Macro

13
11

Η τύφλωση της Κεντροαριστεράς

Όταν η εποχή ευνοεί την οικονομική απορρύθμιση, η κύρια πολιτική αντίθεση δεν είναι πια η αντίθεση Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά η αντίθεση δύο μερίδων της Δεξιάς, της φιλελεύθερης, που ωθεί στην απορρύθμιση, και της εθνικιστικής, που αντιμάχεται την απορρύθμιση με όρους εθνικής αναδίπλωσης.
Περισσότερα »
12
11

ΗΠΑ: Το παράδοξο του πειθαναγκασμού

Η “θεωρία των δύο άκρων” τιμωρήθηκε στις ΗΠΑ όπως τιμωρήθηκε και στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως σε αυτή την περίπτωση κύριος ωφελημένος βγήκε η Ακροδεξιά (Τραμπ) και όχι η Αριστερά (Σάντερς). Το πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό, καλλιτεχνικό κ.λπ. σύστημα των ΗΠΑ στην συντριπτική του πλειονότητα για όλο το διάστημα της μακράς προεκλογικής εκστρατείας βομβάρδιζε το εκλογικό σώμα με το μονότονο μήνυμα “ο Τραμπ είναι επικίνδυνος και διαβολικός”, αφήνοντας να εννοείται πως η ψήφος σας ως “κανονικών” πολιτών είναι να ψηφίσετε Χίλαρι. There Is No Alternative. Μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων αντέδρασε σε αυτό τον εκβιασμό, όπως αντέδρασε και στις ελληνικές εκλογές του 2015, οπότε ψήφισε ενάντια σε όλο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, εγχώριο και διεθνές.
Περισσότερα »
07
11

Τα lumpen αστικά κόμματα

Κανένα από τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα δεν κυβερνά και άρα οι πόροι στους οποίους είχαν πρόσβαση πλέον είναι είτε λιγότεροι, είτε δεν υπάρχουν. Βρέθηκαν να χρωστούν στις τράπεζες 400 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που δεν πρόκειται να αποπληρώσουν ποτέ. Η απληστία με την οποία εξουσίαζαν στη χώρα αποδεικνύει πως θεωρούσαν ότι θα είναι αιωνίως κουμανταδόροι και γι’ αυτό δεν φρόντισαν να καλύψουν τα ίχνη αυτής της πλεονεξίας για την οποία τώρα είναι κοινωνικά και κάποιες φορές δικαστικά υπόλογοι.
Περισσότερα »
01
11

Ό,τι θέλουν οι καναλάρχες!

Μετά από 27 χρόνια λοιπόν, η ΝΔ, επιτέλους αναγνωρίζει στην πράξη ότι το τηλεοπτικό τοπίο χρειάζεται διευθέτηση. Αλλά αυτό επιχειρεί να το κάνει με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα αυτών που λυμαίνονται μέχρι τώρα τον χώρο, αλλά και όσων φιλοδοξούν, από εδώ και πέρα, να μπουν σε αυτόν.
Περισσότερα »
30
10

Ευημερία και δείκτες «πλούτου», μια επαναθεώρηση υπό το πρίσμα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας

Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αρνείται τον εκχρηματισμό όλων των ανθρώπινων πράξεων και όλων των φυσικών στοιχείων και την εμπορευματοποίησή των. Επιπλέον, συμβάλλει στην προστασία ακόμα και στην επέκταση των μη εμπορευματικών και μη εγχρήματων πεδίων, με πρωτοβουλία των πολιτών (και όχι των ειδικών). Τέλος, προσπαθεί να διευρύνει την αξία χρήσης, διακρίνοντας το πεδίο της από αυτό της ανταλλακτικής αξίας. Από αυτή την άποψη, η διάκριση ανάμεσα στην αλληλέγγυα οικονομία και την καπιταλιστικο-εμπορευματική σηματοδοτεί και το πραγματικό νόημα της (οικονομικής) επιστήμης: η πρώτη εκφράζει μια ποιοτική, μη ποσοτικοποιήσιμη (μη μετρήσιμη) κανονικότητα, άμεσα συνταυτισμένη με τη βιωμένη σχέση και την «πρωτεύουσα» ιδιότητα των πραγμάτων (όχι δηλαδή την αφηρημένη όψη αυτών), ενώ στη δεύτερη η ουσία του πράγματος ανάγεται στην ανταλλακτική του αξία, η οποία σταδιακά απορροφά όλες τις ποιοτικές αξίες (Φ. Τερζάκης, 2012). | Δημήτρης Καπογιάννης - Τάκης Νικολόπουλος
Περισσότερα »
29
10

