Κάκη Μπαλή

26
06

Κορίτσια, γρηγορείτε

Ποια είναι τα δύσκολα; Αυτά που παρακολουθούμε να γίνονται στην Πολωνία ή την Ουγγαρία. Την εκ νέου ποινικοποίηση των αμβλώσεων, λες και γυρίσαμε στη δεκαετία του 1970 και πρέπει να βγούμε πάλι στους δρόμους για να ανακτήσουμε τον έλεγχο πάνω στο σώμα μας, τον οποίο διεκδικούν με μανία η πατριαρχία, η Εκκλησία ή/και οι αυταρχικές νεοδεξιές κυβερνήσεις. Την ευθεία αμφισβήτηση του κολάσιμου της έμφυλης βίας. Τη μεγάλη αντεπίθεση σε όλα τα νομικά επιτεύγματα για την ισότητα των φύλων των τελευταίων δεκαετιών, έστω κι αν αυτά δεν εφαρμόζονται ικανοποιητικά. Η Ουγγαρία, άλλωστε, δεν είναι τόσο μακριά από την Ελλάδα. Αυτό φάνηκε με τον νόμο για τη συνεπιμέλεια - αυτόν που επικαλείται ήδη ο γυναικοκτόνος των Γλυκών Νερών για να αποκτήσει την επιμέλεια του παιδιού του. Φάνηκε και με το άθλιο συνέδριο περί γονιμότητας, όπως την αντιλαμβάνονται οι παπάδες και οι γιατροί -υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας και με τη συμμετοχή του μισού υπουργικού συμβουλίου-, που ευτυχώς ακυρώθηκε. Γι’ αυτό και απαιτείται επαγρύπνηση από τις γυναίκες και τα κορίτσια, ώστε να μην χρειαστεί να δώσουμε ξανά τις μάχες του προηγούμενου αιώνα. Κάποιες το κατάλαβαν αμέσως και έσπευσαν μέσα στη ζέστη του πρώτου εορταστικού τριημέρου μετά την καραντίνα να διαδηλώσουν στο Σύνταγμα ότι “Η πατριαρχία δολοφονεί”. Και να απαιτήσουν, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τα θύματα, την ένταξη του όρου “γυναικοκτονία” στον νομικό και ευρύτερα στον δημόσιο λόγο.
Περισσότερα »
24
01

Ευτυχώς η κυρία Φρίντα δεν ξέρει τον Άδωνι

Η κυρία Φρίντα μεγάλωσε στο Σοσνόβιτς της νότιας Πολωνίας, επί πέντε χρόνια έτρεχε με την οικογένειά της να κρυφτεί από τους ναζί, αναγκάστηκε να δώσει τον γιο της σε μια χριστιανική οικογένεια για να τον γλιτώσει και τελικά την έπιασαν μαζί με τη μητέρα της τον Ιανουάριο του 1944 και τη φόρτωσαν στο τραίνο για το Άουσβιτς. Ένα χρόνο αργότερα ήταν από τις λίγες ζωντανές που απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός. Έκανε παιδιά, απέκτησε εγγόνια και δισέγγονα και μέχρι πολύ πρόσφατα δεν μίλησε ποτέ για τον φόβο, για τη μυρωδιά από τα κρεματόρια που δεν έφυγε ποτέ από πάνω της. Ακόμη και τώρα δεν θέλησε να γραφτεί το όνομά της, ποτέ δεν πίστεψε στο “ποτέ ξανά”, ποτέ δεν έλειψαν από τις ειδήσεις τα κρούσματα του αντισημιτισμού. Επί πολλά χρόνια έκρυβε το μπράτσο της, το νούμερο 74712, δεν ήθελε να τη ρωτάνε, δεν ήθελε να ξέρουνε. Στο μεταξύ δεν το κρύβει πια: “Σήμερα σχεδόν όλοι κυκλοφορούν με τατουάζ, το δικό μου δεν βγάζει πια μάτι”, λέει. Και μετά διάβασα το τιτίβισμα του Άδωνι Γεωργιάδη -και είδα και τη φωτογραφία του με τον έτερο βουλευτή της Ν.Δ.- που πήγε στο Άουσβιτς. Όχι ως ιδιώτης, ως Σαούλ που έγινε Παύλος, που απαρνήθηκε το παρελθόν του - άνθρωποι είμαστε, μπορεί και να είδε το φως το αληθινό, ποιος ξέρει; Πήγε ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, ως εκπρόσωπος της χώρας. Έστειλαν στο Άουσβιτς τον τηλεπωλητή που πλάσαρε τα αντισημιτικά βιβλία του Πλεύρη. Κατέθεσε στεφάνι στον τόπο που δολοφονήθηκαν απάνθρωπα εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι -και όχι μόνο- αυτός που διαφήμιζε το “Εβραίοι, όλη η αλήθεια”.
Περισσότερα »
18
12

