Μεταφράσεις

Κάθε φορά που ο αμερικανικός στρατός αποσύρεται από το πεδίο της μάχης, οι σχολιαστές εκτιμούν ότι η περίσταση μπορεί να σηματοδοτηθεί από μια ανάπαυλα από τους γιγαντιαίους αμυντικούς προϋπολογισμούς. Μια ματιά στο ιστορικό αρχείο επιβεβαιώνει ότι αυτές οι ελπίδες είναι άστοχες. Από την Κορέα και μετά, η μείωση των δαπανών διήρκεσε λίγο περισσότερο από τις παρελάσεις για την επιστροφή των στρατευμάτων. Ακόμα και όταν η βασική δικαιολογία για όλη την αμυντική προσπάθεια της Αμερικής, η Σοβιετική Ένωση, κατέρρευσε εντελώς το 1991, ο προϋπολογισμός ανακόπηκε μόνο για λίγο πριν συνεχίσει την ανοδική του πορεία. Μια ενδελεχής εξέταση των στατιστικών στοιχείων για τις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ από το τέλος του πολέμου της Κορέας από τον πρώην αναλυτή του Πενταγώνου Franklin Spinney αποκάλυψε ένα ενδιαφέρον μοτίβο: συνολικά, ο προϋπολογισμός αυξήθηκε με σταθερό ρυθμό συνολικά 5 τοις εκατό ετησίως. Κάθε φορά που ο αριθμός έπεφτε κάτω από αυτή την τάση, μια τρομακτική "απειλή" εμφανιζόταν την κατάλληλη στιγμή για να δικαιολογήσει διορθωτικές ενέργειες. Δεν θα πρέπει λοιπόν να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, την ώρα που οι αμερικανικές δυνάμεις αποχωρούν από το Αφγανιστάν, αφήνοντας αυτά τα ετοιμόρροπα ελικόπτερα και τα ακινητοποιημένα φορτηγά ως μνημεία, οι εκκλήσεις του αμυντικού λόμπι για άμεση αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά, ναι, 5% γίνονται όλο και πιο δυνατές. Παρόλο που η ρωσική αρκούδα, αν και αναμφισβήτητα ψωριάρα σε σύγκριση με την αποχωρήσασα πάντα αξιόπιστη και απειλητική ΕΣΣΔ, εξακολουθεί να σπρώχνεται να βγει στη σκηνή για να τηρηθεί η παράδοση, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχει τώρα βγει μπροστά σε πρωταγωνιστικό ρόλο ως εχθρός που εγγυημένα θα αντέξει για πολλούς δημοσιονομικούς κύκλους στο μέλλον.

Οι νέες γενιές των Ταλιμπάν είναι πανομοιότυπες με τις παλιές, με μια ουσιαστική διαφορά: οι παλιοί Ταλιμπάν έβλεπαν τους αντισοβιετικούς μουτζαχεντίν ως ήρωες, οι νέοι Ταλιμπάν βλέπουν ως σημείο αναφοράς τους μεγάλους διακινητές, αυτούς που άλλαξαν τη μοίρα του πολέμου (και τη δική τους) με το όπιο. Οι Ταλιμπάν χρησιμοποιούν τον ισλαμικό νόμο για να δημιουργήσουν ένα αυταρχικό καθεστώς, απαραίτητο για τη διακίνησή τους- απαγορεύουν τη μουσική και τη σκιά ματιών, ενώ όσο αφορά τα ναρκωτικά, που μέχρι πριν από είκοσι χρόνια πωλούνταν μόνο εκτός συνόρων, υπήρξε αλλαγή πορείας. Τώρα πωλούν και στο εσωτερικό. Ο εθισμός στα ναρκωτικά στο Αφγανιστάν είναι μια επιδημία που κανείς δεν έχει λάβει υπόψη του και η οποία εξαπλώνεται χρόνο με το χρόνο, και οι Ταλιμπάν το εκμεταλλεύονται: οι νεαροί νεοσύλλεκτοι γεμίζουν με χασίς - και αυτό είναι το λιγότερο - αλλά τους δίνεται επίσης πρόσβαση στην ηρωίνη: μπείτε στις ομάδες μας και μπορείτε να φτιαχτείτε, είναι το ανομολόγητο (αδιανόητο πριν από είκοσι χρόνια) των δεκανέων των Ταλιμπάν. Όταν πλέον μετατρέπονται σε σκουλήκια, τους πετάνε σαν τελειωμένα ζόμπι.

