Εφημερίδα Εποχή

16
04

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: «Η πανδημία δεν κάνει διακρίσεις, κάνει όμως η διαχείρισή της»

Το κοινωνικό κράτος εξ ορισμού του είναι ο πάροχος των κοινωνικών δικαιωμάτων προς τους πολίτες. Είναι αυτό που αποεμπορευματοποιεί την κοινωνική υποστήριξη των πολιτών, είτε καθολικά είτε των πιο αδύναμων, και μετατρέπει την πρόνοια και την αρωγή από εμπορεύματα σε δικαιώματα. Σε συνθήκες πανδημίας, βλέπουμε τη χρόνια τάση για αποδυνάμωσή του να αντιστρέφεται, με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο σε όλο τον κόσμο. Προφανώς, ο αντίκτυπος του κορωνοϊού είναι διαφορετικός σε κοινωνικές ομάδες και βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την προϋπάρχουσα κοινωνική ανισότητα. Είναι επίδικο σε αυτή τη φάση η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, με όρους μακροπρόθεσμους και όχι συγκυριακούς, ώστε να οικοδομηθεί ένα πλαίσιο κοινωνικής προστασίας και για την επόμενη μέρα. Ζητήματα όπως οι συντάξεις, η ασφάλεια υγείας, η εργασιακή προστασία από την επισφάλεια και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, η καθολική πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά μπαίνουν δυναμικά στην ατζέντα και το αν θα μείνουν και θα ενισχυθούν ή θα μπουν στους ρυθμούς της «κανονικότητας» είναι ζήτημα κοινωνικής κινητοποίησης.
Περισσότερα »
07
04

Νεοφιλελεύθεροι πολιορκημένοι

Μην τρέφετε, λοιπόν, αυταπάτες. Η επόμενη μέρα για τον κ. Μητσοτάκη θα πρέπει να είναι ίδια κι όμοια με την προηγούμενη. Που μας βρήκε ανέτοιμους, που μας τρόμαξε και μας έκανε προς στιγμήν να τα χάσουμε, αλλά, ευτυχώς, βρήκαμε γρήγορα τον εαυτό μας και στήσαμε ξανά τα αμυντικά ταμπούρια μας: ο νεοφιλελευθερισμός ποτέ δεν πεθαίνει! Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ερμηνεύσουμε κι όλα αυτά που φαίνονται σαν εμμονές, όλες αυτές τις αρνήσεις σε επίμονες υποδείξεις της αντιπολίτευσης. Αυτές οι λειψές και με το σταγονόμετρο ενισχύσεις και προσλήψεις στο ΕΣΥ, αυτές οι τρύπες στα εργασιακά που ανοίγουν τα έκτακτα μέτρα και η κυβέρνηση κάνει πως δεν τις βλέπει, αυτή η αδιαφορία για την προειδοποίηση πως χωρίς ενίσχυση τώρα των μικρών επιχειρήσεων, στην έξοδο από την κρίση θα υπάρχουν μόνο μεγάλες για να ενισχυθούν από τα μέτρα που σήμερα αναβάλλονται. Μήπως γι’ αυτό ακριβώς δεν σπεύδει; Να μη σας πούμε ψέματα απαντώντας εμείς για λογαριασμό της κυβέρνησης. Θα προσφύγουμε στα λόγια του πρωθυπουργού. «Τα σημερινά όπλα», είπε, «δεν θα σιγήσουν(μετά)». Θα υπάρξει «επιτάχυνση της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία (…) προετοιμάζουμε το ΕΣΥ για τη νέα του πορεία στον 21ο αιώνα»…Να τι τους πεδικλώνει, να τι τους σκιάζει και δεν προχωρούν στα αυτονόητα για όλους τους άλλους. Αυτοί, λοιπόν, προετοιμάζονται. Προετοιμαστείτε κατάλληλα κι εσείς.
Περισσότερα »
30
03

