Ανδρέας Ξανθός

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε (με αρνητική ψήφο των ευρωβουλευτών της Ν.Δ.) ψήφισμα για την άρση…

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ λοιπόν θεωρεί ότι στη σημερινή φάση της πανδημίας , αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα πολυπεπίπεδη υγειονομική στρατηγική με προτεραιότητα : 1. Πειστικό εμβολιαστικό restart , με διερεύνηση του κοινωνικού προφίλ των ανεμβολίαστων και στοχευμένη παρέμβαση Αγωγής Υγείας στην κοινότητα και στους πληθυσμούς υψηλής ευαλωτότητας (ηλικιωμένοι, καρκινοπαθείς , πρόσφυγες-μετανάστες , Ρομά, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι κλπ) . Το στοίχημα είναι να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του εμβολιαστικού εγχειρήματος και να «εμβολιάσουμε» με εμπιστοσύνη και ασφάλεια την κοινωνία . Η κρίση εμπιστοσύνης ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας προς την κυβέρνηση, αλλά ευρύτερα προς Πολιτεία , τους θεσμούς και την Επιστήμη , δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μέτρα μη αναλογικά και άδικα (πχ υποχρεωτική αργία μη εμβολιασμένων εργαζομένων στο ΕΣΥ και στην Πρόνοια) ή με ρυθμίσεις εκβιαστικές και τιμωρητικές , που ενισχύουν το αντιεμβολιαστικό ρεύμα. 2. Αναβαθμισμένη επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα , με έμφαση στην πρόληψη της διασποράς , στην έγκαιρη ανίχνευση και ιχνηλάτηση κρουσμάτων, στην πρόβλεψη και κατάλληλη φροντίδα (νοσηλευτική-φαρμακευτική) των περιστατικών με πιθανότητα σοβαρών παρενεργειών , στη δραστική ενίσχυση και αναδιοργάνωση των κρίσιμων «κρίκων» του συστήματος (ΠΦΥ, προνοσοκομειακή φροντίδα, ΤΕΠ, κλινικές και ΜΕΘ-covid, αποθεραπεία–αποκατάσταση για το σύνδρομο longcovid) , και , φυσικά , στη σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ και των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας της χώρας . Χρειάζεται επειγόντως αλλαγή της επιδημιολογικά αστήρικτης και υγειονομικά επισφαλούς γραμμής ότι έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων» και άρα τα μέτρα πρέπει να αφορούν μόνο αυτούς . Είναι λάθος μήνυμα ότι οι εμβολιασμένοι έχουν «διαβατήριο ελευθερίας» και μπορούν να επιστρέψουν στην κανονικότητα τους χωρίς κίνδυνο και χωρίς κανένα περιορισμό . Όταν έχεις κρίση Δημόσιας Υγείας σε έξαρση , δεν είναι κανένας ασφαλής και δεν υπάρχει κανονικότητα για κανένα. Αντίθετα, απαιτείται αυστηροποίηση των υγειονομικών μέτρων στους κλειστούς χώρους ( εστίαση, διασκέδαση, αμφιθέατρα, συνέδρια, αθλητικές και κοινωνικές εκδηλώσεις ), μείωση των ποσοστών πληρότητας( πχ 70% ) και περιορισμοί στα ωράρια , ακόμα και για τους εμβολιασμένους , ειδικά στις «κόκκινες» περιοχές. Προφανώς δεν μπορούν να υπάρχουν εξαιρέσεις ( πχ εκκλησίες) από την υποχρέωση αρνητικού τεστ . Και τέλος , χρειάζονται αυστηρά μέτρα και συστηματικοί έλεγχοι στους χώρους εργασίας , στα σχολεία , στα πανεπιστήμια , στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στις κλειστές δομές . 3. Σχέδιο έκτακτης ανάγκης μπροστά την αιχμή του 4ου επιδημικού κύματος (ειδικά στη Βόρειο Ελλάδα ) με αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων υγειονομικών δομών και δυνάμεων , με επίταξη ιδιωτικών κλινικών και αξιοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων , αποτρέποντας την «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ και τη λειτουργική κατάρρευση των δημόσιων δομών υγείας , που δημιουργεί ακάλυπτες ανάγκες και ανισότητες στη φροντίδα (βλ. ΕΛΣΤΑΤ : τον τελευταίο χρόνο το 37% του πληθυσμού δηλώνει ότι δεν υποβλήθηκε σε αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες , ποσοστό που στα φτωχά στρώματα φτάνει στο 51% ) . 