Αντώνης Βασιλείου

16
02

Επικαιρότητα και στρατηγική. Ηθικά σκάνδαλα ή πολιτική ουσία;

Ο νεοφιλελευθερισμός, υποτίθεται αντίθετος με το κράτος και τον κρατισμό, επιδιώκει κρατικές παρεμβάσεις και διακρατικές συνδρομές και συμφωνίες, ώστε να εξασφαλίσει "πολιτικά προστιθέμενη υπεραξία" για τα εμπορεύματά του. Ο νόμος της αξίας και της προσφοράς ζήτησης, δεν είναι ικανοί πλέον να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και την υψηλή κερδοφορία. Επιστρατεύονται λοιπόν πολιτικά μέσα για να εξασφαλίσουν μια ιδιότυπη "πρωταρχική συσσώρευση επικυριαρχίας", και αναδιανομή της παγκόσμια παραγόμενης υπεραξίας υπέρ συγκεκριμένων εταιρειών. Ώστε λοιπόν ο νεοφιλελευθερισμός μας επιφυλάσσει αυτό το μέλλον. Συνέχεια στα κέρδη στις εταιρείες και διαρκή υποβάθμιση των μισθών και του βιοτικού επιπέδου για την εργασία.
13
01

Ποιο δίπολο θα καθορίσει τις επερχόμενες αναμετρήσεις;

Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου, είναι γεμάτη από συγχύσεις και ανατροπές παραδοσιακών στερεοτύπων. Αυτό που έχει τεράστια πολιτική σημασία όμως, είναι να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τις πραγματικές και ενεργές από τις ιδεατές και απονεκρωμένες ή επισκιαζόμενες διαχωριστικές γραμμές. Φυσικά και υπάρχει μια διαιρετική τομή Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά αυτή στην παρούσα φάση επισκιάζεται από την απάντηση που δίνει κάθε κόμμα στην κατάσταση που διαμόρφωσε η μνημονιακή περίοδος, η βίαιη δηλαδή επιβολή του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού μέσω των μνημονίων. Φυσικά και υπάρχει στο οικονομικό πεδίο το δίπολο κεφάλαιο – εργασία και εκφράζεται στο κοινωνικό πεδίο με το δίπολο αστική τάξη – εργατική τάξη. Όπως όμως αυτή είναι η θεώρηση που στηρίζεται σε επιστημονική αφαίρεση, διότι η κοινωνία και ειδικά η ελληνική, έχει μια πολύ πιο πλούσια διαστρωμάτωση, έτσι και η πολιτική διαιρετική τομή μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς είναι μάλλον αφηρημένη. Δεν λαμβάνει υπόψη της την πραγματική κατάσταση της εργασίας και του κεφαλαίου και τις αναγκαίες συμμαχίες που προκύπτουν στην παρούσα φάση, ώστε να εξυπηρετηθεί η πλευρά της εργασίας. Πάντως, αυτό που σίγουρα υπάρχει, είναι η αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας στα μνημόνια και τις πολιτικές που επιβλήθηκαν μέσω αυτών.
21
09

Ο φετιχισμός του κόμματος των μελών και η δαιμονοποίηση των τάσεων

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοικτά πολλά μέτωπα. Το εξωτερικό με τους θεσμούς και τις αξιολογήσεις, το εσωτερικό με την αντιπολίτευση, την διαπλοκή και το στοίχημα του εκδημοκρατισμού. Το ανθρωπιστικό με την στήριξη των αδυνάτων και την πάλη ενάντια στο νεοναζισμό, που σηκώνει κεφάλι, εκμεταλλευόμενος το προσφυγικό. Το εσωτερικό με τον εαυτό του, να προλάβει να εκπονήσει και να εφαρμόσει το παράλληλο πρόγραμμα. Η μείωση του στελεχικού δυναμικού του εξαιτίας της διάσπασης δυσκολεύει αυτή την μάχη. Πόσο συνετό είναι στην παρούσα φάση για τον ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει ένα ακόμη απρόκλητο μέτωπο εναντίον του εαυτού του, ενώ έχει ανοικτά τόσα άλλα μέτωπα; Δεν αντέχει μια αντιπαράθεση στους κόλπους του, που πιθανόν να οδηγήσει σε νέα διάσπαση και πτώση της κυβέρνησης. Ο κερδισμένος σε αυτή την περίπτωση θα είναι ο αντίπαλος και η ιδέα της αριστερής παρένθεσης. Ας θυμηθούμε ξανά το σύνθημα κανείς δεν περισσεύει.
16
08

Αλλαγή στρατηγικής εν όψει Συνεδρίου;

Δεν χρειαζόμαστε αλλαγή της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το 2ο Συνέδριο. Θα ήταν αλλοίωση της φυσιογνωμίας του και μετατροπή της ήττας σε στρατηγική ήττα. - Το 2ο Συνέδριό του δεν χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως αναγκαίο να την εμπλουτίσει, να θεραπεύσει πολλές αδυναμίες και να δημιουργήσει το αντίστοιχό της στο ευρωπαϊκό επίπεδο
29
06

Επανάληψη βολονταριστικών λαθών;

Να κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα για το ποιο είναι το πιο δημοκρατικό εκλογικό σύστημα και ποιο είναι το πιο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και πώς πρέπει να λειτουργούν τα κόμματα, πώς να χρηματοδοτούνται από την πολιτεία, πώς να είναι απόλυτα διαφανής η λειτουργία τους και πολλά άλλα παρόμοια πράγματα τα οποία θα συμβάλουν σε μια συνολική δημοκρατική στροφή.
  • 1
  • 2