Realnews

Οι προφανείς ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά για την αδυναμία πρόληψης αλλά και για την αποτυχημένη διαχείριση των πρόσφατων πυρκαγιών κλονίζουν ακόμα περισσότερο μέσα στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού την «αγιογραφημένη» ικανότητα του ιδίου και του δήθεν επιτελικού του κράτους για την αντιμετώπιση κρίσεων. Την ίδια ώρα η μεγάλη ακρίβεια δίνει αποφασιστικό πλήγμα στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, ενώ και η πανδημία, δυστυχώς για όλους μας, φέρνει στην επιφάνεια προφανείς κυβερνητικές ευθύνες. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να εργαλειοποιούν την κρίση φέρνοντας υπονομευτικές για το απεργιακό δικαίωμα ρυθμίσεις λίγο πριν έρθει προς ψήφιση αυτή την εβδομάδα στη Βουλή το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Σε αυτό το περιβάλλον το αίτημα για πολιτική αλλαγή ωριμάζει μέσα στην κοινωνία που διακατέχεται από φόβο, από αβεβαιότητα αλλά πλέον και από οργή για τη σημερινή διακυβέρνηση. Εκτιμώ ότι αυτό το αίτημα θα ενισχύεται συν τω χρόνω ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει εκλογές. Άλλωστε αυτό το μήνυμα έχουν πάρει και οι κυβερνώντες από την κοινωνία γι’ αυτό επιδίδονται σε μια τυφλή, πολωτική και διχαστική ρητορική είτε προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ιδιαίτερα βεβαίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε προς τις κοινωνικές ομάδες που ευαισθητοποιούνται και πλήττονται περισσότερο μέσα στην κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τεκμηριωμένη προγραμματική και μαχητική αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση αλλά και τη δυνατότητα να δώσει την ελπίδα για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Έτσι μόνο το αίτημα για πολιτική αλλαγή θα αποκτήσει και πρόσημο για την προσδοκία προοδευτικής διακυβέρνησης.

Η συζήτηση που θα εξελιχθεί μέσα στη Βουλή, θα δώσει ακόμα πιο πειστικά δημόσια τεκμήρια για το ότι πρόκειται για κορωνίδα των επιχειρούμενων αντιμεταρρυθμίσεων το συγκεκριμένο αντεργατικό νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας και αφού έχει προηγηθεί, προ της πανδημίας, σειρά αντεργατικών θεσμικών μέτρων που προοιωνίζονταν συρρίκνωση εγγυήσεων, δικαιωμάτων και εισοδημάτων για τους εργαζόμενους. Η συνειδητοποίηση των βαρύτατων συνεπειών για την εργασία μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους ή αναζητούντες εργασία, έχει προϋπάρξει και τους προηγούμενους μήνες. Τώρα δε που θα θεσμοθετηθεί η πλήρης ασυδοσία της εργοδοσίας είναι εύλογο να υπάρξουν σοβαρές αντιστάσεις και κινητοποιήσεις ακόμα και αν επιτύχει η κυβέρνηση να περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με μόνο σύμμαχο τον ΣΕΒ και σε πλήρη αντίθεση με τα σοβαρά μέτρα στήριξης της εργασίας που λαμβάνονται και θεσμοθετούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και πέραν του Ατλαντικού με το πολύ γενναίο, σε σχέση με την Ευρώπη, πρόγραμμα Μπάιντεν που προφανώς είναι σοβαρά επηρεασμένο από την αριστερή πτέρυγα του δημοκρατικού κόμματος. Ιστορικά ανήθικο είναι το βασικό επιχείρημα της δήθεν εξομοίωσης των δυνατοτήτων και της διαπραγματευτικής ικανότητας του απλού και κατά μόνας εργαζομένου με τον εκάστοτε εργοδότη. Προσκρούει ακόμα και σε βασικές αντιλήψεις κομματικών παραγόντων και στελεχών στη ΝΔ και βεβαίως στη πολύχρονη εμπειρία της πραγματικής οικονομίας και τη δραματική εμπειρία των πραγματικών όρων στην αγορά εργασίας. (...) Για να είναι ρεαλιστικό το σχέδιο που θα οδηγήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα στην εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση για τη χώρα, αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση το να αφουγκραζόμαστε και να επηρεάζουμε, να συμπράττουμε και να ενθαρρύνουμε τους κοινωνικούς αγώνες και την κοινωνική αντιπολίτευση απέναντι στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της νέας Δεξιάς στη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. μπορεί να γίνει η ραχοκοκαλιά του κοινωνικοπολιτικού πλέον συνασπισμού δυνάμεων που θα εμπνεύσει μια νέα εμπιστοσύνη προς την Αριστερά και ιδιαίτερα προς το χώρο μας καθώς έχουμε ήδη κυβερνήσει 4,5 χρόνια. Κυοφορούμενη είναι, κατά τη γνώμη μου, η μετάβαση από τη συνειδητοποίηση της φθοράς της κυβέρνησης στη δυναμική ανασύνθεσης ενός τέτοιου μπλοκ με αναφορά κυρίως στο χώρο της νεολαίας και τους εργαζόμενους ώστε να ηττηθούν οι απόψεις της "μεταδημοκρατίας", της μη συμμετοχής στα κοινά και της εκλογικής αποστασιοποίησης και αποχής.

Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής κριτικής που κάνουμε στην κυβέρνηση. Ότι δεν εκμεταλλεύεται την πανδημία ως ευκαιρία μιας μεγάλης και μακροπρόθεσμης επένδυσης στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, που όλοι πλέον κατάλαβαν την αξία του. Η αιτία φυσικά δεν είναι η ανικανότητα αλλά η ιδεοληψία. Στην πραγματικότητα η ΝΔ ποτέ δεν πίστεψε στο ΕΣΥ και στη δημόσια περίθαλψη, γι’ αυτό άλλωστε μέχρι να ξεσπάσει η πανδημία δεν είχε κάνει τίποτα για να ενισχύσει τις δημόσιες δομές ή τις ΜΕΘ. «Παρακαταθήκη» από την πανδημία σημαίνει σχέδιο 15.000 μόνιμων προσλήψεων σε βάθος 4ετίας με αυξημένη μοριοδότηση των συμβασιούχων, αυτόματη προκήρυξη όλων των κενούμενων θέσεων στο ΕΣΥ, εθνικό πρόγραμμα υποδομών υγείας, ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ, αναδιοργάνωση των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, αναβάθμιση μισθολογίου γιατρών-υγειονομικών, ειδικά κίνητρα για την αντιστροφή του brain drain, για τις άγονες – νησιωτικές περιοχές και για τις «άγονες» ειδικότητες (αναισθησιολογία, εντατικολογία, επειγοντολογία, οικογενειακή ιατρική, Δημόσια Υγεία, κλπ). Και πάνω απ’ όλα ενίσχυση του «δημοσιονομικού χώρου» για το ΕΣΥ και σταδιακή σύγκλιση με το μέσο όρο της ΕΕ στις δημόσιες δαπάνες υγείας (7% του ΑΕΠ από 5% που έχει η Ελλάδα σήμερα). Τέτοιο σχέδιο μόνιμης «θωράκισης» του ΕΣΥ και της Δημόσιας Υγείας δεν υπάρχει.

Καθόλου χαμηλός δεν είναι ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων. Σας θυμίζω το «η Aττική δεν πάει καθόλου καλά» του κ. Τσιόδρα. Και πώς, αλήθεια, να πάει καλά όταν η κ. Κεραμέως άνοιξε τα σχολεία χωρίς καμία εγγύηση ασφάλειας, με περισσότερους μαθητές σε κάθε τάξη, λιγότερους δασκάλους και καθηγητές και καμία απολύτως προετοιμασία; Πώς να πάει καλά όταν καθημερινά παρακολουθούμε αδιανόητες προσβλητικές εικόνες στα μέσα μαζικής μεταφοράς λόγω της μείωσης των δρομολογίων; Πώς να πάει καλά όταν στο ΕΣΥ δουλεύουν αυτή τη στιγμή πέντε χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές σε σχέση με πέρσι και όταν η δημόσια δαπάνη για τα νοσοκομεία μειώθηκε το 2020, εν μέσω πανδημίας, σε σχέση με το 2019. Η κυβέρνηση έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο της διαχείρισης της πανδημίας και αυτό είναι πανθομολογούμενο. Τώρα, σε σχέση με τα ιδιωτικά συμφέροντα, είναι δεδομένο πια πως αξιοποιώντας την κρίση ως ευκαιρία η κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε ένα όργιο απευθείας αναθέσεων σε εταιρείες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, δίνει χρήματα στις ιδιωτικές κλινικές αντί να ενισχύσει το ΕΣΥ, ενώ τα σκάνδαλα πληθαίνουν διαρκώς: από το «σκόιλ ελικίκου», στο φιάσκο με τις μάσκες και στις λίστες Πέτσα, η κυβέρνηση αυτή αποδεικνύεται πρωταθλήτρια στη διαφθορά και στην αδιαφάνεια. Και όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε καθόλου στην οικονομία: στη στρατηγική, δηλαδή, της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, της οριζόντιας μείωσης μισθών, του κανιβαλισμού μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, της ιδιωτικοποίησης του επικουρικού πυλώνα της κοινωνικής ασφάλισης, με μόνο στόχο μια συνολική αναδιάρθρωση προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και ομίλων.

