Macro

Το αίτημα λοιπόν, για την ισότητα των φύλων δεν είναι ένας ιστορικός αναχρονισμός, ούτε μια εκκεντρικότητα κάποιων υπερευαίσθητων μειοψηφιών. Αποτελεί βασικό επίδικο της πάλης για μια πιο δίκαιη κοινωνία στο σήμερα και του αγώνα για τη διεύρυνση και κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για όλους και όλες, στον οποίο η δική μας Αριστερά, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατεί. Με αυτόν το γνώμονα, το υπουργείο Εσωτερικών κατέθεσε προς ψήφιση αυτές τις μέρες στη Βουλή (με τη συζήτηση να συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών) ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Είναι ένα νομοσχέδιο «ομπρέλα» που διατρέχει οριζόντια το σύνολο κοινωνικών και ιδιωτικών σχέσεων, συμβάλλοντας στην άρση των διακρίσεων και την καταπολέμηση της βίας σε βάρος των γυναικών. Θεσμοθετεί και ενθαρρύνει στοχευμένες παρεμβάσεις, οι οποίες έρχονται να αναμετρηθούν με παγιωμένες πρακτικές και νοοτροπίες που εμποδίζουν την ουσιαστική ισότητα των φύλων.

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η υπάρχουσα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζεται στο βαθύ και αυξανόμενο χάσμα μεταξύ του κέντρου (Δυτική Ευρώπη) και της περιφέρειας (Ανατολική Ευρώπη). Χωρίς την υποανάπτυκτη Ανατολή, η Δύση δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει στη φάση της «πράσινης μετάβασης» -αυτή που οι Γερμανοί αποκαλούν «ενεργειακή μετάβαση» (Energiewende). Για να γίνει συνειδητό το γεγονός ότι η Ευρώπη μεταμορφώνεται σε μια δυστοπική «Αναδιπλούμενη Ευρώπη» με διαφορετικές ποιότητες αέρα για όσους ζουν στο κέντρο από αυτούς που ζουν στην περιφέρεια, για τους πλούσιους του κόσμου και τους φτωχούς του κόσμου, αρκεί να δούμε την πρόσφατη απαγόρευση της χρήσης ντίζελ στην Γερμανία και τις συνέπειες αυτής στην Ανατολή.

Αντιλαμβανόμενος τη δυναμική του αγροτικού κινήματος και την εντυπωσιακή διεύρυνση της κοινωνικής του βάσης, μετά από μια μακρά περίοδο υψηλής έντασης κινητοποιήσεων, ο Μοράλες συνέλαβε την ιδέα του μετασχηματισμού του συνδικάτου σε πολιτικό κόμμα και δούλεψε εντατικά πάνω σε αυτό. Χωρίς χρηματοδότες, μόνο με τη δράση ενός δικτύου ακτιβιστών -αλλά και με συστηματικές εκκαθαρίσεις των γραμμών του από διεφθαρμένα στοιχεία- το Κίνημα για τον Σοσαλισμό (MAS) διέγραψε μια εκπληκτική πορεία. Αυτοπροσδιοριζόμενο ως κόμμα των ιθαγενών και έχοντας στο πρόγραμμά του το αίτημα της εθνικοποίησης των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, της νομιμοποίησης της καλλιέργειας τηε κόκας και της δίκαιης διανομής των κοινωνικών αγαθών, το κόμμα αυτό κέρδισε σταδιακά την εμπιστοσύνη των Ινδιάνων σαρώνοντας πρώτα σε τοπικό επίπεδο, για να μπει, κατόπιν, δυναμικά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το πέτυχε πρωτοστατώντας στις οξύτατες κοινωνικές συγκρούσεις που ξέσπασαν στη Βολιβία από τις αρχές του 2000, πρώτα για την ιδιωτικοποίηση του νερού και κατόπιν για την ιδιωτικοποίηση του φυσικού αερίου. Στις συγκρούσεις αυτές το MAS αναδείχτηκε σε πρωτοπορία των φτωχών αγροτικών στρωμάτων, τα οποία κατάφερε να κινητοποιήσει αποφασιστικά, σε μάχες σώμα με σώμα με τις δυνάμεις κρατικής καταστολής και τις συμμορίες των παρακρατικών δολοφόνων.

Μοναδική απάντηση στα φαινόμενα παθογένειας, στις μεθοδεύσεις της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ αλλά και στην απροκάλυπτη συμμαχία της με συνδικαλιστές που πρόσκεινται στη σημερινή ηγεσία της ΝΔ, είναι η δημιουργία ισχυρού προοδευτικού πόλου στα συνδικάτα που θα αγωνιστεί για την αυτονομία, τη δημοκρατία και τη διαφάνεια του συνδικαλιστικού κινήματος και θα ενώσει τον κόσμο της εργασίας στον αγώνα για την προστασία και διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων για το σύνολο των εργαζομένων και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων παντού. Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να γυρίσουν την πλάτη τους στο ψεύτικο δίπολο πόλωσης που προσπαθούν να στήσουν το ΠΑΜΕ και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ και με τη συμμετοχή τους στις διεργασίες του εργατικού κινήματος να πάρουν πάνω τους τον αγώνα για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων απομονώνοντας όσους εξυπηρετούν κομματικούς σχεδιασμούς και αλλότρια συμφέροντα.

