Πάνος Λάμπρου

Θα μπορούσε να είναι κινηματογραφική ταινία, αλλά δεν είναι. Μια θεατρική παράσταση για μικρούς και…

Γενικά, δεν είμαι λάτρης των διαφόρων "παγκόσμιων ημερών", καθώς το αναφέρουμε τη συγκεκριμένη ημέρα και την επομένη το ξεχνάμε, σαν να μην υπήρξε. Απλώς κάναμε το... καθήκον μας, ίσως για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας. Όσοι και όσες το κάναμε δηλαδή. Σήμερα, διαβάζω, πως είναι η παγκόσμια ημέρα μεταναστών. Και προσφύγων θα πω εγώ. Αλλά τι σημασία έχει; Μιλάμε για τους ξεριζωμένους. Γι' αυτούς και αυτές, που άφησαν την πατρίδα τους ή για να κυριολεκτούμε, που τους ανάγκασαν να φύγουν από τον τόπο τους, με βία.... Γιατί δεν είναι μόνο ο πόλεμος, που ξεριζώνει. Είναι και η πείνα, οι κοινωνικές διακρίσεις, οι διώξεις, η εξαθλίωση, το νερό, που σε μια σειρά χώρες είναι πολυτέλεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος. Και θυμάμαι, τον 16χρονο Αχμέτ, ο οποίος ταξίδεψε με ένα πόδι λιγότερο από το Πακιστάν στη χώρα μας για να βρεθεί σε ένα άθλιο μπουντρούμι στις φυλακές μεταναστών Κορίνθου. Τον Αλτόν, που άλλαξε το όνομά του σε Θανάση για τον δεχτούν τα ελληνόπουλα στο σχολείο, να γίνει αποδεκτός. Τις άθλιες ρατσιστικές ιαχές "Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ". Τον Λουκμάν, που έχασε τη ζωή του εξαιτίας της ρατσιστικής δολοφονικής επίθεσης χρυσαυγιτών, Τον Αντετοκούμπο, που μεγαλουργεί και αναγκάζει τους ρατσιστές να σκύβουν το κεφάλι. Την Αισέ, που έφυγε από την πατρίδα της για να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο. Μια γυναίκα, η οποία είχε τη δύναμη να σηκώσει το ανάστημά της στον άντρα αφέντη. Και όχι μόνο... Τον Μουσταφά, που μαζί με τον φίλο του (δεν θυμάμαι το όνομά του), κράταγαν περήφανα το πανό του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη στην πορεία της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Τις ρατσιστικές "σκούπες", έτσι τις έλεγαν και έτσι τις λένε και σήμερα κάποιοι άθλιοι. Αλλά και τους έλληνες μετανάστες, οι οποίοι ζουν σε άλλες χώρες, στην Γερμανία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ωστόσο, αδέλφια, δεν φτάνει να θυμόμαστε ή να λέμε ιστορίες πόνου. Δεν φτάνει μέσα από το Φβ να κατακεραυνώνουμε την αναλγησία, την εκμετάλλευση, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την πείνα, τις περιφερειακές και κοινωνικές διακρίσεις, το ρατσισμό. Όχι δεν φτάνει. Χρειάζεται κάτι παραπάνω.... Χρειάζεται κίνημα, δρόμος, ανυπακοή στην υστερία του ρατσισμού και του εθνικιστικού παραληρήματος. Όσο υπάρχουν φράκτες θα είμαστε υπόλογοι. Όσο υπάρχουν κέντρα κράτησης για πρόσφυγες θα είμαστε ντροπιασμένοι. Όσο η πλούσια και ισχυρή Ευρώπη θα δίνει ψίχουλα για να είναι μακριά από αυτήν οι ξεριζωμένοι θα είμαστε ηττημένοι. Για τον Αιλάν, τον Αχμέτ, την Αισέ, τον Μουσταφά, τον Λουκμάν, για τους χιλιάδες, για τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων....

