Εφημερίδα Εποχή

23
01

Μια αδιανόητη ενέργεια

Η κλήση για ανωμοτί κατάθεση, που έλαβε ο δημοσιογράφος Νίκος Γιαννόπουλος του News247 και της Εποχής από τον αρμόδιο εισαγγελέα, μόνο και μόνο γιατί πήρε συνέντευξη από μαθητή σχολείου σε κατάληψη και τη δημοσίευσε σε σχετικό ρεπορτάζ πριν από ενάμιση σχεδόν χρόνο, δεν αποτελεί απλά μια αδιανόητη ενέργεια. Είναι μια νομικά χρωματισμένη και πολιτικά εξαιρετικά επικίνδυνη κίνηση, καθώς ο δημοσιογράφος δεν καλείται ως μάρτυρας που πιθανόν έχει κάτι σημαντικό να προσθέσει στην έρευνα της εισαγγελικής αρχής. Κι αυτό ακόμα θα ήταν συζητήσιμο, γιατί κάτι έχουμε ακούσει όλοι για δημοσιογραφική δεοντολογία. Εδώ, όμως, καλείται με την υποψία ότι έχει διαπράξει το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε κάποιο, κατά την εισαγγελική αρχή, ποινικό αδίκημα. Μια τέτοια ενέργεια δεν θα ήταν νοητή χωρίς το απαράδεκτο πολιτικό κλίμα, για το οποίο ευθύνεται η κυβέρνηση της ΝΔ, που από την πρώτη στιγμή έσπευσε να επιδείξει τον αυταρχισμό της, ιδίως στον χώρο της εκπαίδευσης, υποδεικνύοντας κάθε είδους διαμαρτυρία από την πλευρά μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας σαν ποινικά κολάσιμη και πολιτικά υποκινούμενη πράξη. Όταν για να «προστατευτούν» τα ΑΕΙ χρειάζεται κατά την κυβέρνηση της ΝΔ κι από ένα αστυνομικό τμήμα σε καθένα από αυτά, γιατί να μην κληθεί για ανωμοτί κατάθεση κι ένας δημοσιογράφος ως πιθανός υπεύθυνος για ηθική αυτουργία σε μια μαθητική κατάληψη; Αυτό είναι το κλίμα που διαμορφώνει η κυβέρνηση και δεν φαίνεται να ανησυχεί καθόλου γι’ αυτό. Ισα ίσα, φαίνεται να περιμένει πως κάποιους θα τρομοκρατήσει ευνοώντας την επέκταση του αυταρχισμού της και των διώξεων εναντίον των δημοσιογράφων, όπως βλέπουμε ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Δεν της αρκεί που με την πολιτική της έχει καταντήσει την Ελλάδα στον πάτο των κρατών με κριτήριο την ελευθερία του Τύπου. Γιατί η αντίληψή της περί αυτής της ελευθερίας είναι ακριβώς εκείνη που περιγράφει ο στίχος του Σούτσου: « Είν’ ελεύθερος ο τύπος, φτάνει μόνο να μη γράψεις». Από τη θέση μας ως άνθρωποι του Τύπου, την διαβεβαιώνουμε ότι θα δυσκολευτεί αφάνταστα για να το πετύχει. Και περιμένουμε την κατάλληλη και άμεση αντίδραση από όλα τα σωματεία του Τύπου, αρχίζοντας από την ΕΣΗΕΑ.
27
12

Ανδρέας Ξανθός: «Η κυβέρνηση εργαλειοποιεί πλήρως την επιστήμη»

Να γίνει καθολικό κοινωνικό αίτημα [οι εκλογές]. Στο πλαίσιο της κορύφωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης και με δεδομένη την επιδείνωση της κατάστασης και το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός δεν αντιμετωπίζει τις μείζονες προκλήσεις (πανδημία, ακρίβεια, ανισότητες), ήταν ορθή πολιτική επιλογή να ζητηθούν εκλογές. Το θέμα δεν είναι να το ζητάει η αντιπολίτευση, αλλά να γίνει κυρίαρχη απαίτηση της κοινωνίας. Για να το πετύχουμε, χρειάζεται να είναι ορατό, κατανοητό και σαφές στην κοινωνική πλειοψηφία το εναλλακτικό μας σχέδιο. Να δοθεί στην κοινωνία η δυνατότητα μιας βιώσιμης πολιτικής διεξόδου, που θα εγγυάται μεγαλύτερη ασφάλεια και προστασία. (...) Ο πυρήνας αυτού του σχεδίου είναι επεξεργασμένος και διατυπωμένος από την προγραμματική συνδιάσκεψη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια επικαιροποίηση, με βάση τις ανάγκες της τελευταίας περιόδου όπως τα ζητήματα της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, της κρίσης στελέχωσης του ΕΣΥ κλπ. Αυτό θα προκύψει στη διαδικασία προς Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μετά από αυτό. Σίγουρα πάντως θα είμαστε έτοιμοι με ένα νέο, εξειδικευμένο και εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα, που θα βγάζει τη χώρα από τη σημερινή πολυεπίπεδη κρίση και θα εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη της κοινωνικής πλειοψηφίας.
28
11

Γρηγόρης Γεροτζιάφας: «Βασικό πρόβλημα των μέτρων, η αποσπασματικότητα και η μη στήριξη του ΕΣΥ»

Επιβάλλοντας κάποιος σκληρό λοκντάουν χωρίς στρατηγική για την επόμενη μέρα, δηλαδή χωρίς ενίσχυση του ΕΣΥ, χωρίς στρατηγικό επικοινωνιακό σχέδιο για την ενίσχυση του εμβολιασμού, χωρίς οργανωμένη ιχνηλάτηση κ.ά., θα καταφέρει μια τρύπα στο νερό και το πρόβλημα θα ξαναβρεθεί μπροστά μας τον Φεβρουάριο, αμέσως μετά τη λήξη του λοκντάουν. Άλλωστε ξέρουμε ήδη ότι το λοκντάουν από μόνο είναι καταστροφικό και για την οικονομία, με την έννοια της ανταλλαγής των υπηρεσιών, και για την υγεία των πολιτών, την ψυχολογική αλλά και την ευρύτερη πέραν της ασθένειας του κορονοϊού. Για να επιλεγεί το εργαλείο του λοκντάουν χρειάζεται να είναι μέρος ενός συνολικού πακέτου μέτρων το οποίο δεν μπορεί να αποφασιστεί, αφενός, χωρίς να υπάρχει σύμπνοια στον σχεδιασμό από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας, και όχι μόνο από την κυβέρνηση, αφετέρου, χωρίς ειλικρινή συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα, και όχι με συγκυριακή και ευκαιριακή χρησιμοποίηση της γνώσης.