Η αποχώρηση της αντιπολίτευσης από την προκαταρκτική επιτροπή που συστήθηκε για το σκάνδαλο Novartis θέτει κάποια ζητήματα που πρέπει να διευκρινιστούν για να γίνει κατανοητή η πολιτική εκμετάλλευση που επιδιώκεται ή, αλλιώς, η πολιτική ανοησία που διέπει αυτά τα κόμματα της βουλής[1]. Το επιχείρημα της αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα η κατηγορία προς τους βουλευτές της συμπολίτευσης είναι πως επιχειρείται συγκάλυψη από πλευράς τους λόγω της άρνησης να εξεταστεί η ουσία της υπόθεσης.
Ας δώσουμε λοιπόν τις αναγκαίες εξηγήσεις.
- Η βουλή είναι υποχρεωμένη να συγκροτήσει προκαταρκτική επιτροπή από τη στιγμή που ο/η εισαγγελέας στέλνει την υπόθεση στον πρόεδρο του ελληνικού κοινοβουλίου. Ο/Η εισαγγελέας είναι υποχρεωμένος να το κάνει αυτό γιατί είναι συνταγματική του υποχρέωση. Βλέπετε ο -και συνταγματολόγος- κ. Βενιζέλος φρόντισε να διαχωρίσει τους υπουργούς από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς και όρισε διαφορετικό δικαστήριο για αυτούς.
- Η αρμοδιότητα ή μη της προκαταρκτικής επιτροπής ουσιαστικά ορίζει και την διαδικασία που θα ακολουθεί η επιτροπή. Εάν η επιτροπή δηλώσει ότι είναι αρμόδια και ερευνήσει την υπόθεση, αλλά καταλήξει ότι τα αδικήματα που ερεύνησε έχουν παραγραφεί, τότε το πόρισμα θα οδηγήσει στην αθώωση των εμπλεκόμενων στην υπόθεση. Είτε είναι ένοχοι, είτε είναι αθώοι.
- Η επιτροπή είναι υποχρεωμένη να καλέσει τους αναφερόμενους ως εμπλεκόμενους στη δικογραφία για να δώσουν εξηγήσεις αλλά και για να εκφέρουν γνώμη ως προς την αρμοδιότητα της επιτροπής.
- Μετά την ακρόαση των αναφερόμενων ως εμπλεκόμενων η επιτροπή θα διατυπώσει γνώμη και θα αποφασίσει για την αρμοδιότητα της.
- Οι δύο εκδοχές που προκύπτουν από την απόφαση είναι οι εξής:
α) η επιτροπή είναι αρμόδια και συνεχίζει την έρευνα εξετάζοντας την ουσία της υπόθεσης, β) η επιτροπή είναι αναρμόδια και στέλνει τη δικογραφία στη δικαιοσύνη για να συνεχίσει αυτή την έρευνα.
Ο μονόδρομος λοιπόν της συγκρότησης της επιτροπής αλλά και η λειτουργία της σύμφωνα με τους νομικούς και συνταγματικούς κανόνες δε δίνει τα περιθώρια να κάνουμε κάτι έξω από αυτό, ασχέτως αν βουλευτές της αντιπολίτευσης με περισσή άγνοια ή εσκεμμένη ανοησία υποστήριζαν ότι μπορούμε και μόνο για να το διαρρεύσουν στους δημοσιογράφους αμέσως μετά.
Βέβαια υπάρχει κι άλλη λύση και την πρότεινε ο κύριος Βενιζέλος ως συνταγματολόγος, βουλευτής και πρώην υπουργός. Υπάρχει, λοιπόν, και η αδράνεια της βουλής, δηλαδή το κουκούλωμα! Παραθέτω ακριβώς τα λόγια του από τα πρακτικά της επιτροπής, «βεβαίως, υπάρχει αυτό που συνήθως συμβαίνει: Η αδράνεια της Βουλής». Όπως συνέβαινε συνήθως λοιπόν στο παρελθόν αδρανούσαν, τα ξεχνούσαν και όλα κυλούσαν μια χαρά. Αυτή τη φορά όμως δε πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο και γι’ αυτό το λόγο αντιδρά η αξιωματική αντιπολίτευση και η ΔΗΣΥ.
