Συνεντεύξεις

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας οι πολίτες έχουν κοινά ερωτήματα και αγωνίες για την επόμενη μέρα, για τις δουλειές τους και το εισόδημά τους, για την καθημερινότητά τους. Και αυτά είναι τα κυρίαρχα ερωτήματα που απευθύνουν και σε όσους διεκδικούν την ψήφο των πολιτών στην Α’ Αθήνας.  Ταυτόχρονα, όμως, μεγάλωσα και ζω σε μια πόλη,  από την  οποία  η κρίση πέρασε σαν οδοστρωτήρας. Έκλεισαν καταστήματα, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα ερημώθηκαν. Έπειτα, ήρθε η βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων, και πολλοί αναγκάστηκαν να μετακομίσουν, μακριά από τις γειτονιές τους, από τον τόπο εργασίας τους.  Η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει, αλλά έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε.  Πρέπει να δώσουμε αγώνα, κατά της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης και της άγριας τουριστικής εκμετάλλευσης. Πρέπει να εργαστούμε για την ανάπλαση της πόλης, να δώσουμε κίνητρα για δημιουργία στους νέους και τις νέες, να στηρίξουμε τον πολιτισμό, να προστατεύσουμε τους κατοίκους από τη βία του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, να φτιάξουμε περισσότερες  δομές υγείας και πρόνοιας. Διότι, η  Α’ Αθήνας είναι η περιφέρεια στην οποία συνυπάρχουν μεν οι μεγαλύτερες ανισότητες, ανοίγονται δε οι πιο συναρπαστικές δυνατότητες. Από τον Κολωνό, μέχρι το Κολωνάκι, πολλές φορές τα προβλήματα είναι κοινά, ακόμα κι αν αυτό δεν φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Αλλά, μόνο με μια προοδευτική, αριστερή κυβέρνηση, μπορούν, πράγματι, να επιλυθούν. 

Τελικά, θα καταλήξουμε στο καζίνο, είναι το μόνο που την ενδιαφέρει και νομίζω ότι εκεί θα καταλήξουμε, καμία επένδυση, καμία πόλη, κανένα πεδίο 75.000 θέσεων εργασίας που υπόσχονται εδώ και δέκα χρόνια. Και το καζίνο δεν θα το χτίσουν οι ίδιοι. Βασικά, πήραν οικόπεδο και ψάχνουν ενοικιαστή με πάρα πολύ ακριβό τίμημα. Όλο αυτό εξελίσσεται σε μία μεγάλη "φούσκα" με σκοπό να απομηζύσει το Δημόσιο, ζητώντας ίσως από Δευτέρα αποζημιώσεις ... θα μιλάμε για μία δικαστική υπόθεση που θα κρατήσει χρόνια και το Ελληνικό θα παραμείνει ως έχει ... Θυμίζει κάτι εργολάβους που πάνε να πάρουν έργο και μόλις το πάρουν αρχίζουν αγωγές κατά του Δημοσίου προκειμένου να μην γίνει και να πάρουν τις προκαταβολές και τις αποζημιώσεις.

Υπάρχουν σημαντικές κατακτήσεις, π.χ. διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης, ιθαγένεια για τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, ταυτότητα φύλου, νόμος Παρασκευόπουλου για τον εξανθρωπισμό των φυλακών, πρόσβαση όλων στην υγεία, ένταξη των προσφύγων. Υπάρχουν όμως και υστερήσεις και σημεία όπου υπήρξε ατολμία· κατ’ εξοχήν παραδείγματα, οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, ο εκδημοκρατισμός της αστυνομίας. Υπάρχουν και μελανά σημεία και αποτυχίες, όπως οι συνθήκες σε κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης, π.χ. Μόρια. Είναι πολλά ή λίγα όσα έγιναν; Θα απαντήσω με ένα παράδειγμα, που κατ’ αναλογία ισχύει και σε άλλα: Το σύμφωνο συμβίωσης ήταν λίγο (με κριτήριο τις διακηρύξεις και προσδοκίες), αλλά ταυτόχρονα πολύ (με κριτήριο την πραγματικότητα: έδωσε ανάσα σε χιλιάδες ανθρώπους). Και είναι κρίσιμη η συνέχεια: Θα αποτελέσει μοναχική αναλαμπή ή σκαλοπάτι για το παραπέρα, τον πολιτικό γάμο; Αξίζει να παλέψουμε για την προοπτική αυτή.

