Όπως μας λέει η «Πόλη Ανάποδα-Δύναμη Ανατροπής», η περιβόητη ανάπλαση είναι μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας. «Ζούμε σε μια πόλη που ασφυκτιά. Χωρίς μέσα μαζικής μετακίνησης, φορτωμένη με υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων, με ελάχιστους ελεύθερους χώρους, με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο από όλες σχεδόν τις πόλεις της Ευρώπης. Η μόνη μας ελπίδα για ένα πραγματικό μητροπολιτικό πάρκο, για μια σημαντική αύξηση των πράσινων, ελεύθερων χώρων, ήταν ο χώρος της ΔΕΘ, με τη μετεγκατάσταση της Έκθεσης στα δυτικά. Μια μετεγκατάσταση αναγκαία και για την ίδια την Έκθεση, γι’ αυτό και προβλεπόταν εδώ και χρόνια από τον χωροταξικό σχεδιασμό της πόλης.
Δυστυχώς, ο Δήμος, οι πρόσφατες κυβερνήσεις, η διοίκηση της ΔΕΘ, αλλάξανε γνώμη. Θεώρησαν ότι η δημιουργία της νέας ΔΕΘ είναι μια καλή ευκαιρία να τη φορτώσουνε με επιπλέον εμπορικά κέντρα, με ένα τεράστιο ξενοδοχείο, με υπόγεια πάρκινγκ και άλλες χρήσεις. Και όλα αυτά «συμφέρει» περισσότερο να γίνουν στο κέντρο της πόλης, στο ίδιο «οικόπεδο». Οι ανάγκες της πόλης παραμερίστηκαν για να εξυπηρετηθούν ξανά τα ιδιωτικά κέρδη. Κέρδη, τα οποία θα πατήσουν ως συνήθως πάνω σε δημόσιες επενδύσεις.
Για να αμβλύνουν τις αντιδράσεις, υποσχέθηκαν αρχικά ότι η «ανάπλαση» της ΔΕΘ θα κρατούσε τη μισή από την αρχική έκταση και θα απέδιδε την υπόλοιπη ως πάρκο. Η πρόταση που προκρίθηκε από το διαγωνισμό δείχνει ότι ούτε αυτό είναι αλήθεια. Από τα 162 στρέμματα της ΔΕΘ, μόνο τα 30,6 προορίζονται για αδόμητους, πράσινους χώρους –μια έκταση μικρότερη και από τα παρακείμενα υφιστάμενα πάρκα. Η έκταση αυτή δεν συνιστά καν μια ενότητα, αλλά αποτελεί τον ελάχιστο δυνατό προαύλιο χώρο γύρω από τα τσιμεντένια τέρατα, τα λεγόμενα «νησιά». Πρόκειται για μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας, πρόκειται για μια σχεδιαζόμενη και συνειδητή περιβαλλοντική καταστροφή. Μέσα στην κορύφωση της κλιματικής κρίσης, θα το πούμε ακόμη πιο δυνατά: το κέντρο δεν αντέχει άλλες υποδομές, άλλα εμπορικά κέντρα και τερατώδη ξενοδοχεία, άλλα αυτοκίνητα. Χρειαζόμαστε ελεύθερο χώρο, πράσινο, οξυγόνο για να ανασάνουμε. Η μάχη της ΔΕΘ είναι για εμάς μια μάχη ζωής –σας καλούμε να τη δώσουμε μαζί ως το τέλος».
