Βενεζουέλα

Η ανατροπή του Μαδούρο φάνηκε να είναι πολύ κοντά. Σαν να μπορούσε σχεδόν να την αγγίξει. Ήταν όμως μια ψευδαίσθηση μόνο. Μέσα σε λίγες ώρες, ο Γκουαϊδό και ο Λόπες έχασαν κάθε ελπίδα μιας στρατιωτικής εξέγερσης. Ο Λόπεζ με τη γυναίκα και την κόρη του ζήτησαν πρώτα άσυλο στη χιλιανή πρεσβεία και μετά στην ισπανική πρεσβεία. Ο ακροδεξιός Πρόεδρος της Βραζιλίας Jair Bolsonaro χορήγησε άσυλο σε καμιά εικοσαριά στρατιώτες της Βενεζουέλας που ακολούθησαν την αντιπολίτευση.(...) Ο Ντόναλντ Τραμπ επιμένει στο τουίτερ ότι όλες οι επιλογές για αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα εξακολουθούν να βρίσκονται στο τραπέζι. Η μάχη για την εικόνα της Βενεζουέλας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποιος ελέγχει το αφήγημα –που σήμερα συχνά λέγεται με λιγότερους από 280 χαρακτήρες [όσο ένα τουίτ], με εικόνες και με βίντεο.

Τα συμπεράσματα που βγαίνουν και από την περίπτωση της Βενεζουέλας είναι πολλά. Ένα που έχει τεράστια σημασία, και δεν νομίζω πως δίνουν τη δέουσα έμφαση πολλοί..., είναι πως μία οικονομία που θέλει να επιβιώσει μέσα σε ένα πολύ δύσκολο και σχεδόν ασφυκτικό περιβάλλον ανταγωνισμού με κράτη που κινούνται σε διαφορετικό ιδεολογικό μοτίβο πρέπει να αποφύγει τη μονομέρεια. Αν στηρίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στο πετρέλαιο είναι σίγουρο πως «οι απέναντι» θα επιχειρήσουν να σε χτυπήσουν στοχευμένα στο συγκριτικό σου πλεονέκτημα. Και το πόσο θα αντέξεις είναι κάτι το πολύ συζητήσιμο. Επομένως, μία οικονομία που αποσκοπεί στη μακροημέρευσή της, και παράλληλα στην εξυπηρέτηση των αναγκών των πολλών, χρειάζεται να έχει και τις «καβάντζες» που παρέχει μία πιο ολοκληρωμένη οικονομική παραγωγική διαδικασία. Μέχρι που αυτές θα γίνουν ο μόνιμος κανόνας της βασικής οικονομικής σου ταυτότητας. Και ένα δεύτερο είναι πως ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», για τον οποίο έκαναν λόγο οι Τσάβες και Μαδούρο, θα πρέπει να σκύψει πολύ σοβαρά πάνω σε κάτι συγκεκριμένο. Ποια είναι τα περιθώρια του να αναπτύσσεις τους δικούς σου σχεδιασμούς για την ανακούφιση και τη διατήρηση επαρκών επιπέδων διαβίωσης για τους πολλούς, όταν έχεις επιλέξει να μην το προχωρήσεις, και στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, και στη μη οριστική απεμπλοκή από ιδιωτικές πτυχές στην οικονομία.

Η συνεχής πάλη στην καθημερινότητα για ισότητα και δικαιοσύνη δεν είναι εύκολη. Οι φεμινιστικές, αντιρατσιστικές, συντροφικές και αλληλέγγυες πρακτικές είναι χρονοβόρες κι ενεργοβόρες για τα ενσώματα υποκείμενα ακριβώς επειδή αμφισβητούν την κατασκευή του κανονικού και την ηγεμονία του ατομικισμού. Αυτές όμως ακριβώς οι πρακτικές καλλιεργούν την εμπιστοσύνη στο συλλογικό, απαραίτητο στοιχείο για να οικοδομηθεί κάτι από κοινού. Προφανώς η αριστερά δεν περιορίζεται στα παραπάνω, αλλά χωρίς αυτόν τον καθημερινό σκληρότατο αγώνα, χωρίς αυτή τη βαθιά πρακτική, συναισθηματική, κοινωνική αριστεροσύνη ή νοιάξιμο, απλώς δεν είναι Αριστερά. Κι αυτό ήταν πάντοτε και το ηθικό της πλεονέκτημα.

Δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης, ο Μπόρχες και ο Ρεκουεσένς, φέρονται να συμμετείχαν στην απόπειρα κατά του Προέδρου Μαδούρο. Ο Μπόρχες φέρεται πως συναντήθηκε λίγες ώρες πριν από την απόπειρα με στελέχη της νέας κυβέρνησης του Προέδρου της Κολομβίας Ντούνκε στην Μπογκοτά, ενώ ο Ρεκουεσένς συνελήφθη στο Καράκας μαζί με την αδελφή του, η οποία αργότερα αφέθηκε ελεύθερη. Ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Καβέγιο ζήτησε την άρση της ασυλίας για τους βουλευτές που εμπλέκονται στην απόπειρα, λέγοντας ότι «έρχεται η ώρα της Δικαιοσύνης, που θα είναι σκληρή». Ο Πρόεδρος Μαδούρο υποστήριξε πως η απόπειρα εναντίον του συντονίστηκε από την Κολομβία, στην οποία μάλιστα εκπαιδεύτηκαν και οι περισσότεροι από τους δράστες. Η Βενεζουέλα θα ζητήσει από την Κολομβία την έκδοση του αρχηγού των συνωμοτών Γκαρθία Παλόμο, που εργάζεται απευθείας για τον (από χθες) πρώην Πρόεδρο της Κολομβίας Σάντος, και του Πινθόν, που συμμετείχε στον σχεδιασμό της απόπειρας. Καταζητούνται επίσης άλλα δύο άτομα.

Μετά την ανάκληση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου να αναλάβει τις αρμοδιότητες της, ελεγχόμενης από τη νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση, Βουλής και υπό το φόβο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την παραμονή του ή όχι στον προεδρικό θώκο, ο Νικολά Μαδούρο ανακοίνωσε την πραγματοποίηση εκλογών για το σχηματισμό συντακτικής εθνοσυνέλευσης που θα αναλάβει την αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας. Οι εκλογές αυτές πραγματοποιούνται την Κυριακή, 30 Ιουλίου. Η πρόταση του Μαδούρο αποσκοπούσε στην εκτόνωση της πολιτικής κρίσης που σοβεί στη Βενεζουέλα εδώ και αρκετούς μήνες, με σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ υποστηρικτών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και μαχητικές διαδηλώσεις και από τα δύο στρατόπεδα.

Φοβάμαι ότι η δεξιά αντιπολίτευση της Βενεζουέλας δεν είναι διατεθειμένη, τουλάχιστον σύσσωμη, να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου. Οι δυνάμεις της έχουν προωθήσει με κάθε τρόπο την όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι τριάντα νεκροί που έχουν υπάρξει το τελευταίο διάστημα, αξίζει να ειπωθεί, προέρχονται κυρίως από οπαδούς της κυβέρνησης, από μέλη των σωμάτων ασφαλείας και από πολίτες που τυχαία έπεσαν θύματα των συγκρούσεων. Επίσης, έχουν υπάρξει δεκάδες περιπτώσεις εμπρησμών και βανδαλισμών, που πριμοδοτούνται και μερικές φορές αποδεδειγμένα χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένες ακροδεξιές δυνάμεις. Η αντιπολίτευση αρνείται τις διαπραγματεύσεις και φοβάται τις δημοκρατικές εκλογές. Η τακτική της αντιπολίτευσης, επομένως, είναι η όξυνση.

Πολύνεκρο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την κυβέρνηση του Μαδούρο.

Βενεζουελάνικη οπερέτα δεν φαίνεται να έχει τέλος. Μεθοδευμένα ψέματα και μισές αλήθειες διαμορφώνουν ένα παράλληλο, πλην ανύπαρκτο, σύμπαν. Την ώρα που κάποιοι καταπίνουν την κάμηλον (σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τουρκία, Ουκρανία κ.λπ.), διυλίζουν τον κώνωπα στη Βενεζουέλα ξεπερνώντας τα όρια του θυμού και αγγίζοντας το γελοίο. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία προσπερνάται διαρκώς ότι πρόκειται για απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία έχει ακόμη, όπως αποδεικνύουν οι μαζικές φιλο-κυβερνητικές διαδηλώσεις που ΔΕΝ βλέπουμε ποτέ, την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της.