Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός
Πολύ ενδιαφέρουσα, κοινοβουλευτικά και πολιτικά, το προηγούμενο διάστημα, με αναταράξεις κομμάτων.
Πράγματι, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και στη δημόσια σφαίρα για το νέο νόμο για την αναδοχή και την υιοθεσία. Θυμίζω, αυτή η συζήτηση ξεκίνησε με τη σιγουριά, σχεδόν, ολόκληρου του συστημικού Τύπου ότι, περίπου, καταρρέει η κυβέρνηση. Ότι μεγάλη ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει το άρθρο 8, δηλαδή το δικαίωμα ομόφυλων ζευγαριών να έχουν τη δυνατότητα της αναδοχής κλπ. Κατέληξε στο συντριπτικό αποτέλεσμα υπέρ των δικαιωμάτων του παιδιού. Η δημόσια συζήτηση ανέδειξε ότι έχουμε σημαντικά προβλήματα ως προς το κεντρικό δικαίωμα των παιδιών «χωρίς φωνή», στη μεγάλη δυνατότητα, δηλαδή, που έχουμε στον τομέα της παιδικής προστασίας μέσω της αναδοχής και της υιοθεσίας. Αναδείχθηκε ότι αυτή η πρωτοβουλία, επιτέλους, βάζει σοβαρές βάσεις για να προσεγγίσουμε αυτό που λένε ευρύτερες, νομίζω, δυνάμεις «κανένα παιδί σε ίδρυμα». Θεσμοθετήθηκε πλέον ένα πλαίσιο για μια πολύ συστηματική δουλειά και στην προετοιμασία της εκτίμησης καταλληλότητας της οικογένειας, καθώς και η συγκρότηση του μητρώου υποψήφιων γονέων που θα υποδεχθεί το παιδί, αλλά και η μετά την υιοθεσία ή την αναδοχή συστηματική παρακολούθηση. Ο νέος νόμος προβλέπει πολλές καινοτόμες δράσεις, όπως της επαγγελματικής αναδοχής κ.ά. Αναδείχθηκε, όμως, και μια κρίσιμη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που επιμένουν στην αξία των δικαιωμάτων για όλους και σ΄ αυτούς, που μέσα από την αναπαραγωγή στερεοτύπων, συντηρητικών ανακλαστικών κ.τ.λ., επιμένουν ότι τα δικαιώματα δεν είναι για όλους.
Κόντρα στα στερεότυπα
Η φοβία των κομμάτων αντανακλά κοινωνικές τάσεις ή τις υπερβαίνει κιόλας λόγω μικροπολιτικής οπτικής;
Στην κοινωνία υπάρχει φοβία και, ασφαλώς, αντανακλάται και στα κόμματα. Ο δεξιός λαϊκισμός που αναπτύχθηκε εδώ είναι ότι πολιτικές δυνάμεις έγιναν όμηροι αυτών των στερεοτύπων και ενώ διακηρύσσουν ότι είναι φιλελεύθερες, σκόνταψαν στο πρώτο εμπόδιο. Οι ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλοι, τόνισαν ότι οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να διαπαιδαγωγούν την κοινωνία, πηγαίνοντας κόντρα και σε στερεότυπα και σε φοβίες και σε εμπειρισμούς που δεν έχουν, τονίζω, καμία επιστημονική βάση.
Κάθε φορά που τίθενται στη Βουλή παρόμοια θέματα, αξιακά, διαταράσσουν τα κόμματα. Δεν εξαιρείται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πράγματι και στον ΣΥΡΙΖΑ εκφράστηκε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτή η κατάσταση. Νομίζω ότι λίγοι συνάδελφοι μου στην κοινοβουλευτική ομάδα έδωσαν λάθος σήμα στην κοινωνία και δεν λειτούργησαν με βάση τις συλλογικές μας αξίες. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις του καθενός, ευθύνη δικιά μας αυτή την περίοδο είναι να προχωράμε μπροστά, έστω και αν αυτό προσκρούει σε μια πραγματικότητα φοβική, συντηρητική κ.τ.λ. Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται αυτό το κρίσιμο καθήκον που έχουμε συνολικά ως κοινοβουλευτική ομάδα. Προσωπικά, δεν θέλω να πιστεύω ότι υπολόγισαν τις τάσεις του εκλογικού σώματος αναφοράς τους.
