Γιώργος Κυρίτσης

Σε χώρες όπως η Γαλλία ή το Ισραήλ, γίνονται κατ’ οίκον έρευνες σε πρωθυπουργούς και προέδρους εν ενεργεία. Εδώ τα οικονομικά και περιουσιακά των πολιτικών και των ευρύτερων σογιών τους θεωρούνται απολύτως ιδιωτική τους υπόθεση και η ενασχόληση με αυτά τα θέματα καταγγέλλεται ως πολιτική κατινιά. Φτάνουν μάλιστα να επιχειρηματολογούν και η μυθριδατισμένη κοινή γνώμη να αποδέχεται ως δικαιολόγηση του πλουτισμού των πολιτικών ακριβώς το γεγονός ότι είναι πολιτικοί. Σου λέει "μα είναι υπουργός και ο πατέρας του ήταν επίσης υπουργός, το ίδιο και ο παππούς του", άρα δικαιολογείται το να έχει συγκεντρώσει μια αμύθητη περιουσία. Τι είναι όμως αυτό πέραν μιας ομολογίας ότι η πολιτική είναι μέσο αθέμιτου πλουτισμού με κομπίνες, διαπλοκές και μίζες; Στις ελάχιστες περιπτώσεις που οι ερωτήσεις είναι ενοχλητικά επίμονες, η συνήθης απάντηση είναι ότι "έκανε πλούσιο γάμο, πήρε μεγάλη προίκα", στην ίδια ακριβώς συχνότητα με την οποία οι μαυραγορίτες και λοιπά καθάρματα της Κατοχής, που έπαιρναν τα σπίτια του κόσμου για μισό ντενεκέ λάδι ή τις εβραϊκές περιουσίες, είχαν κάνει περιουσίες επειδή "κέρδισαν το λαχείο". Περιττό να παρατηρήσει κανείς ότι, στην ταλαίπωρη γωνιά του κόσμου που ζούμε, οι δύο κατηγορίες, δηλαδή οι μαυραγορίτες και τα διάφορα μετεμφυλιακά "τζάκια" της πολιτικής και επιχειρηματικής Δεξιάς τέμνονται εξ αίματος ή εξ αγχιστείας σε βαθμό προκλητικό. Με αυτήν την έννοια, η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει στη Βουλή τροπολογία με την οποία οι πολιτικοί αλλά και οι άλλες κατηγορίες που υπόκεινται σε δήλωση πόθεν έσχες θα υποχρεούνται να περιγράφουν και την κίνηση της δανειακής τους κατάστασης είναι και σωστή και λογική. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι περιπτώσεις κορυφαίων της Ν.Δ., με πρώτον και καλύτερον τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό, που έχουν παρεξηγήσιμα χαλαρή σχέση με τα, συνήθως τεράστια, δάνειά τους. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε με ποιο επιχείρημα οι τράπεζες κάνουν αβαβά τις οφειλές τους, την ίδια στιγμή που παίρνουν για πενταροδεκάρες τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών.