- Λοιπόν, δεν είμαι "οπαδός" των διαγραφών, εκτός από πολύ σοβαρά ζητήματα. Και κυρίως δεν είμαι "οπαδός" διαγραφών, που δεν έχουν θεσμική και συλλογική νομιμοποίηση. Αυτό από θέση αρχής. - Το ζήτημα που προέκυψε στη Βουλή είναι πράγματι σοβαρό και ανοίγει, αν μη τι άλλο, τη συζήτηση για τον τρόπο που ασκείς αντιπολίτευση από θέση αριστεράς. Θα έλεγα, όμως, ότι ο Π. Κουρουμπλής θα έπρεπε να είχε διαγραφεί, με θεσμικό και συλλογικό τρόπο πάντα, όταν συνειδητά επισκέφθηκε και φωτογραφήθηκε μάλιστα με τον ακροδεξιό και νεοναζιστή Αμβρόσιο. Και σε κάθε περίπτωση (αν υποθέσουμε ότι ήταν δύσκολη εκείνη η περίοδος) δεν θα έπρεπε να μπει στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών αμέσως μετά στη δυτική Αθήνα. Γιατί αυτό που έγινε τότε ήταν πράγματι θέμα διαγραφής. - Αλλά ας έρθουμε στο βασικό ερώτημα. Πώς κάνουμε αντιπολίτευση; Με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε τον βασικό ιδεολογικό και πολιτικό μας αντίπαλο; Υπάρχει μια προσέγγιση που λέει πως "δεν χρειάζεται καθωσπρεπισμός όταν απέναντί σου έχεις μια τόσο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα κυβέρνηση". Συμφωνώ, κανένας καθωσπρεπισμός. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι σκληρή, καθολική, δομική θα έλεγα... Και να αναδεικνύει τον πραγματικό στόχο της κυβέρνησης της δεξιάς. Αλλά να τον αναδεικνύει.... Και να είναι αντιπολίτευση ουσίας και όχι κραυγών, για να πείθει. - Η κυβέρνηση της ΝΔ, λοιπόν, δεν συγκροτείται από κάποιους, γενικώς και αορίστως, κακούς ανθρώπους. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Συγκροτείται από ανθρώπους, που είναι εμμονικά προσηλωμένοι σε ένα νεοφιλελεύθερο πολιτικό σχέδιο, το οποίο οδηγεί στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τον αφανισμό των πιο αδύναμων. Με λίγα λόγια είναι η πολιτική της, που βαθαίνει και οξύνει τις ανισότητες. Είναι η πολιτική της, που θέλει το ΕΣΥ αποδυναμωμένο. Είναι η πολιτική της, που βαδίζει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό, την καταστολή και την ανελευθερία. Η πολιτική της είναι εντέλει εγκληματική. - Μα, θα πουν κάποιοι και κάποιες, ας το φωνάξουμε. Ας φωνάξουμε δυνατά "δολοφόνοι"! Ας το σκεφτούμε. Ας σκεφτούμε αν αυτή τη λέξη, σε κάθε περίπτωση βαριά, θα μπορούσαν να την πουν και άλλοι, που ουδεμία σχέση έχουν με εμάς, με το δικό μας ιδεολογικό, πολιτικό και αξιακό πλαίσιο. Εμείς δεν είμαστε γενικά αντιδεξιοί. Είμαστε εναντίον της δεξιάς, γιατί είμαστε αριστεροί και αριστερές. Γιατί έχουμε μια άλλη προγραμματική πρόταση, ανταγωνιστική με αυτήν του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Και γιατί το όραμά μας είναι καθολικά απελευθερωτικό. - Υπάρχουν σύντροφοι, οι οποίοι υπενθυμίζουν τον κυνισμό, την ανθρωποφαγία και την τυμβωρυχία της Νέας Δημοκρατίας, όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση. Τι έκαναν και τι είπαν στην τραγική περίπτωση με το Μάτι. Μα εμείς δεν είμαστε ίδιοι ούτε πρέπει να γίνουμε ίδιοι. Έχουμε τα δικά μας όπλα, τις δικές μας ιδέες, τις δικές μας λέξεις, το δικό μας τρόπο, το δικό μας δρόμο.... Και ο Τσίπρας δεν είναι Μητσοτάκης. Ούτε πρέπει να γίνει. Ποτέ... - Όταν σκοτώνεται ένας εργάτης πρέπει να έχουμε στο νου μας τον καπιταλισμό. Όταν πεινάει το παιδί, όταν το ψυγείο είναι άδειο, όταν ο μισθός δεν φτάνει, όταν κάποιος μένει άνεργος, απέναντί μας έχουμε πολιτικές, που ναι, είναι βάναυσες, είναι εγκληματικές. Όταν μειώνουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, όταν άνθρωποι πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, όταν οι ιδιωτικές κλινικές συνεχίζουν να είναι εμπορικά μαγαζιά, ο νους μας πρέπει να πηγαίνει στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο, που ναι είναι άδικο, λειτουργεί υπέρ των πλουσίων, των λίγων και γι' αυτό είμαστε αντίθετοι και γι' αυτό δίνουμε μάχη να ηττηθεί, ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά.... Υγ1. Απέναντί μας έχουμε τη βαρβαρότητα μιας ακραίας και ριζοσπαστικής δεξιάς. Αυτή είναι η αντίπαλός μας. Η πολιτική της.... Και συλλογικά θα τη νικήσουμε.

