Αννέτα Καββαδία

22
09

Ξεκάθαρες απαντήσεις σε ξεκάθαρα διλήμματα

Ο νεοφιλελευθερισμός θέλει να γυρίσει τον κόσμο σε έναν δυστοπικό Μεσαίωνα, όπου θα κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας και η μόνη ελευθερία που θα αναγνωρίζεται θα είναι αυτή των καταπιεστών έναντι των καταπιεζομένων. Η Αριστερά είναι αυτή που μπορεί - και οφείλει - να τον οδηγήσει στο μέλλον. Όχι μόνο προασπίζοντας τις κατακτήσεις του Διαφωτισμού και των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών επαναστάσεων του 18ου, του 19ου και του 20ου αιώνα, αλλά παίρνοντας το νήμα και προχωρώντας στον 21ο αιώνα.
27
07

Κράτος δικαίου ή κράτος δικαστών;

«Tα ράσα δεν κάνουν τον παπά», λέει μια λαϊκή παροιμία. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η τήβεννος δεν κάνει τον δικαστή. Δεν είναι, δηλαδή, το αξίωμα που τιμά τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που τιμά το αξίωμα. Οι δικαστικές αποφάσεις, σε τελική ανάλυση, εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού.
12
05

60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης: περισυλλογή και δράση

Μέσα στις έξι δεκαετίες που μεσολάβησαν από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει αποδειχθεί, χωρίς αμφιβολία, ένα εντυπωσιακό ευρωπαϊκό επίτευγμα συνεργασίας και ειρήνης. Εν τούτοις, στη σημερινή συγκυρία, η 60η επέτειος από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης δεν είναι μια ευκαιρία εορτασμών και πανηγυρισμών, αλλά αφορμή βαθιάς περισυλλογής και προβληματισμού. Μια ευκαιρία να συλλογιστούμε τα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μεταπολεμικά, αλλά και τους κινδύνους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στις μέρες μας.
21
03

Η Ευρώπη αντιμέτωπη με τα αδιέξοδά της

Αννέτα Καββαδία: Το κάλεσμα των Τεσσάρων για ένα γενναίο άλμα προς τα εμπρός των προθύμων και ικανών ακούγεται μάλλον ως ευσεβής πόθος. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν εννοούν το ίδιο πράγμα όταν μιλούν για Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Η ίδια, άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή –μέσω της Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ε.Ε. ώς το 2025– εμφανίζεται πρώτη φορά έτοιμη να επεξεργαστεί σενάρια οπισθοδρόμησης της ενωσιακής διαδικασίας.
08
11

Αννέτα Καββαδία: «έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους συλληφθέντες βουλευτές του HDP».

Όταν, στις αρχές του έτους, το καθεστώς Ερντογάν ήρε την ασυλία των βουλευτών του HDP, όλοι αναμέναμε πως τα επόμενα βήματα θα είναι ακόμη χειρότερα. Ωστόσο, η βαναυσότητα αυτής της εξέλιξης μας προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό. Μέσα στους επόμενους λίγους μήνες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, η παγκόσμια κοινότητα συνειδητοποίησε ότι τα χειρότερα στην περιοχή ήταν ακόμα μπροστά μας. Οι μαζικές εκκαθαρίσεις έχουν επεκταθεί σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής: στην εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη, τον στρατό και φυσικά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η δίωξη των δημοσιογράφων της Τζουμχουριέτ και η φυλάκιση των συντρόφων του HDP είναι μόνο το τελευταίο κρούσμα της μακράς καθόδου του Ερντογάν προς τον αυταρχισμό. Πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, με οργανωμένο και τολμηρό τρόπο. Η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τέτοιες ενέργειες δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές ανάμεσα σε σύμμαχες δημοκρατικές χώρες. Είναι αδιανόητο να παραμείνει η Ευρώπη άπραγη και απαθής για ακόμα μια φορά μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία. Οφείλουμε, λοιπόν, να δράσουμε υπέρ της ειρήνης και της δημοκρατίας που απειλείται στην Τουρκία και να δηλώσουμε απερίφραστα την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας προς όλους τους διωκόμενους αγωνιστές της δημοκρατίας στην Τουρκία. Είναι σημαντικό να υπάρξει μια ισχυρή χειρονομία αλληλεγγύης από το Συμβούλιο της Ευρώπης προς τους διωκόμενους Τούρκους βουλευτές και ένα ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία ότι παρόμοιες αντιδημοκρατικές πρακτικές είναι απαράδεκτες.
05
11

#FreeHDPnow: Για σοκ και αποτροπιασμό σε κάθε δημοκρατικό πολίτη κάνει λόγο η Αννέτα Καββαδία

«Είναι αδιανόητο να παραμείνει η Ευρώπη, για μία ακόμα φορά, απαθής μπροστά στη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία, μια κατάσταση που ποδοπατά κάθε έννοια ευρωπαϊκών αξιών. Οι σύντροφοι του HDP μας καλούν - στο όνομα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης- να αντισταθούμε στην ποδηγέτηση της δημακρατίας που επιχειρεί ο Ερντογάν. Οφείλουμε όλοι και όλες να ανταποκριθούμε»
15
10