Το μοντέλο ηγεσίας του Κόρμπιν

Οι ιδέες του Κόρμπιν έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία επειδή τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μια ομάδα από ανθρώπους με μέση ευφυΐα που σκέφτονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, είναι πιο έξυπνη από μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η ποικιλία κερδίζει την ικανότητα. Γι’ αυτό το να αφήνουμε τις σημαντικές αποφάσεις σε ανθρώπους με παρόμοιο υπόβαθρο, παιδεία και κοσμοθεωρία, είναι ο λάθος τρόπος για να χειριστούμε τις πολυπλοκότητες που οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν στον 21ο αιώνα.
Περισσότερα »
28
10

Τις πταίει για το θεσμικό αδιέξοδο;

Η διαμόρφωση μιας μάλλον παράδοξης πολιτικής και θεσμικής πραγματικότητας δεν προήλθε προφανώς από το υπερπέραν. Κάποιοι εμπνεύσθηκαν και ψήφισαν ένα πλέγμα συνταγματικών κανόνων που επιτρέπει σε μια ισχνή μειοψηφία να επιβάλλει την παράλυση της λειτουργίας του Κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου οι θεσμοί ασφυκτιούν και ο σκοπός του Συντάγματος παραμένει επί 27 χρόνια ανεκπλήρωτος, κάποιοι πανηγύριζαν προχθές, επειδή, κατά την αντίληψή τους, η απόφαση του ΣτΕ αποκατέστησε τη νομιμότητα.
Περισσότερα »
27
10

Στη σκακιέρα του χρέους

Μόνο από τις, κατά κανόνα, ολιγόλογες τοποθετήσεις των πρωταγωνιστών ή ακόμη και από τις μη τοποθετήσεις τους πάνω στα θέματα που έθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός, αυτό που μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι ότι αναζητείται το νέο βήμα που θα γίνει, ως προώθηση –συγκεκριμενοποίηση των αποφάσεων του Eurogroup του Μαΐου για το χρέος. Αυτό, με τη σειρά του θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο και για την ποσοτική χαλάρωση, στόχος που, ως φαίνεται, ως πιο εφικτός παίρνει κεντρικότερη θέση στα αιτήματα της ελληνικής πλευράς κατά τη διαπραγμάτευση.
Περισσότερα »
24
10

Γιατί ο Πάνος Σκουρλέτης έχει δίκιο

Η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική. Είναι –και πρέπει να είναι και στη συνέχεια – η κεντρικότερη μάχη για το ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου. Και γι’ αυτό, καλό θα είναι αυτήν τη μάχη –το να κρατήσουμε ζωντανή την κοινωνία και τη δημόσια λειτουργία της οικονομίας και της παραγωγής– να τη δώσουμε όλοι μαζί.
Περισσότερα »
21
10

Η δυναμική του συριακού εμφυλίου

Bρισκόμαστε σε μια εποχή που το παγκόσμιο σύστημα, όχι μόνο αντέχει, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνει την υβριδικότητα και την πολιτική «ασυναρτησίας». Το «Ισλαμικό Κράτος» για παράδειγμα αποτελεί την ίδια στιγμή ένα κρατικό μόρφωμα που έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα με αυτά ενός λειτουργούντος κράτους, αλλά και έναν μη κρατικό δρώντα. Το χάος στη Συρία μπορεί να παράγει την προσφυγική τραγωδία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει απειλήσει τη σταθερότητα των γειτονικών κρατών, με εξαίρεση ίσως της Τουρκίας. Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στη Συρία λειτουργεί, ηθελημένα ή μη, ως ένα τεράστιο αιματοβαμμένο εργαστήριο, που «ελέγχονται» νέες μορφές κράτους και κοινωνικής θέσμισης.
Περισσότερα »