Η σύλληψη της Πόλας Ρούπα το πρωί της Πέμπτης 5 Ιανουαρίου από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία πραγματοποιήθηκε παρουσία του εξάχρονου παιδιού της , το οποίο απομακρύνθηκε με τραυματικό, ή και βίαιο, τρόπο από τη μητέρα του.
Το παιδί παρέμεινε το βράδυ της Πέμπτης στη ΓΑΔΑ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε Νοσοκομείο, όπου και παραμένει φρουρούμενο. Οι δικαστικές αρχές αρνούνται να το παραδώσουν στους στενούς συγγενείς της μητέρας του (γιαγιά και θεία), επικαλούμενες το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Η σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού στο άρθρο 3 αναφέρει ότι: «Νόμοι και δράσεις που επηρεάζουν το παιδί πρέπει να θέτουν προτεραιότητα στο τι είναι το καλύτερο για αυτό και να το ωφελούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Σύμφωνα δε με την ισχύουσα νομοθεσία (άρθρο 1589 επ. Α.Κ.) :
«Ο ανήλικος τελεί υπό επιτροπεία όταν κανένας γονέας δεν έχει ή δεν μπορεί να ασκήσει τη γονική μέριμνα, όταν το δικαστήριο διορίσει επίτροπο κατά τα άρθρα 1532 και 1535 ή αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας σε τρίτον κατά τα άρθρα 1513, 1514, καθώς και όταν συντρέχουν οι περιπτώσεις των άρθρων 1660 και 1661».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση και με δεδομένη τη φυσική αδυναμία άσκησης της γονικής μέριμνας από τους γονείς του ανηλίκου, αφού και οι δύο είναι κρατούμενοι, η μόνη λύση που μπορεί να επιλεγεί είναι να δοθεί το παιδί άμεσα στους στενούς συγγενείς του (μέχρι τρίτου βαθμού), που σύμφωνα και με το πνεύμα του νόμου είναι οι πλέον αρμόδιοι να μεριμνήσουν για το παιδί και τα συμφέροντά του.
Επομένως, αν η δικαιοσύνη θέλει να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για την προστασία του ανηλίκου, οφείλει να αναθέσει την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού στο συγγενικό του περιβάλλον και στη συνέχεια να αναλάβουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί την παρακολούθησή του έως την οριστική απόφαση περί επιτροπείας. Καμία άλλη λύση (νοσοκομείο, ίδρυμα κτλ.) δεν συνιστά βέλτιστη επιλογή.
Επιπλέον, κάθε καθυστέρηση ή γραφειοκρατική αγκύλωση δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για τα κίνητρα και μοιάζει να τιμωρεί ένα ανήλικο παιδί γιατί γεννήθηκε από τους συγκεκριμένους γονείς.
Ο γιός της Ρούπα και του Μαζιώτη γεννήθηκε στη φυλακή, έζησε εκεί τον πρώτο χρόνο της ζωής του, «τιμωρήθηκε» χωρίς να φταίει, όπως όλα τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν από φυλακισμένες μητέρες και να μεγαλώνουν είτε κρατούμενα είτε στερούμενα τη φυσική παρουσία της μητέρας τους.
Ένα παιδί, το οποίο έχει γνωρίσει στη μέχρι τώρα ζωή του άλλοτε τον εγκλεισμό και άλλοτε τη διαρκή φυγή, ζώντας μια ζωή πέρα από κάθε κανονικότητα, δεν μπορεί να γίνεται πεδίο άσκησης αντιτρομοκρατικής πολιτικής, καταστολής ή τιμώρησης. Δεν μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο ιδεολογικό, πολιτικό ή διάπλασης ηθικής.
Καθήκον της Πολιτείας είναι να προστατεύσει το ανήλικο από κάθε περαιτέρω ψυχική ταλαιπωρία και να συνδράμει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους συγγενείς του, ώστε αυτό το παιδί να ανακτήσει την παιδικότητά του και να βρεθεί, άμεσα, σε ένα περιβάλλον αγάπης και ασφάλειας. Αυτό συνιστά και τη μόνη εγγύηση για το συμφέρον του παιδιού και όχι βεβαίως τα ιδρύματα και τα νοσοκομεία, με διαδικασίες και επιχειρηματολογία που παραπέμπουν σε άλλες, σκοτεινές, εποχές.
