Τόσο η διεθνής εμπειρία όσο και οι πλέον πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση. Υπενθυμίζω το παράδειγμα της Πορτογαλίας, όπου η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε διαδοχικές ετήσιες αυξήσεις του κατώτατου μισθού χωρίς να ανακοπεί η πτωτική τάση της ανεργίας. Δείτε όμως και το αντίστροφο αρνητικό παράδειγμα της Ελλάδας την περίοδο 2012-2013. Το 2012 ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας περικόπηκε κατά 22% και θεσπίστηκε ο ντροπιαστικός υποκατώτατος μισθός για τους νέους, και την αμέσως επόμενη χρονιά η ανεργία εκτοξεύτηκε στα επίπεδα ρεκόρ του 28%.
Επιπλέον, η πλέον πρόσφατη έρευνα που έχουμε για το ζήτημα, έρευνα του 2018 ειδικά για την Ελλάδα, των Γεωργιάδη κ.ά., επιβεβαιώνει ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν επιδρά αρνητικά στην απασχόληση. Η αύξηση του κατώτατου μισθού, ιδίως σε μια οικονομία όπως η ελληνική, οδηγεί σε τόνωση της ζήτησης και συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό που αντιθέτως έχει αποδεδειγμένα λειτουργήσει υφεσιακά στην ελληνική οικονομία ήταν οι πολιτικές της μείωσης των μισθών. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρούμε την αύξηση των μισθών όχι απλώς εργαλείο κοινωνικής δικαιοσύνης -για να μοιράζεται ο παραγόμενος πλούτος δικαιότερα-, αλλά πρωτίστως αναπτυξιακό μέτρο. Και τη στόχευση αυτή, της αύξησης των μισθών, υπηρετούμε τόσο με την αύξηση του κατώτατου μισθού όσο και με την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την υλοποίηση προγραμμάτων εργασίας με υψηλότερους μισθούς σε σχέση με αυτούς που παραδοσιακά εγγυόταν ο ΟΑΕΔ.
