Χαράλαμπος Γεωργούλας

Σήμερα, φαίνεται ότι μπορούν να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες, που θα αμβλύνουν την καλλιεργημένη καχυποψία και θα διευκολύνουν τη συνεργασία των δύο γειτονικών κρατών και ευρύτερα των κρατών της Βαλκανικής. Σ’ αυτές τις συνθήκες, με δηλωμένη τη διάθεση και των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας να βρεθεί λύση, και ενώ από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης γίνεται κατά βάση προσεκτική χρήση της διπλωματικής γλώσσας, προξενεί κατάπληξη η χαρακτηριστική εμμονή της κυριαρχίας στο δημόσιο λόγο των ψευδωνύμων «σκοπιανός, -ή, -ό».

Δικαιολογημένα από την πλευρά τής κυβέρνησης διατυπώθηκε το αίτημα να αποσαφηνίσει πρώτα απ’ όλα η ΝΔ τη θέση της όσον αφορά την ονομασία και τις σχέσεις μας με την πρώην γκουγκοσλαβική δημοκρατία. Το οφείλει αυτό τόσο στους οπαδούς της και τους αντιπάλους της, όσο και στον ελληνικό αλλά και τον γειτονικό λαό. Πολύ περισσότερο που ορισμένοι αναλυτές θεωρούν ότι η στάση αυτή της ηγεσίας της ΝΔ δεν είναι μόνο ένας τακτικισμός, αλλά αποσκοπεί και στην κάλυψη ενός εσωτερικού προβλήματός της, δηλαδή της διαφοράς απόψεων ως προς τη στάση που οφείλει να κρατήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν θα κληθεί να τοποθετηθεί. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το κόμμα αυτό που σήμερα έχει αντιπρόεδρο έναν ακραίο δεξιό εθνικιστή εκφραστή μιας ισχυρής τάσης στο εσωτερικό της ΝΔ (που γίνεται ακόμη ισχυρότερη, αν συνυπολογιστεί με τους οπαδούς τής τάσης Σαμαρά), αυτό λοιπόν το κόμμα είχε πριν από χρόνια εκφραστεί με τον πιο ευέλικτο τρόπο για το ζήτημα της ονομασίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εκείνου του Μητσοτάκη, που τολμούσε να διατυπώσει με σαφήνεια την άποψή του για ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για τη FYROM. Να υποθέσουμε ότι δεν έχει μείνει πια κανείς οπαδός αυτής της άποψης στη σημερινή ΝΔ, ούτε ο γιος του;