Το πραγματικό ερώτημα του συνεδρίου λοιπόν είναι άλλο: Ποιος είναι με τις συλλογικές συμβάσεις; Ποιος είναι με τη δημοκρατία στα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς; Ποιος είναι με τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους; Όταν τα βρίσκει ο Παναγόπουλος με τη νεοφιλελεύθερη δεξιά πτέρυγα, μόνη διέξοδος για το εργατικό κίνημα είναι ο προοδευτικός πόλος που θα απαντήσει θετικά στα παραπάνω ερωτήματα. Στο χέρι μας είναι να συγκροτήσουμε ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο στα συνδικάτα, αρχής γενομένης από το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Να μην αφήσουμε τα ψευτοδιλήμματα να διαλύσουν τις δημοκρατικές δομές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ιδέα προέκυψε από την ανάγκη να αναδειχθούν τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής και να ανέβει στην ατζέντα η δίκη της. Έτσι σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα με βάση τον δρόμο. Στα σημεία των ρατσιστικών επιθέσεων υπάρχουν πορτοκαλί αυτοκόλλητα που έχουν τυπωμένο πάνω τους το valtousx, με ένα QR code όπου πλησιάζεις το κινητό σου τηλέφωνο και ανοίγει η σελίδα στο Ίντερνετ. - Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου

Από πέρυσι μέχρι φέτος απίστευτος αριθμός γυναικών υπέστη τον έμφυλο διαχωρισμό στη εργασία, στην κοινωνία, στην πεποίθηση όλων των προτιμήσεων που ορίζουν το κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Απίστευτος αριθμός γυναικών πουλήθηκε, βιάστηκε, φοβήθηκε, ταπεινώθηκε, εκτοπίστηκε, κάθε δευτερόλεπτο που πέρασε. Γυναίκες πνίγηκαν μαζί με τα παιδιά τους στη Μεσόγειο. Γυναίκες θάφτηκαν μέσα σε βομβαρδισμένα σπίτια, μέσα σε υπόγεια εργασιακού Μεσαίωνα, μέσα σε υπόγεια του trafficking. Γυναίκες φοβήθηκαν απίστευτο φόβο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Γυναίκες έκλαψαν σαν κλόουν των δακρύων πάνω σε ψηλοτάκουνα ακριβών βιασμών. Και η επόμενη «Ημέρα της Γυναίκας» είναι εδώ. Με την Άχεντ Ταμίμι. Με την Ηριάννα. Με τις γυναίκες της «Πλατείας του Μαγιού». Με τις γυναίκες που σκαλίζουν την έρημο Ατακάμα για τα κόκκαλα των παιδιών και των δικών τους. Αλλά και με τις γυναίκες που δεν έμαθαν κι ούτε θα μάθουν ποτέ ότι ο κόσμος αυτός είναι και δικός τους. Η «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» είναι εδώ και δείχνει τα δόντια της. Δεν αστράφτουν πάντοτε. Αυτό να δεις: δεν αστράφτουν. Ένα βυθό καθρεφτίζουν. Έναν βυθό από πνιγμένες γυναίκες που γίνονται κοράλλια. Αιώνες χρειάζονται για να γίνει ένα κοράλλι. Αιώνες χρειάζονται για να γίνει ο φόνος, φυσικός και να τον βλέπεις όμορφο. Στον βυθό. Στον βυθό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Για εμάς κάθε στοιχείο αυτού του σχεδίου έχει μια κοινή βάση: τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμμάτων και την ενίσχυση της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου. Γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο σύγχρονος και αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων. Στη μάχη για μια Αθήνα από την αρχή, πρωταγωνιστές είναι οι άνθρωποι που κάθε μέρα εργάζονται στην καθαριότητα. Πρέπει να τους διασφαλίσουμε όρους αξιοπρέπειας στην εργασία. Αδυνατώ να κατανοήσω την ιδεοληψία που οδηγεί τον κ. Μπακογιάννη να υπερασπίζεται ότι το ζήτημα της καθαριότητας στην Αθήνα θα λυθεί με τη συμμετοχή εργολάβων. Εκτός και αν δεν είναι ιδεοληψία, αλλά εξυπηρέτηση συμφερόντων. Η Αθήνα όμως δεν μπορεί να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα στον τομέα της καθαριότητας. Πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κατοίκων της.