Χαρά Ματσούκα: Η κυβέρνηση έχει ιδεοληψίες έναντι του ΕΣΥ

Όταν λήξει η κρίση φοβάμαι ότι τίποτα δε θα είναι ίδιο, ούτε εμείς. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει μακρόπνοος σχεδιασμός για την πλήρη λειτουργική αναβάθμιση του ΕΣΥ με προοδευτική κάλυψη όλων των κενών σε προσωπικό (που φθάνουν τις 25-30.000), γενναία αύξηση της χρηματοδότησης, καθώς υπάρχει και χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών, βελτίωση του αριθμού κλινών ΜΕΘ ανά πληθυσμό και βέβαια ολοκλήρωση της σημαντικότερης ίσως μεταρρύθμισης που άρχισε η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), που αποτελεί τη βάση όλων των Συστημάτων Υγείας με επίκεντρο τον άνθρωπο μέσα στην κοινότητα. Σήμερα, εν μέσω επιδημίας, η ενεργοποίηση όλων των μονάδων και δομών ΠΦΥ μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στον περιορισμό της διασποράς της λοίμωξης στην κοινότητα, αλλά και στον περιορισμό «παράπλευρων» απωλειών από τη συνήθη νοσηρότητα με τη διαχείριση τέτοιων περιστατικών στο σπίτι. Ωστόσο, το ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το ΕΣΥ μετά την κρίση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την εγκατάλειψη ή μη από την κυβέρνηση της ιδεοληψίας έναντι του δημοσίου συστήματος υγείας, μιας στάσης που παρά τα χειροκροτήματα δε φαίνεται μέχρις στιγμής να έχει αναθεωρηθεί και η συνειδητοποίηση ότι ειδικά σε καταστάσεις κρίσης είναι το δημόσιο σύστημα υγείας εκείνο που σηκώνει το βάρος και μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά την υγεία του πληθυσμού.
Περισσότερα »
18
03

Κώστας Μελάς: Οι κυβερνητικές θετικές προσδοκίες διαψεύστηκαν και πριν τον κορονοϊό

Η κυβέρνηση ξεκίνησε, με βάση τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της, χωρίς ικανή γνώση της πραγματικότητας. Θεωρούσε ότι θα επιλύσει πολύ εύκολα τα προβλήματα μέσω μιας, ας την ονομάσουμε έτσι, τεχνικής αντιμετώπισής τους. Δεν αντιλαμβανόταν ότι τα υπάρχοντα προβλήματα δεν είναι απλά τεχνικής φύσεως, αλλά προβλήματα που έχουν έντονα πολιτικό και συγκρουσιακό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, το μεταναστευτικό – προσφυγικό, αλλά και γενικότερα τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως οι σχέσεις με την Τουρκία. Επίσης, δεν αντιλήφθηκε ότι η οικονομία, ενώ έχει ανάγκη από παραγωγικές επενδύσεις, δεν έρχονται επειδή, πχ, ο πρωθυπουργός ή άλλοι αρμόδιοι επισκέπτονται διάφορες χώρες και καλούν τους επιχειρηματίες να επενδύσουν. Ο επενδυτής για να επενδύσει, αφενός θέλει να εξασφαλίσει ότι υπάρχει ζήτηση, υποδομή και, συγχρόνως, να μπορέσει να έχει ανταπόδοση. Επομένως, βλέπουμε ότι εκεί όπου γίνονται και οι άμεσες ξένες επενδύσεις και οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, είναι κυρίως τα ακίνητα και ο τουρισμός. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να δημιουργήσει ένα ρυθμό σταθερής μεγέθυνσης του ΑΕΠ, που να πατά σε στέρεες βάσεις. Οι επενδύσεις τα δύο εξάμηνα είναι ποσοτικά του ίδιου μεγέθους, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία βελτίωση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας, ούτε διεύρυνση των εξαγώγιμων προϊόντων, αλλά και νέων προϊόντων που ενσωματώνουν καινοτομική τεχνολογία κ.τ.λ.
Περισσότερα »
05
03

Έβο Μοράλες: Αμφιβάλω αν η προσωρινή κυβέρνηση αναγνωρίσει τα εκλογικά αποτελέσματα

Η αναδιανομή είναι αναγκαία, όμως ξεκινώντας από αυτή, είναι σημαντικό να ολοκληρωθεί η προοδευτική εξάλειψη των ανισοτήτων ανάμεσα στις οικογένειες. Είναι ο μόνος τρόπος να εγγυηθούμε το κοινοτικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Η υγεία και η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι από τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου. Και πέρα από αυτά, θα πρέπει να αναπτύξουμε μια οικονομία χωρίς ασυμμετρίες και γι΄ αυτό το λόγο η αναδιανομή του πλούτου είναι σημαντική.
Περισσότερα »
26
02