Όσο και αν επιθυμείς να ασχοληθείς με την "υψηλή" πολιτική, με τα λεγόμενα κεντρικά ζητήματα,…

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις οτιδήποτε για τον φρικτό θάνατο της 8χρονης Όλγας στο Κερατσίνι. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να μιλήσεις για τη στάση των υπαλλήλων, οι οποίοι πέρναγαν από δίπλα της και απλώς την προσπερνούσαν. Για τις ώρες που πέρασαν μέχρι να απεγκλωβιστεί, νεκρό πια, το παιδί. Για την προσπάθεια συγκάλυψης από την πλευρά της διεύθυνσης του εργοστασίου. Είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις όσα συνέβησαν, όσα δεν έπρεπε να συμβούν. Το βίντεο, όμως, είναι αποκαλυπτικό και οι λέξεις φτωχές να αποδώσουν τη φρίκη της αδιαφορίας για ένα παιδί, που βρήκε φρικτό θάνατο. Αλλά όπως ειπώθηκε το παιδί ήταν ρομά, γυφτάκι βρε αδελφέ. Ποιος νοιάζεται; Γιατί να τρέξουν να το σώσουν; Γυφτάκι ήταν, ζητιάνευε στη γειτονιά, μπορεί να ήθελε να κλέψει.... Έτσι κι αλλιώς... περίσσευε! Όπως τόσα άλλα παιδιά, που ζουν χωρίς νερό και ρεύμα, χωρίς την ασφάλεια ενός σπιτιού, ενός ζεστού μαγειρεμένου φαγητού. Το προσπέρασαν, σαν μια αόρατη φιγούρα, ένα αόρατο πλάσμα, όπως τόσα άλλα, που δεν εγκλωβίζονται σε πόρτα εργοστασίου, αλλά στην πόρτα της αδιαφορίας, του κοινωνικού ρατσισμού και μιας πολιτικής για λίγους και εκλεκτούς. Το προσπέρασαν γιατί η ζωή δεν μετράει το ίδιο για όλα τα ανθρώπινα πλάσματα και ας φωνάζουμε εμείς ότι η ζωή μετράει... Δυστυχώς δεν μετράει... Η Όλγα, η 8χρονη Όλγα δεν θα τριγυρνάει στο γειτονιά του Κερατσινίου. Δεν θα ξαναζητήσει τη βοήθεια κανενός μας. Δεν θα ενοχλήσει ξανά με την παρουσία της... Και τώρα ο νοικοκύρης της γειτονιάς, ο νοικοκύρης αυτού του άθλιου κόσμου, μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Ένα γυφτάκι ήταν.... Ένα παιδί λιγότερο.