Η ΝΔ τρέμει τις εσωτερικές της διεργασίες
Η ΝΔ θεωρεί την κυβέρνηση απερχόμενη και ότι προσφεύγει σε αντιπερισπασμούς, όπως, πχ, με την κατάτμηση Αττικής και Β΄ Αθήνας.
Η ΝΔ μιλάει για αντιπερισπασμούς, ακόμη και σε νομοθετικές πρωτοβουλίες που αφορούν δικαιώματα. Τώρα λέει το ίδιο για ένα θεσμικό θέμα, για το οποίο υπάρχουν εκατοντάδες δηλώσεις απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις για το «τέρας» που λέγεται Β΄ Αθηνών, προκειμένου να υποστηρίξει ότι δήθεν η κυβέρνηση «πετάει αλλού τη μπάλα». Σε πραγματικό πανικό βρίσκεται η ΝΔ, καθώς αντιλαμβάνεται, πλέον, ότι φθάνουμε έστω με αντιφάσεις και δυσκολίες πραγματικά στο τέλος του προγράμματος, ενώ ταυτόχρονα τρέμει τις διεργασίες στο εσωτερικό της και στον ευρύτερο χώρο της δεξιάς, οι οποίες πια, θα έλεγε κανείς, δεν «μαζεύονται» εύκολα.
Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εργαλειοποιεί τον εκλογικό νόμο. Πίσω απ’ αυτό βλέπει και στόχο επίσπευσης της απλής αναλογικής.
Έχουν υπάρξει σαφείς απαντήσεις ως προς αυτό και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Έχει απαντηθεί ότι αν υπάρξει κάποια ολοκληρωμένη κυβερνητική πρωτοβουλία για την Β’ Αθηνών, αυτή θα παρουσιαστεί επισήμως. Επιπλέον, είναι σαφές ότι είμαστε ανοιχτοί στο να ξανασυζητήσουμε την απλή αναλογική, στο βαθμό που άλλες δυνάμεις όπως, πχ, το ΚΙΝΑΛ, προστρέξουν για να εφαρμοστεί από τώρα ο νόμος. Αντίθετα, δηλαδή, από αυτό που ισχυρίζεται η ΝΔ ότι επιδιώκουμε.
Το ΚΙΝΑΛ αναζητά γραμμή
Μιας και ήλθε στην κουβέντα, το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση γραμμής. Πού το αποδίδεις;
Είναι απολύτως προφανές ότι αναζητά γραμμή, αλλά προς το παρόν μετεωρίζεται. Παρατηρούμε μια πολιτική δύναμη, η οποία ενώ έβαλε στην ημερήσια διάταξη το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος και βρήκε αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ -και απόρριψη, στην ουσία, από τη ΝΔ-, ξαφνικά αποσύρει τη διαδικασία που η ίδια άνοιξε. Επιπλέον, η κ. Γεννηματά ζητά άμεσα εκλογές, δηλαδή μάς λέει ότι αυτή την ώρα, λίγο πριν κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση και φθάσουμε στις 21 Ιουνίου, όπου θα κριθεί η συνολική συμφωνία, να μπούμε σε προεκλογική περίοδο. Νομίζω ότι αυτό δείχνει σύγχυση και πανικό. Προφανώς από την έλλειψη στρατηγικής, με ποια πλευρά θα πάει και ποια θ΄ αφήσει. Εννοώ αν θα πάει σε μια προοδευτική κατεύθυνση ή θα επαναλάβει το πείραμα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ως φάρσα πλέον στη νέα εποχή. Εμφανίζεται, όμως, και μια ενδιαφέρουσα κινητικότητα, την οποία παρακολουθούμε να εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες. Θυμίζω τις δηλώσεις του κ. Δανέλη, του κ. Ραγκούση, τοποθετήσεις διανοουμένων του ευρύτερου κεντρώου – σοσιαλδημοκρατικού χώρου, όπως ο πανεπιστημιακός κ. Μαραντζίδης, ο γνωστός κοινωνιολόγος Νίκος Μουζέλης, ο συνταγματολόγος κ. Σωτηρέλης κ.ά. Θα έλεγα ότι έχουν φέρει ένα βέρτιγγο στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, που αντιλαμβάνεται αυτή την κατάσταση και αντανακλάται και στις όποιες εκτιμήσεις γίνονται στην εκλογική επιρροή. Η περίφημη τρίτη δύναμη που θα διεμβόλιζε το δικομματισμό κτλ, δεν κερδίζει έδαφος. Αντίθετα, συρρικνώνεται. Εμείς οφείλουμε να κρατάμε ανοιχτούς τους δίαυλους επικοινωνίας με τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου –δεν πρέπει να περιοριζόμαστε σε μια μόνο πολιτική έκφρασή του– ο οποίος είναι κρίσιμος. Και πρέπει να πιέζουμε για τη μετατόπισή του σ’ αυτό που είναι ο φυσικός τους χώρος, τους το είπε και ο πρόεδρος των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, τη συνεργασία με τις προοδευτικές δυνάμεις και την Αριστερά.
