Macro

05
11

Ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο ή για ένα ποδόσφαιρο των «από κάτω»;

Οι απογοητευμένοι με την Πρέμιερ Λιγκ και τον τρόπο που είναι δομημένο το σύγχρονο ποδόσφαιρο υιοθέτησαν το σύνθημα «Ενάντια στο Μοντέρνο Ποδόσφαιρο». Μια πρώτη παραλλαγή του συνθήματος εμφανίστηκε αρχικά στο μπλουζάκι ενός οπαδού της Κροατίας στο Euro 2008. «Ενάντια στο Ποδόσφαιρο Μόδας», έγραφε.
04
11

Πολιτικές του φόβου, πολιτικές της χειραφέτησης

Οι φτωχοί και οι εργάτες, όσοι ζούσαν την καταστατική ανισότητα του εκβιομηχανισμένου καπιταλισμού, η «Τέταρτη Τάξη» του περίφημου πίνακα του Τζουζέπε ντα Βολπέντο, όλοι αυτοί είχαν βρει από τον 19ο αιώνα μια δέσμη ιδεών, τον σοσιαλισμό, και έναν τρόπο οργάνωσης, το εργατικό κόμμα, που υποσχόταν να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη και τη χειραφέτηση. Αυτό το φάσμα που πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη μέχρι που απέκτησε σάρκα και οστά είναι που στον 20ό αιώνα έκανε τις δυτικές δημοκρατίες αξιοβίωτες. Η κοινωνική ασφάλεια, η μείωση των ανισοτήτων, το κράτος πρόνοιας ήταν αποτέλεσμα του φόβητρου που αποτελούσαν το παγκόσμιο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και η «απειλητική» δράση κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών μέσα στις ίδιες τις δυτικές κοινωνίες.
04
11

Αριστείδης Μπαλτάς: Αριστερά του 21ου αιώνα και ευρωπαϊκό κεκτημένο

Φαίνεται πως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες εισρέουν στην Ευρώπη απλώς επειδή έλκονται από τον πλούτο μας. Όποιος και όσος κι αν είναι αυτός πραγματικά. Και βεβαίως από τους δημοκρατικούς θεσμούς μας. Όπως κι αν λειτουργούν αυτοί στην πράξη. Αλλά εμείς, από τη μεριά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που βαθύτερα τους κινεί είναι κάτι σαν εκδίκηση της Ιστορίας. Γιατί είμαστε εμείς η Ευρώπη, με το ανεκτίμητο πολιτισμικό κεκτημένο μας, που ληστέψαμε τον πλούτο τους και διαιρέσαμε τις χώρες τους με μονοκοντυλιές πάνω στο χάρτη. Στο όνομα, υποτίθεται, του ίδιου του κεκτημένου αυτού.
03
11

Διακήρυξη Μπάλφουρ: Η αρχή του κακού

Στις 2 Νοεμβρίου 1917 ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ υπογράφει ένα κείμενο, σύμφωνα με το οποίο «η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος εισερχόταν στον τελευταίο χρόνο του και το Λονδίνο επιδίωκε να ενισχύσει τις θέσεις του και να εξασφαλίσει την υποστήριξη του σιωνιστικού κινήματος, το οποίο αναπτυσσόταν στους κόλπους των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης και της Αμερικής. Η λεγόμενη Διακήρυξη Μπάλφουρ ήταν αυτή που τότε, πριν από έναν αιώνα, άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και την κατοχή της Παλαιστίνης, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
03
11