Η «πολιτική με πτώματα» αρχίζει με το λεγόμενο "whataboutism", δηλαδή την συνεχή ανακίνηση του θέματος, όταν το αντικείμενο της συζήτησης είναι τελείως άσχετο. Η πιο κλασική περίπτωση μέχρι το Μάτι ήταν το κλασικό «για την  Marfin  δεν λέτε τίποτα» που ήταν η μόνιμη επωδός της Δεξιάς και των ΜΜΕ της ανεξαρτήτως του θέματος της συζήτησης. Μετά την τραγωδία στο Μάτι, ήταν οι νεκροί της πυρκαγιάς τους οποίους επέσειαν σε κάθε θέμα, από την εξωτερική πολιτική μέχρι την φορολογία, αλλά και σήμερα, ως αντιπερισπασμό στους νεκρούς της πανδημίας. Αυτή η τελευταία περίπτωση της σύγκρισης των νεκρών στις δύο περιπτώσεις, είναι ίσως και η πιο χυδαία εκδοχή της «πολιτικής με πτώματα», αν εξαιρέσει κανείς τους πανηγυρισμούς όταν οι νεκροί είναι περισσότεροι αλλού απ’ όσοι εδώ, που και αυτό το κάνει η ΝΔ, συστηματικά μάλιστα Είναι λοιπόν σαφές ότι η ΝΔ και το επικοινωνιακό της σύμπαν, έκαναν επιθετικά και κάνουν αμυντικά πλέον "πολιτική με πτώματα". Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τέτοιου είδους πολιτική. Φυσικά δεν αδιαφορεί για τους νεκρούς της πανδημίας, αποτελούν άλλωστε το μέτρο της αποτυχίας της πολιτικής της κυβέρνησης σε ένα κορυφαίο θέμα για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει προτάσεις και προειδοποιήσεις και το οποίο βρίσκεται εν εξελίξει. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους έχει κάνει σημαία τους νεκρούς, ούτε έχει μπει στη λογική "ο Μητσοτάκης έχει προκαλέσει ήδη 20 Μάτια", ούτε επικαλείται τους νεκρούς της πανδημίας σε άσχετα θέματα, για να θολώσει τις επιδόσεις της σημερινής κυβέρνησης σε άλλους τομείς, αν υποτεθεί ότι υπάρχει κάποιος τομέας που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει να προβάλει επιτυχία. Η εξέλιξη της πανδημίας και η παροιμιώδης ανικανότητα του «επιτελικού κράτους» να την αντιμετωπίσει ωθεί την κυβέρνηση να επιχειρεί να επιβάλει «σιγή ασυρμάτου» και μια εικόνα επίπλαστης κανονικότητας που εν προκειμένω, όχι μόνον δεν βοηθά αλλά κάνει και κακό στη συνολική προσπάθεια. Είναι προφανές ότι η ψευδής αναλογία που εκβιάζει η κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι οι διαφορετικές απόψεις στα θέματα αυτά μπορούν να αποκτήσουν κυρίαρχη σημασία ούτε το γεγονός ότι συχνά διχάζουν οριζόντια το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια νέα καμπή των ελληνοτουρκικών και αυτό είναι λογικό να εξάπτει τα πνεύματα, αλλά είναι εκτός λογικής να συσκοτίζει την πραγματικότητα σε τέτοιον βαθμό ώστε να μην μπορούμε να δούμε ότι πρόκειται για μια τελείως διαφορετική συνθήκη, καθώς ούτε η Ελλάδα ούτε -κυρίως- η Τουρκία ούτε το διεθνές περιβάλλον και οι "υπερδυνάμεις" είναι αυτό που ήταν μέχρι πριν από δέκα - είκοσι χρόνια. Συνεπώς τα τελευταία που θα έπρεπε να επικαλούμαστε είναι η παγωμένη εικόνα και τα αναλυτικά εργαλεία του παρελθόντος (π.χ. ρόλος ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) και το "ένδοξο παρελθόν" της εξασφαλισμένης ισορροπίας 7 προς 10. Αν μείνουμε σε αυτά, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων και νέου διχασμού.

Η Ν.Δ. επιχειρεί, πρώτον, να ξεπλυθεί η ίδια από την οικειότητα των στελεχών της με τους ναζί, με αποκορύφωμα τις εγκάρδιες συνεννοήσεις Κασιδιάρη-Μπαλτάκου. Δεν αφίσταται των ιδεών της Χ.Α. αλλά προσπαθεί να δημιουργήσει έναν υγειονομικό χώρο ανάμεσα στην ίδια και στα πρόσωπα, τους μαχαιροβγάλτες φονιάδες με τις σβάστικες. Στην ίδια λογική, η στρεψόδικη κατηγορία περί συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ναζί αποσκοπεί να γκρεμίσει τη Χ.Α. στα μάτια των ίδιων ψηφοφόρων της συμμορίας, ότι και καλά οι Μιχαλολιάκος και σία ήταν φέικ εθνικιστές διότι συνεργάζονταν με τους κομμουνιστάς του Τσίπρα. Και ταυτόχρονα προσπαθεί να αμαυρώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μη πολιτικοποιημένο, προοδευτικό αλλά όχι ενημερωμένο κοινό, το οποίο απεχθάνεται τους χρυσαυγίτες και τις πράξεις τους. Η Ν.Δ. έχει αντιληφθεί ότι ένα κομμάτι, καθόλου ευκαταφρόνητο, των ψηφοφόρων της, όπως δείχνει και η έρευνα της Prorata που δημοσίευσε η “ΕΦ.ΣΥΝ.”, θα θεωρούσε ένα κόμμα με τις ιδέες της Χ.Α. αλλά χωρίς τη βία και τα μαχαιρώματα χρήσιμο στο πολιτικό σκηνικό. Με αυτό το κομμάτι των ψηφοφόρων, μαζί με τους ψηφοφόρους της ίδιας της Χ.Α., που, ας μην ξεχνάμε, παρά τρίχα δεν μπήκε στη Βουλή στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, η Ν.Δ. θέλει να κρατήσει πολιτική επαφή εν όψει των επόμενων εκλογών, όταν θα χάνει από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεσαία τάξη λόγω της οικονομικής πολιτικής της. Και έχει τα στελέχη εκείνα που μπορούν να διατηρήσουν επαφή ή και να υποδυθούν τη "σοβαρή Χρυσή Αυγή". Και έχει και τα ΜΜΕ να "τρέξουν το πρότζεκτ".

