Αναδημοσιεύσεις

04
09

Να τελειώνουμε…

«Μετά από σαράντα δύο χρόνια στην ίδια εμβριθή διαπίστωση προσβαίνει γνωστή ιστοσελίδα του ελληνικού αριστερού χώρου. Η διαπίστωση είναι αναγκαία, προκειμένου να στηριχθεί το συμπέρασμα του συμπαθούς αρθρογράφου: "Να τελειώνουμε με την Αριστερά", για "να πλησιάσουμε περισσότερο στα κοινοτικά/αμεσοδημοκρατικά/εξισωτικά/τοποκεντρικά περιεχόμενα ενός αντιεξουσιαστικού κομμουνισμού».
03
09

Ζύγκμουντ Μπάουμαν: Πίσω από την παγκόσμια «κρίση του ανθρωπισμού»

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ονειρεύονται να επιστρέψει κάποιος με κουράγιο, φιλοδοξία, τόλμη, και να πει «δώστε μου την εξουσία και θα αναλάβω την ευθύνη για το μέλλον σας». Υπάρχει πολύ πολιτικό κεφάλαιο σ’ αυτού του είδους τις υποσχέσεις: «Κοιτάξτε, η δημοκρατία δεν πέρασε τις εξετάσεις, η δημοκρατία είναι αδύναμη, η δημοκρατία δεν μπορεί να αποδώσει, η δημοκρατία είναι πολύ δυνατή στα λόγια αλλά όχι στις πράξεις. Όμως εμπιστευτείτε με και θα αλλάξω την κατάσταση.» Η ανάγκη για ένα ισχυρό πρόσωπο, με μεγάλη εξουσία, κάτι που οι παππούδες μας πολέμησαν. Φοβόντουσαν τον ολοκληρωτισμό. Οι νέοι άνθρωποι όπως εσείς έχουν ξεχάσει τι ήταν ο ολοκληρωτισμός. Ξέρετε γι’ αυτόν από τα σχολικά βιβλία, δεν τον έχετε βιώσει όμως. Εγώ τον έχω βιώσει. Βίωσα δύο από αυτούς.
30
08

Κυβέρνηση Αριστεράς, όχι Εθνικής Σωτηρίας

Κυβέρνηση Αριστεράς και όχι εθνικής σωτηρίας σημαίνει σύγκρουση, όχι συναίνεση. Σύγκρουση με το αλάθητο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σύγκρουση με όλους εκείνους που θεωρούν πως για τα λάθη της Μεταπολίτευσης και την καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα φταίνε ο Μαδούρο και ο Ζαχαριάδης...
28
08

«Στο ιστορικό δίλημμα ‘ασφάλεια ή ελευθερία’ απαντάμε ‘και τα δύο’»

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο, εξελέγη χθες πρόεδρος μίας από τις σημαντικότερες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH), με μέλη 178 οργανώσεις σε περισσότερες από 100 χώρες σε κάθε ήπειρο. [Συνέντευξη στον Δημήτρη Αγγελίδη]
26
08

Crowdfunding και οι «37 Μέρες» της Νικολέτας Λεούση

Το crowdfunding αποτελεί τη διαδικτυακή πλατφόρμα, όπου η συγκέντρωση κεφαλαίου για ένα συγκεκριμένο εγχείρημα γίνεται από ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, οι οποίοι επενδύουν σχετικά μικρά χρηματικά ποσά μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής αμοιβαίας ορατότητας μεταξύ των συμμετεχόντων. Οι συμμετέχοντες είναι συνεχώς ενήμεροι για την πρόοδο της εκστρατείας και αυτή η αμοιβαία προβολή ενισχύει την αίσθηση του ανήκειν και της ιδιότητας του μέλους μιας ομάδας με κοινό σκοπό.
24
08

Τα μονεταριστικά γεράκια

Ο κεντρικός τραπεζίτης εξαπέλυσε έναν πόλεμο στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα τους, στους μισθούς τους, με προφάσεις ψευδοεπιστημονικές και ψευδοηθικολογικές, με εργαλείο τις τεχνητές κρίσεις που μπορεί να προκαλέσει η νομισματική πολιτική. Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από το «σοκ του Βόλκερ» και ο πόλεμος εναντίον των «κακομαθημένων» δυτικών εργαζομένων έχει εξαπλωθεί από τις ΗΠΑ σε όλη τη Δύση και πιο πέρα, πάντα με τα ίδια ψευδοεπιχειρήματα και τους ίδιους ψευδοστόχους.
23
08

Αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, εσείς….

Το πρόβλημα που έχουμε και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση ή τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το εξής: Η καταστροφή που έχει γίνει σε έναν έτσι και αλλιώς άρρωστο οργανισμό, όπως είναι η ελληνική οικονομία, είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να ορθοποδήσει με όρους «παραγωγής» αξιοπρεπούς εργασίας για τους πάνω από ένα εκατομμύρια ανέργους. Η ελληνική αστική – επιχειρηματική τάξη, μικρή ή μεγάλη, ακόμα και να ήθελε, δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
23
08

Θέλουμε και πρέπει να νικήσουμε…

Θέλουμε ένα κόμμα συλλογικό διανοούμενο, κοινωνικά δραστήριο, που θα μας δικτυώνει με το κοινωνικό σώμα. Ένα κόμμα μαζικό, πλουραλιστικό, ριζοσπαστικό, με δημοκρατική λειτουργία, με ταξικό προσανατολισμό, σταθερά προσηλωμένο στη λογική των πολιτικών και κοινωνικών μετώπων. Και με την κουβέντα πάντα ανοικτή. Δηλαδή και εξ αντικειμένου ανανεωτικό.
22
08

Από εδώ οι μελλοθάνατοι, από εκεί οι ζωντανοί νεκροί…

«Δεν έχουμε καθρέφτη για να δούμε το πρόσωπό μας, αλλά ο καθρέφτης βρίσκεται απέναντί μας, η όψη μας αντανακλάται σε εκατό μελανιασμένα πρόσωπα, σε εκατό ρυπαρές και αξιοθρήνητες μαριονέτες. Μεταμορφωθήκαμε ήδη σε φαντάσματα. Τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποιήσαμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει τις λέξεις για να εκφράσει αυτήν την ύβρι, την εκμηδένιση του ανθρώπου», γράφει το 1947 ο Ιταλός χημικός και συγγραφέας Πρίμο Λέβι για τις πρώτες μέρες μετά την άφιξή του στο Αουσβιτς στις 22 Φεβρουαρίου του 1944, όταν 650 άνθρωποι μεταφέρθηκαν στοιβαγμένοι σε δώδεκα τρένα για εμπορεύματα.