στο κόκκινο

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «το Ταμείο Αλληλοβοήθειας ήταν ένας μηχανισμός μέσω του οποίου μέρος των εσόδων των αρχαιολογικών χώρων χρησιμοποιείτο ως “ειδικός λογαριασμός”. Όταν αυτός ο Ειδικός Λογαριασμός, σε συνέχεια της υπόθεσης Ζαχόπουλου, σταμάτησε, αυξήθηκε θεαματικά η χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από τα έσοδα των αρχαιολογικών χώρων και το Ταμείο συνέχισε να λειτουργεί όπως και πριν: ποσά για πληρωμές υπερεργασίας σε πολιτικά γραφεία, προσωπικό πολιτικών γραφείων να προσλαμβάνεται μέσω του Ταμείου, πολλά ακόμα που διερευνά η Δικαιοσύνη σε ανώτατο επίπεδο, μετά από μηνυτήρια αναφορά προς την εισαγγελία του Αρείου Πάγου».

Εμείς λέμε να γίνει κόμβος η Θεσσαλονίκη, το κέντρο των Βαλκανίων, να είναι ένα Hub και για την ενέργεια και για τα εμπορεύματα και για τα μεταφορικά. Είναι δυνατό να μπορεί να το έχει αυτό η Θεσσαλονίκη -άρα και η Καβάλα και η Καστοριά- μπορούν να αναπτυχθούν αν κοιτάνε προς τα κάτω; Από τότε που ερχόμουν ένα μήνα κάθε καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι όλων των ειδών τους ανθρώπους, είτε ήταν ποδοσφαιρόφιλοι είτε δεν ήταν ποδοσφαιρόφιλοι στη Θεσσαλονίκη να μου λένε για το κράτος των Αθηναίων. Ας κοιτάξουν ένα χάρτη, όσο κοιτάει προς τα κάτω η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και οι άλλες πόλεις θα την κερδίζουν. Μόνο όταν ανοίξει ο ορίζοντας προς τον βορρά θα είναι το κέντρο που ήταν και στο Βυζάντιο, δηλαδή να μπορεί να πηγαίνουν και τα τρένα από τη Θεσσαλονίκη από το λιμάνι [κατευθείαν] στην κεντρική Ευρώπη και μετά στη βόρεια Ευρώπη. Το τραγικό είναι ότι προσπαθούμε να πείσουμε ανθρώπους -και εγώ δεν υποτιμώ καθόλου τον συμβολισμό και τη σημασία που μπορεί να έχει μια λέξη, οι λέξεις έχουν ιστορικότητα, αλλά προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να τους πούμε- ότι αυτοί έχουν κερδίσει. Δηλαδή δεν έχουν οικονομικά να κερδίσουν από τη συνανάπτυξη, που έχουμε εμείς σαν ιδέα για τα Βαλκάνια, κάποιοι που είναι στην Κρήτη ή στην Πρέβεζα, ή στην Καλαμάτα. Στην οικονομική ανάπτυξη που θα έρθει, είναι οι Βορειοελλαδίτες που θα κερδίσουν!

«Σε ό,τι έχει να κάνει με το μήνυμα για συνεργασίες (...) υπάρχει ακόμη πεδίο συζήτησης που είναι σε εξέλιξη … έχουμε ανοιχτό τον ορίζοντα στο αμέσως επόμενο διάστημα, στο κόμμα και τις πολιτικές διαδικασίες να διαμορφώσουμε το πλαίσιο των αναγκαίων προϋποθέσεων και προαπαιτούμενων για να είναι οι συνεργασίες καθαρές, ανοιχτές, με προοπτική και ανοιχτούς ορίζοντες». «Δεν θα πρέπει να ονειρευτεί κανείς μία μονοκομματική ηγεμονία στην κοινωνία, την κοινωνική και πολιτική κοινότητα», υπογράμμισε. «Σοβαρά τμήματα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας τα μηνύματα τα έχουν πάρει και υπάρχουν διεργασίες. Αλλά για μία ακόμη φορά στη χώρα μας, οι δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας αλληθωρίζουν σε άλλες κατευθύνσεις, σαν να μην έχουν καταλάβει τίποτα και από τις δικές τους ευθύνες και από την τραγική εμπειρία της χρεοκοπίας και των μνημονίων και από τις γενικότερες εξελίξεις που συντελούνται παγκόσμια και ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο». Τόνισε μάλιστα ότι «σε αυτή την κατεύθυνση, δεν έχουμε να απευθυνθούμε μόνο προς την Σοσιαλδημοκρατία, αλλά σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς -και αυτές δεξιά μας και αυτές αριστερά μας. Αλλά δεν χρειάζεται μόνο ένας -που υπάρχει και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά περισσότεροι και από δύο. Δεν είναι τανγκό, είναι μία πάρα πολύ σοβαρή, ενεργός συμμετοχή, αναγκαία για να αντιμετωπιστούν αυτά τα σοβαρότατα ζητήματα. Οι αποφάσεις μας και οι συνεργασίες πρέπει να είναι ενταγμένες και να δίνουν αυτά τα μηνύματα σε αυτό τον σχεδιασμό και προσδοκία», καταλήγοντας ότι η συζήτηση για το πλαίσιο των συμμαχιών που έχει ανοίξει «δεν έχει κλείσει».

