Σε μια κρίσιμη καμπή της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, η Αυγή ζήτησε την άποψη τριών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα που θα απασχολήσουν το επικείμενο συνέδριο του κόμματος και τα οποία συνδέονται με την τρέχουσα αξιολόγηση. Παραθέτουμε τις απαντήσεις του Μιχάλη Υδραίου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποια πρέπει να είναι η στόχευση του κυβερνητικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη τετραετία ή οκταετία και ποιες οι βασικές αιχμές του; Θεωρείτε ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί στα πλαίσια της ιδεολογικής του ταυτότητας, δηλαδή της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, με δεδομένη τη συμφωνία και τη στάση μέρους των θεσμών; Τι σχολιάζετε για τη συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από το ερώτημα «πάση θυσία στην κυβέρνηση;»
Εκτιμώ ότι βρισκόμαστε σε μια κομβική στιγμή και σε μια πολιτική-οικονομική κατάσταση κινούμενης άμμου. Η προσδοκία της τετραετίας ή και της οκταετίας είναι συμβατή με την ανάγκη της επάρκειας του χρόνου και τη δυνατότητα ώστε η Αριστερά να ξεδιπλώσει το προγραμματικό της έργο και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις με σαφές ταξικό, αριστερό, πρόσημο υλοποιώντας, βελτιώνοντας και επικαιροποιώντας ταυτόχρονα τα στοιχεία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την υπέρβαση της λιτότητας και την ήττα του νεοφιλελευθερισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη, ανοίγοντας δρόμο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Είναι γεγονός ότι η διαμόρφωση των προϋποθέσεων μιας μακροπρόθεσμης παραμονής της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην κυβέρνηση περνάει μέσα από την υπέρβαση της σημερινής κατάστασης και του ασφυκτικού πλαισίου που επιβάλλουν οι δανειστές. Χρειάζεται λοιπόν, και παρά τις δυσκολίες που δημιουργούν, να κλείσει η αξιολόγηση με όρους που θα διαφυλάσσονται τα συμφέροντα των ασθενέστερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, το άνοιγμα της συζήτησης για το ελληνικό χρέος, η υπέρβαση της υφεσιακής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και το πέρασμα στην ανάπτυξη. Εδώ να σημειώσουμε ότι η αναφορά στην ανάπτυξη υποχρεωτικά πρέπει να συνδυάζεται με το αίτημα της αναδιανομής προς όφελος των ασθενέστερων και των δυνάμεων της εργασίας.
Τα πλεονάσματα τα οποία θα προκύψουν θα πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, της βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, να αποτελέσουν χρηματοδοτικά εργαλεία της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Εδώ βρίσκεται και η μεγάλη διαφορά με τη λογική του success story των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να καλυφθεί το χαμένο έδαφος που δημιούργησε η ήττα και ο επώδυνος συμβιβασμός του Ιουλίου 2015.
Όσο για το ερώτημά σας περί της πάση θυσία παραμονής στην κυβέρνηση, θέλω να σημειώσω ότι η συζήτηση πρέπει να γίνει με τα πραγματικά ερωτήματα και τις πραγματικές απαντήσεις. Όσο η κυβέρνηση θα αποδεικνύει ότι κινείται στην κατεύθυνση της υπέρβασης της ύφεσης, της αξιοποίησης των πλεονασμάτων για τη δίκαιη αναδιανομή και, παρά τα ασφυκτικά πλαίσια που επιβάλλει η συμφωνία του Ιουλίου, θα νομοθετεί και θα υλοποιεί ένα παράλληλο πρόγραμμα, θα κινείται στη κατεύθυνση της εμβάθυνσης της δημοκρατίας, θα μένει αμετακίνητη στη λογική της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού στην αντιμετώπιση του προσφυγικού, τόσο η κυβέρνηση θα ενδυναμώνει τη θέση της.
Ποια η γνώμη σας για τους στόχους και τους όρους της «διεύρυνσης» του ΣΥΡΙΖΑ και των σχέσεών του με την κοινωνία; Ποια πρέπει να είναι η στρατηγική των συμμαχιών του κόμματος μακροπρόθεσμα σε Ελλάδα και Ευρώπη;
Τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να μετεξελιχθεί σε πολιτική έκφραση μίας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας όλων όσοι εθίγησαν από τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας. Αυτή την ειδική σχέση με την κοινωνία πρέπει να διαφυλάξουμε ως «κόρη οφθαλμού».
Παράλληλα, με την έξαρση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες διαμόρφωσαν μια νέα συμμαχία αλληλεγγύης, ανθρωπισμού, απόρριψης της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της λογικής των κλειστών συνόρων.
Η διατήρηση και η διεύρυνση αυτής της κοινωνικής συμμαχίας πρέπει να είναι στο επίκεντρο των πολιτικών επιλογών και δράσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επιθυμούμε να είμαστε σεχταριστές. Οφείλουμε όμως:
– Να είμαστε προσεκτικοί, καθώς έχουμε πρόσφατες περιπτώσεις που ελέγχονται και για τον πολιτικό καιροσκοπισμό τους αλλά και για την ηθική τους υπόσταση.
– Να μην υπερβάλλουμε, καθώς η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση δεν έχει προχωρήσει τόσο εκρηκτικά.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οφείλουμε να εργασθούμε για την ενίσχυση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τη συνέχιση της συμπόρευσης που έχουμε επιτύχει με τους Ευρωπαίους Πράσινους.
Εδώ χρειάζεται να κάνουμε ειδική αναφορά στις σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά που συνεπάγεται η συμμετοχή μας στο ΚΕΑ, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις της σοσιαλδημοκρατίας από την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Ταυτόχρονα, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι εκτός από τη δομική κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και τη στασιμότητα της πολιτικής επιρροής της, η κατάσταση είναι απολύτως αντιφατική.
Ας μην ξεχνάμε ότι στην περίφημη ομάδα του Βίσεγκραντ συμμετέχουν και χώρες με πρωθυπουργούς που προέρχονται από κόμματα μέλη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Αυστρία, Σλοβακία).
Σε κάθε περίπτωση, σε αυτόν το διάλογο οφείλουμε να προσέλθουμε με δεδομένο το αξιακό μας φορτίο και μακριά από τη λογική «λίγο αυτοί αριστερότερα, λίγο εμείς δεξιότερα, θα συναντηθούμε».
Πηγή: Η Αυγή
