Λιβύη

20
12

Ο καυγάς και το πάπλωμα

Αυτό που όσο πάει και μεγαλώνει, είναι η πολιτική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Άγκυρας και της Ντόχας, μια συνεργασία που μάλλον δεν είναι τόσο ευκαιριακή όσο λένε ότι φοβούνται οι κεμαλικοί. Δεν είναι μόνο οι τονωτικές ενέσεις δισεκατομμυρίων στην οικονομία της Τουρκίας από τον εμίρη του Κατάρ, ούτε η τουρκική στρατιωτική βάση έξω από την Ντόχα (με δυνατότητα υποδοχής έως και 3.000 στρατιωτών), ούτε οι επισκέψεις τουρκικών πολεμικών πλοίων στο εμιράτο του Κόλπου. Η τουρκο-καταριανή εταιρεία που ανέλαβε να φτιάξει το «καμάρι» της Τουρκίας, το Altay -τανκ τρίτης γενιάς για τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού στρατού, με πρώτη παραγγελία 250 κομμάτια-, φαίνεται ότι έχει εμπλοκή και στον λιβυκό εμφύλιο. Από τις πύλες της βγήκαν δεκάδες θωρακισμένα οχήματα που μεταφέρθηκαν (μαζί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, άλλα όπλα και πυρομαχικά) στην Τρίπολη την άνοιξη, όταν η Άγκυρα έσπευσε -με το αζημίωτο, φυσικά- να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο πρωθυπουργό Σαράζ ώστε να αποκρούσει την επίθεση των στρατευμάτων του Χαφτάρ. Από τη στιγμή που η Τουρκία και το Κατάρ είναι οι βασικοί υποστηρικτές του Σαράζ, τι πιο φυσικό από να τον στηρίζει και η τουρκο-καταριανή εταιρεία.
09
09

Το ατελείωτο χάος της Λιβύης «μεταναστεύει» στην Ευρώπη

Πενήντα χιλιάδες μετανάστες είναι έτοιμοι να σαλπάρουν από τη Λιβύη, όπως αποκάλυψε η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera. Μάλιστα, όπως γράφει, μετά τη μαζική δραπέτευση κρατουμένων από τις λιβυκές φυλακές, ουδείς είναι σε θέση να αποκλείσει ότι μπορεί να φτάσουν στην Ιταλία και φονταμενταλιστές ισλαμιστές. Το πρόβλημα, σύμφωνα με την Corriere della Sera, είναι ότι η Ιταλία πολύ δύσκολα θα καταφέρει να αντιμετωπίσει κύμα μαζικών αφίξεων, μετά τα πρόσφατα προβλήματα που δημιουργήθηκαν για την κατανομή μεταναστών και προσφύγων του πλοίου Diciotti και την απροθυμία που έδειξαν οι μεγαλύτερες χώρες μέλη της Ένωσης. Σε αυτό που όλοι στην Ευρώπη όμως συμφωνούν είναι πως η κρίση στην Λιβύη έχει άμεσες συνέπειες στα μεταναστευτικά ρεύματα.
25
08

Η πολυμέτωπη σύγκρουση στη Λιβύη

Στο πλαίσιο της επανάστασης ενάντια στο καθεστώς Καντάφι το 2011, οι φυλετικές και τοπικές ταυτότητες απέκτησαν μεγάλη δύναμη. Το γεγονός αυτό δημιούργησε σε πρώτη φάση μια αξιοσημείωτη ενότητα στις πόλεις που ήταν τα προπύργια της επανάστασης. Αλλά από τη στιγμή που ο κίνδυνος του καθεστώτος εξαφανίστηκε μετά την πτώση του Καντάφι, το θέμα ήταν η πρόσβαση στους πόρους τους κράτους. Κι εκεί είδαμε να προκύπτουν ανταγωνισμοί όχι μόνο ανάμεσα στις τοπικές ομάδες, αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό των ομάδων. Η πολυδιάσπαση λοιπόν οργανώνεται γύρω από το ζήτημα της διανομής των πόρων. Υπό τον Καντάφι, υπήρχε ένα πολύ αυστηρά προσδιορισμένο κανάλι αναδιανομής, ακόμη κι αν αυτό ήταν αμφισβητήσιμο. Σήμερα, αυτό το πλαίσιο έχει διαρραγεί.