Το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε επεξεργαστεί το περίφημο σχέδιο της “μικρής ΔΕΗ”, που προέβλεπε τη μεταβίβαση του φιλέτου της εταιρείας (μαζί, μάλιστα, με τους πελάτες, είτε τους άρεσε είτε όχι…) σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Πιθανότατα η “μικρή ΔΕΗ” σχεδιάστηκε σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες αυτούς και με κριτήριο τις επιδιώξεις τους. Όμως η παρούσα κυβέρνηση ακύρωσε το σχέδιο αυτό. Το πρόγραμμα αποεπενδύσεων που τελικά υλοποιείται διασφαλίζει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τόσο τον δημόσιο χαρακτήρα όσο και τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ.
Είναι λοιπόν λογικό οι μνηστήρες της “μικρής ΔΕΗ” να είναι σήμερα εξαιρετικά δυσαρεστημένοι. Η τελευταία τους ελπίδα είναι να προκαλέσουν μια μεγάλη οικονομική ζημιά στη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, ώστε τα σχέδια της “μικρής ΔΕΗ” να επιστρέψουν ως αναγκαστική λύση στο τραπέζι. Και προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούν κάθε μέσο, κυρίως τη σπέκουλα με τους ισολογισμούς της ΔΕΗ -που αποσκοπούσε να ματαιώσει τον δανεισμό της- καθώς και τις κερδοσκοπικές πιέσεις στη μετοχή της εταιρείας.
*
Όλα αυτά είναι λογικά πράγματα για τον όμορφο καπιταλισμό στον οποίο ζούμε. Οι επιχειρηματίες θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η λύσσα και ο απροκάλυπτος φανατισμός με τον οποίο η Ν.Δ. έχει μπει μπροστά για να βοηθήσει σε αυτή την υπόθεση. Τρία παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά: Η συνέντευξη Τύπου του Κ. Χατζηδάκη, απολύτως υπονομευτική για την εικόνα της ΔΕΗ, την ώρα που ο υπουργός Ενέργειας Γ. Σταθάκης διαπραγματευόταν με τους θεσμούς για το μέλλον της εταιρείας στο Hilton, ήταν μια άκομψη προσπάθεια να ασκηθεί πίεση στους δανειστές να κρατήσουν σκληρή στάση. Το καταστροφολογικό πρωτοσέλιδο του «Φιλελεύθερου» για την πορεία της μετοχής της ΔΕΗ την ημέρα που επρόκειτο να εξαπολυθεί η κερδοσκοπική πίεση στο χρηματιστήριο συνέβαλε στο να πέσει, εκείνη την ημέρα, η μετοχή της εταιρείας περισσότερο από 6%. Ενώ ο Κ. Μητσοτάκης, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, εκφράζει την “ανησυχία” του για την πορεία της ΔΕΗ, προσπαθώντας να μετατρέψει τους ευσεβείς του πόθους σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
*
Υπόγειες σχέσεις ανάμεσα στη Ν.Δ. και σε επιχειρηματίες προφανώς υπάρχουν. Είναι όμως πρωτοφανές ένα κόμμα που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας να λειτουργεί ως “λαγός” και ως “μπροστινός” των επιχειρηματιών αυτών, αναλαμβάνοντας -και μάλιστα διά του αρχηγού του- τη βρόμικη δουλειά: να συκοφαντήσει την εταιρεία, να υπονομεύσει τη μετοχή της, να αποτρέψει τον δανεισμό της για να μπορέσουν κάποιοι να αγοράσουν το κομμάτι που τους ενδιαφέρει και μάλιστα φτηνά. Σπάνια ένα κόμμα έχει λειτουργήσει τόσο χυδαία και τόσο απροκάλυπτα υπέρ κάποιων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, φτάνοντας στο σημείο να δίνει ανοιχτή πολιτική μάχη για μια κορυφαία υπόθεση επιχειρηματικών επιδιώξεων.
*
Αυτή η υπόθεση (στην οποία συμμετέχει πρόθυμα και ο Γ. Μανιάτης του ΚΙΝ.ΑΛΛ.) δείχνει με ποιες εξαρτήσεις και για ποιων το συμφέρον σκοπεύει να κυβερνήσει η Νέα Δημοκρατία. Η διατήρηση του δημόσιου ελέγχου στη ΔΕΗ είναι ζήτημα αποφασιστικής σημασίας, γιατί η ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό. Όμως τη Ν.Δ. δεν την ενδιαφέρει το δημόσιο συμφέρον. Με άλλου είδους συμφέροντα παίζει παιχνίδι. Και είναι τόσο ευτελής, που δεν προσπαθεί καν να το κρύψει.
Άγγελος Τσέκερης
Πηγή: Η Αυγή
