Η ιστορία του Πατρίς Λουμούμπα…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την σταδιακή παρακμή της αποικιοκρατίας, το κίνημα για αυτοδιάθεση του Κογκολέζικου λαού απέκτησε φωνή . Ήταν η φωνή ενός ανθρώπου, του Πατρίς Λουμούμπα.
Η συμβολή της Δημιουργικής Οικονομίας στην ανάπτυξη
Η Δημιουργική Οικονομία αναπτύσσεται συνεχώς σε ολόκληρο τον κόσμο και βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής στρατηγικής ανάπτυξης. Στη Δημιουργική Οικονομία εντάσσονται δραστηριότητες οι οποίες αφορούν τον πολιτισμό (θέατρα, τέχνες, μουσεία, πολιτιστική κληρονομιά, αρχαιολογικοί χώροι, πολιτιστικά κέντρα κλπ), την χειροτεχνία (κεραμική, χαρακτική, κόσμημα κ.α) και εφαρμογές τεχνολογίας, πληροφορικής και επικοινωνιών (δημιουργία υπηρεσιών και περιεχομένου – mobile apps, e-learning κτλ).
Η σύνδεση αμιγώς πολιτιστικών αγαθών με αγαθά μιας ευρύτερης παραγωγικής διαδικασίας είναι ο πυρήνας της Δημιουργικής Οικονομίας. Υπάρχει διεθνώς η τάση σύνδεσης της πολιτιστικής κληρονομιάς και γενικότερα του πολιτισμού, με την πραγματική οικονομία, δηλαδή τον τουρισμό, τα ΜΜΕ, τον αγροτικό τομέα κοκ. Αυτή η σύνδεση πραγματοποιείται μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, με αυτό τον τρόπο συνδέονται οι τομείς του πολιτισμού και της δημιουργίας, με τους κλασσικούς παραγωγικούς τομείς. Ο κλάδος του τουρισμού, για παράδειγμα, είναι πολύπλευρος, παρέχοντας εμπειρίες σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, όπως η γαστρονομία, ο θρησκευτικός, πολιτιστικός, αθλητικός, περιβαλλοντικός τουρισμός κλπ. Ενισχύεται, δηλαδή, η σχέση μεταξύ της πολιτιστικής κληρονομιάς, με την αστική ανάπτυξη και τον τουρισμό. Αυτή η σχέση συνδέεται μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, σε μία «ολοκληρωμένη αναπτυξιακή προοπτική».
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ευρώπη ξανά, με την κοινωνία σύμμαχο
Μια αναπτυξιακή ατζέντα που δεν αντιμετωπίζει σοβαρά το δημοκρατικό και κοινωνικό έλλειμμα της Ευρώπης δεν ανακόπτει την παλίρροια του λαϊκισμού. Οι ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να δουν θεσμούς που να είναι κοινωνικά δίκαιοι τόσο στις διαδικασίες όσο και στα αποτελέσματά τους. Χρειαζόμαστε δημιουργική σκέψη για τις κοινωνικές πολιτικές και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής είναι αρκετά φιλόδοξες ώστε να βοηθήσουν τις οικονομίες των κρατών- μελών να συγκλίνουν.
Etienne Balibar: Για μια ριζοσπαστική επανίδρυση της Ευρώπης
Ενώ η ιδέα της επανίδρυσης είναι όντως επείγον ζήτημα, πρέπει να τη φανταστούμε σε μια ριζοσπαστικότερη κατεύθυνση. Δεν θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα της ενίσχυσης ορισμένων εξουσιών ή την εξουσιοδότηση ορισμένων εθνών να καθοδηγούν τα υπόλοιπα. Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πολιτικές προϋποθέσεις για μια ιστορική επανίδρυση της ΕΕ.
KYΠΡΟΣ: Ανησυχίες, αλλά και ελπίδες
Ο υποψήφιος που υποστηρίζεται από την αριστερά Σταύρος Μαλάς επιμένει στην αναγκαιότητα συνολικής επίτευξης μίας λύσης, αποδεχόμενος το πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα και επιμένοντας στην ανάγκη αμέσως μετά τις εκλογές για επανεκκίνηση των συνομιλιών.
Ας ευχηθούμε ότι το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών θα επιβεβαιώσει την τελευταία εκδοχή.
