Ανδρέας Ξανθός: Τι χρειάζεται για να θωρακιστεί η χώρα από το δεύτερο κύμα
Πρέπει να λειτουργήσει η φάση της πρόληψης, αυτό «χάθηκε» στην προηγούμενη φάση, σήμερα η κυβέρνηση παραπαίει ανάμεσα στα μέτρα δημόσιας Υγείας και το πολιτικό κόστος από την τήρησή τους. Όσο αυστηροποιούνται, αυξάνονται οι συνέπειες στην οικονομία και οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών και επαγγελματικών κλάδων. Και η κυβέρνηση στην πρώτη φάση μετά το lockdown υποχώρησε πολύ στις πιέσεις παραγόντων και συμφερόντων, πήγε σε όχι καλά προετοιμασμένη επανεκκίνηση της οικονομίας και του τουρισμού.
Το δημόσιο σύστημα Υγείας δεν ενισχύθηκε με μόνιμο και σταθερό τρόπο, με μακροπρόθεσμου χαρακτήρα παρέμβαση, με μεγάλη επένδυση, όπως απαιτούσε η κοινωνία και η συγκυρία. Οι προσλήψεις που έγιναν ήταν κυρίως συμβασιούχων νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού, μαζί με ελάχιστους γιατρούς. Τα διαθέσιμα κρεβάτια σε ΜΕΘ αυξήθηκαν με εσωτερικές ανακατανομές και μετατροπές, δεν έχουμε εικόνα για το ποια είναι πραγματικά λειτουργικά. Και δεν είναι μόνο οι δομές που περιθάλπτουν, είναι κρίσιμες και οι δομές που εποπτεύουν, με επιδημιολογική επιτήρηση, με ελέγχους, διασφαλίζοντας την υγεία του πληθυσμού, όχι του ατόμου.
Τώρα που τα πράγματα ζορίζουν πάλι, δεν βλέπω να λένε πώς ο -κρατικοδίαιτος- ιδιωτικός τομέας θα συνεισφέρει στην διαχείριση της κρίσης, πάλι μόνο το δημόσιο σύστημα Υγείας, το ΕΣΥ, τα κρατικά νοσοκομεία, οι κρατικοί γιατροί και νοσηλευτές, τα κρατικά Κέντρα Υγείας, θα επωμιστεί όλο το βάρος. Έχουν αναδυθεί νέες ανάγκες: η πρωτοβάθμια φροντίδα και ο οικογενειακός γιατρός, που απαιτούν επιτάχυνση της μεταρρύθμισης που είχαμε δρομολογήσει με τις ΤΟΜΥ, με την προκήρυξη των θέσεων που την καθυστερούν έναν χρόνο, για νέους γιατρούς. Επίσης, οργανωμένη κατ` οίκον φροντίδα με ιατρική παρουσία για τους σοβαρά χρονίως ασθενείς, καθώς και για την φροντίδα και την αποκατάσταση, την ψυχική υποστήριξη, κ.ά.