Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ

20
11

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Καμία ανοχή στην καταστολή και τον αυταρχισμό

Ως Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, καταδικάζουμε την αναίτια και απρόκλητη επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας εναντίον διαδηλωτών που περπατούσαν στον δρόμο χωρίς να έχουν προκαλέσει το οποιοδήποτε γεγονός το βράδυ της 17 Νοέμβρη. Καλούμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αφενός να παρέμβει, ώστε να διερευνηθούν σε βάθος οι πράξεις της αστυνομίας και να αποδοθούν ευθύνες, αφετέρου να προχωρήσει άμεσα σε ένα ολικό σχέδιο και σε δραστικές κινήσεις για τον εκδημοκρατισμό –επιτέλους- των σωμάτων ασφαλείας. Παρά τις προσπάθειες, που οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε μείωση της καταστολής, γίναμε για μια ακόμα φορά μάρτυρες εικόνων βίας και ντροπής. Δεν μπορούμε, πλέον, να παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές... Η απρόκλητη και αναίτια βία από τις δυνάμεις καταστολής, δεν θα πρέπει να βρίσκει καμία ανοχή ιδιαίτερα από μία κυβέρνηση με κορμό την αριστερά. Γιατί τέτοια φαινόμενα πλήττουν ευθέως και δεν τιμούν κανένα κράτος δικαίου. Γιατί πολύ περισσότερο τέτοια φαινόμενα δεν αξίζουν σε καμιά δημοκρατική κοινωνία και σε κανέναν άνθρωπο που ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμά του να διαδηλώνει, να παλεύει για τη διατήρηση των δημοκρατικών αξιών και τη μνήμη των λαϊκών αγώνων, όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ιδιαίτερα σήμερα, που η ανάδειξη της συλλογικής μνήμης των δημοκρατικών αγώνων είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, με την επέλαση και την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η αμαύρωση της πορείας του Πολυτεχνείου από κρατική καταστολή αποτελεί ισχυρό πλήγμα για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και για τη δημοκρατία.
28
09

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Μείζον ζήτημα από την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας

Είναι προφανές ότι πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος το συγκεκριμένο περιστατικό και να τιμωρηθούν οι ένοχοι αυστηρά, όπως ανακοίνωσε και η αρμόδια Υπουργός. Είναι προφανές ότι η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναλάβει τώρα γενναίες πρωτοβουλίες και δράσεις, ώστε τα σώματα της αστυνομίας να λειτουργούν πλέον ουσιαστικά βάσει των κανόνων και των αρχών ενός δημοκρατικού, προοδευτικού σύγχρονου κράτους.
25
09

Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ζακ Κωστόπουλο

Οι «εχθροί» μπήκαν στην πόλη. Αυτοδικία, βαρβαρότητα, οι δήθεν «νοικοκυραίοι» στα όπλα, λιντσάρισμα, ο μεσαίωνας επιστρέφει, ένας άνθρωπος του «περιθωρίου», ξεχασμένος, ανήμπορος, μόνος απέναντι σε πολλούς. Ανατριχιαστικό. Δυστυχώς όχι μοναδικό, αν σκεφτούμε τις συνεχόμενες ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, σε άστεγους. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν το βίντεο, η εικόνα, το μέρα μεσημέρι, η απελπισμένη προσπάθεια διαφυγής, εν τέλει ο θάνατος. Ένας λιγότερος. Ένα παιδί, που πολύ πριν τα 33 του χρόνια είχε προλάβει να ζήσει το μπούλινγκ από τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό, το ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση. Δεν αρκούσε, όμως για ορισμένους… Ο Ζακ Κωστόπουλος περίσσευε, όπως τόσοι άλλοι. Ο Ζακ, ένας άνθρωπος σε διαρκή κίνδυνο, ζωηρός, ακτιβιστής, τολμηρός, διαφορετικός, ένα παιδί που είχε απέναντί του θηρία έτοιμα να τον κατασπαράξουν. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά τώρα τα κατάφεραν. Και τον κατασπάραξαν. Δυστυχώς και μετά την άγρια δολοφονία του με μέρος των ΜΜΕ να υποκαθιστά, για άλλη μια φορά, τη δικαιοσύνη ή ακόμα χειρότερα να σκυλεύουν τον δολοφονημένο προς χάρη της όποιας τηλεθέασης. Αυτοδικία… Ο Ζακ τιμωρείται χωρίς δεύτερη σκέψη με την ποινή του θανάτου, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς δικαιοσύνη, παρακάμπτοντας κάθε έννοια κράτους Δικαίου, η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας υπέρτατη αξία, οι δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες υπερασπιστές του «τάξη και ασφάλεια», της ομοιομορφίας, του δόγματος της «μηδενικής ανοχής». Ο Ζακ δεν χωρούσε στο πλάνο τους. Θα πούμε το αυτονόητο: χρειάζεται να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της τραγικής υπόθεσης και να αποδοθούν άμεσα ευθύνες, τόσο στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και σε όσους πιθανά με τη στάση τους επέτρεψαν τη δολοφονία του. Αλλά δεν αρκεί. Η απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό και σε όσους, πολιτικά και κοινωνικά τον «νομιμοποιούν», προϋποθέτει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Προϋποθέτει συντεταγμένη παρέμβαση από την ίδια την Πολιτεία με στόχο τη συνολική πρόληψη του εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, παράλληλα με τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Προϋποθέτει μια διαφορετική προσέγγιση του φαινομένου της χρήσης των ουσιών και της αντιμετώπισής του. Προϋποθέτει ένα ενεργό αντιφασιστικό κίνημα με γρήγορα αντανακλαστικά. Μόνο έτσι θα διαμορφωθούν νέες συνειδήσεις και ταυτόχρονα θα περιφρουρηθούν οι αδύναμοι, όσοι και όσες ωθούνται στο περιθώριο της πόλης και της ζωής. Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του και υπόσχεται να συνεχίσει τον αγώνα για μια κοινωνία, που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία.
20
07