Ένα δημοσίευμα στο... "έγκριτο" Βήμα, για τη δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, προκάλεσε δεκάδες εμετικά και φιλο(δολοφονικά) σχόλια. Το δημοσίευμα αναφέρεται στην άποψη του 43χρονου ειδικού εκπαιδευτή των αστυνομικών, ο οποίος κατέθεσε πως δικαιολογούνται οι 35 και βάλε σφαίρες. "Δεν μπορούσαν να ακούσουν, λόγω ταχύτητας, τις εντολές του επιχειρησιακού κέντρου"! Και από κάτω 250 περίπου λάικ και καρδούλες. 250 "άνθρωποι" της άλλης όχθης, των απέναντι, γιατί είναι απέναντι.... Και σχόλια, όπως Α ρε Αμερική για αυτό σε γουστάρω, μπαμ και κάτω", "Δεν θέλουν ξήλωμα οι αστυνομικοί, αλλά επιβράβευση..." Αυτά από την όχθη του μίσους, της ρατσιστικής βαρβαρότητας, της ακροδεξιάς ρητορικής. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Πως απαντάμε στη βαρβαρότητα. Πως αντιμετωπίζουμε το ρατσισμό, το σκοταδισμό και τις κοινωνικές διακρίσεις.... ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ Η αντιρατσιστική και αλληλέγγυα κίνηση "Αόρατος Κόσμος" Νέας Ιωνίας - Ηρακλείου Αττικής σε συνεργασία με τον Αόρατο Πειραιά και την Αλληλεγγύη για Όλους, αρχίζουν καμπάνια αλληλεγγύης στους ρομά του Σοφού, στη γειτονιά, που ζούσε ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης. Τις επόμενες ημέρες, μαζί με γιατρούς, θα επισκεφθούμε τον Σοφό στον Ασπρόπυργο, ενώ από σήμερα κιόλας θα συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης, τόσο για την οικογένεια Σαμπάνη, όσο και για τους άλλους κατοίκους του Σοφού. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνοι τους, δεν θα μείνουν μόνοι τους. Η "ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ" θα νικήσει τη Δικαιοσύνη τους... Ο ανθρωπισμός και η συνύπαρξη θα νικήσουν τη βαναυσότητα; και τη ρατσιστική βία.

Οι εσωκομματικές ( ; ) εκλογές του ΚΙΝΑΛ, έχουν αναμφίβολα ενδιαφέρον. και τις παρακολουθούμε. Ωστόσο,…

Κρούσματα κορονοϊού στις φυλακές Διαβατών στην Θεσσαλονίκη. Δεκάδες κρούσματα. Κρούσματα στις φυλακές Γρεβενών και θάνατοι ανθρώπων. Πολλών ανθρώπων. Κρούσματα και σε άλλες φυλακές... Θα μου πείτε "και που το νέο;" Και η αλήθεια είναι πως η κοινωνία βράζει. Πως θα γλίτωναν οι φυλακές; Δεν θα γλίτωναν... Αλλά τα κρούσματα και κυρίως οι θάνατοι μέσα στις φυλακές είναι δυσανάλογα περισσότεροι. Και πως να μην είναι όταν τα μέτρα στη χώρα των κλουβιών δεν ισχύουν ή ισχύουν από την ανάποδη. Ο συνωστισμός σε κλειστούς χώρους είναι υποχρεωτικός, τα μέτρα προστασίας ελάχιστα και οι αρχικές εξαγγελίες για μια έστω μερική αποσυμφόρηση παραμύθι.... Απλώς τώρα απαγορεύουν και τα επισκεπτήρια. Περισσεούμενος κόσμος. Ποιος νοιάζεται, ποιος συγκινείται με το δράμα, ποιος αντιδρά;