Αννέτα Καββαδία: Χρειαζόμαστε συμμαχίες με τις τάξεις εκείνες των οποίων και θέλουμε και μπορούμε να είμαστε εκφραστές

Πρέπει να ξαναβρούμε το στόχο. Πρέπει να καταρρίψουμε, στην πράξη, τη λογική της «αριστερής παρένθεσης». Γιατί μπορεί εμείς να γνωρίζουμε ότι «δεν είμαστε ίδιοι με τους άλλους», αλλά αυτό πρέπει να είναι κάθε στιγμή κοινό κτήμα της ίδιας της κοινωνίας και οργανικό στοιχείο για να μείνει όρθια και να ανακτήσει την ελπίδα και τις προσδοκίες της. Σ΄αυτή την κατεύθυνση, συμπεριφορές που παραπέμπουν ευθέως σε πρακτικές του παρελθόντος – τότε που οι πελατειακές σχέσεις, οι σχέσεις διαπλοκής, ήταν το Α και το Ω για τα κόμματα εξουσίας – όχι μόνο δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές αλλά και όσοι/όσες τις υιοθετούν, να υφίστανται τις συνέπειες. Δεν πρέπει συντρόφισσες και σύντροφοι να διαρραγούν οριστικά οι δεσμοί μας με την κοινωνία. Γι΄αυτό και ζητήματα όπως η επεξεργασία του παράλληλου προγράμματος, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο της όσο το δυνατόν πλατύτερης εσωκομματικής διαβούλευσης. Όχι μόνο για να αισθανθούν όλοι πως έχουν λόγο στο σχεδιασμό αλλά γιατί πράγματι όλοι κάτι έχουν να συνεισφέρουν.
13
10

Ευρώπη: αναζητείται έμπνευση

Είναι αδήριτη ανάγκη, οι μετέχοντες στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην οριακή στιγμή που η Ε.Ε. είτε θα αλλάξει είτε θα διαλυθεί. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση -και προκειμένου αυτό που θα τη διαδεχτεί να μην έχει το αυταρχικό, ξενοφοβικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο πρόσωπο μιας φοβικής Ευρώπης- είναι επιτακτική ανάγκη οι επόμενες κινήσεις να γίνουν με γνώμονα την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, την προστασία των κοινωνικών κατακτήσεων, τη σθεναρή αντίκρουση της λογικής των κλειστών συνόρων και των υψωμένων τειχών. Έτσι ώστε η Ευρώπη –που ας μη λησμονούμε, δεν ταυτίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση αφού είναι έννοια πολύ ευρύτερη: γεωγραφικά, πολιτικά, ακόμα και πολιτισμικά– αν μπορεί, να εμπνεύσει και πάλι.
21
09

Αναστοχασμός των τρεχουσών στρατηγικών

Η αναψηλάφηση των μέχρι σήμερα πεπραγμένων και ο αναστοχασμός πάνω στις τρέχουσες στρατηγικές δεν μπορεί παρά να αποτελούν κυρίαρχα πεδία της εσωκομματικής συζήτησης, όσο πλησιάζουμε προς το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για το μέλλον, μόνο έτσι η κορυφαία αυτή κομματική διαδικασία δύναται να αποτελέσει σημαντικό εφαλτήριο για τα επόμενα βήματα μιας μαραθώνιας διαδρομής -που δεν ξεκίνησε, βεβαίως, στις 25 Ιανουαρίου 2015, ημέρα της πρώτης εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ (και της Αριστεράς στην Ευρώπη), αλλά η αφετηρία της συναντάται πολύ πιο πίσω: σε αγώνες και προσπάθειες, που διέτρεξαν όλο τον προηγούμενο αιώνα. Μόνο έτσι το συνέδριο δεν θα αποδειχθεί μια χαμένη ευκαιρία -και οι ευκαιρίες δεν προσφέρονται αφειδώς.
30
07

Τα αποκαλυπτήρια της διαπλοκής

Τα μέχρι στιγμής ευρήματα της επιτροπής για τη διερεύνηση των μυστικών διαδρομών της διαπλοκής ανάμεσα στο αμαρτωλό τρίγωνο των τραπεζών, των συστημικών ΜΜΕ και των κομμάτων του παλαιού καθεστώτος, είναι εξόχως αποκαλυπτικά: προκύπτει ανάγλυφη μια σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ χρεοκοπημένων τραπεζών, οι οποίες συνέχιζαν ακάθεκτες να παρέχουν γενναιόδωρα δάνεια, χωρίς τις νόμιμες εγγυήσεις, σε επίσης χρεοκοπημένα κανάλια, τα οποία με τη σειρά τους εξαργύρωναν αυτήν τη γενναιοδωρία, παρέχοντας υπηρεσίες γραφείων προπαγάνδας στα πολιτικά κόμματα της, πάλαι ποτέ, καθεστηκυίας τάξης.