– Γιατί διαμαρτύρεστε για επιλογές της κυβέρνησης στα εργασιακά;
Το κοινωνικό ζήτημα που υπήρξε στη χώρα τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ήταν αναμφίβολα η αύξηση της ανεργίας -και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων- και η μακροχρόνια ανεργία. Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, για τη χώρα μας και καθώς όλες οι αναλύσεις διεθνώς, από την αρχή κιόλας της επιδημιολογικής κρίσης, επεσήμαιναν το γεγονός των πολλαπλών επιπτώσεων στον τομέα της εργασίας, θα ήταν αυτονόητο για μια κυβέρνηση, με μια έστω και μικρή κοινωνική ευαισθησία και επίγνωση των πραγματικών δεδομένων στην αγορά εργασίας, να κινηθεί και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση με επίκεντρο τη στήριξη της εργασίας και όχι την επιδότηση της ανεργίας, με αυστηρή τήρηση της ρήτρας των μη απολύσεων και με διασφάλιση των εγγυήσεων για την εργασία, προφανώς μέσα από οικονομικά προγράμματα υποστήριξης κατευθείαν των εργαζομένων, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και βέβαια των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που εγγυώνται την πλειονότητα αυτών των θέσεων εργασίας.
Αντίθετα, βλέπουμε μια προσπάθεια υποστήριξης της οικονομίας, η οποία όμως εμπεριέχει, ως προϋπόθεση και ως δυνατότητα προς τις επιχειρήσεις, αφενός την περαιτέρω «ευελιξία» και αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και, αφετέρου,την άμεση ή έμμεση μείωση του εισοδήματος, κάτι το όποιο δεν έγινε στην πλειονότητα των άλλων χωρών της Ε.Ε., που βεβαίως δεν είχαν και ως αφετηρία εκκίνησης την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση την οποία προαναφέραμε. Περί αυτού πρόκειται.
Προειδοποιήσαμε έγκαιρα ότι ο «αυτόματος πιλότος» της αγοράς και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αντενδείκνυνται απολύτως σε πρωτοφανείς ιστορικά φάσεις, με lockdown, με μεγάλο περιορισμό της ζήτησης και με αποδυνάμωση βασικών πυλώνων της οικονομίας, όπως ο τουρισμός.
Δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων. H εμμονική τους προσήλωση στα νεοφιλελεύθερα δόγματα έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη αβεβαιότητα στην αρχή -και σήμερα πλέον εξαιρετική δυσφορία- όχι μόνο στους εργαζομένους, αλλά και σε πολλούς κλάδους όλων των βαθμίδων των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μικρών και μικρομεσαίων.
– Πώς απαντάτε σε όσους λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ρέπει στη σκανδαλολογία;
Δεν ξέρω αν είναι πολλοί αυτοί που αποτολμούν να πουν κάτι τέτοιο εξαιρετικά ακραίο και απολύτως αναιτιολόγητο. Αντίθετα, μέσα σε αυτή την περίοδο της μεγάλης και πρωτοφανούς κρίσης, αποτελεί απίστευτη και αντικοινωνική πρόκληση η προσπάθεια για «αξιοποίηση»της κρίσης μέσω του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» και σε μια φοβισμένη, επιτηρούμενη και εν πολλοίς χειραγωγούμενη κοινωνία να αναπτύσσονται δραστηριότητες, που -χωρίς καμία υπερβολή- μπορούν να χαρακτηρίζονται σκάνδαλα.
Οι δύο κορυφές του παγόβουνου είναι προφανώς η άθλια μεθόδευση για τα voucher σε βάρος των επιστημόνων και η εξελισσόμενη διαδικασία της αδιαφάνειας και της άθλιας συναλλαγής περί την -αναγκαία κατά τα αλλά- ενίσχυση των media σε αυτή τη δύσκολη φάση. Υπάρχει,όμως, ευρύτατα η αίσθηση στην κοινή γνώμη και έχει επίσης καταδειχθεί στη Βουλή ότι στο υπόστρωμα αυτής της -πέραν των άλλων- αντικοινωνικής, επαναλαμβάνω, συμπεριφοράς της κυβέρνησης αναπτύχθηκαν και βρίσκονται μικρές και μεσαίες εστίες σκανδάλων και διαπλοκής, με επίκεντρο άμεσες αναθέσεις, ακόμα και ανά υπουργείο για την επικοινωνία τους, με συμβάσεις ανέλεγκτες και βεβαίως με διορισμούς και υψηλές αμοιβές σε ημέτερους «αρίστους».
Επισημαίνω ακόμη ότι εξελίσσεται η προφανής διαδικασία αποσιώπησης και αποπροσανατολισμού στην αναζήτηση των πραγματικών ευθυνών για το μεγάλο σκάνδαλο της Novartis. Επίσης, σημειώνω την επιμονή για να υπάρξουν μυστικά κονδύλια στον κρίσιμο τομέα του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος και άλλες «δραστηριότητες» τέτοιου τύπου, που αγγίζουν την «επιτελική» λειτουργία της κυβέρνησης, με ανοικτά καθεστωτική νοοτροπία.
