εθνικισμός

10
07

«Ολιγαρχικός καπιταλισμός και αυταρχισμός στην Ανατολική Ευρώπη»

Ο Τάμας Κράους αναλύει την κατάσταση στην Ανατολική Ευρώπη τού σήμερα, υπογραμμίζοντας ότι σε πολλές χώρες έχουμε μια μίξη εθνικού καπιταλισμού και αντικομμουνισμού με νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Μιλά για τη διάλυση των ψευδαισθήσεων των λαών μετά το 1989 και τη δραματική κοινωνική τους θέση, αλλά και για την ανάπτυξη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
18
05

«Σκάνδαλο Volkswagen»: ο γερμανικός εθνικισμός και η σχέση οικονομίας-κράτους

Ο γερμανικός εθνικισμός «στηρίζεται σε μια συνεκτική αντίληψη για τη σχέση οικονομίας και κράτους, κάτι που δεν διαθέτουν οι άλλοι εθνικισμοί». Όμως πρόκειται για «ίδιον» του γερμανικού εθνικισμού ή μήπως αυτή «η συνεκτική αντίληψη για τη σχέση οικονομίας και κράτους» τείνει να γίνει πλέον μόνιμη συνιστώσα των νέων ευρωπαϊκών εθνικισμών; Μήπως, για παράδειγμα, ο Εμανουέλ Μακρόν συνιστά τον φορέα μιας άλλης εκδοχής αυτού του νέου τύπου εθνικισμού;
27
02

Οι εισαγωγές από την Κίνα «θρέφουν» τον ευρωπαϊκό εθνικισμό

Η πολιτική πρόκληση την επόμενη δεκαετία - Η επανεμφάνιση ενός οικονομικού εθνικισμού στη Δυτική Ευρώπη, ο οποίος άρχισε τη δεκαετία του 1990, συνοδεύτηκε με τη συνεχώς αυξανόμενη υποστήριξη των κομμάτων της Άκρας Δεξιάς. Σύμφωνα με τη μελέτη των Italo Colantone και Piero Stanig "Globalisation and economic nationalism", Voxeu.org, 20.2.2017, τα κόμματα της ριζοσπαστικής Άκρας Δεξιάς πετυχαίνουν τα καλύτερα αποτελέσματά τους σε περιοχές που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στις κινεζικές εξαγωγές. Σε αυτές τις περιοχές διαπιστώνεται μια ομοιογένεια των ψήφων των εκλογέων, ανεξάρτητα από το αν κάθε ένας από αυτούς υπέστη προσωπικά βλάβη ή όχι, λόγω του ότι η επιχείρηση στην οποία εργαζόταν είχε δυσμενείς εξελίξεις ως προς τη λειτουργία της * Η πολιτική πρόκληση για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης είναι να αναπτύξουν μια «υπεύθυνη οικονομική αυτάρκεια» στο πλαίσιο του εθνικού δημοκρατικού κυρίαρχου κράτους τους, ανοιχτή στις διεθνείς συναλλαγές, σε μια διακριτική -και όχι κανονιστική και οριζόντια- αλληλεξάρτηση με όλες τις χώρες του πλανήτη
26
12

Στο μυαλό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Ενώ η προηγούμενη γενιά πολιτικών ηγετών καθόρισε απόλυτα την εξωτερική πολιτική της με βάση τον στόχο της πλήρους ενσωμάτωσης της Γερμανίας στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ, μια νέα γενιά, αντιπροσωπευτικό δείγμα της οποίας είναι ο Β. Σόιμπλε, δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει τη θεμελιώδη και απόλυτη πίστη της στις αξίες του γερμανικού εθνικισμού.
05
12

Ισχυρός ο κίνδυνος εθνικιστικής εκτροπής

Βλέπω την ελληνική κοινωνία σε υποχώρηση. Εχει χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, χαμηλότερες προσδοκίες και τάση αυτοπεριορισμού και αυτοσυντήρησης. Είναι λιγότερο διεκδικητική και περισσότερο υπολογιστική. Προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα -τα οποία θεωρεί μάλιστα νομίμως και καλώς αποκτηθέντα. Δεν βάζει ερωτηματικό στον τρόπο λειτουργίας της. Δεν βλέπω δηλαδή δείγματα αναστοχασμού της προσωπικής ζωής του καθενός μας και της κοινωνικής ζωής μας στο σύνολό της. Η σημερινή κοινωνία είναι ανοιχτή αλλά αβαθής, έχει περιθώρια να δείξει κοινωνική αποδοχή, κατανόηση ή διεθνιστικό πνεύμα (βλέπε προσφυγικό), όμως επιφυλάσσεται να εκτεθεί. Εχει καταληφθεί από συναισθήματα αυτοσυγκράτησης, αυτολογοκρισίας και πάσχει από αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν attentisme. Περιμένει και σιωπά. Ομως πολύ φοβούμαι ότι μέσα από κάτι τέτοιο δεν περνά η ανάπτυξη της δημοκρατίας…
02
12

Η αντιμετώπιση της νέας «εθνικιστικής διεθνούς»

Τις προάλλες, καθώς περπατούσα στο δρόμο του Βελιγραδίου που ακόμα ονομάζεται «Διεθνών Ταξιαρχιών», θυμήθηκα μια άλλη περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας μια άλλη «εθνικιστική διεθνής» κυβερνούσε την Ευρώπη. Ήταν οι δεκαετίες 1930 – ’40, μια περίοδος που κυριάρχησαν αφηγήσεις όπως αυτές που απενέφεραν στο προσκήνιο ο Ντόναλντ Τραμπ και το Brexit.
19
10

Γιώργος Φαράκλας: Ο εθνικισμός του Κέντρου

Αυτός ο εθνικισμός είναι κάτι συνηθισμένο. Καταγράφεται με τον πιο αφελή τρόπο στο στρατιωτικό βιβλιάριο. Διαβάζω: «Ανήκεις στην εφεδρεία του ενδοξότερου στρατού του κόσμου». Αυτή η θέση προφανώς δεν αποτελεί αντικειμενικό πόρισμα συγκριτικής μελέτης. Το ότι αγαπώ το παιδί μου δεν το καθιστά εξυπνότερο από τα άλλα, το ότι αγαπώ τη χώρα μου δεν την καθιστά ανώτερη των άλλων, έτσι και το ότι ανήκω στον ελληνικό στρατό δεν τον καθιστά ενδοξότερο όλων.
  • 1
  • 2