις του Βισέντε Φοξ (2000 – 2006) και του Φελίπε Καλδερόν (2006 – 2012) και, στη συνέχεια, την πολιτική αποτυχία του σημερινού πρόεδρου Ενρίκε Πένια Νιέτο, ο οποίος με τα λάθη του έβλαψε πολιτικά κατά πολύ το κόμμα του, το κεντροαριστερό PRI. Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή, ο Λόπεζ Ομπραντόρ, με κοινωνικές και ίσως λαϊκιστικές ιδέες, θα φθάσει στο ψηλότερο θεσμικό αξίωμα. Θα καταφέρει να το αλλάξει; Αυτή είναι η μεγάλη ερώτηση. Κανείς δεν ξέρει, ούτε αν μπορεί να ελέγξει τα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα που βρίσκονται κοντά στο περιβάλλον του. Ωστόσο, η αλλαγή είναι επείγουσα και η μεξικανική πλειοψηφία την θέλει. Το μέλλον του Μεξικού είναι απρόβλεπτο, αλλά το μόνο συγκεκριμένο είναι ότι οι Μεξικανοί θέλουν να αλλάξει η πορεία της χώρας, και για αυτό φαίνεται να εμπιστεύονται τον Ομπραντόρ.

Ο κριτικός που ερμηνεύει το έργο ενός δημιουργού θα πρέπει να είναι ικανός να εντοπίσει και να εκτιμήσει την κριτική του ίδιου του δημιουργού απέναντι στη ζωή και στα πράγματα. Κατά συνέπεια, ο παρουσιαστής της ερμηνείας του κριτικού θα πρέπει να υπερβεί την απλή, φιλολογική ανάγνωση του κειμένου και να εντοπίσει και να εκτιμήσει και εκείνος την κριτική της ερμηνείας ώστε να αποτελέσει «κρίκο» στην γενική εκτίμηση ενός λογοτεχνικού έργου.

Το ίδιο το γεγονός ότι υπάρχει συμφωνία είναι εξαιρετικά θετικό, είναι ιστορικό γεγονός, επιλύεται ένα πρόβλημα που ταλάνιζε τις σχέσεις των δύο χωρών για πάνω από 25 χρόνια, που σκόρπισε τοξικές αναθυμιάσεις σε όλα τα Βαλκάνια και στις σχέσεις μεταξύ δύο λαών και επιλύεται με έναν τρόπο που προστατεύει απολύτως τα εθνικά συμφέροντα μας, είναι βασισμένη στις αρχές της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας των δύο λαών, προστατεύει και τη δικιά μας ιστορία και ανοίγει μία νέα σελίδα για την επωφελή συνεργασία των δύο χωρών. Επίσης, όπως συμπλήρωσε, οι όροι με τους οποίους γίνεται αυτή η συμφωνία σέβονται απολύτως την εθνική γραμμή όπως έχει αυτή χαραχθεί από το 2008 και μετά στην Ελλάδα για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων και επιπλέον υπάρχουν πρόσθετα στοιχεία που διασφαλίζουν τη χώρα μας» και έχουν μεγάλη σημασία, όπως η συνταγματική αναθεώρηση η γείτονα χώρα θα πρέπει να αλλάξει στο σύνταγμά της αλλά και μια σειρά από άλλα στοιχεία μεταξύ των οποίων η διαγραφή οποιασδήποτε φράσης μπορεί να έχει αλυτρωτικό χαρακτήρα.