«Why Greece is Germany’s “de facto colony”»i ήταν ο τίτλος του άρθρου της ιστοσελίδας Politico, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 14 Ιουνίου 2017, μία μέρα δηλαδή πριν από την επίμαχη συνεδρίαση του Eurogroup, στην οποία εντέλει αποφασίστηκε η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος προσαρμογής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Το άρθρο αυτό, το οποίο υπογραφόταν από τον συντάκτη Matthew Karnitschnig, ξεκινούσε με τη φράση «Καημένε Αλέξη Τσίπρα».
Η ταχύτητα με την οποία αναπαρήχθη το συγκεκριμένο άρθρο από τις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες που στηρίζουν αυτό που ονομάζεται «μέτωπο της λογικής», μέτωπο το οποίο μορφοποιήθηκε υπό το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» κατά το δημοψήφισμα του 2015, ήταν εντυπωσιακή. Ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η ευκολία με την οποία υιοθετήθηκαν πλήρως όλες οι αιχμές και οι θέσεις του άρθρου. Από τον τίτλο του κειμένου και την ειρωνική προσφώνηση στον Έλληνα πρωθυπουργό, μέχρι διατυπώσεις σαν κι αυτή: «Από την αρχή της κρίσης, μέρος της γερμανικής στρατηγικής στο ελληνικό ζήτημα ήταν να μην κάνει την πρόοδο πολύ εύκολη. Αν και οι Γερμανοί αξιωματούχοι δεν θα το παραδεχθούν δημόσια, το να τιμωρούν την Ελλάδα ως παραδειγματισμό ήταν πάντα μέρος του σχεδίου τους». Ή σαν κι αυτή: «’Η Ελλάδα είναι μία de facto αποικία’, δήλωσε στο Politico ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Βίτολντ Βαζικόφσκι εξηγώντας την απροθυμία της χώρας του να μπει στο ευρώ. ‘Δεν θέλουμε να επαναλάβουμε αυτό το σενάριο’» συμπλήρωσε.
Ο χαιρέκακος, λοιπόν, πανηγυρισμός που προετοίμαζε την ευρωπαϊκή (με έμφαση τη γερμανική, λόγω προεκλογικής περιόδου) κοινή γνώμη για το πώς να υποδεχτεί το αποτέλεσμα της συνεδρίασης υιοθετήθηκε με μεγάλη χαρά από τα εγχώρια μέσα. Ακολουθώντας την τακτική της κριτικής «απ’ όπου κι αν προέρχεται», το μέτωπο της λογικής δεν είχε κανένα πρόβλημα να ενστερνιστεί θέσεις που είναι δημοφιλείς στην Αριστερά εν γένει και, κάποιες από αυτές, αποτελούν θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ του «μετώπου της λογικής», υποδέχονταν –και εξακολουθούν να υποδέχονται- τις θέσεις αυτές όταν διατυπώνονται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα που προκάλεσε η φράση «αποικία χρέους» όταν διατυπώθηκε από το Politico, περνάμε σε κριτικές από τις οποίες η πιο ήπια ήταν ότι αυτά είναι «ανοησίες». Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα εξαπολυόταν μια εξαιρετικά «ευρωπαϊκή» κριτική, ότι αυτά είναι «θεωρίες συνωμοσίας», «λαϊκιστικές μπαρούφες», που προορίζονται για «αμόρφωτους» και «ψεκασμένους» (αλήθεια, ποιος ευθύνεται για την «αμορφωσιά» που πλήττει μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού, σύμφωνα πάντα με το μέτωπο της λογικής;).
Η κριτική θα κορυφωνόταν με τσιτάτα περί «επίδοξων σωτήρων» που «θέλουν να παίξουν την τύχη της χώρας στα ζάρια» και να την οδηγήσουν εκτός της «ευρωπαϊκής κανονικότητας». Το πιο αστείο είναι η πανηγυρική αποδοχή του κυρίαρχου ρόλου της γερμανικής ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, όταν στιγματίζεται από την Αριστερά, “το μέτωπο” απαντά, στην καλύτερη περίπτωση, πως είναι θέμα κανόνων της Ε.Ε. και όχι επιβολής, ή, στη χειρότερη, ότι απλώς αυτό δεν υφίσταται και πως όλοι όσοι προβαίνουν σε τέτοιους ισχυρισμούς είναι «εθνικιστές» και «εχθροί των μεταρρυθμίσεων».
Με άλλα λόγια, η ύπαρξη ή όχι της γερμανικής ηγεμονίας ή, κατά την παλιομοδίτικη ορολογία, η ύπαρξη ή όχι ιμπεριαλιστικής επιβολής εντός της Ε.Ε. εξαρτάται από αυτόν που διατυπώνει την άποψη. Αν διατυπώνεται από το κυρίαρχο ευρωπαϊκό μπλοκ, είναι «ευλογία». Εκτός, βέβαια, αν όλη αυτή η διαδικασία πρόσδεσης της χώρας στη γερμανική κυριαρχία συντελέστηκε από τις 25 Ιανουαρίου 2015 και μετά…
i. «Why Greece is Germany’s “de facto colony”» («Γιατί η Ελλάδα είναι ‘de facto αποικία’ της Γερμανίας»): http://www.politico.eu/article/why-greece-is-germanys-de-facto-colony/
Χρήστος Σίμος
Πηγή: Η Αυγή