«Δικαίωση του Τουργκούτ Καγιά»

Επιτέλους, ο τούρκος αγωνιστής της αριστεράς Τουργκούτ Καγιά, με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής πήρε το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο, αυτονόητο για όλους μας και πλέον, δεν κινδυνεύει με έκδοση στην Τουρκία. Ασφαλώς πρόκειται για νίκη του κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και του ίδιου του κράτους δικαίου, το οποίο αρνήθηκε να μπει σε λογικές αδιέξοδων συμψηφισμών. Ο τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ περιμένει την άμεση αποφυλάκιση του Τουργκούτ Καγιά.
20
07

Ο Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ στις φυλακές νέων Αυλώνα: Η μόνη απάντηση στον άφρονα σωφρονισμό είναι η παιδεία και ο πολιτισμός

Η επίσκεψη της αντιπροσωπείας (Πάνος Λάμπρου, Κορίννα Ρεπούση), με την παρουσία και του υπουργού Χρήστου Σπίρτζη, είχε ως στόχο να διερευνήσει τις υπαρκτές δυνατότητες και ασφαλώς τις δυσκολίες, για μια ουσιαστική τομή, που να αλλάζει τα δεδομένα της τιμωρητικής σωφρονιστικής πρακτικής. Το ζητούμενο, άλλωστε, είναι η δημιουργική επανένταξη και το σπάσιμο του φαύλου και αδιέξοδου κύκλου του κοινωνικού αποκλεισμού, της βίας, της παραβατικότητας και εντέλει της "εξαφάνισης" μέσω του εγκλεισμού». «Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει βηματισμοί απομάκρυνσης από το βάναυσο αυταρχικό μοντέλο. Ωστόσο, απέχουμε χιλιόμετρα από το βασικό στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος, ειδικά για τους νέους, από την μετατροπή των χώρων αυτών σε παιδαγωγικά -με την ευρεία έννοια- κέντρα», τονίζει η ανακοίνωση του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. «Καλούμε το υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει άμεσες νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Οποιαδήποτε καθυστέρηση ή ολιγωρία δεν δικαιολογείται. Η όποια παραβατικότητα, που είναι ασφαλώς υπαρκτή, συνδέεται με τις ζώνες του κοινωνικού αποκλεισμού, τις διακρίσεις, με τη διαρροή ή διαφυγή από την εκπαιδευτική διαδικασία, με την ακραία φτώχεια. Και η απάντηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο άφρονας σωφρονισμός, τα μουχλιασμένα κελιά, η συνεχής τιμωρία. Η απάντηση, η μόνη πειστική, είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
11
07

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Να καταστρέψουμε τους κόσμους που χωράνε λίγους μόνο

