Macro

23
01

Συμμαχίες: τακτικές κινήσεις και στρατηγική αντίληψη

Το γεγονός ότι σήμερα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ εύλογα να διεκδικήσει ηγεμονική θέση, με την γκραμσιανή έννοια, σε ένα τέτοιο συμμαχικό σχήμα, δεν σημαίνει ούτε ότι θα αφομοιωθεί σ’ αυτό με την υστεροβουλία να το χειραγωγεί, ούτε ότι πρέπει να περιοριστεί στην επιδίωξη συμμαχίας με όσους είναι ήδη πρόθυμοι και να αδιαφορήσει για τους άλλους. Είναι δελεαστικό, ίσως, να επιδιώξει κανείς ένα κατ’ όνομα κεντροαριστερό σχήμα, με την ελπίδα ότι θα είναι πιο ελκυστικό, πιο εύκολα προσεγγίσιμο. Ωστόσο, η μόνη κεντροαριστερά που αξίζει αυτό το όνομα, είναι η απλή και καθαρή μετωπική συνεργασία διακριτών δυνάμεων της αριστεράς και του κέντρου, και όχι η εξαφάνιση της αριστεράς μέσα στο κέντρο ή του κέντρου μέσα στην αριστερά, με στόχο την πρόκληση μετρίας σύγχυσης στους ψηφοφόρους, που θα μας έβαζε από την πίσω πόρτα στον παλιό “καλό” δικομματισμό, με αξιωματική εναλλακτική στην εξουσία τη δεξιά. Τουλάχιστον για την αριστερά, έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να παίξει τον ιστορικό ρόλο της διατηρώντας τη χρήσιμη και αναγκαία διακριτή παρουσία της μέσα στα πιο πλατιά σχήματα συνεργασίας. Γιατί εκεί και μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να αποσπά δυνάμεις από την επιρροή της δεξιάς και να αγωνίζεται αποτελεσματικά για τις ανάγκες τού σήμερα έχοντας διαρκώς στραμμένο το βλέμμα της στο όραμά της για το αύριο.
23
01

Το αντισυριζαϊκό μέτωπο σε δοκιμασία

Η αντιπολίτευση με την τυφλή στάση της απέναντι στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατανόησε ότι με την συμφωνία των Πρεσπών ανατρέπονται πολλά από τα στερεότυπα που λέγονταν, ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ: κόμμα λαϊκιστικό, αντιευρωπαϊκό, καιροσκοπικό, προσκολλημένο στην εξουσία, άτολμο κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ποιος τα πιστεύει, πλέον, όλα αυτά; Κανείς ούτε εδώ, ιδίως μετά το διαζύγιο, λόγω των Πρεσπών, με τους ΑΝΕΛ, ούτε στο εξωτερικό. Είναι πραγματικά κωμικό να διαβάζει κανείς αναλύσεις στον αντικυβερνητικό Τύπο, οι οποίες να εγκαλούν τους ξένους ηγέτες, όπως π.χ. την κ. Μέρκελ, ότι «μετά τον Αύγουστο του 2015 δεν ενδιαφέρθηκαν να παρακολουθήσουν, πίσω από τους δημοσιονομικούς δείκτες, τη μοίρα της ελληνικής μεσαίας τάξης. Τη μοίρα των θεσμών και των πανεπιστημίων». Το πιο πιθανό είναι η ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Πρεσπών την ερχόμενη Παρασκευή να διαψεύσει για μια ακόμη φορά την αντιπολίτευση, της οποίας η βλάβη βάθους στο κύρος της δεν θα μετρηθεί με τους 151 ή παραπάνω ψήφους ή έστω με τη σχετική πλειοψηφία που θα πάρει η συμφωνία. Η αδυναμία των κομμάτων να πειθαρχήσουν τους βουλευτές τους είναι φανερή. Είτε με αποφάσεις για την ψήφο κατά συνείδηση (Το Ποτάμι), είτε με απειλές (ΚΙΝΑΛ), το ίδιο είναι. Ιδίως το ΚΙΝΑΛ, μετά την ανοιχτή διαφωνία του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και τη διαφοροποίηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλου, είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσει την ίδια, έως τώρα, επιθετική στάση έναντι στην κυβέρνηση. Οι Πρέσπες ήταν, και θα φανεί σύντομα μετά την έγκρισή της, τομή στο πολιτικό σύστημα.
23
01

Νίκος Φίλης: Η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική. Υπάρχουν και οι Μακεδονίες των άλλων (Video)

Είναι στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ η αντίληψη της συνεννόησης για να λύνονται τα ζητήματα και να μην αφήνονται αφορμές για επιτήδειους (...) Η Μακεδονία δεν είναι μία και ελληνική. Η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική. Η γεωγραφική Μακεδονία έχει μοιραστεί σε τρία κράτη, με βάση τη συνθήκη του Βουκουρεστίου. Όσοι υποστηρίζουν ότι η Μακεδονία είναι μία και μοναδική εκλαμβάνονται ως αμφισβητούντες τη συνθήκη. Όταν ακούγεται η ιαχή η Μακεδονία είναι μία και ελληνική εκλαμβάνεται ως αλυτρωτισμός.
23
01

