Μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, εκτός από την δίκη της Νυρεμβέργης, έγινε και μια σειρά από δίκες για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Εκεί διάφοροι συμπαθητικοί μπυροκοιλιάδες και διάφορες κυρίες με γαλάζια μάτια, δικάστηκαν γιατί ως μέλη των SS, έστειλαν στα κρεματόρια δεκάδες χιλιάδες γυναικόπαιδα.
Ήταν κανονικοί άνθρωποι. Είχαν όλοι οικογένειες, σκυλάκια και εξοχικά σπίτια. Και κάποιοι από αυτούς μπορεί να λιποθυμούσαν αν έβλεπαν μπροστά τους έναν αρουραίο.
Δεν ήταν ότι είχαν χάσει την ανθρωπιά τους. Ήταν ότι είχαν χάσει εντελώς την αίσθηση ότι ήταν άνθρωποι τα θύματά τους.
Αυτό ήταν το ηθικό ερώτημα από τις δίκες εκείνες. Πώς φτάνουμε σε ένα σημείο, από το οποίο και μετά, σταματάμε να σκεφτόμαστε ότι τα θύματα είναι άνθρωποι.
Τότε η ανθρωπότητα κράτησε μια σημείωση, για να μην ξαναπεράσει ποτέ αυτό το κατώφλι.
Σήμερα το έχει ξαναπεράσει. Προ πολλού. Ας πούμε λοιπόν τι γίνεται στην Γάζα.
Τον περασμένο Μάρτιο η εκεχειρία στην Γάζα διακόπηκε. Με απόλυτη ευθύνη του Ισραήλ και χωρίς η Χαμάς να την παραβιάσει ποτέ.
Ήδη από τις αρχές του μήνα, το Ισραήλ είχε διακόψει και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις του ΟΗΕ.
Η Γάζα έμεινε για περίπου 3 μήνες χωρίς ίχνος βοήθειας. Την ώρα που ο ΟΗΕ υπολόγιζε ότι χρειαζόταν 600 φορτηγά τη μέρα.
Κάπου στα τέλη του μήνα και ενώ φωτογραφίες από αποστεωμένα παιδιά είχαν αρχίσει να πυκνώνουν στα κοινωνικά δίκτυα, την διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας ανέλαβε μια αμερικανο – ισραηλινή κοινοπραξία, το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα της Γάζας, – Gaza Humanitarian Fountation.(GHF).
To GHF άρχισε να διανέμει ανθρωπιστική βοήθεια τον Μάιο.
Και έκανε τα εξής: πρώτον εγκατέστησε πολύ λίγα σημεία διανομής. Κάπου 4 για 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους.
Έτσι ώστε χιλιάδες άνθρωποι να μαζεύονται και να γίνεται χάος. Και να πρέπει να περπατήσουν ώρες για να μπορέσουν να φτάσουν στην βοήθεια.
Και να είναι σε θέση να κουβαλήσουν για χιλιόμετρα ένα δέμα 20 κιλών. Δηλαδή να μην είναι αδύναμοι, ακρωτηριασμένοι, γέροι, ή παιδιά.
Δεύτερον τα σημεία αυτά τα εγκατέστησε στην Νότια Γάζα. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα στρατηγικά σχέδια του Ισραήλ για εκκένωση ολόκληρης της Λωρίδας.
Διότι αν η βοήθεια είναι στα νότια, λογικά ο πληθυσμός θα μετακινηθεί στα νότια. Οπότε να είναι πιο εύκολο για το Ισραήλ να τον πιέσει και να τον σπρώξει έξω από την Γάζα. Τόσο απλό.
Ο ΟΗΕ αντέδρασε πολύ άσχημα σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Και δήλωσε ότι η ανθρωπιστική βοήθεια σε εμπόλεμες περιοχές δεν πρέπει να γίνεται εργαλείο πολεμικών και τακτικών επιδιώξεων.
Αλλά όπως ξέρουμε και από την λύση των δύο κρατών, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν δίνουν δεκάρα για το τι λέει ο ΟΗΕ.
Επίσης, το Ισραήλ εξόπλισε κάτι ταγματασφαλίτες, συνδεδεμένους με τον ISIS, το λαθρεμπόριο και το εμπόριο ναρκωτικών, και τους ανέθεσε να φυλάνε την ανθρωπιστική βοήθεια.
Έτσι ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας χάνεται. Και διοχετεύεται στη συνέχεια στην μαύρη αγορά.
Και έτσι εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της Λωρίδας ωθούνται σε καταστάσεις έσχατης εξαθλίωσης και αναξιοπρέπειας.
Συρρέουν στα σημεία διανομής βοήθειας, μένουν εκεί για ώρες, ποδοπατιούνται, χτυπιούνται και σπρώχνονται για να πάρουν ένα δέμα.
Και κάποια στιγμή, το Ισραήλ και οι ταγματασφαλίτες ανοίγουν πυρ στον κόσμο. Και ο κόσμος τρέχει να κρυφτεί κακήν κακώς, αφήνοντας πίσω του νεκρούς.
Και το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να λέει στην διεθνή κοινότητα, ορίστε, εγώ είμαι ανθρωπιστής, δεν φτάνει που με πολεμάνε, τους ταΐζω κι από πάνω.
Αλλά αυτοί είναι βάρβαροι και έχουν το μυαλό τους στο πλιάτσικο. Και γι’ αυτό αναγκαζόμαστε να πυροβολήσουμε για να επιβάλλουμε την τάξη.
Από τα τέλη Μαΐου που ξεκίνησε αυτό το σύστημα, μέχρι την περασμένη Τρίτη, 17 Ιουνίου – δηλαδή σκάρτο έναν μήνα, στα σημεία διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας στην νότια Γάζα είχαν σκοτωθεί 397 άνθρωποι. Και είχαν τραυματιστεί 3.031.
Και τα νούμερα συνεχώς ανεβαίνουν, γιατί κάθε μέρα γίνεται και μια νέα σφαγή.
Πώς πυροβολάς πεινασμένους που ζητάνε ψωμί;
Πρέπει να πρώτα να τους αφαιρέσεις την ανθρώπινη ιδιότητα. Να τους παρουσιάσεις ως άγριους, βάρβαρους, επιθετικούς. Βρώμικους και σκονισμένους με χαλασμένα δόντια. Ως ύπουλους και επικίνδυνους. Ως στίγμα για τον ανθρώπινο είδος.
Και για τις δυτικές αξίες φυσικά.
Και σε τελική ανάλυση ας πρόσεχαν. Ας το σκεφτόντουσαν πριν γεννηθούν Παλαιστίνιοι.
Είναι πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αυτό; Είναι δικαίωμα στην αυτοάμυνα;
Όσο ήταν δικαίωμα στην αυτοάμυνα και τα κρεματόρια. Σιγά μην φοβηθούμε να το πούμε.
Αλλά κάποιοι έχουν ήδη ενσωματώσει μέσα τους την αφαίρεση της ανθρώπινης ιδιότητας από 2,5 εκατομμυρία ανθρώπους και έχουν εκλογικεύσει την γενοκτονία. Τους αρκεί που το Ισραήλ διατυπώνει αυτά τα πράγματα ευγενικά.
Όπως αρμόζει στις πολιτισμένες δυτικές αξίες.
Έχουμε ξεπεράσει ξανά το σημείο του 1945. Όχι όλοι, ευτυχώς. Αλλά οι κυβερνήσεις της Δύσης και κάποιοι μέσα στην κοινωνία, σίγουρα.
Ο Σχολαστικός
