Θάνος Νασόπουλος

Για μένα η Αριστερά είναι η νιότη και το μέλλον των ανθρώπων. Είναι συνεπώς πάντα νέα. Και είναι πάντα πράσινη. Γιατί η δική μας Αριστερά δεν τοποθετείται μόνο στο κυρίαρχο πεδίο αντίθεσης μεταξύ ιδιωτικής και κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Η δική μας Αριστερά γεννήθηκε πάνω στη διάψευση ενός αντιδημοκρατικού και συντηρητικού οικονομισμού που δεν τον αφορούσε το περιβάλλον, τα δικαιώματα, οι σχέσεις εκμετάλλευσης σε κάθε πεδίο της ζωής, η δημοκρατία σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Αν ο τονισμός της λέξης "πράσινη" είναι η αποφυγή της αυτοκριτικής για κυβερνητικές πρωτοβουλίες και αποφάσεις του παρελθόντος που μόνο πράσινες δεν ήσαν, τότε πολύ φοβάμαι ότι μπορεί αυτή η πράσινη αριστερά, να μην είναι εν τέλει ούτε πράσινη ούτε και αριστερά. Γιατί η αριστερά για να είναι αριστερά εκτός από πράσινη πρέπει πάντα να είναι και αυτοκριτική. Και η αυτοκριτική είναι μια διαδικασία συλλογική που παράγει υλικά αποτελέσματα για τη συγκρότηση και την πορεία του κόμματος αλλά και για τη συνείδηση των ανθρώπων του, πολύ πάνω και πέρα από μια μαρκίζα. Τώρα αν το νέα επιχειρεί να περιγράψει ένα νέο οργανωτικό σχήμα, μια οργανωτική συγκρότηση που ανταποκρίνεται στις συνθήκες και τις ανάγκες των καιρών της τότε και αυτό κακώς τονίζεται τόσο πολύ. Τα κόμματα και ειδικά τα Αριστερά, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Μακάρι λοιπόν αυτό το νέο οργανωτικό σχήμα να μην είναι όργανα που διορίζονται και αποφάσεις που παίρνονται σε κλειστά γραφεία των πάνω ορόφων. Γιατί δεν είναι καθόλου νέο αυτό.