Ένα κείμενο για τον Βαγγέλη, τη Φάτιμα, τον Γιώργο, την Αφροδίτη, τα παιδιά, τους εφήβους, τους νέους εκείνους, που απεγνωσμένοι, συνθλίβονται στις συμπληγάδες του λόγου περί κανονικότητας. Τον βρόχο στο λαιμό τους σφίγγουν, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, πολιτικοί παλαιάς κοπής, που στο δημόσιο λόγο ψυχιατρικοποιούν και στιγματίζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη διαφορετική έκφραση και ταυτότητα φύλου. Στρατευμένοι, στη συντηρητική οπτική, δημοσιογράφοι, που λοιδορούν δημόσια τη διαφορετική ανατομία, τον τρόπο ομιλίας, την εμφάνιση, τη συμπεριφορά. Σκοταδιστές ιερείς, που από τον άμβωνα ζητούν την ταπείνωση, τον εξευτελισμό του «άλλου». Σύλλογοι γονέων, που αντιτάσσονται στη φοίτηση προσφύγων ή Ρομά στα σχολεία και «δαιμονοποιούν» κάθε προσπάθεια ευαισθητοποίησης στη διαφορετικότητα, (βλ. αντιδράσεις στις θεματικές εβδομάδες που υλοποίησε πέρσι η κυβέρνηση με τη συνεργασία εκπαιδευτικών). Ένα κείμενο για τον Σωτήρη, την Άννα, τον Γκιόργκ. Τους «δράστες» του σχολικού εκφοβισμού, που στριμωγμένοι στις ίδιες συμπληγάδες, παλεύουν κι αυτοί για αποδοχή, προσπαθώντας ν’ ανταποκριθούν σε ρόλους που άλλοι τους επιβάλλουν. Τα παιδιά και τους εφήβους εκείνους, που καθημερινά η ψυχή τους εμβαπτίζεται στο δηλητήριο της πατριαρχίας, του ρατσισμού και του σεξισμού, που καθημερινά «εκπαιδεύονται» στην αναπαραγωγή παρωχημένων στερεοτύπων. Αποδιοπομπαίοι τράγοι κι αυτοί, φορτώνονται στην πλάτη τους, την αδυναμία ή την ατολμία της κοινωνίας, να απομονώσει τις σκοταδιστικές φωνές και αντιλήψεις. Ήδη ακούμε τις συντηρητικές αυτές φωνές να ζητούν περαιτέρω αστυνόμευση της σχολικής ζωής και αυστηρότερες τιμωρίες των παραβατών μαθητών. Είναι οι ίδιες φωνές που έχουν μετατρέψει τα σχολεία σε αρένες επιβίωσης και ανταγωνισμού. Οι υπερασπιστές του εθνοκεντρισμού και του θρησκευτικού δογματισμού στην εκπαίδευση, ανερυθρίαστα έρχονται να υποδείξουν… λύσεις. «Λύσεις», όμως, που μοναδικό στόχο έχουν, να κρύψουν και όχι να αποκαλύψουν, να κλείσουν τις ρωγμές, που δημιούργησαν τα τραγικά συμβάντα, με πιο πρόσφατο αυτό της αυτοκτονίας του δεκατετράχρονου, στα σχήματα της πατριαρχικής οικογένειας, του ανώτερου έθνους, του «κανονικού» ανθρώπου, κύρια εργαλεία αναπαραγωγής και διαιώνισης του κυρίαρχου status quo. Όπως είπαμε, όμως, αυτό είναι ένα κείμενο για τον Βαγγέλη, την Φάτιμα, τον Γιώργο, την Αφροδίτη, τον Σωτήρη, την Άννα, τον Γκιόργκ… Για όλα τα παιδιά, τους νέους και τους εφήβους, οι οποίοι και οι οποίες υφίστανται τη δομική βία του σχολείου και του κόσμου, που οι κυρίαρχες ελίτ έχουν φτιάξει γι’ αυτούς-ες και πασχίζουν να συντηρήσουν. Γι’ αυτά τα παιδιά η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι προοδευτικοί πολίτες οφείλουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να εμβαθύνουμε στις αναγκαίες τομές, για σχολεία ανοιχτά, πολυπολιτισμικά, πλουραλιστικά, δημοκρατικά, που θα δίνουν έμφαση στη συνεργασία και όχι τον ανταγωνισμό, στο σεβασμό στη διαφορετικότητα, στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της προσωπικότητας των μαθητών. Τα μέλη του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αποδείξει με τη στάση και τη δράση μας ότι δεν καπηλευόμαστε, ούτε εμπορευόμαστε τον ανθρώπινο πόνο. Γι΄ αυτό και το κείμενο είναι πρώτιστα ένα κείμενο αυτοκριτικής, ένα δριμύ κατηγορώ των πρακτικών θυματοποίησης και μια υπόσχεση, στους γονείς του τελευταίου θύματος και στον ίδιο, που στην τελευταία επιθυμία του ζητά να καταστραφούν όσοι τον οδήγησαν στον αφανισμό. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, για να καταστρέψουμε τους κόσμους που χωράνε λίγους μονάχα, για να φτιάξουμε κοινωνίες συμπεριληπτικές, κόσμους που δεν θα ναι νωρίς για κανέναν… γιατί θα χουν εξημερωθεί τα τέρατα.
12
06