Με μια διάταξη δικαιωματικού χαρακτήρα, που θα περιλαμβάνεται στο Σύνταγμα, εκπαιδεύουμε κατά κάποιο τρόπο και την κοινωνία και τη διοίκηση επισημαίνοντας ότι «το ζώο δεν είναι πράγμα, δεν είναι εργαλείο», ότι είναι σοβαρό το θέμα άρα υπάρχουν ορισμένοι κανόνες για την συμπεριφορά απέναντι τους «που έχουν περιβληθεί το κύρος του Συντάγματος».

Από την πλευρά του ΣΕΒ είχαμε μία τοποθέτηση ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει αύξηση μισθών ή αν γίνει να είναι της τάξης του 1%-2%. Από την άλλη, τους μικρομεσαίους εργοδότες που πολύ ορθά εντοπίζουν ότι η αύξηση των μισθών ιδίως σε μία οικονομία όπως η ελληνική, με μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις τονώνει την ζήτηση, την κατανάλωση, κάτι εξαιρετικά σημαντικό για την ανάπτυξη και της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας … με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα τελικά στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας … Βιώσαμε το αντίστροφο το 2012, όταν κόβεται ο μισθός απότομα, την αμέσως επόμενη χρονιά η ανεργία εκτινάσσεται στο 28% … τότε, η επίκληση ήταν ότι μειώνονται οι μισθοί για να συγκρατηθεί το εργατικό κόστος και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα … Οι αμειβόμενοι με τον κατώτατο εργαζόμενοι δεν εργάζονται στους εξαγωγικούς κλάδους, αλλά σε μικρομεσαίες και πολύ μικρές επιχειρήσεις.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό να φανεί στην ελληνική κοινωνία και στους ευρωπαϊκούς λαούς, τις ευρωπαϊκές κοινωνίες (...) ότι υπάρχει και μία άλλη πολιτική που μπορεί να ακολουθηθεί για την Ευρώπη.

Ο λόγος που η συνοχή κομμάτων καθίσταται εύθραυστη είναι «το δυσυπόστατο των πολιτικών τους επιλογών και των ενδεχόμενων συμμαχιών, κάτι που αφορά περισσότερο το ΚΙΝΑΛΛ ... που είναι σαφέστατα υπέρ της συμμαχίας με την Δεξιά, την ΝΔ. Και οι επιλογές στη Βουλή και το ύφος τους δείχνει μία σύγκλιση, είναι φυσικό σε αυτή την γραμμή να δυσφορεί πάρα πολύς κόσμος, κεντρικά ή μεσαία στελέχη και ψηφοφόροι». Τέτοια ζητήματα ταλανίζουν όλη την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, ευτυχώς δημιουργούνται κινήσεις προς πιο αυθεντικές επιλογές, με συμμαχία με την ριζοσπαστική Αριστερά και τους Πράσινους, για να διαμορφωθεί ένας συσχετισμός που να δίνει απαντήσεις στο εθνικό και το ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου ο κίνδυνος μίας ακροδεξιάς απειλής και συντηρητικής αναδίπλωσης είναι πιο εμφανής από ποτέ. Εξάλλου, για τις απειλές που δέχονται βουλευτές ενόψει της ψηφοφορίας για την Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Παπαδόπουλος σημείωσε ότι «όταν οι ομιλίες, οι ανακοινώσεις της αντιπολίτευσης είναι εμπρηστικές, πυροδοτούν και συμπεριφορές στα όρια της παραβατικότητας. Υπάρχουν ατομικές περιπτώσεις, υπάρχουν γκανγκστερικού τύπου ενέργειες, αλλά τις ευθύνες να τις αναζητήσουμε σε εκείνους κι εκείνες που πυροδοτούν το κλίμα και υποθάλπτουν ή και ενθαρρύνουν τέτοιου τύπου ενέργειες. Είναι σαφέστατη η πολιτική ευθύνη σε αυτές τις ατομικές ενέργειες».