Το παιχνίδι με το αέριο και τα ελληνοτουρκικά

Για την ώρα, η κυβέρνηση προβάλλει τις διεθνείς καταδίκες της συμφωνίας και τη στήριξη των εταίρων - κυρίως της Γαλλίας και της Ιταλίας- και δηλώνει ότι η χώρα διαθέτει συμμάχους, αυτοπεποίθηση και αποτρεπτική δύναμη εάν χρειαστεί. Περιμένει ότι θα πέσουν οι τόνοι και θα επιστρέψει στις business as usual. Το ένα βήμα παραπάνω που πρότεινε η αξιωματική αντιπολίτευση, διά στόματος Τσίπρα από το βήμα της Βουλής, να ζητήσει δηλαδή από την Ε.Ε., πέρα από την καταδίκη, και την επέκταση των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, στην περίπτωση που δραστηριοποιηθεί μετά την κυπριακή ΑΟΖ και νοτίως της Κρήτης, δεν το έκανε. Ελπίζει, αφενός να μην κάνει άλλη μια κίνηση ο “απομονωμένος” Ερντογάν -που έχει ανοιχτή γραμμή με τον Τραμπ και τον Πούτιν, για να αναφέρουμε τους δύο ισχυρότερους συνομιλητές του-, αφετέρου να μην... ξεφύγουν στο εσωτερικό οι λαλίστατοι “υπερπατριώτες”, που τους τάισε δυο χρόνια με το Μακεδονικό για να κερδίσει τις εκλογές και είναι δύσκολο να τους κόψει την όρεξη. Και δεν έχει προγραμματίσει επόμενα βήματα. Όσο για τον δρόμο προς το δικαστήριο της Χάγης, το υπουργείο Εξωτερικών ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι ώρα να τον ακολουθήσει. “Όχι υπό το κράτος πιέσεων”.
Περισσότερα »
16
08

Το αγχωμένο καλοκαίρι της Σοσιαλδημοκρατίας

Το SPD περνάει τη βαθύτερη κρίση στην ιστορία του, στις δημοσκοπήσεις ποτέ δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το 15%, ενίοτε διολισθαίνει και προς το 10% - και ό,τι καλό, ενίοτε και εμβληματικό πετυχαίνει εντός της κυβέρνησης του μεγάλου συνασπισμού τελικά το πιστώνεται η καγκελάριος Μέρκελ. Γι’ αυτό, όλο και περισσότεροι Σοσιαλδημοκράτες επιθυμούν την έξοδο από την κυβέρνηση και παράλληλα φοβούνται το τι θα συμβεί μετά. Η δημοσκόπηση που πραγματικά τους έχει παραλύσει είναι αυτή που λέει ότι μόλις το 2% των πολιτών στη Γερμανία πιστεύει ότι το SPD έχει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα του μέλλοντος, ενώ και οι “δεξαμενές σκέψης” του κόμματος δεν φαίνεται να έχουν καμία νέα ιδέα.
Περισσότερα »
17
12

Τομά Πικετί: Μια πρόταση για τη σωτηρία της Ευρώπης, πριν να είναι αργά

Σήμερα η Ε.Ε. συνθλίβεται ανάμεσα από τη μια σε πολιτικές κινήσεις, το πρόγραμμα των οποίων περιορίζεται στο να εκδιώκουν ξένους και πρόσφυγες από τις χώρες τους και από την άλλη σε κόμματα που συνεχίζουν σε μια άνευ όρων διαλυτική φιλελευθεροποίηση της Ε.Ε. Να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο προς τη κατεύθυνση μιας πολιτικής, κοινωνικής και οικολογικής επανίδρυσης της Ευρώπης
Περισσότερα »
30
08

Μια οικονομία σε ανάρρωση

Το ποτήρι της ελληνικής οικονομίας τον Αύγουστο του 2018 μπορεί, χωρίς μεγάλη δόση αισιοδοξίας, να χαρακτηριστεί μισογεμάτο. Και το ζητούμενο, τώρα που βγήκαμε από τα Μνημόνια, είναι να συνεχίσει να γεμίζει με σταθερό ρυθμό. Μισογεμάτο το χαρακτηρίζουν και οι -όχι ιδιαίτερα... κουβαρντάδες- διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, επειδή, σε αντίθεση με τους κατ’ επάγγελμα καταστροφολογούντες, προτιμούν να δίνουν βάση στους αριθμούς παρά να παρασύρονται από τις πολιτικές τους αντιπάθειες.
Περισσότερα »
21
07

Ο Γκασόλ και ο ιστορικός του μέλλοντος

Σε λίγα χρόνια, ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναρωτιέται για την εποχή μας: Δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να ξέρουν οι “απλοί άνθρωποι” της Ευρώπης τι γινόταν στη Μεσόγειο το 2018; Πώς χάθηκε τόσο γρήγορα η ευαισθησία που έδειξαν όλοι μπροστά στη συνταρακτική φωτογραφία του πνιγμένου παιδιού στις τουρκικές ακτές, που έκανε τον γύρο του κόσμου μόλις τρία χρόνια νωρίτερα; Πώς έπαψαν να συγκλονίζονται από τις τραγωδίες που συνεχίζονταν; Γιατί αδιαφορούσαν για τα πλοία φαντάσματα που γυρνούσαν σαν την άδικη κατάρα από χώρα σε χώρα, χωρίς καμιά να θέλει να τους επιτρέψει να πιάσουν λιμάνι; Και θα είναι δύσκολο να απαντήσουμε στα παιδιά μας.
Περισσότερα »
20
11

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια

Στο επίκεντρο της νέας διαρροής βρίσκεται η εταιρία Appleby των Βερμούδων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η εταιρεία απασχολεί 470 υπαλλήλους και έχει υποκαταστήματα στα νησιά Κέιμαν, στο Χονγκ Κονγκ, στα νησιά της Μάγχης Γκουέρνσεϊ και Τζέρσεϊ και στον Μαυρίκιο
Περισσότερα »
  • 1
  • 2