4. Αξιοποίηση καλών πρακτικών άλλων ευρωπαϊκών χωρών (πχ Γαλλία, Πορτογαλία) , στο θέμα της οργάνωσης του συστήματος υγείας και των εμβολιασμών . Εκτός από την αγορά φρεγατών και αεροσκαφών , μπορούμε να πάρουμε τεχνογνωσία από τη Γαλλία για την εμπλοκή της ΠΦΥ και των οικογενειακών γιατρών στην εξωνοσοκομειακή φροντίδα περιστατικών covid , για την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών που ανέλαβαν το 30% των νοσηλειών των ασθενών με SARS-CoV-2 , για τα σύγχρονα ψηφιακά «εργαλεία» ανίχνευσης ασθενών υψηλού κινδύνου , για τη μη πολιτική εκμετάλλευση των εμβολιασμών από την κυβέρνηση. 5. Δέσμη μέτρων για την ενδυνάμωση του ΕΣΥ που θα δίνουν το σήμα μια γενναίας επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό του και τις υποδομές του και όχι της υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα του μέσω των ΣΔΙΤ . Τέτοιες παρεμβάσεις είναι η αυτόματη προκήρυξη όλων των κενούμενων λόγω συνταξιοδότησης θέσεων στα νοσοκομεία-ΚΥ ,η διασφάλιση της μόνιμης εργασιακής προοπτικής των συμβασιούχων , ένα πολυετές πλάνο τουλάχιστον 15.000 μόνιμων προσλήψεων στο ΕΣΥ και , κυρίως, μια σοβαρή αναβάθμιση των συνθηκών αμοιβής , εργασίας και εκπαίδευσης στο σύστημα , με νέο πλαίσιο κινήτρων προσέλκυσης γιατρών σε άγονες περιοχές και ειδικότητες . Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση στελέχωσης στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και να αντιστραφεί το braindrain των νέων γιατρών-επαγγελματιών υγείας . Όλα τα παραπάνω προαπαιτούν επιπλέον δημοσιονομικό χώρο και στρατηγική σύγκλισης με το μέσο όρο της Ευρώπης στις δημόσιες δαπάνες υγείας( 7% του ΑΕΠ) .

Στη σημερινή «ώρα του Πρωθυπουργού», ο κ. Μητσοτάκης, απαντώντας στην κριτική του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Τσίπρα για την κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, προσπάθησε να αμφισβητήσει την ακρίβεια των στοιχείων που αφορούν την υπερβάλλουσα ή πλεονάζουσα θνησιμότητα (excess mortality) στη χώρα μας, την αύξηση δηλαδή των θανάτων κατά το 2020 σε σχέση με το μέσο όρο θανάτων της προηγούμενης πενταετίας. Τον ενημερώνουμε λοιπόν ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από το BI του Υπουργείου Υγείας η τακτική δραστηριότητα των νοσοκομείων (εξωτερικά-απογευματινά ιατρεία) μειώθηκε το 2020 κατά 35%, με 3,9 εκ. επισκέψεις λιγότερες σε σχέση με το 2019 και 108.000 λιγότερες χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτή η «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την αύξηση θνησιμότητας στην Ελλάδα το 2020, δηλαδή τους επιπλέον 8405 θανάτους που σημειώθηκαν (σε σχέση με το μέσο όρο της προηγούμενης 5ετίας), εκ των οποίων το 45% αφορούσε μη covid περιστατικά και τα οποία λόγω αποδιοργάνωσης του ΕΣΥ δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι ούτε κατασκευασμένα, ούτε «μαγειρεμένα». Έχουν προκύψει από ερευνητική δουλειά του Κέντρου Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την Πολιτική Υγείας και την ΠΦΥ (ΚΕΠΥ) που έχει