Τι είχες Γιάννη, τι είχες πάντα... Κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή στη χώρα μας και τον μικρόκοσμό μας.... Κάπως έτσι και τα... ανοιχτά παράθυρα λέμε τώρα) συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους να δίνουν οδηγίες στον ΣΥΡΙΖΑ, να αφαιρούν και να προσθέτουν ονόματα. να δίνουν δαχτυλίδια υπουργοποίησης, να ξηλώνουν στελέχη με το έτσι θέλω και να φτιάχουν τη σύνθεση της νέας Πολιτικής Γραμματείας. Να στέλνουν μηνύματα, κάθε λίγο και λιγάκι, στον Αλέξη Τσίπρα και να τον εγκαλούν λέγοντάς του πως θα έχει την ευθύνη της ήττας αν δεν διώξει το μισό, τουλάχιστον, κόμμα για να μπουν οι "άφθαρτοι" και "σοβαροί" του πολιτικού συστήματος. Και αν το πρώτο διάστημα η εμμονή τους ήταν ο Βούτσης, ο Φίλης και φυσικά ο γνωστός και μόνιμος στόχος Σκουρλέτης, ο κατάλογος των ανεπιθύμητων έχει διευρυνθεί. Να ξεκουμπιστούν οι προηγούμενοι, αλλά και οι Παππάς, Πολάκης Δούρου και αίσχος, που στην εκδήλωση για τον Γιάννη Μπανιά ήταν εκεί η Γεροβασίλη και ο Φλαμπουράρης, φυσικά και ο ομιλητής Νίκος Βούτσης και όχι ο Δημήτρης Τσοβόλας!!!! Από που και ως που; Τι δουλειά είχε ο Βούτσης με τον Μπανιά; Τι σχέση είχε η Γεροβασίλη και ο Φλαμπουράρης με τον αγαπημένο μας σύντροφο; Έπρεπε να πουν στον Γιάννη ότι τώρα έχουμε διεύρυνση. Εσύ δεν το ξέρεις Γιάννη Μπανιά, αλλά τώρα εμείς θα κάτσουμε στη γωνία για την ανανέωση. Το λόγο έχει ο ανανεωμένος Τσοβόλας και ο ανανεωμένος Χριστοδουλίδης και ο ανανεωμένος Πανούσης βρε αδελφέ.... Το αλλάζουμε το κόμμα διαρκώς και αλύπητα. Αυτό επιθυμεί το σύστημα, αυτό θέλουν ορισμένοι, αυτό επιθυμεί και επιδιώκει ο μέγας δημοσιογράφος του ανοιχτού παράθυρου. Μπορεί η όλη ιστορία να έχει το σχετικό της καλαμπούρι, ωστόσο έχει και τη σοβαρή της πλευρά. Οι εμμονές των διαφόρων, που θέλουν να εξοντώσουν ηθικά και πολιτικά τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας ούτε τυχαία είναι ούτε χωρίς πολιτικό δόλο. Το κόμμα μας δεν πρέπει να θυμίζει τίποτα από το παρελθόν του, δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τη ριζοσπαστισμό μιας ολόκληρης και μακράς περιόδου. Και κυρίως, η ανανέωση, που δήθεν θέλουν είναι η θλιβερή επιστροφή 20 και 30 χρόνια πίσω. Στα... ωραία χρόνια! Ας μην τους κάνουμε το χατίρι. Ας τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Οι εφτά αστυνομικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι με... δόξα και τιμή. Με ιαχές από φασίστες, ασφαλώς, έξω από το δικαστήριο "είστε ήρωες". Με τον υπουργό της καταστολής και του αυταρχισμού να τους επισκέπτεται για να τους συμπαρασταθεί και με διθυραμβικές δηλώσεις από τον ίδιο αμέσως μετά της απελευθέρωσή τους. Με κόσμο να λέει "καλά του έκαναν του γύφτου" και να μας κουνούν το δάχτυλο γιατί πήγαμε στο τέλος του πουθενά και επισκεφθήκαμε την οικογένεια του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη. Με την αμηχανία ακόμα και από έναν κόσμο του κινήματος, που δεν δείχνει τα αντανακλαστικά, που αρμόζουν στην περίπτωση. Λοιπόν, όταν κάποιοι μιλούν για παραβατικότητα των ρομά, καλά θα κάνουν να ρίξουν μια ματιά στην άγρια παραβατικότητα του κράτους, αυτήν ακριβώς, που οδηγεί στην ακραία φτώχεια, τον απόλυτο κοινωνικό αποκλεισμό, φυσικά στο ρατσισμό. Όσες και όσοι -μιλάω για καλοπροαίρετους ανθρώπους και όχι για τον εσμό του φασισμού- δεν έχουν πειστεί ή έχουν κάποιες αμφιβολίες, καλά θα κάνουν να επισκεφθούν (αν τα καταφέρουν να φτάσουν μέχρι εκεί) το συνοικισμό Σοφός του Ασπροπύργου και να δουν τα μάτια των μικρών παιδιών, να γευτούν την αγκαλιά τους, τα βλέμματα, τις φωνές και την απελπισία. Εμείς, όσες και όσοι εμείς, θα συνεχίσουμε στο δρόμο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Και θα ανηφορίζουμε στο πουθενά, στις ζώνες του κοινωνικού αποκλεισμού και θα συναντάμε τους "αόρατους ανθρώπους" και τις καθημερινές επείγουσες ανάγκες τους. Ναι, είμαι ένας γύφτος. Ναι είμαστε γύφτοι....