Το πρωθυπουργικό γραφείο διέρρευσε αρμοδίως τη δυσαρέσκεια του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή για την κατάσταση η οποία επικρατεί στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι πάντες είχαν αντιληφθεί το χάλι το οποίο επικρατεί σε λεωφορεία και μετρό, ιδίως την αδυναμία ή απροθυμία του υπουργείου να χειριστεί την πανδημία με περισσότερα λεωφορεία και συρμούς. Αλλά και στις μαζικές μεταφορές η κυβέρνηση, όπως και στα σχολεία, δεν ήθελε να αραιώσει επιβάτες και μαθητές παρότι είχε τη δυνατότητα και το χρόνο. Με αυτή την έννοια η άθλια πολιτική του υπουργείου Μεταφορών δεν ήταν παρά η εξειδίκευση της άθλιας κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα των μεταφορών. Δηλαδή με την κ. Κεραμέως είναι ικανοποιημένος ο πρωθυπουργός; Μήπως έπρεπε να έχει μοιράσει και ο κ. Καραμανλής παγουρίνο στους επιβάτες; Διότι τίποτα περισσότερο δεν έκανε η υπουργός Παιδείας. Το να βγαίνει λοιπόν τώρα το επιτελικό κράτος, που υποτίθεται ότι παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τις επιδόσεις των υπουργείων, και να δηλώνει δυσαρέσκεια εφτά μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας και τέσσερις μήνες μετά την άρση του lockdown συνιστά δούλεμα πρωτοφανές και προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες. Ακόμα περισσότερο δουλειά του πρωθυπουργού δεν είναι να εκφράζει συναισθήματα που του προκαλούν οι υπουργοί του, αλλά να φροντίσει, έστω στο και πέντε, μέσα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, για συχνότερα δρομολόγια με λιγότερους επιβάτες.

Από την άνοιξη, οπότε λόγω της πανδημίας έκλεισαν τα σχολεία, μέχρι τώρα που θα ξανανοίξουν, δηλαδή επί σχεδόν έξι μήνες, η κυβέρνηση είχε όλο τον χρόνο στη διάθεσή της για να προετοιμάσει υποδομές, διαδικασίες, εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για το άνοιγμα των σχολείων. Δεν έκανε τίποτε απ' όλα αυτά, παρότι βρήκε χρόνο να περάσει ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία, με το οποίο μάλιστα, αντί να μειώνει τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις, αντιθέτως τον αύξησε. Έτσι, λίγες ημέρες πριν από το πρώτο κουδούνι, δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία έναρξης των μαθημάτων. Και δεν έχει διασφαλιστεί καν το αν στα σχολεία θα υπάρχουν μάσκες για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, παρά το γεγονός ότι η χρήση τους είναι υποχρεωτική. Πολλώ δε μάλλον δεν έχουν εξασφαλιστεί πρόσθετες αίθουσες και εκπαιδευτικοί ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα ούτε έχει προσληφθεί πρόσθετο προσωπικό καθαριότητας ώστε να υπάρχει συνεχής καθαρισμός των αιθουσών διδασκαλίας και όχι άπαξ ημερησίως. Δεν έχουν γίνει σεμινάρια σε γονείς και εκπαιδευτικούς για το πώς θα είναι το σχολικό περιβάλλον σε συνθήκες πανδημίας. Πώς θα εκπαιδευτούν οι μαθητές στην αναγκαία υγειονομική πειθαρχία. Πράγματα που έκαναν ανεξαιρέτως όλες οι άλλες χώρες.