Νασος Ηλιόπουλος: «Ξέρω τις δυνατότητες της Αθήνας»

Απαντώντας στο ζήτημα των οικιστικών πιέσεων και στις ενδεχόμενες λύσεις, που μπορούν να εφαρμοστούν, ο Ν. Ηλιόπουλος έθεσε εκ νέου το ζήτημα της στέγασης νέων ζευγαριών στην Αθήνα, δεδομένου ότι ο δήμος έχει μεγάλο κτηριακό απόθεμα. “Η Αθήνα έχει πολύ μεγάλες κοινωνικές ανάγκες. Από ανάγκες για στέγαση νέων ζευγαριών και νέων επιστημόνων και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, μέχρι κρίσιμες υποδομές όπως ελεύθεροι χώροι, παιδικές χαρές, παιδικοί σταθμοί, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες κ.λπ.” σημείωσε για να προσθέσει: “Με αυτά τα 7,6 εκατ. ευρώ, ο Δήμος της Αθήνας θα μπορούσε να προσλάβει με ένα ειδικό πρόγραμμα σχεδόν 300 νέους μηχανικούς που θα φτιάξουν τους φακέλους για την αξιοποίηση των ακινήτων και να προχωρήσει σε μια κοινωνική αξιοποίηση”.
22
01

Αννέτα Καββαδία: Για εμάς η πατριδοκαπηλία δεν ήταν ποτέ επιλογή (βίντεο)

Ειπώθηκε ότι «η Ιστορία έχει ανοίξει τα βιβλία της». Αυτό είναι σίγουρο. Και αισθανόμαστε απολύτως σίγουρες και σίγουροι για το ότι σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία, με το φάντασμα του φασισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, να πλανώνται πάνω από όλη την Ευρώπη, ότι στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γιατί εμείς δεν επιλέγουμε να ζούμε με μύθους, καταναλώνοντας βολικά εθνικά παραμύθια. Γιατί για εμάς η πατριδοκαπηλία δεν ήταν ποτέ επιλογή..
22
01

Ο κ. Μπαμπινιώτης, η διάσκεψη του 1977 και η μακεδονική γλώσσα

Μισές αλήθειες από τον καθηγητή Μπαμπινιώτη για την αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας στη διάσκεψη του '77, καθώς ο ίδιος ήταν το δεύτερο όνομα της Ελληνικής αντιπροσωπείας που έδωσε την έγκρισή της.
22
01

Υποθέσεις Εργασίας για την Ούρσουλα Κρέμπερ Λε Γκεν

Νομίζω ότι έρχονται δύσκολοι καιροί, στους οποίους θα χρειαζόμαστε τις φωνές συγγραφέων που βλέπουν εναλλακτικές στον τρόπο με τον οποίο ζούμε τώρα, φωνές που να βλέπουν πέρα από τις χτυπημένες από τον φόβο κοινωνίες μας και τις τεχνολογικές τους εμμονές, προς άλλους τρόπους ύπαρξης. Που να μπορούν ακόμα να οραματιστούν υπαρκτούς χώρους ελπίδας. Θα χρειαστούμε συγγραφείς που να μπορούν να θυμηθούν την ελευθερία: ποιητές, οραματιστές – πραγματιστές μιας διευρυμένης πραγματικότητας. Αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι χρειαζόμαστε συγγραφείς που καταλαβαίνουν τη διαφορά ανάμεσα στην παραγωγή ενός εμπορικού προϊόντος και στην εξάσκηση μιας τέχνης. Το κίνητρο του κέρδους συχνά συγκρούεται με τους στόχους της τέχνης. Ζούμε στον καπιταλισμό. Και η εξουσία του φαίνεται ανυπέρβλητη. Το ίδιο ακριβώς φαινόταν και η ελέω θεού εξουσία των βασιλέων. (…) Οι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν και να αλλάξουν τις εξουσίες. Η αντίσταση και η αλλαγή συχνά ξεκινούν μέσα στην τέχνη, και ακόμα συχνότερα μέσα στη δική μας τέχνη – την λογοτεχνία. Είχα μια μακρά καριέρα και καλή, και με καλή συντροφιά μάλιστα, οπότε τώρα στο τέλος της πραγματικά δεν θέλω να βλέπω την Αμερικανική λογοτεχνία να ξεπουλιέται ακολουθώντας το ρεύμα. (…) Το όνομα της όμορφης ανταμοιβής μας δεν είναι το κέρδος. Το όνομά της είναι η ελευθερία.
22
01