έδρα του τη Θεσσαλονίκη και με την επιστημονική επιμέλεια των κκ. Η. Κονδύλη και Α. Μπένου, καθηγητών Δημόσιας Υγείας. Και έχουν δημοσιευτεί στην έκδοση «COVID-19, πανδημία και οι σύγχρονες απειλές στη δημόσια υγεία», εκδόσεις Τόπος. Υπάρχει επίσης άρθρο δημοσιευμένο στο επιστημονικό περιοδικό Public Health Journal, με τίτλο “Essential public healthcare services utilization and excess non -covid-19 mortality in Greece” (βλ. εδώ) Επειδή λοιπόν αυτά τα πραγματικά στοιχεία, προϊόν επιστημονικής έρευνας από ειδικούς στη Δημόσια Υγεία, ενοχλούν τον κ. Μητσοτάκη και επιβεβαιώνουν την τεκμηριωμένη κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία και για το ΣΥΡΙΖΑ που τα επικαλείται. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης απαξιώνει την Επιστήμη και τα δεδομένα της. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση αναγνώρισης της τραγικής πραγματικότητας, αναστοχασμού και διορθωτικών κινήσεων με βάση τις καλές πρακτικές άλλων χωρών. Και αυτό είναι υγειονομικά και κοινωνικά εγκληματικό.

Η «τροχιοδεικτική βολή» του νέου υπουργού Υγείας για τη «μετάλλαξη» του ΕΟΠΥΥ σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι το πολιτικό σχέδιο της Ν.Δ. για ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία έχει πλέον μπει στο στάδιο της υλοποίησης. Γιατί προφανώς η αλλαγή αυτή στον ΕΟΠΥΥ ισοδυναμεί με ακύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του ως Εθνικού Ασφαλιστικού Φορέα Υγείας και με μετεξέλιξή του σε μηχανισμό αγοράς υπηρεσιών από ιδιώτες παρόχους, με γνώμονα το κέρδος και όχι την καθολική και ισότιμη κάλυψη των αναγκών των πολιτών. Η εμπειρία των ΗΠΑ, όπου κυριαρχεί το ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης Υγείας, είναι πολύ κατατοπιστική: ακραίες ανισότητες στη φροντίδα, αποκλεισμός «ακριβών» ασθενών, ακάλυπτες ανάγκες, υποχώρηση των standards ποιότητας και επιδείνωση των υγειονομικών δεικτών. Πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, με δεδομένο ότι ο ΕΟΠΥΥ δεν συμβάλλεται με τους ασφαλισμένους (όπως οι ιδιωτικές εταιρείες), αλλά με τους παρόχους υπηρεσιών; Θα αλλάξουν οι συμβάσεις με γιατρούς - εργαστήρια - κλινικές και με ποια κριτήρια; Θα γίνουν μειοδοτικοί διαγωνισμοί, οδηγώντας σε ολιγοπωλιακή αναδιάρθρωση της ιδιωτικής αγοράς Υγείας; Θα αποζημιώνονται συγκεκριμένα «πακέτα» ελάχιστων παροχών και οι υπόλοιπες υπηρεσίες θα διαφοροποιούνται ανάλογα με το επιπλέον ασφάλιστρο που θα έχει καταβάλει ο πολίτης; Θα επιλεγεί το μοντέλο της σύμπραξης του ΕΟΠΥΥ με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, δηλαδή ένα mega-ΣΔΙΤ στην Υγεία; Όποιο και αν είναι το τελικό σχέδιο, η ουσία είναι η ίδια. Το όραμα της κυβέρνησης και του κ. Πλεύρη προσωπικά είναι η Υγεία να αποτελεί χώρο ιδιωτικών επενδύσεων, ελεύθερου ανταγωνισμού και εγγυημένης (με δημόσιο χρήμα) κερδοφορίας. Η «μεροληψία» υπέρ του δημόσιου συστήματος, η γραμμή της «συνέργειας πόρων» του κράτους και του ΕΟΠΥΥ, που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας τη βιώσιμη χρηματοδότηση του ΕΣΥ και εξασφαλίζοντας ισότιμη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους πολίτες της χώρας (ασφαλισμένους και ανασφάλιστους), αναιρείται πλήρως. Σε κραυγαλέα αντίθεση με το πρόταγμα της πανδημίας, η δημόσια Υγεία μπαίνει σε μεγάλη διακινδύνευση. Με αποκλειστική ευθύνη του κ. Μητσοτάκη.

