Macro

Η μάχη ενάντια στην «ανάπλαση» της ΔΕΘ είναι μια μάχη ζωής

Την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου που φιλοξενείται στα περίπτερα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), η δημοτική παράταξη «Πόλη Ανάποδα-Δύναμη Ανατροπής» έκανε μια παρέμβαση στον χώρο συγκεντρώνοντας υπογραφές για το μεγάλο ζήτημα της ανάπλασης της ΔΕΘ. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν σημαντική, στην κατεύθυνση της μετεγκατάστασης της Έκθεσης και της δημιουργίας ενός Μητροπολιτικού Πάρκου πρασίνου σε μια πόλη όπου κυριαρχεί το τσιμέντο και απουσιάζουν οι ελεύθεροι χώροι. Επίσης, όπως είναι γνωστό, η Κίνηση Πολιτών «ΔΕΘ – Μητροπολιτικό Πάρκο για μια Βιώσιμη Θεσσαλονίκη» κατέθεσε αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να ακυρωθεί το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο για την ανάπλαση της ΔΕΘ. Μεταξύ των πενήντα ονομάτων που υπογράφουν την προσφυγή στο ΣτΕ περιλαμβάνονται αρκετά τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία επιμένουν να αντιδρούν στο ειδικό πολεοδομικό σχέδιο ανάπλασης. Για άλλη μια φορά βγαίνει στο προσκήνιο ο διχασμός των δύο «ψυχών» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε και με τις περιπτώσεις του νομοσχέδιου για το Ελληνικό και για την μαρίνα της Αρετσούς στην Καλαμαριά. Κάποια στελέχη διατηρούν τις ευαισθησίες και τις παλιές τους δεσμεύσεις. Ματαίως όμως, γιατί αυτό που υπερισχύει πάντα είναι η εκσυγχρονιστική άποψη της ηγετικής ομάδας, που εκφράστηκε με την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα και την συνάντηση του με τη διοίκηση της ΔΕΘ-Helexpo, όπου διατυπώθηκε ξεκάθαρα η στήριξη στο project της ανάπλασης του εκθεσιακού κέντρου.
Όπως μας λέει η «Πόλη Ανάποδα-Δύναμη Ανατροπής», η περιβόητη ανάπλαση είναι μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας. «Ζούμε σε μια πόλη που ασφυκτιά. Χωρίς μέσα μαζικής μετακίνησης, φορτωμένη με υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων, με ελάχιστους ελεύθερους χώρους, με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο από όλες σχεδόν τις πόλεις της Ευρώπης. Η μόνη μας ελπίδα για ένα πραγματικό μητροπολιτικό πάρκο, για μια σημαντική αύξηση των πράσινων, ελεύθερων χώρων, ήταν ο χώρος της ΔΕΘ, με τη μετεγκατάσταση της Έκθεσης στα δυτικά. Μια μετεγκατάσταση αναγκαία και για την ίδια την Έκθεση, γι’ αυτό και προβλεπόταν εδώ και χρόνια από τον χωροταξικό σχεδιασμό της πόλης.
Δυστυχώς, ο Δήμος, οι πρόσφατες κυβερνήσεις, η διοίκηση της ΔΕΘ, αλλάξανε γνώμη. Θεώρησαν ότι η δημιουργία της νέας ΔΕΘ είναι μια καλή ευκαιρία να τη φορτώσουνε με επιπλέον εμπορικά κέντρα, με ένα τεράστιο ξενοδοχείο, με υπόγεια πάρκινγκ και άλλες χρήσεις. Και όλα αυτά «συμφέρει» περισσότερο να γίνουν στο κέντρο της πόλης, στο ίδιο «οικόπεδο». Οι ανάγκες της πόλης παραμερίστηκαν για να εξυπηρετηθούν ξανά τα ιδιωτικά κέρδη. Κέρδη, τα οποία θα πατήσουν ως συνήθως πάνω σε δημόσιες επενδύσεις.
Για να αμβλύνουν τις αντιδράσεις, υποσχέθηκαν αρχικά ότι η «ανάπλαση» της ΔΕΘ θα κρατούσε τη μισή από την αρχική έκταση και θα απέδιδε την υπόλοιπη ως πάρκο. Η πρόταση που προκρίθηκε από το διαγωνισμό δείχνει ότι ούτε αυτό είναι αλήθεια. Από τα 162 στρέμματα της ΔΕΘ, μόνο τα 30,6 προορίζονται για αδόμητους, πράσινους χώρους –μια έκταση μικρότερη και από τα παρακείμενα υφιστάμενα πάρκα. Η έκταση αυτή δεν συνιστά καν μια ενότητα, αλλά αποτελεί τον ελάχιστο δυνατό προαύλιο χώρο γύρω από τα τσιμεντένια τέρατα, τα λεγόμενα «νησιά». Πρόκειται για μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας, πρόκειται για μια σχεδιαζόμενη και συνειδητή περιβαλλοντική καταστροφή. Μέσα στην κορύφωση της κλιματικής κρίσης, θα το πούμε ακόμη πιο δυνατά: το κέντρο δεν αντέχει άλλες υποδομές, άλλα εμπορικά κέντρα και τερατώδη ξενοδοχεία, άλλα αυτοκίνητα. Χρειαζόμαστε ελεύθερο χώρο, πράσινο, οξυγόνο για να ανασάνουμε. Η μάχη της ΔΕΘ είναι για εμάς μια μάχη ζωής –σας καλούμε να τη δώσουμε μαζί ως το τέλος».

Ο δικηγόρος του διαβόλου

Πηγή: Η Εποχή