Η συνολική διαχείριση της πανδημίας, και στο υγειονομικό και στο οικονομικό σκέλος , είναι εκ του αποτελέσματος , αποτυχημένη . Δεν «Μείναμε Ασφαλείς» ως κοινωνία, η απομόνωση κρουσμάτων είναι στο όριο της απώλειας ελέγχου, το ΕΣΥ δεν «θωρακίστηκε» , η Ελλάδα δεν αποδείχθηκε «ασφαλής τουριστικής προορισμός» και σοβεί ήδη μια μεγάλη οικονομική καταστροφή , με επιχειρηματικά λουκέτα, ανεργία και φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού   που ζούσαν από τον τουρισμό.  Τα πολιτικά και διαχειριστικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης  αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκή. Ούτε success story υπάρχει ούτε σχέδιο έκτακτης ανάγκης.  Η κριτική για τα τεστ δεν αφορά μόνο τον αριθμό αλλά την σκανδαλώδη συναλλαγή του Υπουργείου Υγείας με συγκεκριμένο ιδιωτικό κέντρο και την μεγάλη οικονομική  επιβάρυνση των πολιτών για τα τεστ που  γίνονται εκτός ΕΣΥ. (...) Η αυστηροποίηση των περιοριστικών μέτρων είναι αποδεκτή και επιβεβλημένη , αρκεί  να  υπάρχει επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση , καλή επιδημιολογική εικόνα , έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση των τοπικών κοινωνών , των Δήμων, των επαγγελματιών για τα δεδομένα, τα σενάρια, την εκτίμηση κινδύνου . Και φυσικά , απαιτούνται  πολύ στοχευμένα αντισταθμιστικά μέτρα στήριξης όσων πλήττονται.  Μόνο έτσι μπορούν να προκύψουν κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις και συνειδητή συμμόρφωση των πολιτών.  Η αυταρχική λογική των απειλών , της στοχοποίησης, των προστίμων και της επιβολής , ενοχλεί  και προκαλεί.

Ακριβώς επειδή έχουμε ανάγκη από ένα εθνικό σχέδιο αξιοποίησης των πόρων του ευρωπαϊκού ταμείου, με σκοπό να παρέμβουμε στο εγχώριο παραγωγικό μοντέλο, απορρίπτουμε το παρωχημένο, νεοφιλελεύθερο πόρισμα της επιτροπής Πισσαρίδη. Πρόκειται για ξεπερασμένες προτάσεις που αποσκοπούν στο να ολοκληρώσουν τις όποιες νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις που δεν υλοποιήθηκαν την εποχή του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου. Αλήθεια, πόσο καινούργιες είναι οι προτάσεις της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων δικτύων της χώρας που αποτελούν φυσικά μονοπώλια, η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και η ολοσχερής διάλυση των εργασιακών σχέσεων; Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας έχει ανάγκη από βαθιές αλλαγές που θα το καταστήσουν πιο ισορροπημένο, αλλά και με αναβάθμιση της θέσης της εργασίας. Τέλος, θα πρέπει να αποτραπεί μια εκ νέου συγκέντρωση οικονομικής ισχύος σε λίγους σε βάρος των μεσαίων στρωμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση για την αντιμετώπιση της νέας ύφεσης πρέπει να ενσωματώνει την λογική της πράσινης οικονομίας. Ας μην ξεχνάμε την κλιματική κρίση, με τις απτές αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή και την οικονομία, όλο και πιο σοβαρές τα τελευταία χρόνια. Αλλά και τις εμπειρίες από την πανδημία, που επανέφεραν δυναμικά στο προσκήνιο τις αντιλήψεις για την αναγκαιότητα ενίσχυσης της παρέμβασης του Δημοσίου. Όχι μόνο στον τομέα της Υγείας, αλλά και σε μια σειρά από τομείς της οικονομίας. Παλιά και νέα προβλήματα διαμορφώνουν το καινούργιο σκηνικό. Οι απαντήσεις μας στις νέες προκλήσεις οφείλουν να είναι αποτελεσματικές και να έχουν κοινωνικό πρόσημο. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί εάν βασιστούμε σε αποτυχημένες συνταγές και στον νεοφιλελευθερισμό.