Η υιοθέτηση αυστηρότερων υγειονομικών πρωτοκόλλων και διαγνωστικών προϋποθέσεων για την πρόσβαση των πολιτών σε χώρους υψηλής επικινδυνότητας (βλ. ΚΥΑ για τα «έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας», 18-9-2021), είναι προφανώς θεμιτή σε περίοδο έξαρσης της πανδημίας. Το κρίσιμο θέμα βεβαίως είναι ποιος πληρώνει το κόστος. Η κοινωνία συνειδητοποιεί καθημερινά ότι η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να το επωμίζονται οι πολίτες. Hλογική της ατομικής ευθύνης που πρεσβεύει η κυβέρνηση, εξελίσσεται πλέον σε δυσβάστακτη οικονομική επιβάρυνση στην καθημερινότητατων ανθρώπων. Η κρατική ευθύνη υποχωρεί, οι δημόσιες δομές (εργαστήρια νοσοκομείων-Κέντρων Υγείας , κινητές μονάδες ΕΟΔΥ) καλύπτουν ολοένα και λιγότερο τις διαγνωστικές ανάγκες της πανδημίας,το ΕΣΥ έχει «κατεβάσει ρολά» και οι επιχειρηματίες της υγείας «βγάζουν λεφτά» από εξετάσεις που σχετίζονται με τη Δημόσια Υγεία, με τελικό αποτέλεσμα την εκτίναξη της - διαχρονικά υψηλής- ιδιωτικής δαπάνης υγείας.Και μάλιστα σε μια περίοδο που η ακρίβεια σε βασικά είδη πιέζει τα νοικοκυριά και τους χαμηλόμισθους. Επαναφέρουμε τη μόνη ρεαλιστική απάντηση στην ανάγκη αναβαθμισμένης επιδημιολογικής επιτήρησης και ελέγχου της διασποράς του ιού στην κοινότητα: συνταγογράφηση των μοριακών και rapidtestμε κλινικά και επιδημιολογικά κριτήρια, με αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥ και μηδενική συμμετοχή των πολιτών ( ασφαλισμένων και ανασφάλιστων). Και παράλληλα, ενίσχυση των υπηρεσιών Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία για να έχουμε στοχευμένη πρόληψη και υψηλά υγειονομικά standardsστους εργασιακούς χώρους. Η προστασία της Δημόσιας Υγείας είναι δημόσια υπόθεση και όχι μηχανισμός μετακύλισης βαρών στην κοινωνία. Είναι πεδίο υλοποίησης πολιτικών καθολικής κάλυψης και ισότητας και όχι δημιουργίας νέων διακρίσεων με βάση την εισοδηματική κατάσταση των ανθρώπων. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν στηρίζει το ΕΣΥ, αλλά προωθεί την ιδιωτικοποίηση του, είτε με έμμεσο τρόπο (αυξάνοντας την ιδιωτική δαπάνη), είτε με άμεσο (μέσω των ΣΔΙΤ και της αναδιοργάνωσης του ΕΟΠΥΥ στο πρότυπο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών).