Με τη στάση του στην απλή αναλογική και στις Πρέσπες το ΚΙΝ.ΑΛΛ. πλέον της Φώφης Γεννηματά έδειξε τη σταθερή προσήλωσή του προς τη Ν.Δ. και τη «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ». Παρ' όλα αυτά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε να τείνει χείρα συνεργασίας, να διαχωρίζει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. από τη Ν.Δ., εσχάτως δε, όταν κάποια στιγμή η Φ. Γεννηματά άρχισε να διαφοροποιείται από τον ωμό νεοφιλελευθερισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε πολιτική ανοιχτής αγκαλιάς, θεωρώντας ότι η «διαφοροποίηση από τον νεοφιλελευθερισμό» αποτελούσε και απομάκρυνση από τη Ν.Δ. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε. Αντιθέτως, πριν αλέκτορα φωνήσαι, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. έσπευσε να συνταχθεί με τη Ν.Δ. στην επίθεση λάσπης κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά και τη στάση του ΚΙΝ.ΑΛΛ. στον νόμο-σχέδιο για τις διαδηλώσεις, που έχει μεγάλη πολιτικοϊδεολογική σημασία, όπως η απλή αναλογική και οι Πρέσπες, το κόμμα της Φώφης Γεννηματά εγκαθίσταται σταθερά στο πλευρό της Ν.Δ. ως τσόντα και ανανεώνει τη συμμετοχή του στο υπό διαμόρφωση νέο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε προχωρήσει στη διάλυση της ομάδας ΔΕΛΤΑ της ΕΛ.ΑΣ. Ο λόγος ήταν ότι η μονάδα αυτή, που στην πραγματικότητα ήταν ΜΑΤ πάνω σε μοτοσυκλέτες, λειτουργούσε ως επικίνδυνη συμμορία χουλιγκάνων με πάπια. Τότε, στις μεγάλες διαδηλώσεις των Μνημονίων, οι μοτοσικλετιστές της ομάδας ΔΕΛΤΑ συνήθιζαν να επιτίθενται και να πέφτουν με τις μηχανές πάνω στους διαδηλωτές ή να τους κυνηγούν μέσα σε στενάκια ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα, να κακοποιούν συλληφθέντες και γενικά να διαπράττουν αίσχη παραβιάζοντας ακόμα και τα… εξώφυλλα του Ποινικού Κώδικα. Είχαν κατηγορηθεί για πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών αλλά και άσχετων περαστικών και γενικά για μια συμπεριφορά η οποία απάδει οργάνων της τάξης, δημοσίων υπαλλήλων η εν γένει πολιτισμένων ανθρώπων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έσπευσε να επανασυστήσει την ομάδα ΔΕΛΤΑ αλλάζοντας το όνομά της σε ΔΡΑΣΗ, αλλά κρατώντας την ίδια ακριβώς επιχειρησιακή αντίληψη και την ίδια χουλιγκάνικη μενταλιτέ. Προσέλαβε δε η ΕΛ.ΑΣ. γι’ αυτήν τη δουλειά, εκτός ΑΣΕΠ φυσικά, κάθε καρυδιάς καρύδι. Τα κατορθώματά τους τα είδαμε προχθές στη μεγάλη διαδήλωση. Η ομάδα ΔΡΑΣΗ, όπως λέγεται πλέον, πρέπει να διαλυθεί άμεσα για να προφτάσουμε τα χειρότερα.

Την ίδια ώρα, το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να έχει μεν πάρει αποστάσεις από τον σκληρό νεοφιλελευθερισμό με τον οποίον πορευόταν τόσα χρόνια, δεν έχει πάρει όμως αποστάσεις από τη Ν.Δ., την οποία ακολουθεί πιστά, όπως ξεκάθαρα φαίνεται και από την Προανακριτική Επιτροπή, αλλά και από τη στάση του κόμματος της Φώφης Γεννηματά στην υπόθεση των υποκλοπών Μιωνή. Νέα Δημοκρατία και πρώην ΠΑΣΟΚ κάνουν πως ξέχασαν τον βίο και την πολιτεία τους, ξέχασαν τον Τόμπρα και τον Μαυρίκη, και έχουν το θράσος να καταλογίζουν πρακτικές παρακράτους στην Αριστερά, φτύνοντας κατάμουτρα την ίδια την πρόσφατη πολιτική Ιστορία του τόπου. Δεν έχουν υπολογίσει, όμως, ότι οι πολίτες αντιμετωπίζουν διαφορετικά την κυβέρνηση και διαφορετικά την αντιπολίτευση, άρα έχουν απαιτήσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα έχει κάνει μούσκεμα και όχι από τη μετρημένη και υπεύθυνη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Έχουν επίσης υπολογίσει λάθος ότι είναι δυνατόν να καλύψουν τις πομπές τους φτιάχνοντας ένα σκιάχτρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έναν μπαμπούλα. Ο ελληνικός λαός, μέσα από την ταραγμένη πολιτική μας Ιστορία, είναι εκπαιδευμένος να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, την ήρα από το στάρι. Το ξαναζεσταμένο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο το μόνο που θα επιτύχει θα είναι να ενισχύσει τη συσπείρωση και την αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης και της οργάνωσης των λαϊκών αντιστάσεων.

Κυβερνήσεις όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν τελείως διαφορετική ατζέντα, έχουν μείνει στο «Γερούν, γερά» και βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για την προώθηση αυτής της ατζέντας υπέρ της οικονομικής ελίτ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να εκτιμά ως καταρχήν θετικές τις ευρωπαϊκές προτάσεις, οι οποίες αποτελούν δικαίωση των κατευθύνσεων που πρότεινε προ του 2015, αλλά δεν αφέθηκε να υλοποιήσει. Η Ελλάδα, που αναμένεται να πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα από την κρίση, πρέπει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που ανοίγονται. Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Με τα Μνημόνια καταστράφηκε μια γενιά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ακολουθήσει και δεύτερη.