Τα παιδιά δεν πήγαν στο σχολείο γιατί αυτά και οι οικογένειές τους έκριναν ότι υφίστανται ακόμη οι λόγοι που επέβαλαν το κλείσιμο. Δεν μπορείς το βράδυ να κυνηγάς παιδιά για να μη διασπείρουν τον ιό στις πλατείες και το πρωί να λες ότι δεν υφίσταται κίνδυνος με 15 μαθητές σε μια αίθουσα 25 τ.μ. Το κύρος της δημόσιας εκπαίδευσης το πλήττουν άφρονες πολιτικές αποφάσεις και ο αυταρχισμός αυτής της κυβέρνησης. Αν είχαν συμβουλευτεί και τους «ειδικούς» της εκπαίδευσης, τίποτα από όλα αυτά τα δυσάρεστα δεν θα είχε συμβεί.  Σε ό,τι αφορά τις κάμερες, σημειώνουμε ότι πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία, κάτι που δείχνει προχειρότητα ή και περίεργες σκοπιμότητες. Οι κάμερες στην τάξη υποβαθμίζουν το μάθημα σε από καθέδρας διδασκαλία και καταργούν τον μαθητοκεντρικό-διαδραστικό χαρακτήρα της μάθησης. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι κάτι διαφορετικό, επιτεύχθηκε χάρη στην υπερπροσπάθεια των εκπαιδευτικών, παρά την έλλειψη επιμόρφωσης και τεχνικών δυνατοτήτων. Το καλοκαίρι πρέπει να προετοιμαστούμε για την αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Εκκρεμεί πάντα η προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων μικρών παιδιών και εκπαιδευτικών. Ρωτήσαμε και ακόμη να πάρουμε απάντηση: Υπάρχει γραπτή έγκριση από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων; Εφαρμόζεται ο ευρωπαϊκός κανονισμός GDPR;    (...) Με το νομοσχέδιο [για την Παιδεία] η κυβέρνηση ομολογεί ότι θέλει να γυρίσει την εκπαίδευση στα δίσεκτα μνημονιακά χρόνια. Αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία εν μέσω πανδημίας. Εκδιώκεται το 40% των μαθητών από τα ΕΠΑΛ. Επανέρχεται η τιμωρητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Σχεδιάζονται σχολεία πολλών ταχυτήτων με την επίκληση της ψευδώνυμης αριστείας. Καθιερώνονται αλλεπάλληλοι εξεταστικοί φραγμοί, επανέρχεται η Τράπεζα Θεμάτων από την Α’ Λυκείου, παρότι όταν εφαρμόστηκε λειτούργησε ως λαιμητόμος για 1 στα 4 παιδιά. Το πολυνομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί, το απέρριψε η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στη δημόσια διαβούλευση καθώς και όλοι οι εκπαιδευτικοί φορείς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΑΚΕ. Η κυβέρνηση επιχειρεί να νομοθετήσει ερήμην της κοινωνίας, εις βάρος της δημόσιας παιδείας και υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Να προσέξει η υπουργός γιατί και άλλοτε η σύγκρουση με τη νεολαία και την εκπαίδευση οδήγησε κραταιές κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σε πολιτικές πανωλεθρίες. Λιγότερη αλαζονεία λοιπόν, γιατί σύντομα μπορεί το Νίκη Κεραμέως να διαβάζεται ως Ηττα Κεραμέως.