Παλαιστινιακό

Σ΄αυτήν εδώ την αίθουσα, στις 22 Δεκεμβρίου 2015, το ελληνικό Κοινοβούλιο είχε διατρανώσει την αμέριστη συμπαράστασή του στον παλαιστινιακό λαό αναγνωρίζοντας – ομόφωνα - το κράτος της Παλαιστίνης, και επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση της χώρας μας για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού Κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και ειρηνική συνύπαρξη των 2 κρατών. Ειρήνη, όμως, χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει. Γι΄αυτό και η καταδίκη των φυσικών - αλλά και των ηθικών - αυτουργών του χθεσινής μαζικής δολοφονίας, οφείλει να είναι κατηγορηματική και απερίφραστη. Χωρίς «ναι μεν αλλά». Ειδικά από μία χώρα όπως η Ελλάδα της οποίας οι ιστορικοί δεσμοί με την Παλαιστίνη παραμένουν άρρηκτοι.

Με τις φλόγες ενός επαπειλούμενου και πιθανόν γενικευμένου πολέμου να ξαναζώνουν τη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο αυτή τη φορά το Ιράν, ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ ετοιμάζεται να ρίξει κι άλλη... κηροζίνη στα φλεγόμενα «τόπια» της περιοχής. Τη Δευτέρα, ανήμερα της 70ής επετείου από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ και παραμονή της συμπλήρωσης 70 χρόνων από τη Νάκμπα -την «Καταστροφή» όπως βίωσαν οι Παλαιστίνιοι την ίδρυση του ισραηλινού κράτους, με αποκορύφωμα τον ξεριζωμό πάνω από 750.000 προσφύγων- οι ΗΠΑ μεταφέρουν την πρεσβεία τους από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα. Με το εν αναμονή, αλλά ήδη αμφιλεγόμενο ειρηνευτικό σχέδιο του Τραμπ για την ισραηλο-παλαιστινιακή διένεξη και το Μεσανατολικό εν γένει να παραμένει άγνωστο τόσο ως προς το ακριβές περιεχόμενο όσο και ως προς τον χρόνο δημοσιοποίησής του, οι γεωπολιτικές ισορροπίες επαναπροσδιορίζονται, προς άγνωστη κατεύθυνση και ακόμη πιο άγνωστη κατάληξη, καθώς στην περιοχή πλέον εμπλέκονται ενεργά ισχυροί (βλ. Ρωσία και Ε.Ε.) διεθνείς παίκτες.

Όταν νέα παιδιά χασκογελούν επειδή έπεσε νεκρός μπροστά στα μάτια τους ένας άνθρωπος, νεκρός «προς άγραν του αβρώτου» όπως θα έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ, τότε ένας κατάμαυρος κόσμος είναι κιόλας εδώ.

Οι πρόσφατες αποφάσεις του Τραμπ σχετικά με την Ιερουσαλήμ είναι –επιεικώς- ανόητες. Οι Άραβες είναι εξαγριωμένοι, οι Ισραηλινοί αδιαφορούν, τα αραβικά ανδρείκελα της Αμερικής, πρίγκιπες και λοιποί, είναι βαθιά ανήσυχοι. Εάν ξεσπάσουν ταραχές, μπορεί να παρασύρουν και αυτούς. Και για ποιο λόγο όλα αυτά; Για ένα πρωτοσέλιδο;