Ο Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ στη Μανωλάδα: Θα είμαστε δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν

Την περασμένη Παρασκευή αντιπροσωπεία του τομέα Δικαιωμάτων επισκέφθηκε την περιοχή της Μανωλάδας, εκεί δηλαδή που τα λιγοστά υπάρχοντα των ανθρώπων, μαζί με τα χαρτιά τους, έγιναν στάχτη από τη φωτιά…
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Παρούσα στο Athens Pride

Το Σάββατο 9 Ιουνίου στην πλατεία Συντάγματος, από τις 11 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί, για άλλη μια χρονιά, το Athens Pride. Και αυτή τη φορά δηλώνει «παρούσα». Παρούσα στη ζωή, στο δρόμο, στη δουλειά, στη διεκδίκηση. Παρούσα για όσα έχουν γίνει, παρούσα και σε αυτά που έπονται, μέχρι τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία… Το ίδιο δηλώνει και ο τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ… «Παρούσα» σε κάθε προσπάθεια, σε κάθε αγώνα για την οριστική άρση των πολλαπλών διακρίσεων σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ: Είμαστε στα μισά του δρόμου και οφείλουμε να φτάσουμε στο τέλος του

Είμαστε στα μισά του δρόμου, στην αρχή μιας μεγάλης ανατροπής, που έτσι κι αλλιώς έχει καθυστερήσει δεκαετίες. Αλλά η αρχή έγινε, με ελλείψεις, κενά, ωστόσο επώδυνα, με συγκρούσεις, με τις καμπάνες της πολιτικής και θρησκευτικής ορθοδοξίας να χτυπούν στους θλιβερούς ρυθμούς του κοινωνικού ρατσισμού, της ομοφοβίας και τρανσοφοβίας. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στο χάρτη κατάταξης που από το 2009 εκδίδει σε ετήσια βάση η ILGA-Europe και στον οποίο βαθμολογούνται οι χώρες της Ευρώπης, βάση τις νομικές και πολιτικές καταστάσεις των LGBTQI ατόμων που διαβίουν στην εκάστοτε χώρα. Ιδιαίτερα, στον χάρτη του 2018, η χώρα μας κατέλαβε την 14η θέση, σημειώνοντας ποσοστό 52%, έναντι 31% το 2014, δηλαδή, μια αύξηση 67,75% μέσα σε 4 χρόνια.
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Ένα τείχος που πρέπει να γκρεμιστεί

Ένα παιδί 13 χρονών, όπως ένα χρόνο πριν με τον Μάριο στο Μενίδι. Το ένα ρομά, το άλλο όχι, δύο παιδιά θύματα ενός τυφλού μίσους, κοινωνικών διακρίσεων, γελοίων και ταυτόχρονα επικίνδυνων στερεοτύπων. Δύο παιδιά, που δεν έφταιγαν σε τίποτα, που χάθηκαν στο βωμό ψευδεπίγραφων διαχωριστικών γραμμών. Φτωχοί εναντίον φτωχών, άσπροι εναντίον μελαψών… Κι όμως ήταν δύο παιδιά… ένα κορίτσι, ένα αγόρι και στη μέση προβλήματα δεκαετιών: εγκατάλειψη, καταυλισμοί, φτώχεια, κοινωνικές διακρίσεις, απουσία κοινωνικού κράτους, πακτωλός χρημάτων για την ένταξη των Ρομά, που έκαναν φτερά στη μέση του δρόμου… Ποιος δεν το γνωρίζει; Δύο μικρά παιδιά με τοίχους ανάμεσά τους, με το ρατσισμό ορατό… Ποιος το αμφισβητεί; Δύο παιδιά, που θα μείνουν στη μνήμη μας, κάτι σαν οδηγοί για την ανάγκη συνύπαρξης. Τα παιδιά δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, άλλοι τα χωρίζουν βίαια και απάνθρωπα… Ναι, δεν είναι ώρα για κραυγές. Είναι ώρα περισυλλογής και αναστοχασμού. Είναι η ώρα της άρσης των πολλαπλών κοινωνικών διακρίσεων, που πλήττουν την κοινότητα των ρομά, η ώρα της συνάντησης ρομά και μπαλαμό, η ώρα των έργων…