Η αναβάπτιση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές μ’ ένα σοβαρό ποσοστό, μπορεί και νίκη, μας δημιουργεί την υποχρέωση να «επανασυστηθούμε» στην κοινωνία, διότι τα μνημόνια, τα οποία τα εφαρμόσαμε με κοινωνική ευαισθησία, αλλά μνημόνια εφαρμόσαμε, δηλαδή μια πολιτική που δεν είναι δικιά μας, δημιούργησαν αλλοιώσεις στη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκλαμβάνεται από την κοινωνία. Γι’ αυτό πρέπει να μιλήσουμε σήμερα ξανά ως ριζοσπαστική αριστερά, όχι με εκθέσεις ιδεών, αλλά με συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.

Σχετικά με τις εκτιμήσεις της ΤτΕ της Ελλάδος για μη επίτευξη των πλεονασμάτων, ο κ. Τσακαλώτος είπε ότι ο κ. Στουρνάρας θα διαψευστεί για μία ακόμα φορά.  Ο υπουργός Οικονομικών είπε ακόμα ότι είναι πελατειακή η δομή του ελληνικού κράτους, καθώς και ότι η κυβέρνηση το έκανε πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό. Ο κ. Τσακαλώτος επιτέθηκε στη Νέα Δημοκρατία, λέγοντας ότι με το κ. Μητσοτάκη πρωθυπουργό «το μεγάλο ψάρι θα τρώει το μικρό». Επισήμανε επίσης ότι το κόστος των υποσχέσεων της ΝΔ υπερβαίνει κατά πολύ τα 9 δισ., χωρίς η Πειραιώς να εξηγεί πού θα τα βρει.

Γιατί δεν παίρνει επισήμως τώρα θέση ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την αποκάλυψη των επιστολών του Κώστα Καραμανλή για την ονομασία που πρότεινε το κόμμα του για την τότε ΠΓΔΜ; Η στάση τους είναι αυτή ενδεικτική (...) στη Νέα Δημοκρατία κάνουν απέλπιδα προσπάθεια να κρύψουν το πραγματικό τους πρόγραμμα όσο και αν του ξεφεύγουν συγκεκριμένες πτυχές, είναι ενδεικτικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνείται να αντιπαρατεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον πρωθυπουργό και  να ανοίξει τα χαρτιά του αρνείται να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για το ποιο είναι το πρόγραμμα του.

Εμείς δουλεύουμε αυτή την περίοδο με μόνο σενάριο τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές για να μπορέσουμε να ξαναέχουμε δηλαδή τη δυνατότητα διακυβέρνησης, να προχωρήσουμε τα βήματα που ξεκινήσαμε αλλά να τα προχωρήσουμε πιο τολμηρά καθώς θα είμαστε εκτός μνημονιακών συνθηκών και για την ενίσχυση της εργασίας και για τις στοχευμένες μειώσεις της φορολογίας και για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, για το αναπτυξιακό μοντέλο που θα μας περιλαμβάνει όλους. Ο κόσμος μπροστά σε αυτό το σχέδιο και στο ενδεχόμενο επιστροφής σε ένα παλιό μοντέλο που το έχουμε γνωρίσει και το οποίο τελικά οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία θα κάνει την επιλογή που θα δικαιώνει τις δικές του προσδοκίες και τους δικούς του κόπους.