Τα θετικά και όσα χάσαμε στη διαπραγμάτευση για τα προαπαιτούμενα
Νομίζω, τελικά, ότι είναι ένα νομοσχέδιο που δείχνει όχι μόνο ότι έχουμε ένα αφήγημα, πώς θα βγούμε το 2018 από το μνημόνιο αλλά ότι ήδη έχει αρχίσει η ισορροπία του τι κάνουμε γιατί είμαστε υποχρεωμένοι και τι κάνουμε γιατί είναι οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Είναι ένα μόνο τμήμα αυτής της πολιτικής.
ATHENS CANNABIS EXPO 2018: Τα πολλαπλά οφέλη ενός παρεξηγημένου φυτού
Αυτή τη στιγμή η κάνναβη είναι αποδεκτή ως φάρμακο σε 30 πολιτείες της Αμερικής και 15 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς, σύμφωνα με ιατρικές μελέτες, μπορεί να αποτελέσει πρακτική αντιμετώπισης και ανακούφισης συμπτωμάτων πολλών ασθενειών και νοσημάτων. Η ιατρική κάνναβη βοηθάει στους χρόνιους νευροπαθητικούς πόνους, στη σκλήρυνση κατά πλάκας, στο Αλτσχάιμερ, στο Πάρκινσον, σε πολλά αυτοάνοσα νοσήματα, στην πρόληψη και ίαση του καρκίνου, στις επιληπτικές κρίσεις κ.ά. Ενώ μέχρι πρόσφατα αντιμετωπιζόταν ως ταμπού, σιγά-σιγά μπαίνει και στον τομέα της ψυχιατρικής, ακριβώς γιατί δεν έχει τις παρενέργειες και την τοξικότητα που έχουν άλλες θεραπείες.
Το «σκοπιανό» ψευδώνυμο
Σήμερα, φαίνεται ότι μπορούν να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες, που θα αμβλύνουν την καλλιεργημένη καχυποψία και θα διευκολύνουν τη συνεργασία των δύο γειτονικών κρατών και ευρύτερα των κρατών της Βαλκανικής. Σ’ αυτές τις συνθήκες, με δηλωμένη τη διάθεση και των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας να βρεθεί λύση, και ενώ από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης γίνεται κατά βάση προσεκτική χρήση της διπλωματικής γλώσσας, προξενεί κατάπληξη η χαρακτηριστική εμμονή της κυριαρχίας στο δημόσιο λόγο των ψευδωνύμων «σκοπιανός, -ή, -ό».
Το κλίμα αλλάζει, το βάρος για την κοινωνία παραμένει
Ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, παρουσίασε το πολυνομοσχέδιο ως το πρώτο που «κατά κόρον», όπως σημείωσε, «υπερισχύουν τα θετικά από τα αρνητικά». Δηλαδή, ότι πέρα από τις μνημονιακές υποχρεώσεις το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει πλήθος διατάξεων που λύνουν προβλήματα. Προβλήματα, μάλιστα, που έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και πολλές δεκαετίες ή και εκατονταετίες, όπως το κτηματολόγιο, αλλά που τα συστημικά κόμματα δεν τολμούσαν. Προχώρησε ακόμη ένα βήμα, όμως, και περιέγραψε, για πρώτη φορά, τις επόμενες παρεμβάσεις που θα είναι όλο και περισσότερο μακριά από τα μνημόνια, θα λύνουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα.
Ο ευρωπαϊκός Νότος πρωταγωνιστής μιας άλλης Ευρώπης;
Εάν δεν είχαμε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο και των Σοσιαλιστών και της Αριστεράς τον Οκτώβριο του 2015 στην Πορτογαλία, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα έφθανε στο σημείο να αναγνωρίζει στο πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών της Πορτογαλίας Μάριο Σεντένο τον “Ρονάλντο του Eurogroup”, δεδομένου ότι ο Μ. Σεντένο εφάρμοσε και εφαρμόζει ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτή που προσπάθησε να επιβάλλει για να γονατίσει την Ευρώπη και κυρίως τον ευρωπαϊκό Νότο ο νεόκοπος πρόεδρος της γερμανικής Βουλής. Κρίμα μόνο που ο “συνεπής” και σίγουρα υποκριτής Β. Σόιμπλε εμφανίστηκε να έχει ως πρότυπο έναν από τους διασημότερους και πιο αμετανόητους φοροφυγάδες της Ευρώπης, που στηρίζει, ας μην ξεχνάμε, την τεράστια βιομηχανία του ποδοσφαίρου, των στοιχημάτων και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.