Μερικοί συμμετέχουν για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας πιο γενναιόδωρης, αλληλέγγυας και ανταλλακτικής στη βάση του «κοινού» ή του δώρου ή της λεγόμενης οικονομίας του ελεύθερου ή της λειτουργικότητας, και άλλοι, οι περισσότεροι, για το κέρδος. Για άλλους, δεν πρόκειται παρά για οπισθοδρόμηση στην «εργασία με το κομμάτι» (στο πλαίσιο μιας υπηρεσίας «κατά ζήτηση»).
Τελικά, γίνεται φανερό πως παρ’ όλη τη χρήση όρων με θετικό και εύηχο πρόσημο (συνεργασία-διαμοίραση), που υπονοεί την ενεργή συμμετοχή των πολιτών (και άρα μια οικονομία «εκ των κάτω»), τέτοια φαινόμενα δεν συνιστούν παρά ένα νέο Ελντοράντο ή, αλλιώς, μια ακόμα αναγέννηση και μεταμόρφωση του καπιταλισμού (σε «συνεργασιακό»).