Η ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας στην οποία αναφέρεστε δεν είναι κρυφή. Το λένε ανοικτά στις προγραμματικές τους δηλώσεις αρκεί να διαβάσει κανείς ανάμεσα στις γραμμές. Διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας με ταυτόχρονη αποδυνάμωση όλων των άλλων τομέων του δημόσιου τομέα, ανάθεση έργων στους ημετέρους, κλεπτοκρατία και πελατειακό κράτος. Το έχει διατυπώσει καθαρά ο κ. Στουρνάρας χρησιμοποιώντας το σχήμα διάκρισης ανάμεσα στις ανάγκες και τις επιθυμίες, λέγοντας με άλλα λόγια ανοικτά ότι πέραν ενός συρρικνωμένου δημοσίου τομέα που θα παρέχει κάποιες υποβαθμισμένες βασικές παροχές, όλες οι άλλες κοινωνικές δαπάνες θα εμπίπτουν στη σφαίρα των επιθυμιών και θα ανατεθούν σε ιδιώτες. Πρόκειται για έναν πολύ σκληρό κοινωνικό δαρβινισμό. Δεν μπορούσε να το περιγράψει καλύτερα, ακόμη και άθελά της, η Μιράντα Ξαφά, απ’ ό,τι στο πρόσφατο άρθρο της στην Καθημερινή. Αλλά, πλέον, έχουμε την αποκάλυψη της "ΑΥΓΗΣ" για την καταλήστευση του πυλώνα της επικουρικής ασφάλισης και την παράδοσή του στον ιδιωτικό τομέα που σχεδιάζουν στενοί συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη με ό,τι κινδύνους αυτό θα συνεπάγεται στην καταβολή των επικουρικών συντάξεων σε 1.230.000 συνταξιούχους.  Στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται η πλήρης διάλυση του κοινωνικού κράτους και η διασπάθιση των πόρων τους. Η στάση αυτή δεν έχει να κάνει με οικονομικές παραμέτρους. Η απέχθεια προς οποιαδήποτε μορφή στήριξης και προστασίας των πιο ευάλωτων στρωμάτων βρίσκεται στον σκληρό ιδεολογικό πυρήνα της. Ο νεοφιλελευθερισμός θεωρεί ότι κάθε είδους πρόνοια και επίδομα στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες αλυσοδένει το κράτος και φρενάρει την ανάπτυξη. 

Η κοινωνία που σχεδιάζει η ΝΔ, με την ιδιωτικοποίηση βασικών πλευρών του κοινωνικού κράτους και την ουσιαστική κατάργησή του, τον φορολογικό λαϊκισμό υπέρ των πλουσίων, την αστυνομοκρατία ως αντίβαρο στην κοινωνική ανασφάλεια, την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την επιστροφή σε ένα χρεοκοπημένο παραγωγικό μοντέλο «φτηνής ανάπτυξης» επιβεβαιώνει ότι η ΝΔ επανέρχεται με το πιο σκληρό νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό της πρόσωπο.

Στην ελληνική οικονομία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν γίνεται να έχουμε δίκαιη ανάπτυξη χωρίς συντονισμό, συνεργατικότητα, δίκαιη κατανομή των πόρων και ένα πλαίσιο προστασίας των επιχειρηματιών από παράνομες πρακτικές των ανταγωνιστών τους. Αλλιώς το αποτέλεσμα είναι το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό. Έχουμε ήδη αρχίσει να χτίζουμε ένα τέτοιο πλαίσιο με τη δημιουργία της Αναπτυξιακής Τράπεζας, με το σχεδιασμένο πλαίσιο για τις μικροπιστώσεις, με τη στήριξη στα τεχνολογικά πάρκα για νεοφυείς επιχειρήσεις, με τη μεγάλη πρόσφατη επιτυχία μας στη FATF που κατέταξε την Ελλάδα στους πρωτοπόρους στην καταπολέμηση του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Για τους ρυθμούς ανάπτυξης που υπόσχεται η Ν.Δ. ξέρουμε ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται κατ’ εντολήν. Θέλει σχέδιο, διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, χτίσιμο της ικανότητας των επιχειρηματιών να μεταφράζουν το όραμά τους σε χειροπιαστά αποτελέσματα. Χωρίς αυτά, η όποια ανάπτυξη θα είναι πρόσκαιρη. Και δεν θα είναι για όλες και όλους αλλά μόνο για τους μεγάλους εις βάρος των μικρών και των μεσαίων.