Δεν μπορεί να υπάρξει επικοινωνία, χωρίς πολιτική

Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ με τον iSyriza είναι στη σωστή κατεύθυνση. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι πρέπει να παραμείνει πιστός σε αυτό που οι νέοι είδαν σε εκείνον και αυτό να επικοινωνηθεί. Για να γίνει αυτό πρέπει να γίνει χρήση όλων των ψηφιακών καναλιών επικοινωνίας, όπως το YouTube, το Instagram, χρήση podcasts. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο μέρος, το να λάβει δηλαδή την είδηση online. Συνεχίζει να είναι κρίσιμο το να έχουμε μια δραστηριοποίηση και έξω από τον ψηφιακό κόσμο. Γιατί, πρώτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και, δεύτερον, να λαμβάνουμε υπόψη την κουλτούρα της κάθε χώρας. Στην Ελλάδα, όπως και στην Αγγλία, ο κόσμος –της επαρχίας ιδιαίτερα- περιμένει να συναντήσει τους πολιτικούς. Η προσωπική επαφή είναι πολύ σημαντική και κάποια θέματα συζητούνται μόνο δια ζώσης. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σωστό ότι πάει να αξιοποιήσει όσα περισσότερα κανάλια επικοινωνίας γίνεται, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά ότι πρέπει να δημιουργούνται δράσεις που να κάνουν τον κόσμο να συμμετέχει. (...) Είναι πολύ μεγάλη η κουβέντα του ανοίγματος των κομμάτων ευρύτερα στην κοινωνία. Το ξεκίνησε ο Γιώργος Παπανδρέου με την καθολική ψηφοφορία μελών και φίλων για την εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγα ότι έχει καλά σημεία αλλά και προκλήσεις. Από τη μια, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως δημοκρατικό το άνοιγμα και στον ψηφιακό κόσμο, από τη στιγμή που οι νέες τεχνολογίες έχουν πια μπει στην καθημερινότητά μας. Τα ανοίγματα σε αυτές είναι αναπόφευκτα. Από την άλλη, υποβόσκουν κίνδυνοι που αφορούν αυτούς που μπορεί να αλλοιώσουν το όποιο αποτέλεσμα για την όποια ψηφοφορία, από τη στιγμή που δεν θα έχουν γνωρίσει τις αρχές και τις αξίες του κόμματος. Χρειάζεται προσοχή για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του κόμματος. Το βλέπω ως πρόκληση, που χρειάζεται ενδελεχή εξέταση στα συν και τα πλην.
Περισσότερα »
26
02

Νίκος Βούτσης: Ο ωμός καθεστωτισμός δοκιμάζει το αφήγημα της κυβερνητικής πολιτικής

Συνολικά η διακυβέρνηση έχει, σαφώς, υποχωρήσει απ΄ τη ρητορική και τις φούσκες του επιτελικού κράτους κτλ. Αυτό επιστρέφει στο εσωτερικό της, σε μεγάλο βαθμό, ως πρόβλημα. Διότι το πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία προφανώς περιλάμβανε και την έννοια της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας, του πελατειακού κράτους ως δίδαγμα, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έχει κατασταλάξει και εντός της ΝΔ μετά από δέκα χρόνια. Άρα, όταν βλέπω να διπλασιάζεται ο μισθός του προέδρου του ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, από 54.000 ευρώ στα 117.000, ή το τι συνέβη με τους διοικητές των νοσοκομείων, την άκρως αντιθεσμική συμπεριφορά με καταργήσεις ανεξάρτητων αρχών, την επαναλειτουργία τους στο όνομα και μόνο του απόλυτου ελέγχου, είναι ζητήματα που αφορούν το ήθος και το ύφος της εξουσίας, κάτι πολύ σημαντικό. Επίσης είναι σαφές ότι αυτούς τους επτά μήνες αυτό που κάνουν, είναι να εξοφλούν γραμμάτια στο αντιΣΥΡΙΖΑ κοινωνικό μέτωπο (μιντιάρχες, ολιγάρχες, σχολάρχες κτλ), δημιουργώντας σύγκρουση συμφερόντων. Έρχονται, δηλαδή, στην επιφάνεια σε ποιους ήδη έχουν εξοφληθεί και σε ποιους όχι γραμμάτια, σε ποιους ανοίγουν δουλειές. Αυτά, εξάλλου, είναι στη λογική της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Είναι επιπλέον λόγος, λοιπόν, ο ωμός καθεστωτισμός, ο οποίος αν δεν τορπιλίζει, πάντως δοκιμάζει το αφήγημα της κυβερνητικής πολιτικής.
Περισσότερα »
19
02

