Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Το κόμμα αυτό έχει πάρει πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων από την αριστερά της αριστεράς, τη ριζοσπαστική οικολογία, έως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Στην καμπάνια ονομάστηκε ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Την ίδια στιγμή προγραμματίζεται το 3ο συνέδριο του κόμματος, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ. ΚΙ όμως, ρεπορτάζ κάποιων δημοσιογράφων, από αφέλεια ή δεν ξέρω τι, αναγράφεται ως συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Δηλαδή ενός άλλου σχήματος.
Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν.
Όποια άποψη και αν έχει οποιοσδήποτε από εμάς, σεβαστή σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αγνοεί ότι τα κόμματα δεν διαλύονται, δεν μετεξελίσσονται, δεν αλλάζουν, ερήμην των μελών του, επειδή ενδεχομένως το επιθυμούν μερικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και θα υπάρχει όσο το επιθυμούν τα μέλη του, νέα και παλαιότερα. Συνεπώς, κανείς και καμία δεν δικαιούται να βιάζεται και να αλλάζει την πραγματικότητα με το έτσι θέλω.
Μπορεί στο συνέδριο, το 3ο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποφασιστεί η διάλυσή του (προσωπικά το απεύχομαι) ή η μετεξέλιξή του (επίσης το απεύχομαι) ή οτιδήποτε. Συνέδριο είναι, ότι θέλει αποφασίζει… Αλλά μέχρι τότε το κόμμα αυτό θα συνεχίσει την πορεία του ως αυτό που είναι και όχι σε αυτό που κάποιοι θέλουν να είναι.
Ένα κόμμα ανοιχτό, μαζικό, δημοκρατικό ως προς τη λειτουργία του, ριζοσπαστικό, οικολογικό, φεμινιστικό, αριστερό. Και η όποια διεύρυνση, που όλοι και όλες επιδιώκουμε με θέρμη, θα γίνεται στο έδαφος της αριστεράς…. Γιατί ο βασικός μας στόχος είναι ο μετασχηματισμός, όχι του κόμματός μας, αλλά της κοινωνίας. Κάποιοι που βιάζονται, που αγωνιούν να γίνουμε “κυβερνώσα” -όλοι και όλες το θέλουμε-, αλλά ξεχνούν το “αριστερά”, τη λέξη “μετασχηματισμό” ίσως να τη θεωρούν ακραία, υπερβολική… Ίσως γιατί ξεχνούν ή δεν το έμαθαν ποτέ, ότι ο σοσιαλισμός, για μας είναι μια διαρκής κίνηση, δρόμος, τομές και ρήξεις, που αλλάζουν συνειδήσεις, που διαμορφώνουν ένα διαφορετικό πλαίσιο, απελευθερωτικό σε κάθε περίπτωση.
Είναι ο δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό, αυτός που μας συγκινεί, που μας συνεγείρει. Και ασφαλώς όχι η μετατροπή μας σε ένα ασαφές πολιτικό μόρφωμα που χωρά τα πάντα.
Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το κόμμα αυτό που κατάφερε ένα θαύμα, που έφερε τα κάτω πάνω, που μπόλιασε την κοινωνία με νέες ιδέες, νέες πρακτικές, ακόμα και τις στιγμές που έκανε λάθη, τη στιγμή που ηττήθηκε από υπέρτατες δυνάμεις.
Είμαι υπερήφανος για το κόμμα μου. Και για τη συμμετοχή του στο κίνημα των πλατειών και για το 2008 στην εξέγερση της νεολαίας μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και για το φόρουμ. Είμαι υπερήφανος για τις μάχες που δώσαμε την περίοδο της διακυβέρνησης, για τις τομές στο χώρο της υγείας, στις φυλακές με το νόμο Παρασκευόπουλου, στα εργασιακά ζητήματα, παρά την τρομοκρατική πίεση, στην παιδεία, την κοινωνική πολιτική, το ΚΕΑ, την επιδότηση ενοικίου, την αναδοχή και την παιδοθεσία, τη δουλειά μας στον ΟΑΕΔ, τις συλλογικές συμβάσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση του υποκατώτατου, το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, την ιθαγένεια, τον αντιρατσιστικό νόμο, την αλληλεγγύη για όλους, σε μετανάστες και έλληνες, την μεγάλη τομή της συμφωνίας των Πρεσπών… και τόσα άλλα.
Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς…
Πάνος Λάμπρου
Από το λογαριασμό του στο Facebook
