Οταν στις 05-01-2011το τμήμα Παιδείας του Συνασπισμού δημοσιοποιούσε την πρόταση του για ένα σύστημα διορισμών στη δημόσια εκπαίδευση, με βασικό του συμπέρασμα ότι: «Ο Συνασπισμός εμμένει σταθερά στη θέση του για διασφάλιση όλων των αναγκαίων συνθηκών για την αποτελεσματική λειτουργία των σχολείων και για κατάργηση του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ», αφού «…ο διαγωνισμός αυτός είναι μονομερής και γι’ αυτό έχει περιορισμένη προγνωστική εγκυρότητα, ενώ η διδασκαλία είναι πολυδιάστατη διαδικασία, απαιτεί ποικίλες γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις, και επηρεάζεται από το σύνολο των χαρακτηριστικών της ανθρώπινης προσωπικότητας και όχι μόνο από τη απόδοση, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, σε εξετάσεις που βασίζονται στο γραπτό λόγο», τότε κανείς και καμιά δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι: α) οι μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση θα καθυστερούσαν 10 χρόνια από την πραγματοποίηση του τελευταίου διορισμού εκπαιδευτικού και β) ότι αυτήν την υπέρβαση θα πραγματοποιούσε μία κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά, δίνοντας τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να εξαγγείλει και να νομοθετεί αυτές τις ημέρες το μόνιμο διορισμό 15.000 εκπαιδευτικών, με κυρίαρχο πρόκριμα τη διδακτική τους εμπειρία, όπως προκύπτει από την εκπαιδευτική προϋπηρεσία των αναπληρωτών, αλλά και με ακαδημαϊκά και κοινωνικά κριτήρια.
Αυτός ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας απεδείχθη στην εφαρμογή του εξαιρετικά δύσκολος. Από όλους, ανεξαιρέτως, τους υπουργούς Παιδείας της Αριστεράς κατεβλήθησαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να γίνουν πράξη οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί διορισμοί, κόντρα σε έναν τεράστιο αριθμό μεγάλων εμποδίων που προέκυπταν διαρκώς, είτε από τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, είτε από την κείμενη νομοθεσία, είτε από τα υπαρκτά, αμείλικτα και δίκαια, τις πιο πολλές φορές, αιτήματα όλων των ενδιαφερόμενων κοινωνικών ομάδων.
Τελικά φτάσαμε στο σημερινό σημείο όπου οι διορισμοί είναι πλέον ένα υπαρκτό επίτευγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Με πριμοδότηση της εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας μέχρι τους 120 μήνες, που καλύπτει την προσφορά του 99,4% των 35.000 αναπληρωτών που εργάστηκαν την τελευταία δεκαετία στην εκπαίδευση, με μοριοδότηση των μεταπτυχιακών σπουδών, ώστε να δίνεται η ευκαιρία και στους νέους εκπαιδευτικούς με μικρή ή και μηδενική προϋπηρεσία να ελπίζουν βάσιμα σε μια εκπαιδευτική καριέρα, και με κοινωνικά κριτήρια που αντιμετωπίζουν με ευαισθησία τις οικογενειακές και προσωπικές δυσχέρειες των αυριανών μόνιμων εκπαιδευτικών, ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας μπορεί να μην τετραγώνισε τον κύκλο των αλληλοσυγκρουόμενων εκπαιδευτικών και κοινωνικών αιτημάτων, τον μετέτρεψε τουλάχιστον σε ένα κανονικό οκτάγωνο.
Ανάγκη επιπλέον μέτρων
Είναι αυτός ο σχεδιασμός, η τελική απάντηση στο πελώριο ζήτημα της πρόσληψης του μεγαλύτερου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων που είναι οι αυριανοί εκπαιδευτικοί;
Κατά τη γνώμη του γράφοντος η απάντηση είναι πως η εκπαίδευση έχει στο μέλλον ανάγκη θέσμισης και επιπλέον μέτρων, όπως:
α) Τη γενίκευση του μέτρου της μείωσης του αριθμού μαθητών ανά τμήμα -που ήδη ξεκίνησε από το δημοτικό και τη Γ΄ λυκείου-, τα προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, την επιμόρφωση των υπηρετούντων εκπαιδευτικών, καθώς και την πλήρη συνταξιοδότηση τους όταν συμπληρώνουν 30χρόνια εργασίας. Δηλαδή ενεργειών που θα συμβάλουν στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και θα δημιουργήσουν επίπλέον νέες θέσεις εργασίας στη δημόσια εκπαίδευση.
β) Την καθιέρωση της ψυχοπαιδαγωγικής εκπαίδευσης ως προαπαιτούμενου για το διορισμό στην εκπαίδευση, με έμφαση στα αντικείμενα Παιδαγωγικής ψυχολογίας, Γενικής διδακτικής, Ειδικής διδακτικής, Διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και Οργάνωσης σχολικών μονάδων.
γ) Το συνυπολογισμό στη διαδικασία επιλογής των εκπαιδευτικών της διδακτικής εμπειρίας που αποκτάται όχι μόνο στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία -όπως σήμερα αναγνωρίζεται- αλλά και στα φροντιστήρια, στα δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ, στα ωδεία κλπ, μετά την πλήρη και αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά καθιέρωσε με απαρέγκλιτο στόχο την προστασία της εργασίας των 50.000 εργαζομένων σε αυτά.
Ο δρόμος άνοιξε. Η ρωγμή για το οριστικό σπάσιμο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση είναι μια πραγματικότητα. Οδηγός μας είναι η μεγάλη αλήθεια: οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών καθορίζουν και τις συνθήκες μάθησης των μαθητών.
Ο Γιώργος Μπουγελέκας είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Εποχή