Τι επιφυλάσσει το μέλλον; Επαναλαμβάνοντας το μοντέλο που αναπτύχθηκε για το Ιράκ και τη Συρία, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν μια μόνιμη ειδική στρατιωτική μονάδα, στελεχωμένη από 2.500 στρατιώτες, που θα σταθμεύσει σε μια βάση του Κουβέιτ, έτοιμη να πετάξει στο Αφγανιστάν και να βομβαρδίσει, να σκοτώσει και να ακρωτηριάσει, εάν χρειαστεί. Εν τω μεταξύ, μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία των Ταλιμπάν επισκέφθηκε την Κίνα τον περασμένο Ιούλιο, δεσμεύτηκε ότι η χώρα τους δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά ως ορμητήριο για επιθέσεις σε άλλα κράτη. Πραγματοποιήθηκαν εγκάρδιες συζητήσεις με τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών, οι οποίες φαίνεται να κάλυψαν εμπορικούς και οικονομικούς δεσμούς. Η σύνοδος κορυφής θύμισε παρόμοιες συναντήσεις μεταξύ Αφγανών μουτζαχεντίν και Δυτικών ηγετών κατά τη δεκαετία του 1980: οι πρώτοι εμφανίζονταν με τις ουαχαμπιτικές ενδυμασίες τους και τα κανονιστικά κουρέματα των γενειάδων τους μπροστά στο θεαματικό σκηνικό του Λευκού Οίκου ή της Ντάουνινγκ Στριτ. Τώρα, όμως, με το ΝΑΤΟ να βρίσκεται σε υποχώρηση, οι βασικοί παίκτες είναι η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και το Πακιστάν (το οποίο αναμφίβολα παρείχε στρατηγική βοήθεια στους Ταλιμπάν και για το οποίο αυτός είναι ένας τεράστιος πολιτικο-στρατιωτικός θρίαμβος). Κανείς από αυτούς δεν θέλει νέο εμφύλιο πόλεμο, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών. Οι στενές σχέσεις της Κίνας με την Τεχεράνη και τη Μόσχα μπορεί να της επιτρέψουν να εργαστεί για την εξασφάλιση κάποιας εύθραυστης ειρήνης για τους πολίτες αυτής της τραυματισμένης χώρας, βοηθούμενης από τη συνεχιζόμενη ρωσική επιρροή στο βορρά. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στη μέση ηλικία στο Αφγανιστάν: 18, σε πληθυσμό 40 εκατομμυρίων. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Αλλά υπάρχει ελπίδα ότι οι νεαροί Αφγανοί θα προσπαθήσουν για μια καλύτερη ζωή μετά τη τεσσαρακονταετή σύγκρουση. Για τις Αφγανές ο αγώνας δεν έχει τελειώσει σε καμία περίπτωση, ακόμη και αν παραμείνει ένας μόνο εχθρός. Στη Βρετανία και αλλού, όλοι όσοι θέλουν να αγωνιστούν πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στους πρόσφυγες που σύντομα θα χτυπήσουν την πόρτα του ΝΑΤΟ. Καταφύγιο είναι αυτό που τους οφείλει η Δύση: μια μικρή αποζημίωση για έναν περιττό πόλεμο.