Επίσης, προκύπτουν οι εξής αντιφάσεις: είναι δυνατόν η πλειοψηφία της επιτροπής να θέλει τη συγκάλυψη του σκανδάλου επειδή επιζητά την τήρηση των νόμων; Και, σε κάθε περίπτωση, αν η επιτροπή δεν εξετάσει την ουσία της υπόθεσης και την επιστρέψει στην δικαιοσύνη γιατί αυτή εξέλιξη θεωρείται κουκούλωμα; Έχουν εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή συντάσσονται με την ακροδεξιά λογική του κ.Σαμαρά ότι όλοι, κυβέρνηση, FBI, ελληνική δικαιοσύνη, είναι συμμορία;
Το επιχείρημα περί σκευωρίας θεωρώ ότι έχει απαντηθεί από τα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες και τον ηλεκτρονικό τύπο κι αποκαλύπτουν τις στενές σχέσεις των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Οι επιστολές με οδηγίες του κ. Φρουζή προς τον τότε Υπουργό Υγείας κι η συμμόρφωση του προς αυτές τις οδηγίες. Οι συχνές συναντήσεις του Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα με τον κ. Φρουζή που είναι καταγραμμένες στο ημερολόγιο του τελευταίου. Η στρατηγική της Novartis για τον επηρεασμό των βασικών θεσμικών παραγόντων και των διαμορφωτών γνώμης για το φάρμακο. Η ανάλυση που κάνει η ίδια η εταιρεία το 2017 με την ξεκάθαρη άποψη που διατυπώνει περί τερματισμού οποιασδήποτε επαφής με το Υπουργείο Υγείας από τον Ιανουάριο του 2015. Αυτά είναι μόνο μερικές διαδικασίες που αδιαμφισβήτητα αναδεικνύουν τουλάχιστον πολιτική ευθύνη για όσα συνέβησαν στο παρελθόν στο χώρο της υγείας στη χώρα μας. Και για τούτο δε χρειάζεται καμία σκευωρία να στηθεί γιατί οι εμπλεκόμενοι τα ομολογούν μόνοι τους. Ίσως έτσι γίνεται κατανοητή και η αφωνία των χειραγωγούμενων από την αντιπολίτευση ΜΜΕ αλλά και η αφωνία του, κατά τ ‘άλλα, λαλίστατου γραφείου τύπου της ΝΔ.
Τούτων δοθέντων η φυγή των περισσοτέρων κομμάτων από την επιτροπή φαίνεται πως ήταν προαποφασισμένη και το μόνο που έμενε για να αποχωρήσουν ήταν το χρονικό σημείο που θεωρούσαν ότι θα ευνοούσε περισσότερο αυτή την πολιτική τους απόφαση. Αυτή η κίνηση πολιτικού εντυπωσιασμού για την συνέχεια της υπόθεσης Novartis δεν έχει καμία επίπτωση. Η επιτροπή θα συνεχίσει το έργο της και είτε αποφασίσει ότι είναι αρμόδια, είτε στείλει στην τακτική δικαιοσύνη τη δικογραφία, η έρευνα θα συνεχιστεί με οργανωμένο και νομικά ορθό τρόπο. Ο φόβος βρίσκεται στο μέρος εκείνων που έχουν λόγο να φοβούνται και κυρίως σε όσους πέραν του λόγου να φοβούνται θεωρούν πως με ουρλιαχτά και πολιτικά τερτίπια θα γλυτώσουν για μια ακόμη φορά την τιμωρία.
[1] Αν κι ορισμένοι βουλευτές-μέλη της επιτροπής άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο να ξαναγυρίσουν στις συνεδριάσεις της επιτροπής, όταν κρίνουν ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο.