Ηλίας Νικολακόπουλος: Η ΝΔ επωφελείται ακόμα από την περίοδο χάριτος

Η διεύρυνση και ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητος όρος για να μπορέσει να ανταγωνιστεί τη ΝΔ για την εξουσία, είναι φανερό. Μάλιστα, το εκλογικό σύστημα που ψήφισε η ΝΔ, η επαναφορά του μπόνους, στην πραγματικότητα ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα πλειοψηφικά συστήματα ευνοούν πάντα τα δύο πρώτα κόμματα, εκ των πραγμάτων αναγνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο δεύτερος πυλώνας του κομματικού συστήματος. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνω τη στάση του ΚΙΝΑΛ. Μπορεί να μην το ψήφισε, αλλά στην ουσία αποδέχεται ένα σύστημα με μπόνους, που σημαίνει ότι το ΚΙΝΑΛ θα είναι το συμπλήρωμα από δω, ή από κει. Αφού, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο δεύτερος πυλώνας, σίγουρα, πρέπει να ανοίξει. Δεν χρειάζεται γι’ αυτό να αλλάξει την πολιτική του φυσιογνωμία. Είναι κόμμα της αριστεράς και ως τέτοιο θα πορευτεί. Ένα κόμμα της αριστεράς μπορεί να είναι ανοιχτό ή κλειστό. Το πόσο ανοιχτό θα είναι, μένει να το δούμε. Δεν έχει κλείσει αυτό το θέμα. Το ότι υπάρχουν δυσκολίες είναι φανερό. Όταν σε μία κομματική οργάνωση έρχονται και κάποιοι που τους θεωρείς ξένους, είναι πρόβλημα. Η όσμωση ανθρώπων που ήταν ΣΥΡΙΖΑ και πριν το 2012, με αυτούς που ήταν τότε απέναντι δεν είναι εύκολο ζήτημα. Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια για να ενσωματωθούν και να συνυπάρξουν.
Περισσότερα »
11
02

Σάρα Λέοναρντ: Ο Σάντερς διεξάγει την πιο ριζοσπαστική εκστρατεία τα τελευταία τριάντα χρόνια

Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το αν ο Σάντερς μπορεί να νικήσει τον Τραμπ, και αν έχουμε μάθει κάτι από τις τελευταίες εκλογές είναι ότι οι δημοσκοπήσεις και οι ειδήμονες δεν μπορούν να μας πουν πολλά. Είναι σαφές ότι «η δυνατότητα επιλογής» δεν είναι αυτό που νομίζουμε ότι είναι. Ο Σάντερς, με οποιοδήποτε μέτρο έχουμε, μπορεί απολύτως να νικήσει τον Τραμπ. Ανταγωνίζεται μαζί του μεταξύ των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και των γυναικών της μικρομεσαίας τάξης. Και ίσως το πιο σημαντικό, είναι ότι εμπνέει για μια παθιασμένη στήριξη που θα μπορούσε να ενισχύσει την προσέλευση σε κρίσιμες πολιτείες, όπως το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν, και το Οχάιο. Όπως έχουμε δει σε διάφορες χώρες, από την Ελλάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 2016 στις ΗΠΑ, η οικονομική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε κυβερνήσεις, δεξιές και αριστερές, που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πριν από μια δεκαετία. Από αυτή την άποψη, το αμερικανικό πολιτικό τοπίο του 2020 δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, και η νίκη του Σάντερς δεν πρέπει να θεωρείται ουτοπική. Διαφορετικά, όπως και στην Ελλάδα, αν παρεμποδιστεί η αριστερά θα υποστούμε μια όλο και πιο τρομακτική κυριαρχία της δεξιάς, με τους κεντρώους συντηρητικούς να παραχωρούν τον έλεγχο σε μια νέα, ρατσιστική, εθνικιστική, και ευθυγραμμισμένη με το κεφάλαιο, δεξιά. Μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να κυβερνήσει ο Σάντερς, οι αμερικανοί ακτιβιστές πρέπει να εξετάσουν την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου μια νέα αριστερή συμμαχία ήρθε στην κυβέρνηση χωρίς στήριξη από το κατεστημένο και χωρίς κυβερνητική εμπειρία, αντιμέτωπη με την πλήρη δύναμη του διεθνούς κεφαλαίου. Δεδομένου ότι οι κυβερνητικές εξουσίες ενός αμερικανικού προέδρου έχουν πολύ λιγότερους περιορισμούς από αυτούς που είχε ο Αλέξης Τσίπρας, που περιορίζονταν από το χρέος και από την τρόικα, τώρα είναι η στιγμή να σκεφτούμε στρατηγικά για το πως μπορούμε να κυβερνήσουμε με έναν τρόπο που θα φέρνει την ουτοπία πιο κοντά στο σήμερα.
Περισσότερα »
10
02