Από σήμερα εφαρμόζεται ο νόμος για την αναστολή εργασίας του μη εμβολιασμένου προσωπικού στο ΕΣΥ. Η κυβέρνηση, παρά τις προειδοποιήσεις για το τεράστιο λειτουργικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί σε  όλες τις δημόσιες δομές, προχωρεί σε μια κίνηση πολιτικού αυταρχισμού, κοινωνικής αναλγησίας και υπονόμευσης της ανθεκτικότητας  του ΕΣΥ. Είναι προφανές ότι το κίνητρο της δεν είναι η προστασία της Δημόσιας Υγείας αλλά η αναζήτηση «εξιλαστηρίων θυμάτων» για την αδυναμία ελέγχου της πανδημίας και την αποτυχία της «Επιχείρησης Ελευθερία». Γιατί όλοι μπορούν να αντιληφθούν ότι η εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα δεν θα κριθεί από το  ποσοστό ανεμβολίαστου προσωπικού  που υπηρετεί στο ΕΣΥ και ότι το όποιο  «όφελος» είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση  με την τεράστια ζημιά στην καθημερινότητα των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας. Η εμμονή λοιπόν της κυβέρνησης στην εφαρμογή της ρύθμισης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια  - εκτός από τη βαρβαρότητα της στέρησης μισθού σε χαμηλά αμειβόμενο προσωπικό -  στην απόλυση συμβασιούχων και στην αντικατάσταση τους μέσω πελατειακών  μηχανισμών, στην είσοδο ιδιωτικών εταιρειών στο ΕΣΥ που θα «προμηθεύουν» εργαζόμενους στα νοσοκομεία και, τελικά, στην υλοποίηση του σχεδίου των ΣΔΙΤ και των ιδιωτικοποιήσεων με πρόσχημα την κάλυψη των κενών σε ανθρώπινο δυναμικό. Η μόνη λύση, έστω και την ύστατη στιγμή, είναι η αναστολή εφαρμογής του νόμου, η εκτόνωση της κρίσης και η έναρξη ενός σοβαρού  διαλόγου με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στο ΕΣΥ και τις πολιτικές  δυνάμεις, με στόχο τον καθολικό και εκούσιο εμβολιασμό του προσωπικού  στις δομές υγείας, την ασφαλή φροντίδα των νοσηλευομένων ασθενών και την προετοιμασία  του ΕΣΥ για τις ανάγκες  της νέας φάσης της πανδημίας. Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας έχει την ευκαιρία να κάνει μια διορθωτική κίνηση καλής θέλησης. Θα την αξιοποιήσει;

Τι πρέπει να γίνει: 1. Επιμονή σε δράσεις ενημέρωσης και Αγωγής Υγείας. 2. Επίλυση προβλημάτων πρόσβασης σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια -επιτάχυνση των κατ' οίκον εμβολιασμών. 3. «Στοχευμένη υποχρεωτικότητα» αποκλειστικά στον χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. 4. Μέριμνα για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 5. Μέτρα επιβράβευσης των εμβολιασμένων και όχι «προνόμια» ή αποκλεισμοί, που δημιουργούν νέες ανισότητες. 6. Δωρεάν, εκτεταμένο και αξιόπιστο testing ως «φίλτρο» για τη συμμετοχή και των μη εμβολιασμένων στις κοινωνικές δραστηριότητες. 7. Κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο απέναντι στην Ακροδεξιά και στον αντιεπιστημονικό σκοταδισμό.

Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, αξίζει να υπενθυμίσουμε ορισμένα δεδομένα: 1. Η προοπτική να έχουμε πρόσβαση ως χώρα στα εμβόλια και μάλιστα σε προσιτές τιμές οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κορυφαία ευρωπαϊκή πρωτοβουλία προαγοράς και ισότιμης κατανομής των αναγκαίων δόσεων στα κράτη- μέλη της Ε.Ε. Τα εμβόλια δηλαδή δεν θα έρθουν στην Ελλάδα «κατόπιν ενεργειών» της κυβέρνησης και του κ. Μητσοτάκη, αλλά ως αποτέλεσμα της κεντρικής παρέμβασης της Κομισιόν στη διεθνή φαρμακευτική αγορά, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο για ανάλογες ρυθμίσεις και για τα υπόλοιπα καινοτόμα φάρμακα υψηλού κόστους. 2. Τα νέα εμβόλια, επίσης, είναι αυτονόητο ότι θα χορηγηθούν δωρεάν στον πληθυσμό, όπως όλα τα εγκεκριμένα εμβόλια που συμπεριλαμβάνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών. 3. Είναι σημαντικό ότι θα αξιοποιηθούν οι δημόσιες δομές ΠΦΥ (Κέντρα Υγείας αστικού και αγροτικού τύπου, ΤΟΜΥ, ΠΙ) ως εμβολιαστικά κέντρα, διασυνδέοντας έτσι την ΠΦΥ με τη Δημόσια Υγεία, όπως είχαμε έγκαιρα εισηγηθεί στο υπουργείο Υγείας. Στον βαθμό που αυτό συνοδευτεί με την απαραίτητη ενίσχυση της ΠΦΥ με επιπλέον προσωπικό (γενικοί-οικογενειακοί γιατροί, νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας, κοινωνικοί λειτουργοί), αναβαθμίζεται ο ρόλος της δημόσιας ΠΦΥ στη διαχείριση της πανδημίας και των υπόλοιπων αναγκών υγείας του πληθυσμού. 4. Τα εμβόλια για τον νέο κορονοϊό είναι βασικό στοιχείο μιας ολοκληρωμένης υγειονομικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η οποία πρέπει να θέτει ως προτεραιότητα τον έλεγχο της διασποράς του ιού στην κοινότητα (με τήρηση των μέτρων, συστηματικό testing και αποτελεσματική ιχνηλάτηση), την αξιόπιστη φροντίδα των ασθενών με Covid με όλα τα σύγχρονα θεραπευτικά μέσα, καθώς και την ενδυνάμωση του ΕΣΥ και των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας της χώρας. Αρα, η θετική προοπτική των εμβολίων δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να οδηγήσει ούτε σε εφησυχασμό της πολιτείας και της κοινωνίας ούτε σε αμφισβήτηση της ανάγκης συγκροτημένου σχεδίου για τη στοχευμένη πρόληψη στις «εστίες υπερμετάδοσης» (κλειστές δομές, εργοστάσια, μέσα μεταφοράς, καταυλισμοί προσφύγων, στρατόπεδα, φυλακές κ.λπ.) και την ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Η μάχη με τον ιό είναι μπροστά μας, το ΕΣΥ εξακολουθεί να πιέζεται αφόρητα και απαιτείται συνεχής εγρήγορση. 5. Η πρόσβαση στα νέα εμβόλια πρέπει να είναι εγγυημένη (με βάση την πρωτοβουλία COVAX του ΠΟΥ) για όλες τις χώρες του κόσμου χωρίς διακρίσεις. Γιατί είναι γνωστό ότι σε θέματα Δημόσιας Υγείας, όταν δεν είμαστε όλοι ασφαλείς δεν είναι κανένας ασφαλής.