– Γιατί αντιδράτε στις αλλαγές στην εκπαίδευση;
Η συζήτηση για το νομοσχέδιο της Παιδείας, που έφερε η κ.Κεραμέως, υπήρξε άκρως αποκαλυπτική τόσο στις θεσμικές πρόνοιες, αλλά και στο ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ενώπιόν μας επιχειρηματολογήθηκε αυτή η άκρως συντηρητική παρέμβαση στον τομέα της Παιδείας. Είναι λεπτομέρεια, άραγε, ότι κανένας φορέας της εκπαίδευσης, πλην των συνδικαλιστικών οργάνων, των σχολαρχών και των φροντιστών, δεν συναίνεσε σε αυτή την πρόταση; Μέσα στην ίδια τη διαδικασία της Βουλής, αποδομήθηκε πλήρως τόσο το μέρος του νομοσχεδίου που αφορούσε επιμέρους ρυθμίσεις, όπως αυτή για την αναγραφή της διαγωγής των μαθητών ή για την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, όσο και ο «πυρήνας» που έφερε τη δημιουργία και τη λειτουργία των προτύπων, με εξετάσεις μάλιστα, και δευτερευόντως πειραματικών σχολείων, ως μια ριζική αλλαγή δήθεν αναβάθμισης της ποιότητας των σπουδών. Επί της ουσίας, όμως, μια ισχυρή και απροκάλυπτη πολιτική διακρίσεων και ευθείας υπονόμευσης της κοινωνικής κινητικότητας που εξασφαλίζει η δημόσια εκπαίδευση σε χιλιάδες μονάδες, αντί της συνέχισης για τη συνολική αναβάθμιση όλων των μονάδων. Ακόμα και η συζήτηση για τα αγγλικά στο νηπιαγωγείο έγινε με όρους προπαγάνδας και εμμονικής ιδεολογικής αντιπαράθεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που η κυβέρνησή του έβαλε τα αγγλικά στην πρώτη δημοτικού, όπως επίσης και τη δεύτερη ξένη γλώσσα. Στον αντίποδα,η κυβέρνηση της Ν.Δ. «κόβει» κοινωνιολογία και καλλιτεχνικά. Μεσαίωνας αντί έστω πολιτικού φιλελευθερισμού.
Τόνισα και στη Βουλή ότι όλοι θα κριθούμε από την ενόρασή μας για τον νέο κόσμο και τα επίδικα που αναπτύσσονται ήδη την πρώτη εποχή μετά το ιστορικό σοκ που περάσαμε ως ανθρωπότητα πρόσφατα. Αλίμονο αν τα παιδιά μας τα προικίσουμε με συντηρητικά εργαλεία σκέψης και με αδρές διακρίσεις ανάμεσά τους που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή, αντί να αναπτύξουμε το κριτικό πνεύμα και τα ερεθίσματα που θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν, να διακριθούν και -γιατί όχι- να επιχειρήσουν να αλλάξουν τον κόσμο και την κοινωνία, μέσα σε αυτές τις ιστορικά πρωτοφανείς συνθήκες που παράγουν τεράστιες ανισότητες από τις πολλαπλές κρίσεις.
– Τι θα γίνει με το Συνέδριο και τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ;
Έχει δρομολογηθεί η επανεκκίνηση όλης της διαδικασίας για το τρίτο Συνέδριο το φθινόπωρο, συνεχίζοντας την προσπάθεια που εξελισσόταν μέχρι τις αρχές Μάρτιου με ήδη ψηφισμένα τη διακήρυξη και τον απολογισμό και με μια σημαντική προσπάθεια που γίνεται για την προγραμματική εμβάθυνση και τη σχετική συζήτηση, στη βάση και των μεγάλων ζητημάτων που ανέκυψαν ως επίδικα διεθνώς, στην Ευρώπη και στη χώρα μας, μέσα από την επιδημιολογική κρίση. Πυρήνας αυτής της συζήτησης είναι, προφανώς, η αντιμετώπιση των ανισοτήτων που παράγονται από την εμφανή οργανική σχέση ανάμεσα στις σύγχρονες κρίσεις, στις οποίες προσετέθη και αυτή της επιδημίας. Νομίζω πως τα πάντα συνηγορούν για μια πανστρατιά όλων των στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που θα ανατροφοδοτείται με τη συνέχιση της διαδικασίας μαζικής διεύρυνσης του εγχειρήματός μας. Είναι σαφές ότι όλοι, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη των συλλογικών μας οργάνων, η κοινοβουλευτική και ευρωβουλευτική μας ομάδα, εργαζόμαστε για να ανταποκριθούμε στην ευθύνη της λαϊκής εντολής, που πλέον έχει γίνει πιο επιτακτική, για τη διαμόρφωση του σύγχρονου κόμματος της Αριστεράς στην καρδιά της ευρείας δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης και ως εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης για τη χώρα.
Πηγή: Left