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Πρωτεύουσα υποχρέωση η σύνδεση με την κοινωνία

Δεν είναι παράδοξο, ούτε πρωτότυπο ένα ρεύμα ιδεών να δέχεται επιθέσεις από τους έξω και κριτική από μέσα. Το παράξενο θα ήταν να υπήρχε αφωνία, να σε αγνοούν. Λέω ότι θα ήταν παράξενο, γιατί οι 53+ παράγουν πολιτικό λόγο, πολιτικό επιχείρημα και ταυτόχρονα σαφήνεια στην ιδεολογία και τη θεωρία. Έχετε δίκιο ότι υπάρχουν συγκλίσεις, κοινές εκτιμήσεις και ταυτίσεις για το παρελθόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική ύλη, δηλαδή, του Συνεδρίου, από πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που αναφέρεται στους 53+. Δείγμα πολιτικής ωριμότητας, κατά τη γνώμη μου, αφού πολύς κόσμος, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δέχονται την κατασκευή του εσωτερικού εχθρού, δοκιμάζουν ιδέες και κρίνουν συμπεριφορές. Δεν είναι, επίσης, πρωτοφανές δημοσιογραφικά συγκροτήματα να ανακαλύπτουν μάχες χαρακωμάτων, αιματοχυσίες, εμφύλιους στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τη δουλειά τους κάνουν και όταν τα ρεπορτάζ τους δεν ταιριάζουν με την πραγματικότητα, τόσο χειρότερο για τη δημοσιογραφία και την αλήθεια. (...) Να διευκρινίσω από την αρχή ότι είμαι υπέρ των εσωκομματικών δημοψηφισμάτων, όπως και κάθε άλλου τρόπου που αυξάνει τη συμμετοχή των μελών στη λήψη των αποφάσεων. Δεν μου αρέσουν τα κούφια δημοψηφίσματα, που εκλαμβάνονται συνήθως ως επικοινωνιακό τρικ. Τα σπουδαία πολιτικά θέματα αξίζουν. Το ζήτημα είναι ότι αυτά θα συζητηθούν εκτενώς στην προσυνεδριακή διαδικασία και στο ίδιο το Συνέδριο. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι δεν είναι μικρό πράγμα η τόνωση του πολιτικού ενδιαφέροντος του κόσμου που μας παρακολουθεί, αν θέλετε και ως ένα σήμα δημοκρατίας και συμμετοχής, ένα μήνυμα ότι τα λάθη του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν. Δεν συμφωνώ, όμως, σε εσωκομματικό δημοψήφισμα για το όνομα του κόμματος. Όχι μόνο γιατί είναι στην ύλη του συνεδρίου, αλλά γιατί επίσης δημιουργεί τεχνική πόλωση, εντάσεις και άγονα δίπολα. Δεν μου αρέσει η αλλαγή του ονόματος του κόμματος, δεν αλλάζεις το ισχυρό brand name, όπως λέει και ο Αλέξης. Σε προηγούμενη ΚΕ θύμισα ότι στο παρελθόν και άλλες φορές προσθέσαμε πράγματα στον τίτλο μας. Ποιος τα θυμάται; Ποιος θυμάται τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ; Οι επικοινωνιολόγοι λένε ότι όσο πιο πολύ μεγαλώνεις τον τίτλο, τόσο περισσότερο δείχνεις επικοινωνιακή αμηχανία και μικρή εμπιστοσύνη στην ταυτότητα σου.
Περισσότερα »