Ελευθερία και απολυταρχισμός

Αποστολή μας πρέπει μάλλον να είναι να αντιπαρατεθούμε στο λόγο του φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς με ένα λόγο που θα επανασυνδέει την ελευθερία με τη χειραφέτηση, την κοινωνική δικαιοσύνη και, πάνω απ’ όλα, με τη δημοκρατία. Θα πρέπει επίσης ν’ ανακτήσουμε μια γλώσσα και μια πρακτική του κοινωνικού για την πολιτική ζωή, αλλά και για την ίδια μας την πολιτική δουλειά. Οι αριστερές απαντήσεις στον δεξιό λόγο σήμερα πολύ συχνά παίρνουν τη μορφή των αιτημάτων προστασίας απέναντι σε προσωπικές εμπειρίες αδικίας, φόβου ή παραβίασης. Διεκδικήσεις που δεν αποκαθιστούν μια χαμένη γλώσσα του κοινωνικού, αλλά καθαγιάζουν την απώλειά του. Μια στιβαρή γλώσσα της κοινωνικής εξουσίας είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει έναν σε βάθος απολογισμό των ολέθριων ανισοτήτων και της ανελευθερίας που έχουν γεννήσει ο καπιταλισμός και η κληρονομιά της φυλετικής και έμφυλης υποταγής. Αντιστοίχως, μια γλώσσα της κοινωνίας είναι το μόνο που μπορεί να μετατρέψει την αντιμετώπιση όλων αυτών των ανισοτήτων και των ανελευθεριών σε απαίτηση για όλους μας, κι όχι σε έκκληση υπέρ συμφερόντων. Μια γλώσσα και μια πρακτική της κοινωνίας είναι επίσης ουσιώδης για να ξανασυνδέσουμε την ελευθερία με την ισότητα και να καλλιεργήσουμε, από κοινού, τον κόσμο μας.
03
11

Ένας εναλλακτικός τρόπος παραγωγής είναι προϋπόθεση της ανατροπής

Στον 21ο αιώνα η «κοινωνική οικονομία» και τα «κοινά» διαχέουν στο κοινωνικό σώμα συνεταιριστικές αναπαραστάσεις και πρακτικές και δημιουργούν αυτό που η επανάσταση σαν μαία θα έρθει να ξεγεννήσει. Διότι η επανάσταση είναι «μαμή» και όχι «μαμά» της ιστορίας. Δεν γεννά, ξεγεννά. Και αυτό που γεννιέται υπάρχει ήδη χάρη στη μακρόχρονη δράση πολλών (βασικά) ειρηνικών εργατικών ανθρώπων. Και δεν μπορεί να γίνει από τα πάνω, με κατάληψη της εξουσίας και εντατικά μαθήματα σοσιαλισμού. Ο πολιτικός χρόνος συμπτύσσεται, αλλά ο ανθρωπολογικός όχι. Η σοσιαλιστική παιδεία, κουλτούρα και οικονομία οικοδομείται υπομονετικά (όχι ανυπόμονα) στα σπλάχνα της προηγούμενης κοινωνίας.
03
11

«Ώριμο αίτημα ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός»: Θετική η ανταπόκριση του Πάνου Σκουρλέτη στην ερώτηση της Αννέτας Καββαδία (βίντεο)

Η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, επεσήμανε τη δυνατότητα που δίνεται στους δημότες, να παρεμβαίνουν πριν τη λήψη αποφάσεων, που τους αφορούν, καταθέτοντας τη γνώμη τους η οποία δεν θα έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα αλλά και αποφασιστικό ρόλο - Π. Σκουρλέτης: «Ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός συμπεριλαμβάνεται στη λογική του σχεδίου των βαθιών αλλαγών που προωθούνται από το υπουργείο»
02
11

Ανοιχτή ή σιδερόφραχτη κοινωνία;

Με ερώτηση του προς τον πρωθυπουργό ο κύριος Μητσοτάκης επιχειρεί να φέρει ξανά στην επικαιρότητα, και να κερδίσει το ακροδεξιό κοινό σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, το χιλιοπαιγμένο έργο περί  ανομίας και παραβατικότητας που κατά την άποψη του έχουμε σε υπερβολικό βαθμό στη χώρα μας. Ο κ. Μητσοτάκης όμως δεν παρασύρεται απλώς από τους επικοινωνιολόγους του που το επισημαίνουν ότι πρέπει να κερδίσει χώρο στα δεξιά του. Η συγκεκριμένη ατζέντα αφήνει να του επιβάλλεται από τα μεγάλα συγκροτήματα τύπου που τον υποστηρίζουν.
31
10

Σοσιαλισμός με δημοκρατία

Η εκατοστή επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για τα συγκλονιστικά γεγονότα του 1989-1991 στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη. Παρ’ όλη τη δυσκολία του διαχωρισμού, σύμφωνα με το πνεύμα της σύγχρονης εποχής (επιστροφή της γεωπολιτικής, παγκοσμιοποίηση, χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός), η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τα συναφή ζητήματα, όπως της οργάνωσης της σοβιετικής οικονομίας και του κράτους και, κατ’ επέκταση, η κρίση του μαρξισμού, ταξινομούνται και εξετάζονται ως ιδιαίτερα, αυτοτελή προβλήματα -που, βέβαια, δεν είναι.