Οι αντιφιλελεύθερες και δογματικές κραυγές της ηγεσίας της ΝΔ, δεν θα μας οδηγήσουν στη σιωπή. Το κρίσιμο ζήτημα σήμερα είναι να δοθεί νέα ώθηση, νέα δυναμική στο νόμο Παρασκευόπουλου, που γέννησε ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στον τόπο μας. Αν κάτι, λοιπόν, πρέπει να γίνει δεν είναι ασφαλώς να κάνουμε ένα βήμα πίσω, αλλά ένα ακόμα μπροστά. Οι φυλακές απέχουν και σήμερα, κατά πολύ, από το επιθυμητό, σίγουρα από το αναγκαίο. Δεν γίνεται να μιλάμε για εξανθρωπισμό όσο οι μωρομάνες είναι έγκλειστες μαζί με τα μωρά τους, χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα εναλλακτικής έκτισης της ποινής. Δεν γίνεται να οραματιζόμαστε μια κοινωνία ανθρωπιάς όσο παραμένουν άνθρωποι μέσα στις φυλακές, που τους στερούν το δικαίωμα στην άδεια, αν και το δικαιούνται, με απαράδεκτα, ιδεολογικής υφής, προσχήματα. Δεν γίνεται να διατηρείται το εισαγγελικό βέτο, αγνοώντας τη βούληση της πλειοψηφίας του συμβουλίου της φυλακής και των σχετικών νόμων.
Ένα βήμα μπροστά σημαίνει να προχωρήσει άμεσα η συζήτηση για τον ποινικό κώδικα. Ένα βήμα μπροστά σημαίνει μέτρα για την επανένταξη. Ο κύκλος του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης πρέπει να σπάσει και ο μόνος τρόπος είναι η άρση των διακρίσεων, η καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας, η ένταξη των αποφυλακισμένων στην αγορά εργασίας και σε δομές εκπαίδευσης.
Ένα βήμα μπροστά είναι η στήριξη του νόμου Παρασκευόπουλου για να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ ξανά στην… κανονικότητα της σωφρονιστικής βαρβαρότητας των φυλακών τύπου Γ.