Ψηλά στο φαράγγι της Καμπούλ, εξακολουθούν να βρίσκουν αρχαίες αγκράφες ζώνης και διαβρωμένες λαβές ξίφους. Δεν μπορείτε πλέον να διαβάσετε τα διακριτικά των βρετανικών συνταγμάτων της παλιάς εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών, αλλά τα κόκαλά τους - και των 16.000 - εξακολουθούν να βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο σκούρο χώμα και στους ετοιμόρροπους βράχους των πιο απρόσιτων βουνών στο Αφγανιστάν. Όπως οι Βρετανοί που ήρθαν αργότερα και οι Ρώσοι που επρόκειτο να φτάσουν περισσότερο από έναν αιώνα μετά, η εκστρατεία του στρατηγού William Elphinstone ενδύθηκε με ρητορική και υψιπετείς αρχές και κατέληξε σε καταστροφή. (...) Οι Ρώσοι θα υπέμεναν τα δικά τους 10 χρόνια στο Γολγοθά ακριβώς έναν αιώνα αργότερα, αν και στην πραγματικότητα ήταν οι Αφγανοί που υπέστησαν μια σχεδόν γενοκτονία από τους Σοβιετικούς. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο οποίος είχε διαφύγει από αρκετές απόπειρες δολοφονίας από Ρώσους πράκτορες, επέζησε. Ίσως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, από τον οποίο ζητείται να προσυπογράψει το νέο πόλεμο της Δύσης για «δημοκρατία και ελευθερία» ενάντια στις δυνάμεις του σκότους, να θυμίσει στον κ. Μπους πόσο επώδυνη αποδείχθηκε η στρατιωτική περιπέτεια της Ρωσίας στο Αφγανιστάν. Ίσως όλοι θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στα βιβλία ιστορίας προτού προτείνουμε - και είναι σαφές ότι ονειρεύονται την ιδέα μιας τέτοιας περιπέτειας στην Ουάσινγκτον - να ξανασχοληθούμε με το Μεγάλο Παιχνίδι για άλλη μια φορά.

Υποστηρίζουμε μάλλον καλοπροαίρετα την καλπάζουσα εισβολή της ψηφιακής τεχνολογίας και την ανίχνευση της προσωπικής και επαγγελματικής μας ζωής, των ανταλλαγών μας, των πολιτικών μας επιλογών. Ερωτηθείς πώς να αποτρέψουμε τα δεδομένα μας, από τη στιγμή που τα κινητά μας θα χακεφθούν, από το να χρησιμοποιηθούν ως όπλα εναντίον μας, ο κ. Έντουαρντ Σνόουντεν είπε: «Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να προστατευτούν από τα πυρηνικά όπλα; Τα χημικά ή τα βιολογικά όπλα; Υπάρχουν βιομηχανίες, τομείς, από τους οποίους δεν υπάρχει προστασία και γι 'αυτό προσπαθούμε να περιορίσουμε την εξάπλωσή τους. " Το ακριβώς αντίθετο ενθαρρύνει ο κ. Μακρόν επισπεύδοντας την αντικατάσταση των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων από ένα πλήθος κυβερνητικών ιστότοπων, ρομπότ, κωδικών QR και εφαρμογών για κατέβασμα. Τώρα πια, η κράτηση εισιτηρίου, η αγορά μέσω διαδικτύου, απαιτεί τόσο τραπεζική κάρτα όσο και την αποστολή του αριθμού του κινητού σας τηλεφώνου ή ακόμα και την οικογενειακή σας κατάσταση. Υπήρχε μια εποχή, που δεν ήταν κι ο Μεσαίωνας, που μπορούσες να πάρεις το τρένο ανώνυμος, να διασχίσεις μια πόλη χωρίς να σε τραβήξει καμία κάμερα, να νιώθεις πιο ελεύθερος αφού δεν άφησες πίσω σου κανένα ίχνος από το πέρασμά σου. Κι όμως, υπήρχαν και τότε απαγωγές παιδιών, τρομοκρατικές επιθέσεις, επιδημίες - ακόμα και πόλεμοι.