Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν ακολουθείται μία επιθετική ανίχνευση του ιού με συστηματικό τρόπο σε μαζικούς χώρους, ο μόνος τρόπος να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα είναι η εμφάνιση της ασθένειας.
Και κάτι τέτοιο συνέβη τέλη Οκτωβρίου, αλλά κυρίως στο πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Υπήρξε μέρα που στο νοσοκομείο της Δράμας προσήλθαν 120 άνθρωποι με συμπτώματα και η εξέταση έδειξε τους 105 με ευρήματα πύκνωσης-πνευμονίας Covid και τουλάχιστον οι 70 είχαν ευρήματα σοβαρού βαθμού προσβολής Covid στους πνεύμονες, σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου Νοσοκομειακών Γιατρών Δράμας. (...)
Το νοσοκομείο της Δράμας χωρίς καμία απολύτως προσθήκη σε ιατρικό προσωπικό και με ελάχιστες σε νοσηλευτικό, σε μικρό χρονικό διάστημα αποδεκατίστηκε από την πανδημία. Δυστυχώς σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 2 νοσηλεύτριες και 4 τουλάχιστον εργαζόμενοι είναι σε δύσκολη κατάσταση. Γιατροί και νοσηλευτές ασθενούν, κλείνονται στα σπίτια τους, αναρρώνουν κι επιστρέφουν στη μάχη. Δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες, προσπαθώντας να αναχαιτίσουν το θάνατο. Και δηλώνουν ξεκάθαρα πως δεν θέλουν ούτε χειροκροτήματα, ούτε επευφημίες. Θέλουν προσλήψεις κι έμπρακτη αναγνώριση της προσπάθειάς τους.
Πολλές φορές οι λέξεις στο χαρτί είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρουν τις συνθήκες που επικρατούν στο νοσοκομείο και στην κοινωνία, αλλά μερικά στοιχεία δίνουν κάπως την εικόνα. Μέχρι σήμερα έχουν νοσηλευθεί πάνω από 600 ασθενείς στο νοσοκομείο, οπότε καταλαβαίνετε πόσο φαιδρό είναι να μιλά ο ΕΟΔΥ για 17 και 24 κρούσματα την ημέρα. Υπήρξε μέρα που έγιναν 30 διακομιδές σε άλλα νοσοκομεία, όχι και τόσο κοντινά στη Δράμα μερικές φορές. Το 55% των κλινών του νοσοκομείου είναι κατειλημμένο από ασθενείς Covid. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 3 παθολόγοι κι ένας πνευμονολόγος για 140 ασθενείς Covid. 85 συμπολίτες μας έχουν χάσει τη μάχη με τον κορονοϊό. Έχουμε 12 κλίνες ΜΕΘ, που μέχρι μία βδομάδα πριν ήταν για non Covid περιστατικά απ’ όλη τη βόρεια Ελλάδα. Κλήθηκαν να αδειάσουν σε μία μέρα την κλινική για να γίνει ΜΕΘ Covid. Το έκαναν. Και σε 48 ώρες είχαν γεμίσει όχι μόνο οι 12 κλίνες, αλλά ακόμη 3 σε άλλο χώρο του νοσοκομείου, όπου διασωληνώθηκαν άλλοι 3 συνάνθρωποι μας.
Εδώ βρισκόμαστε σήμερα.
Με πολύ φόβο, με εξαιρετική αγωνία, με μεγάλη οργή, αλλά και με ελπίδα ότι οι άνθρωποί μας στο νοσοκομείο και στην κοινωνία θα μείνουν υγιείς για να συναντηθούμε ξανά μόλις τελειώσει αυτό ο εφιάλτης.