Υπάρχουν καινούριες ανάγκες που τις ανέδειξε η πανδημία, όπως οικογενειακός γιατρός, ομάδα υγείας στην πρωτοβάθμια φροντίδα , κινητές μονάδες και κατ’ οίκον  παρακολούθηση και φροντίδα χρονίως πασχόντων, αλλά και ανθρώπων που είναι με κορονοϊό σε καραντίνα αυτή την περίοδο και πρέπει να παρακολουθούνται, για να μην υποτροπιάσουν και εμφανίσουν  επιπλοκές. Νέες ανάγκες επίσης όπως επείγουσα ιατρική, αξιοπρεπής και ποιοτική φροντίδα μέσα στο νοσοκομείο και ιδιαίτερα στο επίπεδο των ΜΕΘ, μετανοσοκομειακή φροντίδα, αποθεραπεία-αποκατάσταση, γηριατρική φροντίδα, ψυχοκοινωνική υποστήριξη, ιατρική της εργασίας, υγιεινή του περιβάλλοντος, αναδιοργάνωση των υπηρεσιών δημόσιας υγείας της χώρας. Αυτές είναι οι νέες προκλήσεις. Ποιο είναι το σχέδιό σας για όλα αυτά;  Που αποτυπώνεται αυτό στα μεγέθη του προϋπολογισμού; Κατά την άποψή μας πουθενά και νομίζω ότι δίνετε ένα λάθος σήμα  αυτήν την περίοδο. Και μάλιστα, και με αυτή την άκαιρη και εν πολλοίς θριαμβολογική προσέγγιση ότι το εμβόλιο έρχεται, για ένα εμβόλιο για το οποίο ακόμα δεν έχουμε έγκριση από κανένα διεθνή επιστημονικό φορέα, που βεβαίως είναι αισιόδοξη προοπτική αλλά εμβόλιο εγκεκριμένο από το FDA και τον ΕΜΑ (Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων) , δεν έχουμε αυτή τη στιγμή. Άρα, η συζήτηση για χρονοδιαγράμματα είναι εν πολλοίς στον αέρα. Δεν είναι δυνατόν να δημιουργείτε αυτό το κλίμα ότι περίπου η μπόρα πέρασε και άρα δεν χρειάζεται-αυτό είναι η πολιτική ουσία του θέματος- να επενδύσουμε με μόνιμο και σταθερό τρόπο στο δημόσιο σύστημα υγείας. Θα επιστρέψουμε δηλαδή στη γνωστή γραμμή – ήταν στο πρόγραμμά σας και την επαναλαμβάνατε λέγατε όλο το πρώτο ενιάμηνο της διακυβέρνησής σας μέχρι να έρθει η πανδημία – ότι τα κρατικά νοσοκομεία είναι σπάταλα, αντιπαραγωγικά και πρέπει να τα μπολιάσουμε με την κουλτούρα του ιδιωτικού τομέα, να κάνουμε ανοίγματα στην αγορά, να δώσουμε χώρο σε ιδιώτες επενδυτές, να κάνουνε ΣΔΙΤ. Αυτό ήταν το αφήγημα σας. Τώρα αποδεικνύεται ότι αυτός ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας τον οποίο ευαγγελίζεστε, στην κρίσιμη φάση ούτε το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί δέχεται να αναλάβει. Να αφήσουμε λοιπόν τη συζήτηση και τις συγκρίσεις διότι καταρχήν υπάρχει ένα μεθοδολογικό λάθος, δεν μπορούν να συγκρίνονται πολιτικές, μεγέθη, προσλήψεις, πόροι, δαπάνες, εξοπλισμοί σε μία περίοδο προ πανδημίας και κατά τη διάρκεια  της πανδημίας. Οι πολιτικές των κομμάτων, οι προτεραιότητες, η κοινωνική ατζέντα, δεν κρίνεται μέσα στην κρίση, όπου βεβαίως όλες ακόμα και οι πιο νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις του κόσμου αναγκάστηκαν υπό την πίεση της εξαιρετικής διασποράς των κρουσμάτων και των τεράστιων αναγκών, να στηρίξουν τις κρατικές δομές, αυτές τις εξοβελιστέες κρατικές δομές και να τις ενισχύσουν με ανθρώπινο δυναμικό και φυσικά με γιατρούς.

Επενδύουμε στη συλλογική προσπάθεια να αναχαιτίσουμε την πανδημία. Είναι εθνική υπόθεση ένα νέο σχέδιο ολιστικής αντιμετώπισης της κρίσης. Με ενισχυμένη επιδημιολογική επιτήρηση, εντατικοποίηση των ελέγχων, διαφάνεια, υπεύθυνη ενημέρωση, δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων, ιδιαίτερα όταν αφορούν τοπικές κοινωνίες, έγκαιρη προετοιμασία του ΕΣΥ και των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, με έμφαση όχι μόνο στο νοσοκομείο αλλά και στις δομές ΠΦΥ, τις Κινητές Μονάδες Υγείας, στην κοινοτική και κατ’ οίκον φροντίδα. Και, τέλος, με σοβαρά αντισταθμιστικά μέτρα στήριξης των περιοχών, των κλάδων, των επαγγελματιών και των εργαζομένων που πλήττονται ήδη από την κρίση και τα μέτρα.