Η ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί έναν από τους μεγάλους μύθους - απάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας μύθος - απάτη που καλλιεργήθηκε με επιμονή και υπομονή από τις μεγάλες δημόσιες ηλεκτρικές εταιρείες κυρίως των τριών μεγαλύτερων χωρών της κοινότητας, που στηριζόμενες στον μύθο αυτό προχώρησαν στη λεηλασία των μικρότερων εθνικών αγορών, παραχωρώντας μόνο μικρά ποσοστά στις δικές τους εγχώριες αγορές.
Ο μύθος - απάτη δεν οικοδομήθηκε μόνο από την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη Δεξιά και το οικονομικό κατεστημένο στον ενεργειακό τομέα, τις τράπεζες και τα κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ήταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, πρώην καγκελάριος της Γερμανίας και πρωταγωνιστής του αποκαλούμενου «Τρίτου Δρόμου» με τους Μπλερ, Ζοσπέν και Ντ’ Αλέμα, ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης που πέρασε στο μισθολόγιο μιας ενεργειακής εταιρείας, στη συγκεκριμένη περίπτωση της «εχθρικής» Gazprom, με στόχο την κατασκευή του πρώτου Nord Stream, που διασφάλισε ουκ ολίγα κέρδη στις γερμανικές ΕΟΝ και BASF.
Εάν σήμερα ο Πέδρο Σάντσεθ δυσκολεύεται να πάρει έστω και ένα μέτρο που να αφορά την ηλεκτρική αγορά στη χώρα του, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από την εποχή του Φελίπε Γκονθάλες, σχεδόν μια εικοσαετία πριν τον Σρέντερ, έως την περίοδο της Έλενα Σαλγκάδο, της τελευταίας υπουργού Οικονομικών του Θαπατέρο, ο πρώην πρωθυπουργός, υπουργοί και ηγετικά στελέχη του ισπανικού PSOE πέρασαν και περνούν από τα Διοικητικά Συμβούλια των ηλεκτρικών εταιρειών.