στο κόκκινο

Στόχος είναι να υπάρξει συνταγματική αποτύπωση - βάσει των αναγκών που έχουν προκύψει - από όσα ζήσαμε τα τελευταία 8 χρόνια, δηλαδή η συνταγματική αναθεώρηση να περιλαμβάνει θεσμοθέτηση - περαιτέρω ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η Δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της και εμείς τη δική μας και είναι πολλά αυτά που έχουμε να κάνουμε. Το να μιλούν κάποιοι για πολιτική δίωξη του Γιάννου Παπαντωνίου, ενώ ήταν μια υποθεση που είχε γίνει γνωστή το 2005 και ζητήθηκε δικαστική συνδρομή το 2017, από μόνο του ως γεγονός αποδεικνύει πάρα πολλά πράγματα και δείχνει ότι κάποιοι καλλιεργούν το χωράφι των συλλογικών ενοχών.

Είναι ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει το περιεχόμενο της συμφωνίας, διότι πρόκειται για μία συμφωνία που επιλύει με αμοιβαίο τρόπο ζητήματα αμφισβήτησης συνόρων, θέματα πολιτιστικού και ιστορικού περιεχομένου και ζητήματα μειονοτήτων που μας απασχολούσαν για δεκαετίες.

Με ονομαστικές ψηφοφορίες για την κατάργηση του υποκατώτατου, την αύξηση του κατώτατου, την μείωση των εισφορών, την επιδότηση ενοικίων για νέους, την άρση της μείωσης συντάξεων και αφορολόγητου, θα τεκμηριωθεί στην πράξη ποιοι βουλευτές και κόμματα ανήκουν πραγματικά στον προοδευτικό πόλο και όχι στο «μπλοκ» της παλινόρθωσης του προηγούμενου καθεστώτος που πρεσβεύει ο κ. Μητσοτάκης για να αποκόψει όσα κάναμε από την ελληνική κοινωνία.

Η λογική ‘δεν πρέπει να σπάσουμε αβγά’ έχει χρεοκοπήσει. Δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα η ιδέα ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να αλλάξουν, σιγά – σιγά, χωρίς τομές. Ότι ως εκ θαύματος να μπορούσαν να αλλάξουν οι πρακτικές όσων αστυνόμων έχουν αυτές τις αντιλήψεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, περιμένω να κάνει αυτό που δεν τόλμησε καμία, ως τώρα. Να ‘σπάσει αβγά’. Διότι όσο δεν σπάνε, οι θύλακες αυτοί αποθρασύνονται.

Ο πολιτικός λόγος του Νόμου και της Τάξης παράγει πολλαπλά θύματα, ανθρώπους που είναι διαφορετικοί ή παραβατικοί και θύτες που γίνονται θύματα ακριβώς γιατί παρασύρθηκαν από αυτό το κλίμα τσαμπουκά που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Ο κάθε άνθρωπος συσσωρεύει απίστευτη βία, γιατί δεν συλλογάται συλλογικά, αλλά μόνος του, βγάζει απαντήσεις δικές του, θεωρεί ότι είναι το επίκεντρο των επιθέσεων και αυτό του δίνει το δικαίωμα να βγάλει βία, να υπερβεί τον νόμο, να δημιουργούνται αυτά τα πραγματικά θλιβερά περιστατικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει τον ρόλο του καταλύτη στο πεδίο σύγκλισης ευρύτερων δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων (...) πλέον δεν είμαστε αντιμέτωποι με το αυγό του φιδιού αλλά με το ίδιο το φίδι.

Πράγματι, δεν αξίξει να κάνεις συνταγματική αναθεώρηση εάν δεν θέσεις το ζήτημα των σχέσεων κράτους και Εκκλησίας, μόνο για να αλλάξεις το άρθρο 86 για την δίωξη πολιτικών προσώπων, υπουργών κτλ. για να επαναλάβεις την πίστη σου στην δημόσια Παιδεία, τα δημόσια αγαθά, το κοινωνικό κράτος. Χρειάζεται να αναζητήσουμε εκείνους τους όρους που θα μας πάνε μπροστά, για μία εναρμόνιση της πραγματικότητας έτσι όπως βιώνεται από όλους στο χώρο της διοίκησης, των θεσμών, της κοινωνίας, για να καταγράψουμε νέες επιθυμίες και στρατηγικές γύρω από αυτό. Αυτό προϋποθέτει μία κοινωνία ζωντανή, διανοούμενους που καταθέτουν προτάσεις, ανθρώπους και συλλογικότητες που μέσα από τα βιώματά τους μπορούν να διαμορφώσουν αιτήματα. Αυτό δυστυχώς δεν το βλέπουν. Αν η συνταγματική αναθεώρηση μείνει μία πρωτοβουλία "από τα πάνω", δεν θα είναι αυτό που μας αξίζει. Γιατί αναθεωρήσεις δεν γίνονται κάθε μέρα.