Κρίσιμες μέρες
Τίθεται το ερώτημα τι θα γίνει τελικά με τα ψηφισμένα μέτρα, ιδίως την περικοπή συντάξεων. Εν τω μεταξύ η ΝΔ πιέζει πολύ σ’ αυτό το θέμα και θα συνεχίσει. Πώς απαντά η κυβέρνηση;
Νομίζω, πριν φθάσουμε να συζητάμε πώς ακριβώς θα αντιμετωπίσουμε ένα ψηφισμένο πακέτο -έχει μέτρα και αντίμετρα- έχουμε μπροστά μας κρίσιμες μέρες και ώρες, προκειμένου να φθάσουμε, 21 Ιουνίου, στην τελική συμφωνία. Όλη η προσπάθεια, ανάλογα με το ρόλο του καθενός, πρέπει να είναι στραμμένη στο να μην χαθεί ούτε ένα λεπτό προκειμένου να κλείσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο η διαπραγμάτευση, η ρύθμιση του χρέους και το καθεστώς της περιόδου «μετά». Αναμφίβολα υπάρχουν δυσκολίες και παγίδες, πράγματα που μπορούμε να επηρεάσουμε και άλλα που ξεφεύγουν από μας. Πχ, ποια θα είναι η στάση του ΔΝΤ αυτή την περίοδο θα το δούμε στη πράξη. Όσοι βιάζονται να μιλήσουν για το πακέτο μέτρων 2019 – 2020 ξεχνούν και τα ψηφισμένα αντίμετρα, αλλά και ότι αυτά ήταν συμβιβασμοί για να μείνει το ΔΝΤ. Διότι η στάση και η παρουσία ή απουσία του ΔΝΤ θα επηρεάσει σημαντικά το πώς ακριβώς θα χειριστούμε αυτό το θέμα. Βεβαίως, στην ώρα του, νομίζω, όχι εν είδει κλεισίματος του ματιού και υπόσχεσης, αλλά πολύ καθαρά και με ειλικρίνεια απέναντι στο λαό, ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας, να αναζητήσουμε, στον κατάλληλο χρόνο, τη διαδικασία επανεξέτασης πλευρών των δεσμεύσεών μας. Η ΝΔ ξεδιπλώνει μια στρατηγική να μιλά καθημερινά για το κόψιμο των συντάξεων, χωρίς να λέει τι θα κάνει η ίδια ή τι θα έκανε αν ήταν κυβέρνηση με ένα τέτοιο δεδομένο. Το κάνει αυτό όχι για να επαναφέρει τις συντάξεις, αν αναλάβει κυβερνητική ευθύνη, αλλά για να κρύψει την τρομακτική περικοπή των συνταξιουχικών δικαιωμάτων και την αποδιοργάνωση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος επί των ημερών της με σχέδιο τη μαζική στροφή στην ιδιωτική ασφάλιση. Το ότι έχουμε σήμερα ένα δημόσιο σύστημα με ενιαίους κανόνες και για πρώτη φορά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, είναι μια σταθερά που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Πηγή: Η Εποχή