Δεν υπάρχει μόνο μία Μακεδονία, αλλά ένα σημαίνον με δύο σημαινόμενα

Μόνο και μόνο επειδή θα αγνοούσαμε ο ένας τον άλλον, αν δεν υπήρχε πίεση από τα κέντρα της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής εξουσίας (καθώς και τις ΗΠΑ), μόνο και μόνο γι αυτό, το να καθίσουμε στο τραπέζι και να λύσουμε τις διαφορές μας, για τους δικούς μας λόγους και για εμάς, όχι για τη Δύση, συνιστά αντιϊμπεριαλιστική πράξη. Γι αυτό το λόγο, καθ’ όλη την περίοδο της εκστρατείας που σχετίζεται με το δημοψήφισμα, δεν χρησιμοποίησα ποτέ το επιχείρημα «υπέρ της Ε.Ε.» και «υπέρ του ΝΑΤΟ». Είναι μια καλή συμφωνία διότι επιτίθεται και καταστρέφει τον πυρήνα της κοινής μας δυσπιστίας. Όχι, όταν εμείς (στη Δημοκρατία της Μακεδονίας) λέμε «είμαστε Μακεδόνες» δεν εννοούμε Αρχαίοι Μακεδόνες. Όχι, δεν έχουμε αξιώσεις προς την ελληνική αρχαιότητα. Είμαστε Μακεδόνες διαφορετικού είδους, σύγχρονοι και σλαβόφωνοι. Και αντιστρόφως, όταν η ελληνική πλευρά επιμένει ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική το κάνει από μια διαφορετική σκοπιά. Το συνδέει με μια πολιτισμική κληρονομιά που δεν είναι δική μας και αυτό το επιβεβαιώνουμε και στη Συμφωνία (παρά τις αρκετά πρόσφατες προσπάθειες κάποιων ανακαινισμένων Μακεδόνων εθνικιστών για την αποσλαβοποίηση των Μακεδόνων). Οι δύο πλευρές τελικά συμφώνησαν ότι είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο ένα σημαίνον αλλά δύο διαφορετικά σημασιολογικά περιεχόμενα στα οποία να αναφέρεται. Φτάσαμε στη συνειδητοποίηση μιας παλιάς κοινοτοπίας, αυτής που δηλώνει πως κανένα σημαίνον δεν είναι μονοσήμαντο. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι κάτι αυταπόδεικτο για πολλούς πολιτισμούς στην Ευρώπη τον τελευταίο αιώνα, όμως, προφανώς, όχι για εμάς στα Βαλκάνια. Ένα παραδοσιακό μακεδονικό τραγούδι λέει «υπάρχει μόνο μια αλήθεια, υπάρχει μόνο μια Μακεδονία...». Λοιπόν, αυτή η συμφωνία αποδεικνύει το προφανές: δεν υπάρχει καμία «μία αλήθεια» (για τίποτα σε αυτό τον κόσμο) και προφανώς δεν υπάρχει μόνο μία Μακεδονία. Δυστυχώς, οι ακαδημαϊκοί θεσμοί και στις δύο χώρες διδάσκουν και διακηρύττουν ακόμη το αντίθετο.
21
01

Με βαθύτερη δημοκρατία

Ένας «πατριωτισμός» της κλοπής της Ιστορίας. Αυτό παρακολουθούμε τούτες τις μέρες. Δηλαδή την απόπειρα κλοπής της δημοκρατίας και τη συσσώρευσή της στη χρυσοτόκο τράπεζα των χθαμαλών συνειδήσεων. Γιατί είναι χρυσοτόκος η φτωχοποίηση των συνειδήσεων. Αλλά και ακραία καταστροφική.
21
01

Επισημάνσεις

Καταψηφίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών η Νέα Δημοκρατία. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά όταν έχει χυθεί τόσο αίμα για τη γραμμή του Βουκουρεστίου “σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και βλέπουμε”. Άλλωστε την είχε διαμορφώσει η Ντόρα μετά από διαβούλευση με τους Έλληνες οπλαρχηγούς, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και το άγαλμα του Μεγαλέξαντρου. Καταψηφίζει επίσης και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. με βάση την υπερήφανη εθνική γραμμή που είχε χαράξει η Φώφη απέναντι στους υπόλοιπους πέντε του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος. Διότι υπάρχουν υπέρτερα εθνικά ζητήματα που προέχουν, όπως το πώς θα αντιδράσει ο Παπαθεοδώρου αν κατέβει ο Γιώργος υποψήφιος στην Αχαΐα, τι θα κάνει ο Καμίνης με αντίπαλους την Καϊλή και τον Ανδρουλάκη στο ευρωψηφοδέλτιο και τέτοια. Δεν μπορούμε να τα προσπερνάμε αυτά για μικροπολιτικούς λόγους. Προέχει το εθνικό συμφέρον.