Βασίλης Ρόγγας: ‘Ο, τι κακό γίνεται φταίει η διοίκηση ή οι υπουργοί, ό, τι καλό γίνεται συμβαίνει «με εντολή Μητσοτάκη»
Επί της ουσίας κανένας τομέας του επιτελικού κράτους δε λειτούργησε και όχι μόνο λόγω της αχρηστίας των αρίστων αλλά επειδή είναι στρατηγικός προσανατολισμός αυτής της κυβέρνησης κι όχι μόνο αυτής. Η παραχώρηση αρμοδιοτήτων κοινής ωφέλειας σε ιδιώτες από το κράτος κατά το πλείστον με τα χρήματα των φορολογούμενων με προσπορισμός αθέμιτου οφέλους από συνασπισμένους ιδιώτες είναι ο λόγος. Αυτοί, οι «εθνικοί πρωταθλητές», όπως είναι γνωστοί στη βιβλιογραφία κατά την στρατηγική αυτή, είναι ο τρόπος να έχουμε εταιρείες που μπορούν να είναι μέσης οικονομικής εμβέλειας κι άρα ανταγωνιστικές με τις αντίστοιχες του εξωτερικού. Το φαλημέντο αυτής της υπόθεσης εργασίας το λουζόμαστε. Οι κατασκευαστικές επιλέχθηκαν γι’ αυτό το ρόλο από την περίοδο του εκσυγχρονισμού του Σημίτη.
Ο εξαφανισμένος εδώ και δυο 24ώρα Πρωθυπουργός επενδύει τα πάντα στην επικοινωνία: ό, τι κακό γίνεται φταίει η διοίκηση ή οι υπουργοί, ό, τι καλό γίνεται συμβαίνει «με εντολή Μητσοτάκη». Αυτή την αγυρτεία η κοινωνία και την καταλαβαίνει και την νευριάζει. Η κυβέρνηση χάνει μέσα σε λίγο χρόνο ό, τι προσπαθεί να μαζέψει από τις απώλειες που διαρκώς έχει στα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Ο δε περιφερειάρχης της περισσότερο κακό κάνει με το να υπάρχει κι ίσως αυτός θα έπρεπε να είναι ο εξαφανισμένος κι όχι ο Μητσοτάκης.
Χρειάζεται να είναι πάνδημο, κινηματικό αίτημα η επανακρατικοποίηση κρίσιμων και ζωτικών τομέων της οικονομίας. Οι εθνικοί δρόμοι, η ΔΕΗ, τα δίκτυα, η Υγεία κ.ο.κ. όταν τους δίνονται οι πόροι διασφαλίζουν την κοινή ωφέλεια διαμορφώνουν συνθήκες ποιοτικών υπηρεσιών για όλους και χωρίς μεγάλο κόστος. Η ΕΥΔΑΠ που δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί πιστοποιεί του λόγου το αληθές: είναι ο μόνος λογαριασμός που δεν ενδιαφέρει κανέναν να ανοίξει αμέσως μόλις τον δει γιατί είναι βέβαιο πως το κόστος θα είναι πολύ μικρό.
Υπάρχει ένα μομέντουμ για τη σύνολη αντιπολίτευση που πρέπει να το εκμεταλλευτεί. Προτάσεις νόμου, διαδηλώσεις, νομική συμπαράσταση σε εγκλωβισμένους είναι τρόποι ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Τα παράθυρα αυτού του είδους δε μένουν για πάντα ανοιχτά και το timing δεν περιμένει πότε θα είναι έτοιμη η αντιπολίτευση να πει και να κάνει όσα πρέπει. Είναι εκεί για μια στιγμή και έπειτα χάνεται γιατί ο σωστό χρόνος με την επινόηση του κατάλληλου πολιτικού λόγου πρέπει να συγχρονίζονται όπως το γκάζι με το συμπλέχτη.
Αλλιώς ή σβήνει ή κλωτσάει.
